601. Ad 3. N. Quamv rit hanc potius quam ill attamen electione facta niente in eadem sede terius haud est eccle De jure siquidem

res summum e

transire. Quar

successores

test. Aliud

ologicis

ollet re

че с

de sede

affixa

sit a' nis

2

i et

postolo Ac gregi in quo vos

egere ecclesiam Dei e

. 2. « Pascite qui in vobis est grɩPetro ac proinde ejus successoribus cibus Christus eandem contulit potestatem, scilicet immediate, regendi et gubernandi ecsiam universam quae ex agnis et ovibus, id est, populo ac pastoribus coalescit, dum Jo. XXI. ei dixit: Pasce agnos meos... pasce oves meas » et Luc. XXII. 31. «Simon, Simon, ecce Satanas ex petivit vos ut cribraret sicut triticum: Ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua, et tu aliquando conversus confirma fratres tuos », scilicet apostolos; ac demum cum Matth. XVI. eum constituit petram seu fundamentum ecclesiae suae, et claves ei promisit cum potestate plenissima quodcumque ligandi atque solvendi. Auctoritas igitur primatus quem habuit Petrus, adeoque rom. Pontifex, est potestas episcopalis super universam ecclesiam.

604. Atque hinc factum est, ut in vetustissimis ecclesiasticis documentis passim rom. Pontifex appelletur Episcopus episcoporum... Pontifex universalis. . Episcopus universalis. ., Pastor pastorum, Caput capitum (1); quae quidem aliaeque ejusmodi denomina

(1) Cf. Theoph. Raypaudum in op. cit. Corona aurea, ubi innu

meros prope titulos ejusmodi inve nies; apud Sirmondum vero op. pa

nes aperte ostend
iscopalem pot
'm extenda

's est ve

mus.

et ubique locorum in rom.

lat ipsius ecclesiae notio si pontificius primatus pali auctoritate, jam rem et episcopum, et ovile sub uno indixit Jo. X. ot essent pasto

o pastore resceret con

inis uni

igeren

1

per

ine

au

oves

um autem ep.

non agnos, ut pri

ec oviculas, ut secundo;

, perfectiores ut perfectior gubernare. sus ratione s. Bernardus exponit, sic Euge. loquens; Habent illi (episcopi) sibi assign. ges, singuli singulos: tibi universi crediti, uni u. Nec modo ovium, sed et pastorum tu unus omniu pastor. Unde id probem quaeris? Ex verbo Domini...... pasce oves meas (2)». Huc spectat conc. Lateranense IV. dum decernit quod Ecclesia Romana, disponente Domino, super omnes alias ordinariae potestatis obtinet principatum, utpote mater universorum Christi fidelium et magistra (3) »; adeoque fidelium et episcoporum. Huic concinit concilium Florentinum in adducto decreto illis verbis quibus definivit, « Traditam esse rom. Pontifici in b. Petro plenam potestatem pascendi, regendi et gubernandi universam ecclesiam (4) ».

riter cit. De ecclesiis suburbicariis cap. 1. opp. tom. IV. col. 32. a Theodoro Studita in epist. ad Leonem II. vocatur romanus Pontifex Τῶν ὅλων κεφαλῶν κεφαλὴ, imo αρχε ποίμην τῆς ὑπ ̓ οὐρανὸν ἐκκλησίας, universae quae sub coelo est ecclesiae princeps pastor; quia scilicet, ut ibidem animadvertit Sirmondus, episcopi romani, ut Papa

est, dioecesis non occidens, sed orbis est universus.

(1) Lib. x. in Luc. n. 176. ed. Maur.

(2) De Consider. lib. 11. cap. vIII. n. 15. ed. Maur.

(3) In collect. conc. Veneta Co leti, tom. XIII. pag. 937.

(4) In Act. Conc. Hard. tom. IX. col. 423.

PROPOSITIO I.

Primatus auctoritas qua divino jure pollet rom. Pontifex, auctoritas est episcopalis, quae omnes complectitur christifideles etiam episcopos

603. Auctoritas, episcopalis consistit in immediata et ordinaria potestate pascendi, regendi et gubernandi gre gem sibi commissum, dicente Apostolo Act. XX. 28. «Attendite vobis et universo gregi in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos regere ecclesiam Dei » et apostolo Petro I. cap. V. 2. « Pascite qui in vobis est gre gem Dei ». Atqui Petro ac proinde ejus successoribus rom. Pontificibus Christus eandem contulit potestatem, pascendi scilicet immediate, regendi et gubernandi ecclesiam universam quae ex agnis et ovibus, id est populo ac pastoribus coalescit, dum Jo. XXI. ei dixit: « Pasce agnos meos... pasce oves meas », et Luc. XXII. 31. « Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum: Ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua, et tu aliquando conversus confirma fratres tuos >> scilicet apostolos; ac demum cum Matth. XVI. eum constituit petram seu fundamentum ecclesiae suae, et claves ei promisit cum potestate plenissima quodcumque ligandi atque solvendi. Auctoritas igitur primatus quem habuit Petrus, adeoque rom. Pontifex, est potestas episcopalis super universam ecclesiam.

604. Atque hinc factum est, ut in vetustissimis ecclesiasticis documentis passim rom. Pontifex appelletur Episcopus episcoporum... Pontifex universalis... Episcopus universalis . Pastor pastorum, Caput capitum (1); quae quidem aliaeque ejusmodi denomina

(1) Cf. Theoph. Raypaudum in op. cit. Corona aurea, ubi innu

meros prope titulos ejusmodi inve nies; apud Sirmondum vero op. pa

tiones aperte ostendunt pontificium primatum idem esse ac episcopalem potestatem seu auctoritatem, quae sese ad omnem extendat ecclesiam. Quod Eusebius Emisenus, seu quisquis est vetus auctor sermonis De natali Apostolorum, ut vidimus, expressis illis verbis declaravit : « Prius agnos, deinde oves commisit ei: quia non solum pastorem, sed pastorem pastorum eum (Petrum) constituit ». Et ante ipsum s. Ambrosius expendens eadem Christi verba pasce, etc. adnotat distinctionem quam Christus agnos inter ac oves interposuit, et agnorum nomine populos, ovium autem episcopos interpretatur dicens: « Et jam non agnos, ut primo quodam lacte vescendos; nec oviculas, ut secundo; sed oves pascere jubetur, perfectiores ut perfectior gubernaret (1) ». Pari prorsus ratione s. Bernardus exponit, sic Eugenium III. alloquens; Habent illi (episcopi) sibi assignatos greges, singuli singulos: tibi universi crediti, uni unus. Nec modo ovium, sed et pastorum tu unus omnium pastor. Unde id probem quaeris? Ex verbo Domini... pasce oves meas (2) ». Huc spectat conc. Lateranense IV. dum decernit quod Ecclesia Romana, disponente Domino, super omnes alias ordinariae potestatis obtinet principatum, utpote mater universorum Christi fidelium et magistra (3) »; adeoque fidelium et episcoporum. Huic concinit concilium Florentinum in adducto decreto illis verbis quibus definivit, « Traditam esse rom. Pontifici in h. Petro plenam potestatem pascendi, regendi et gubernandi universam ecclesiam (4) ».

riter cit. De ecclesiis suburbicariis cap. 1. opp. tom. IV. col. 32. a Theodoro Studita in epist. ad Leonem III. vocatur romanus Pontifex Τῶν ὅλων κεφαλών κεφαλή, imo αρχε ποίμην τῆς ὑπ ̓ οὐρανὸν ἐκκλησίας, universae quae sub coelo est ecclesiae princeps pastor; quia scilicet, ut ibidem animadvertit Sirmondus, episcopi romani, ut Papa

est, dioecesis non occidens,
bis est universus.

sed or

(1) Lib. x. in Luc. n. 176. ed. Maur.

(2) De Consider. lib. 11. cap. VIII. n. 15. ed. Maur.

(3) In collect. conc. Veneta Coleti, tom. XIII. pag. 937.

(4) In Act. Conc. Hard. tom. IX. col. 423.

605. Luculentissime hanc eandem veritatem rom. Pontificum constans ac perpetua praxis confirmat. Res enim testatissima est in historia ecclesiastica rom. Pontifices suam hanc potestatem exercuisse sive in decernendis fidei controversiis ubique terrarum exortis, sive in praefigenda disciplina, sive in recipiendis dejectorum episcoporum appellationibus, sive in restituendo sedibus suis illos qui immerito fuerant exauctorati; in mulctandis cum opus fuit, excommunicatione praesulibus, et orientalium sedium patriarchis (1); in coarctanda episcoporum jurisdictione nonnullis sibi casibus reservatis (2); in removendis episcopis reluctantibus a propria sede ob ecclesiae necessitatem aut magnam utilitatem (3), quod et aetate nostra in Galliis praestitit immortalis Pius VII. (4); sive in aliis demum ejusmodi gravissimis negotiis perficiendis, quae palmari et apertissima prorsus ratione potestatis de qua agimus exercitium in universam

nos a

(1) Sane plures legimus in Hist. eccles. in patriarchatibus Constantinopolitano, Alexandrino, Antiocheno, Hierosolymitano aut fuisse a rom. Pontificibus e sede dejectos, aut sedibus propriis restitutos. Nicolaus I. epist. VIII. ad Michaëlem imperatorem apud Harduin. Acta conc. tom. v. col. 157. octo enumerat patriarchas Constantinopolitarom. Pontificibus depositos. Gelasius in ep. ad episcopos Dardaniae (collect. conc. Venet. Coleti tom. v. col. 329.) scribit; « Dioscorum secundae sedis (Alexandrinae) praesulem sua auctoritate (apostolica Sedes) damnavit, et impiam synodum non consentiendo submovit. E contra Athanasium Alex. aliosque episcopos a synodo orientali depositos Julius I. suis sedibus restituit; restituit item Sedes apostolica Flavianum a Dioscoro in conciliabulo depositum, et Joannem Chry

sostomum pariter a conciliabulo damnatum sedi Constantinopolitanae; de quibus aliisque actis jurisdictionis a rom. Pontifice in patriarchatibus orientalibus fuse agit s. Gelasius in cit. epistola. Plura alia exempla refert etiam Bellarminus De rom. Pontif. lib. 1. cap. 28.

(2) Cf. Zaccaria in Antifebronio tom. 1. cap. v. §. 4. et iterum in Antifebbronio vindicato tom. 11. Diss. IV. cap. IV. §. 2. seqq.

(3) Cf. Muzzarelli in Dissert. An Summus Pontifex habeat auctori tatem destituendi episcopum invitum et reluctantem a propria Sede ob ecclesiae necessitatem, aut magnam utilitatem. Quae est iv. inter Dissertationes Selectas. Rom. 1807.

(4) Cf. opus cit. cl. Barruelii S. J. Sul Papa ed i suoi diritti all'occasione del Concordato del 1801. tom. II. P. IV. cap. 1. seqq. cum tribus conclusionibus.