Cunctantem spatio longiùs annuo
Dulci distinet a domo,

Votis ominibusque et precibus vocat,
Curvo nec faciem littore dimovet :
Sic desideriis icta fidelibus

Quaerit patria Caesarem.

Tutus bos etenim rura perambulat:
Nutrit rura Ceres, almaque Faustitas:

Pacatum volitant

per mare navitae : Culpari metuit Fides:

Nullis polluitur casta domus stupris:
Mos et lex maculosum edomuit nefas:
Laudantur simili prole puerperae:

Culpam poena premit comes.

Quis Parthum paveat? quis gelidum Scythen? Quis, Germania quos horrida parturit Fetus, incolumi Caesare? quis ferae Bellum curet Iberiae ?

Condit quisque diem collibus in suis,
Et vitem viduas ducit ad arbores :
Hinc ad vina redit laetus, et alteris
Te mensis adhibet Deum :

Te multâ prece, te prosequitur mero
Defuso pateris; et Laribus tuum
Miscet numen, uti Graecia Castoris
Et magni memor Herculis.

Longas ô utinam, Dux bone, ferias
Praestes Hesperiae! dicimus integro
Sicci mane die, dicimus uvidi,

Quum Sol Oceano subest.

Dive, quem proles Niobea magnae
Vindicem linguae, Tityosque raptor,
Sensit, et Trojae propè victor altae
Phthius Achilles,

Ceteris major, tibi miles impar;
Filius quamquam Thetidos marinae
Dardanas turres quateret tremendâ
Cuspide pugnax:

Ille, mordaci velut icta ferro
Pinus, aut impulsa cupressus Euro,
Procidit late, posuitque collum in
Pulvere Teucro.

Ille non,

inclusus equo Minervae

Sacra mentito, male feriatos

Troas et laetam Priami choreis

Falleret aulam :

Sed palam captis gravis, heu nefas! heu! Nescios fari pueros Achivis

Ureret flammis, etiam latentem
Matris in alvo;

Ni, tuis victus Venerisque gratae
Vocibus, Divûm Pater adnuisset
Rebus Aeneae potiore ductos
Alite muros.

Doctor Argivae fidicen Thaliae,
Phoebe, qui Xantho lavis amne crines,
Dauniae defende decus Camoenae,
Laevis Agyieu!

Spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem
Carminis nomenque dedit poëtae.
Virginum primae, puerique claris
Patribus orti,

Deliae tutela Deae, fugaces
Lyncas et cervos cohibentis arcu,
Lesbium servate pedem, meique
Pollicis ictum;

Rite Latonae puerum canentes,
Rite crescentem face Noctilucam,
Prosperam frugum, celeremque pronos
Volvere menses.

Nupta jam dices: Ego Dîs amicum,
Saeculo festas referente luces,

Reddidi carmen, docilis modorum
Vatis Horatî.

ODE VII.

AD TORQUATUM,

Diffugere nives: redeunt jam gramina campis,

Arboribusque comae :

Mutat terra vices, et decrescentia ripas
Flumina praetereunt.

Gratia cum Nymphis geminisque sororibus

audet

Ducere nuda choros.

Immortalia ne speres monet Annus, et al

mum

Quae rapit Hora diem.

Frigora mitescunt Zephyris: Ver proterit
Aestas,
Interitura, simul

Pomifer Autumnus fruges effuderit: et mox
Bruma recurrit iners.

Damna tamen celeres reparant coelestia lu

nae:

Nos, ubi decidimus

Quò piùs Aeneas, quò dives Tullus, et An

cus,

Pulvis et umbra sumus.

Quis scit an adjiciant hodiernae crastina sum

mae

Tempora Dî superi?

Cuncta manus avidas fugient haeredis, ami

CO

Quae dederis animo.

Quum semel occideris, et de te splendida

Minos

Fecerit arbitria,

Non, Torquate, genus, non te facundia,

non te

Restituet pietas.

Infernis neque enim tenebris Diana pudicum Liberat Hippolytum :

Nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro Vincula Pirithoo.

ODE VIII.

AD CENSORINUM.

Donarem pateras grataque commodus,

Censorine, meis aera sodalibus,
Donarem tripodas, praemia fortium
Graiorum; neque tu pessima munerum
Ferres; divite me scilicet artium
Quas aut Parrhasius protulit, aut Scopas;
Hic saxo, liquidis ille coloribus

Solers nunc hominem ponere, nunc Deum:
Sed non haec mihi vis, nec tibi talium
Res est aut animus deliciarum egens.
Gaudes carminibus: carmina possumus
Donare, et pretium dicere muneri.
Non incisa notis marmora publicis,
Per quae spiritus et vita redit bonis
Post mortem ducibus; non celeres fugae,