IN FESTIS SANCTORUM

NON PATRONORUM,

RITU SOLEMNI CELEBRATIS,

quæ non habent in Breviario Canonem proprium.

Ex Concilio Tridentino. 1563. Sess. 25. De invoc. Sanctorum.

illos

pro hominibus non oráre; vel eorum, ut pro nobis étiam singulis orent, invoca

MANDAT Sancta Synodus óm- tiónem esse idololatriam ; vel nibus Epíscopis, et céteris pugnare cum verbo Dei, addocendi munus sustinénti-versarique honóri uníus mebus, ut fidéles diligenter in-diatóris Dei et hóminum Jesu struant, illos qui negant, Christi; vel stultum esse, in Sanctos, æternâ felicitáte in cœlo regnántibus voce vel cœlo fruentes, invocandos mente supplicáre ; ímpiè senesse; aut qui ásserunt, vel tire.

LECTIONES

INTRA OCTAVAM PATRONI

VEL PATRONE.

DIE SECUNDA.
LECTIO II.

Sermo sancti Basílii Epíscopi.
Orat, in 40 Mart.

H
li sunt qui acceptam à Deo
nostram regiónem, quasi tur-
res quædam contra adversa-
riórum incursum munientes,
refúgium éxhibent. Benefi-
cium hoc, fratres dilectissimi,

radísi portæ, dignum profectò exercitibus Angelórum, Patriarchis, Prophétis et Justis ómnibus spectáculum.

DIE TERTIA.
LECTIO II.

Sermo sancti Augustíni Epíscopi. 280. n. 6. SOLEMNITATES sanctórum de

grátiam hanc minimè cessan-votíssimè celebrémus, sóbriâ tem à Deo obtinémus. Pará-hilaritáte, castâ congregatum est hic Christianis auxí- tióne, fidéli cogitatióne, filium. Qui áliquâ prémitur denti prædicatióne. Non parangústiâ, ad hos cónfugit; va pars imitatiónis est, mequi rursus lætátur, ad hos re- liórum congaudére virtúticurrit hic ut à inalis liberé-bus. Ili magni, nos parvi; tur, ille ut duret in rebus lætis. Hæc múlier orans pro filiis auditur, peregrinanti viro réditum incólumem, ægrotanti verò salútem implórat et óbtinet.

:

sed benedixit Dóminus pusillos cum magnis, Præcessérunt, præminuérunt. Si eos sequi non valémus actu, sequámur affectu si non glória, certè lætitia : si non méritis, votis si non passióne, compassióne : si non excelléntà, connexióne. Non nobis parum videátur, quod ejus córporis membra sumus, cujus et illi quibus æquiparári non possumus. Quia, si unum membrum patitur, compatiuntur ómnia membra; ita, cùm glorificátur unum membrum, congaudent ómnia membra.

H

LECTIO III.

GLORIA cápiti unde consúlitur, et superióribus mánibus, et infimis pédibus. Sicut ille unus ánimam suam pro nobis pósuit, ita et imitáti sunt Mártyres, et ánimas || pro frátribus posuérunt. Fru- | ctus labóris ergo illórum étiam nos sumus. Mirámur eos, miserantur nos. Gratulámur eis, precantur pro nobis. Omnes eidem Dómino parémus, eumdem magistrum séquimur, eumdem príncipem comitámur, eidem cápiti subjungimur, ad eamdem Jerúsalem téndimus, eamdem sectámur caritátem, eamdemque ampléctimur unitátem.

DIE QUARTA.
LECTIO II.

Sermo sancti Bernardi
Abbátis.
In Vigilia SS. Apostolorum
Petri et Pauli.

TRIA Sunt quæ in festivitá-
tibus Sanctórum vigilanter
consideráre debémus: auxí-

lium Sancti, exemplum ejus,

neque enim quia impassibilis

omníno, ideo et incompassíbilis factus est.

LECTIO III.

DEBEM EBEMUS étiam attendere exemplum ejus; quia quámdiu in terris visus est, et cum hominibus conversátus est, declinávit neque ad déxteram, neque ad sinistram; sed viam régiam ténuit, donec veníret ad illum qui dicit: Ego sum via, véritas et vita. Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritátem verbórum ejus, et tunc vidébitis quómodo tam verbo quàm exemplo lúxerit inter hómines quália nobis vestigia dereliquerit, ut ambulémus per ea, et non errémus in eis. Verè, juxta Prophétam, sémita justi recta est; rectus callis justi ad ambulandum.

DIE QUINTA.
LECTIO II.

De Sermóne sancti Bernardi
Abbátis.

In Vigilia SS. Apostolorum
Petri et Pauli.
DILIGENTIORI intuitu, in fe-

fusiónem nostram inspiciá mus; quia homo ille similis nobis fuit passibilis, ex eodem

confusiónem nostram. Auxí-stivitátibus Sanctórum, conlium ejus, quia qui potens in terra fuit, poténtior est in cœlis ante fáciem Dómini Dei sui. Si enim, dum hìc víve-luto formátus, ex quo et nos. ret, misertus est peccatóribus, et orávit pro eis; nunc tantò ámpliùs, quantò vériùs agnoscit misérias nostras, orat || pro nobis Patrem: quia beáta illa pátria caritátem ejus non immutavit, sed augmentávit;

Quid ergo est, quod non solùm difficile, sed et impossibile crédimus, ut faciámus ópera quæ fecit? confundámur, fratres, et contremiscámus. Hómines isti fuérunt qui præcessérunt nos, qui tam

mirabiliter processérunt per vias vitæ, ut vix eos hómines fuisse credámus. Sic ergo et gaudére, et confundi debémus: gaudére, quia patrónos nos præmisimus; confundi, quia eos imitári non póssu

mus.

LECTIO III.

ITA semper gaudium nostrum in hac valle lacrymárum, lacrymárum pane condíri debet; ut semper non

solùm extréma, sed et prima gáudii luctus óccupet: quia etsi magna est gaudiórum matéria, sed máxima est dolórum. Verè nobis rubor confusiónis sunt, quos vix audeámus respicere, ne dicam, imitári. Orémus ergo eos, ut ipsi propitium nobis reddant amicum suum, júdicem nostrum, qui est Deus benedictus in sécula. Amen. Tu autem.

DIE SEXTA.

LECTIO II.

De Sermóne sancti Bernardi QUAN

Abbátis.

In Festo omnium Sanctorum 2.

n. 1.

ERIT, præstante Dómino,

Serm. 230 in App. S. Aug. UANDO festivitátes cólimus, fratres caríssimi, diligenter debémus atténdere, et totis víribus laboráre, ut quod vi

sibíliter cólitur, in nobis in

triplex sermónis (de Sanctó-visibiliter compleátur. Qui rum felicitáte) utilitas, quá-nec castitátem custódit in tenus ágnitâ, vel ex parte córpore, nec puritátem tenet áliqua, felíci retributióne San-in mente, quóties sanctæ soctórum, abundantióri dein- ||lemnitátes advéniunt, in córceps sollicitúdine ipsórum pore vidétur habére gaudium, inhærére vestígiis, ac ferven-in corde non célebrat nisi tióri desidério ad eórum su- luctum. Quale enim gaudium spiráre consórtia, propensióri potest habére, in cujus ániquoque devotióne eorumdem ma multis vitiis occupátâ ma

gis diábolus probátur habitá- || riósa nolite ex ore vestro prore quam Christus? Nos verò, ferre; sed magis vicínos et fratres carissimi, etiamsi no-próximos vestros jugiter adbis áliqua, ut solet fieri, pec- monéte, ut semper quod bocáta subrépunt, quantùm num est et honestum, loqui póssumus, cum Dei adjutó- stúdeant; ne fortè detrahen

LECTIO . Serm. 265.

FILIOS et omnes famílias ves

rio laborémus jej úniis, vigi-do, mala loquendo, et in liis, oratiónibus, eleemósynis sanctis festivitátibus choros mundáre sordida; ut véniens ducendo, cántica luxuriósa Dóminus in nobis, nihil in- et túrpia proferendo de linvéniat quod óculos suæ ma- gua sua, unde debuerant jestátis offendat. Deum laudáre, inde sibi vúlnera videantur infligere. Isti enim infelices et miseri bótras admonéte, fratres, sen- mines, qui balatiónes et salper ut castè et justè ac salú- tatiónes ante ipsas basílicas briter vivant: nec solùm eos Sanctórum exercére nec méverbis, sed étiam exemplis ad tuunt, nec erubescunt : etsi bona ópera provocáte. Ante Christiáni ad ecclésiam véómnia ubicumque fuéritis, nerint, pagáni de ecclésia resive in domo, sive in itinere, vertuntur; quia ista consuesive in convívio, sive in con- túdo balandi de paganórum sessu, verba túrpia et luxu-observatióne remansit,