taret, unitatis ejusdem originem ab uno inci- | Hæc est origo, et mater, et radix, et matrix; hic » pientem sua auctoritate disposuit. » 4° Alibi sic habet': « Scimus nos hortatos eos » esse, ut Ecclesiæ catholicæ radicem et matricem » agnoscerent ac tenerent. » Si vitiaretur plantæ radix, planta ipsa continuo marcesceret. Non solum agnoscenda est hæc radix, sed etiam omnibus diebus sine intermissione tenenda. 5o Alibi sic docet 2 : « Petrus tamen, super » quem ædificata a Domino fuerat Ecclesia, unus ⚫ pro omnibus loquens, et Ecclesiæ voce respon» dens, ait, etc. » Quid igitur mirum, si pontifex Hormisdas, aliique veteres Patres, dixerint: Romana, hoc est catholica Ecclesia, quandoquidem Petrus Ecclesiæ voce respondere consuevit? Quid mirum si corpus Ecclesiæ, ore sui capitis loquatur? 6° Schismatici navigare audent ad Petri cathedram, atque ad Ecclesiam principalem, unde » unitas sacerdotalis exorta est... nec cogitant eos » esse Romanos, quorum fides, apostolo prædi» cante, laudata est, ad quos perfidia habere non » possit accessum3. » Itaque ne dixeris Ecclesiam principalem, quæ omino singulari privilegio donatur, nunquam esse aliquid hæreticum definituram, quin cito resipiscat, et ejurata hæreticorum perfidia, sibi ipsi humili animo contradicat. Contra Cyprianus docet ne accessum quidem posse dari subdolæ hæreticorum perfidiæ, ad hanc sedem circonveniendam. 7° Cujus quidem principalis Ecclesiæ suprema auctoritas eo Cypriani sermone confirmatur*: * Quomodo solis multi radii, sed lumen unum, et » rami arboris multi, sed robur unum tenaci ra» dice fundatum, et cum de fonte uno rivi plu> rimi defluunt, numerositas licet diffusa videa⚫ tur exundantis copiæ largitate, unitas tamen servatur in origine. Avelle radium solis a cor»pore; divisionem lucis unitas non capit. Ab ar⚫ bore frange ramum; fractus germinare non poterit. A foute præcide rivum; præcisus arescit. Sic et Ecclesia, Domini luce perfusa, per orbem » totum radios suos porrigit. Unum tamen lumen est, quod ubique diffunditur, nec unitas corporis separatur. Ramos suos in universam terram » copia ubertatis extendit, profluentes largiter rivos latius expandit. Unum tamen caput est, origo una, et una mater fecunditatis successi» bus copiosa. >> et Porro unum hoc caput est apostolica sedes. Epist. xv, ad Cornel. de Polyc., pag. 59. Epist. LV, ad Cornel. cont. Hæret., pag. 85. Ep. Lv, mox cit., pag. 86. 4 De unit. Eccles.. pag. 195. est fons unde unitas sacerdotalis exorta est: atqui unitas non servatur, nisi in origine. Radii a sole separati nihil splendoris habent. Ramia trunco decisi nihil germinant. Rivi a fonte seclusi protinus arescunt. In hoc servatur unitas docendæ fidei, quod traditio in corpore Ecclesiæ circulans, sicut sanguis in corpore humano, a fonte per rivulos ad extrema membra fluat, et ab extremis membris refluat ad fontem. At vero si fons ipse contagio definitionis hæreticæ corrumperetur, necesse esset, aut rivulos a fonte seclusos arescere, aut a fonte venenato infici. CAPUT XIII. Profertur sancti Hieronymi testimonium. «Cathedram Petri, inquit', et fidem apostolico. » ore laudatam, censui consulendam... Ubicum» que fuerit corpus, illuc congregabuntur aqui» læ... Apud vos solos incorrupta Patrum servatur » hæreditas....... Vos estis lux mundi; vos sal » terræ, etc..... Beatitudini tuæ, id est, cathedræ » Petri communione consocior: super illam pe>> tram ædificatam Ecclesiam scio. Quicumque ex>> tra hanc domum agnum comederit, profanus » est... Decernite, obsecro, si placet, non timebo >> tres hypostases dicere: Si jubetis, etc. »> Hieronymus non dicit: Vestræ sedi me conjungi volo, eo quod ex promissione sciam hanc sedem, si in fide docenda erraverit, mox ad rectum fidei tramitem reversuram, et docili erga inferiores ecclesias animo ejuraturam esse suum errorem. Non dicit Hieronymus : Si hæc sedes contra fidem me forte deceperit, ad hanc fidem repetendam ipsa cito resipiscet, et ego cum illa libens resipiscam: unde si me deceperit, brevis saltem erit ejus deceptio, et meus error. Sed contra, sanctus doctor ait: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur aliquæ, id est. Quæcumque dixerit hæc sedes, hæc eadem uno ore, una voce, uno animo dicturæ sunt aliæ omnes catholicæ ecclesiæ. Absit vero ut aliæ ecclesiæ huic principali unquam exfuisse. Contra Hieronymus declarat eas omnes ecprobrent aliquid hæreticum ab ipsa definitum clesias, quæ, rejecta hujus sedis definitione tanquam hæretica, a communione fidei sic definitæ recederent, agnum extra hanc unitatis domum esse comesturas, atque adeo profanas fore. Si vero constaret hane sedem aliquid hæreticum de 'Epist. xv, al. LVII, ad Damas. pap., tom. iv, part. 1. finire posse, opportuisset ut maximus ille doctor » mus assensum. Nunquam temere quæ sunt dici Hieronymus ita fuisset locutus: Apud vos solos quidem incorrupta patrum hactenus servata est hæreditas; sed singulis diebus obscurari, inquinari et intermitti potest hæc traditio; unde si definiatis aliquid hæreticum, nulla erit in nobis mora, quin aperte contradicatur impiæ vestræ definitioni. Obstrepunt critici, dicentes hæc oratoris Hieronymi verba non esse dogmatica hujus Patris statuta, sed officiosas voces, quibus hujus sedis gratiam inire studebat, exaggerata ipsius auctoritate. Verum præterquam quod assidua et continua hæc Patrum placita efficacissimam traditionem contexunt, insuper quænam est alia, quæso, sive Alexandrinæ, sive Constantinopolitana sedis auctoritas, cui simile quidquam dictum fuerit, dum gratia imperatorum et præsulum ambitio, ejusmodi laudes exigere videbantur? Quod si fas sit indomito criticorum gregi ejusmodi sententias ex ipsa Christi promissione depromptas, in assentatorium laudandi genus, et in turpe verborum lenocinium detorquere, ecquis erit omnium Patrum, cui toto credere possis; quænam vero assignabitur traditio de infallibilitate Ecclesiæ universalis, quam protestantes pessimo hoc exemplo freti, facile non eludant, dicentes verba Patrum de auctoritate Ecclesiæ, vago et adulatorio animo fuisse scripta? CAPUT XIV. Profertur sancti Augustini testimonium. Africani antistites Cælestium Carthagine damnaverant. Sedem apostolicam appellaverat hæreticus ille, et « ad nostram, aiebat Zozimus ad Africa » nos', qui se assereret innocentem non refugiens » judicium ex appellatione pristina, venerit se» dem, accusatores suos ultro deposcens. » Appellationem a Caelestio factam, et admissam a Zozimo, ægre tulisse visi sunt Africani antistites, in quorum numero fuit Augustinus: scilicet verebantur ne Zozimus a fraudulento hæretico deciperetur. Quapropter ita dicebat Zozimus 2: « Missæ » per Marcellinum subdiaconum vestrum epistolæ >>> omne volumen voluimus: quo aliquando per» lecto, ita totum litterarum comprehendistis >> textum, quasi nos Cælestio commodaverimus » in omnibus fidem, verbisque ejus non discussis, » ad omnem, ut ita dicam, syllabam præbueri Ep. x, ad Conc. Carth. Labb., tom. I. pag. 1372. 2 Ibid. » tractanda sinuntur; nec sine magna delibera» tione statuendum est, quod summo debet dis» ceptari judicio. » Itaque, in ea quæstione dirimenda, nulla suberat in Africanis adulationis erga sedem apostolicam suspicio, cum in instanti acerrima hac controversia, Zozimus ad Africanos diceret : « Non latet vos, sed nostis, fratres » charissimi, et quemadmodum sacerdotes scire » debetis; tamen cum tantum nobis esset aucto>> ritatis, ut nullus de nostra possit retractare sen» tentia, etc. » Neque vero critici contendant Zozimum plus justo in hoc sibi tribuisse. Hoc enim pariter Innocentius jam dixerat. « Ad nostrum, ait2, referen» dum approbastis esse judicium, scientes quid » apostolicæ sedi, cum omnes hoc loco positi ip» sum sequi desideremus apostolum, debeatur, a » quo ipse episcopatus et tota auctoritas hujus no» minis emersit. »> Nihilo tamen minus Augustinus, qui duplicis Africani concilii pars magna fuerat, et qui profliganda Pelagianorum hæresi operam accerrime dabat, ita locutus est3: » Jam enim de hac causa » duo concilia missa sunt ad sedem apostolicam, » inde etiam rescripta venerunt. Causa finita est. » Igitur causa nundum finita erat per geminum illud Africanæ ecclesiæ concilium; siquidem quid de appellatione Cælestii sentiendum sit, ex ore tum Innocentii, tum Zozimi audivimus. Hoc sedi apostolicæ deberi declarat Innocentius. Zozimus vero hoc ipsum inculcat: Non latet vos, sed nostis, fratres charissimi, et quemadmodum sacerdotes scire debetis, etc. Verum simul atque rescripta sedis apostolicæ venerunt, hoc ipsum quod concilia infectum, ad hanc sedem transmiserant, numerosa hæc duo doctissimorum episcoporum absolutum et confirmatum intelligitur. Tum causa finita est. Neque Augustinus existimavit audiendos esse, sed plectandos Pelagianos, si rescriptis non obsequentes, plenarium Ecclesiæ catholica concilium appellarent. Tantum est huic sedi auctoritatis, ut nullus de ejus possit retractare sententia. Ideo præcise causam Pelagianorum finitam Unde patet Augustino visum fuisse, sedem aposesse asseverabat insignis ille Ecclesiæ doctor. tolicam causas fidei cum suprema auctoritate finire, atque adeo non posse definire aliquid hære ticum a tota Ecclesia credendum. D = unquam » apostolorum principe est laudata, perpetua est: » et sicut permanet quod in Christo Petrus credi» dit, ita permanet quod in Petro Christus insti» tuit. » En vides æternum esse hoc præsidium, atque adeo opem hanc præsentissimam, nulla interposita definitione hæretica, tantillum cessare possc. Præterea apostolicæ opis munimen ab opere suo non vacat, ne deficiat unquam Petrus in sua sede fidem rectam docens, et nihil hæreticum definiens a tota Ecclesia credendum. Insuper memineris firmitatem universalis Ecclesiæ consistere in firmitate fundamenti, cui totius Ecclesiæ superstruitur altitudo. Hinc est soliditas fidei in hac sede docendæ ; scilicet perpetua est; unde nulla erit dies in qua hæc fides in hac sede non vigeat. Sicut denique æterna permanet Petri confessio ita permanet quod in Petro Christus instituit, nempe ut omnibus diebus usque ad consummationem sæculi fides ejus indeficiens gentes doceat, et fratres confirmet. Id vero totum ea ratione innititur, quod Petrus dilecti gregis custodiam non reliquit, ut ibidem sanctus Leo egregie docet. 5o Idem sanctus doctor ait de Petro: « Cujus Eamdem vero sententiam mirifice inculcat summus ille doctor, dum donatistas ita increpat ': » Scitis catholica quid sit, et quid sit præcisum » a vite... Sed quid illi prodest forma, si non vivit de radice? Dolor est cum vos videmus præ» cisos ita jacere. Numerate sacerdotes vel ab » ipsa Petri sede, et in ordine illo Patrum quis >> cui successit videte ipsa est petra, quam non >> vincunt superbæ inferorum porta. » Porro vivere de radice est huic Ecclesiæ matrici et radici, in amplectenda ipsissima fide, quam definit intimo mentis assensu adhærere: unde non vivit de radice, quisquis definitiones hujus sedis tanquam hæreticas repudiat, præcisum est a vite, quidquid ab ea radice dissentit. Ideo novatores præcisi jacent. quod ipsam aliquid hæreticum definivisse contendant. Hæc autem radix, de qua omnes ramos vivere est necesse, est ipsa Patri sedes, quæ est immotum unitatis centrum, unde in ramos fluit vitalis puræ traditionis humor et succus. Ne vero dixeris hanc radicem, per aliquod temporis intervallum marcescere, vitiato arescere, germine amaros fructus gignere posse; sed mox esse felicius repullulaturam. Nullum unquam nisi» in sede sua vivit potestas, et excellit auctoritas.... salubre fidei germen emissura est. Compendium investigandæ fidei est videre Patrum in ea sede successionem. Id quod semper tenuerint, semper tenendum est. Neque inferorum portæ eam, vel leviusculo temporis spatio, vincent, ut errore admisso dejiciatur. Ipsa pollicitatio, qua Christus promisit universalem Ecclesiam a portis inferi, scilicet erroris insidiis, numquam vinci posse, teste Augustino, nos certos facit hanc sedem singulari Petri contra errorem privilegio gaudere. CAPUT XV. Profertur Magni Leonis testimonium. » In universa namque Ecclesia: Tu es Christus, » filius Dei vivi, quotidie Petrus dicit; et om»> nis lingua quæ confitetur Dominum magisterio » hujus vocis imbuitur. » Sic Petrus ex ea præcelsa sede nunquam intermoriturus, universalem Ecclesiam in confessione Christi quotidie confirmat. Addit : « Cujus etiam dignitas in indigno >> hærede non deficit. » Ne attendas igitur ad personas pontificum, sed ad Petrum in sua sede nunquam non docentem: quamobrem sanctus Leo hæc adjicit 3 : « Ipsum vobis, cujus vice fun>> gimur, loqui credite. » Itaque ne Liberium, nec Vigilium, nec Honorium, nec alias ejusmodi pontificum personas, quas errasse existimes, nobis objicias, sed Petrum in sua sede loqui credite. 4°« De toto mundo, inquit, unus Petrus » eligitur, qui et universarum gentium vocationi, » et omnibus apostolis, cunctisque Ecclesiæ patri 4° Sanctissimus ille pontifex sedem a sedente distinguendam esse docet: « In Petri sede, in» quit 2, Petrum suscipit. » Itaque Petrum quidem, non autem successoris personam, forte minus dignam, in sede aspicias monet. 2o De cujus principali æternoque præsidio,» bus præponatur: ut quamvis in populo Dei inquit, etiam apostolicæ opis munimen acce>> multi sacerdotes sint, omnes tamen proprie » pimus, quod utique ab opere suo non vacat : et » regat Petrus... Sed non frustra uni commen» firmitas fundamenti, cui totius Ecclesiæ super» datur, quod omnibus intimetur. Petro enim »struitur altitudo, nulla incumbentis sibi templi » ideo hoc singulariter creditur, quia cunctis » mole lacessit. Soliditas enim illius fidei, quæ in » Ecclesiæ rectoribus Petri forma præponitur. Ma» net ergo Petri privilegium, ubicumque ex ipsius Psalm. contr. part. Donat.. tom. IX, pag. 7. Serm. mox cit., cap. in. 2 Ibid.. cap. IV. 3 Ibid. 4 Serm. I, in anniv. Assumpt., cap. 11, ш. fertur æquitate judicium. » Igitur falsissimum est hanc sedem definire posse aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum, quod tota Ecclesia credere nolit et condemnet, ipsaque hæc sedes tandem ejurare cogatur. Namque hæc est forma Petri, ut ipse omnes proprie regat. Hoc autem privilegium Petri, sine ulla vel unius diei intermissione, manet in sede apostolica. Judicium hujus sedis in docenda fide morumque doctrina, ex ipsius Petri æquitate fertur. 5° Sanctus doctor has voces alibi edidit : « Pe» trus sedi suæ præesse non desinit; et indeficiens » obtinet cum æterno sacerdote consortium. So» liditas enim illa quam de petra Christo, etiam >> ipse petra factus accepit, in suos quoque se trans» fudit hæredes, et ubicumque aliquid ostenditur >> firmitatis, non dubie apparet fortitudo pastoris... » Quis gloriæ beati Petri tam imperitus erit, aut >> tam invidus æstimator, qui ullas Ecclesiæ par>> tes non ipsius sollicitudine regi, non ipsius ope » credat augeri? » esse defectum, si definiret aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum. Cum autem Bernardus absolute negaverit hujus sedis fidem posse sentire defectum, evidentissime consectarium est hanc sedem, teste Bernardo, non posse aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum definire. Eodem spiritu doctus sanctus doctor, sempiternum nostræ Gallicanæ ecclesiæ lumen atque decus, sic aiebat: « Romanæ præsertim Ecclesiæ aucto>> ritati atque examini totum hoc, sicut et cætera » quæ ejusmodi sunt, universa reservo ipsius » si quid aliter sapio, paratus judicio emendare. » Nefas autem esset se suamque fidem sic absolutissime permittere incerto et forsan hæretico judicio hujus sedis, quæ definire posset aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum. Neque certe leviuscula adulatione hæc dicebat vir ille apostolicus, qui tot ac tanta pontificibus, contra romanæ curiæ ambitionem, acerrime scripsit. Namque alibi hæc habet 2: « Et quidem ex privilegio sedis apostolica » constat, summam rerum ad vestram potissimum >> respicere summam auctoritatem et plenariam » potestatem. » Ex quibus verbis liquidissime fluit, Petrum, omnibus nullo excepto diebus, in hac sede præesse, loqui et docere, atque indeficiens ministeAit denique doctor ille turpissimæ adulationi rium ab ipso exerceri. Quæro igitur an Petrus infensissimus 3 : « Plenitudo siquidem potestatis possit aliquid hæreticum a tota Ecclesia creden>> super universas orbis ecclesias singulari prærodum definire. Respondet Leo: In suos sese trans»gativa apostolicæ sedi donata est. Qui igitur fudit hæredes; in illis vivit ac docet; in ipsis >> huic potestati resistit, Dei ordinationi resistit. ipse petra est, quæ neque moveri potest, neque » Potest, si utile judicaverit, novos ordinare ædificium superstructum quati sinit. Neque vero >> episcopatus, ubi hactenus non fuerunt. Potest dicas hæc esse hominis sibi ipsi in sua dignitate » eos qui sunt, alios deprimere, alios sublimaadulantis encomia. Id oblatrent hæretici protes»re, prout ratio sibi dictaverit, ita ut de epistantes : quid mirum? At certe eos homines, qui» copis creare archiepiscopos liceat, et e conse catholicos esse gloriantur, id dicere tandem pudeat. En hæc est sedis apostolicæ indefectibilitas in docenda fide; Petrus quippe petra factus, sese transfudit in suos hæredes, et indeficiens est ejus ministerium. » verso, si necesse visum fuerit. Potest a finibus » terræ sublimes quascumque personas ecclesias>>ticas evocare, et cogere ad suam præsentiam, » non semel aut bis, sed quoties expedire videbit. >> Porro in promptu est ei omnem ulcisci inobe>> dientiam, si quis forte reluctari conatus fuerit. » Itaque quis huic sedi auderet dicere: Aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum definivisti; hoct nefarium dogma a te definitum respuo, et exsecror. Definitionis hæretica te pœniteat; impiam definitionem humili ac docili animo te ejurare necesse est. Nonne ii omnes qui huic potestati resisterent, Dei ordinationi resisterent? Nonne in promptu est huic sedi, omnem ulcisci inobedientiam, si quis forte ita reluctari conaretur? Epist. CLXXIV, ad Can. Lugd., n. 9. 2 Epist. CXCVIII, ad Innoc. Pap., n. 2. 3 Epist. CXXXI, ad Mediol., n. 2. CAPUT XVII. Profertur sancti Thomæ testimonium. catholico liceat dubitare an definierit aliquid hæreticum necne, sed finalis sit hujus sedis circa fidem determinatio, et dogmata definita ab omnibus inconcussa fide teneantur. Nemo sanæ mentis non videt temperatos nostræ Cisalpinæ scholæ theologos id negare non posse; Transalpinæ vero scholæ doctores, si pariter sobrie sapiant, nihil ulterius assertum velle. CAPUT XVIII. Profectur sexti concilii testimonium. Promptum quidem esset innumera Patrum at nia contexere. Verum, ut brevitati studeam, ad majora argumenta jam propero; scilicet peremptoriam generalium conciliorum auctoritatem demonstrandam aggredior. Ita Doctor Angelicus sententiam explicat: « CONCLUSIO. Cum summus pontifex caput sit to» tius Ecclesiæ a Christo institutus, ad illum maxi» me spectat symbolum fidei edere, sicut etiam » generalem synodum congregare. Respondeo di» cendum, etc.... Ad illius ergo auctoritatem » pertinet editio symboli, ad cujus auctoritatem » pertinet finaliter determinare ea quæ sunt fidei, » ut ab omnibus inconcussa fide teneantur. Hoc » autem pertinet ad auctoritatem summi pontificis, » ad quem majores et difficiliores Ecclesiæ quas-que insignium cujusque ætatis auctorum testimo» tiones referuntur, ut dicitur in Decret. extra » lib. de Baptismo, cap. Majores. Unde et Domi» nus, Luc. xxII, Petro dixit, quem summum » pontificem constituit: Ergo pro te rogavi, » Petre, ut non deficiat fides tua : et tu aliquando » conversus, confirma fratres tuos. Et hujus ratio » est, quia una fides debet esse totius Ecclesiæ, >> secundum illud, I ad Cor. 1. Idipsum dicatis » omnes, et non sint in vobis schismata. Quod > servari non posset, nisi quæstio fidei exorta, » determinetur per eum, qui toti Ecclesiæ præ» est; ut sic ejus sententia a tota Ecclesia firmiter » teneatur; et ideo ad solam auctoritatem summi » pontificis pertinet nova editio symboli, sicut et » omnia alia quæ pertinent ad totam Ecclesiam, » ut congregare synodum generalem, et alia » hujusmodi. »> In quarta sexti concilii actione, recitata est epistola sancti Agathonis papæ, ad Imperatorem et Augustos, quæ sic habet : « Ejus (scilicet Petri) vera » confessio a Patre de cœlis est revelata, pro qua » a Domino omnium beatus esse pronuntiatus est » Petrus; qui et spirituales oves Ecclesiæ ab ipso » redemptore omnium, terna commendatione » pascendas suscepit; cujus annitente præsidio, » hæc apostolica ejus Ecclesia nunquam a via ve>> ritatis IN QUALIBET ERRORIS PARTE DEFLEXA » EST, CUJUS AUCTORITATEM, utpote apostolorum >> omnium principis, semper omnis CATHOLICA >> CHRISTI ECCLESIA, ET UNIVERSALES SYNODI, » FIDELITER AMPLECTENTES, IN CUNCTIS SECUTE » SUNT... Hæc est enim veræ fidei regula, quam » et in prosperis et in adversis vivaciter tenuit ac >> defendit hæc spiritalis mater vestri tranquillis» simi imperii, apostolica Christi Ecclesia: quæ » per Dei omnipotentis gratiam a tramite aposto» licæ traditionis nunquam errasse probabitur, » nec hæreticis novitatibus depravata succubuit; » sed ut ab exordio fidei christianæ percepit ab >> auctoribus suis apostolorum Christi principibus >> illibata fine tenus permanet, secundum ipsius » Domini salvatoris divinam pollicitationem, » quam suorum discipulorum principi in sacris Evangeliis fatus est: Petre, Petre, inquiens,... > ego pro te rogavi, ut non deficiat fides tua. » Et tu aliquando conversus, confirma fratres Luce meridiana clarius est, juxta mentem sancti Thomæ, summum pontificem, tamquam caput totius Ecclesiæ a Christo institutum, ea quæ sunt fidei finaliter determinare, ut ab omnibus inconcussa fide teneantur. Ratio autem qua illud probat hæc est, scilicet fidem Petri in ejus sede non defecturam, ita ut fratres semper confirmet. Et ideo ad solam auctoritatem summi pontificis pertinet nova editio symboli; quia symboli editio est finalis determinatio circa fidem. Porro si sedes apostolica aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum definiret in symbolo, hæc determinatio non esset finalis; at contra necesse foret ut omnes ad generale concilium appellarent, et ejusmodi symbolum detestarentur. Ergo juxta mentem Doctoris Angelici, nunquam fieri potest ut sedes apostolica, ad quam pertinet nova editio symboli,» tuos. Consideret itaque vestra tranquilla clein symbolo definiat aliquid hæreticum a tota Ecclesia credendum. Itaque indefectibilitas fidei huic sedi promissa in tantum valet, ut nemini vere 12. 2. Quæst. 1, art. x. » mentia, quoniam Dominus et Salvator omnium, » cujus fides est, qui fidem Petri non defecturam >> promisit, confirmare eum fratres suos admo Conc., tom. VI, pag. 656. |