los suos, vidit turbam multam circa eos, et scribas cum eis altercantes. 15 Et statim tota turba viso eo expavit; et accurrentes sa'utaverunt eum. 16 Tunc interrogavit scribas, Quid altercamini inter vos ? 17 Et respondens quidam e turbâ, dixit, Magister, adduxi filium meum ad te, habentem spiritum mutum ; 18 Qui ubicunque eum corripuerit, lacerat eum; ipse verò spumat, et stridet dentibus suis, et exarescit. Et dixi discipulis tuis, ut eum ejicerent; sed non potuerunt. 19 Ipse verò respondens ei dixit, O natio incredula, quousque apud vos ero? quousque tolerabo vos? adducite eum ad me. 20 Illum igitur adduxerunt ad eum. Et eo conspecto, statim spiritus discerpsit eum et ille, quum cecidisset in terram, volutabat sese spumans. 21 Tunc interrogavit Jesus patrem ejus, Quantum temporis est quod hoc accidit ei? Ipse verò ait, Ab infan eum privatim, Cur nos non potuimus spiritum illum ejicere? 29 Ipse verò dixit eis, Hoc genus daemoniorum nullâ re potest exire niprecatione et jejunio. 30 Et illinc egressi unà iter faciebant per Galilaeam: nec volela ut quisquam id sciret. 31 Docebat enim discipulos suos et dicebat eis, Filius hominis tradetur in manus hominum, qui trucidabuni eum: sed trucidatus, tertio die resurget. 32 Ipsi verò ignorabant hoc dictum, et timebant eum interrogare. 33 Venit igitur Capernaum: et quum venisset domum, interrogavit eos, Quid in viâ inter vos disceptabatis? 34 Ipsi verò siluerunt: nam ali adversùs alios disseruerant in viâ, quis esset futurus ipsorum maximus. 35 Et quum consedisset, vocavit duodecim illos, et dixit eis, Siquis vult primus esse, erit omnium ultimus, et omnium minister. 36 Et acceptum puerulum statuit in medio eorum: eoque in ulnas recepto, dixit eis, 37 Quisquis unum ex talibus puerulis exceperit meo nomine, me excipit; et quicunque me exceperit, non me excipit, sed eum qui misit me. 38 Respondit autem ei Joannes, dicens, Praeceptor, vidimus quendam per nomen tuum ejicientem daemonia, qui non sequitur nos: et prohibuimus eum, quia non sequitur nos. 39 Jesus autem ait, Ne illum prohibete: nullus enim est qui edat virtutem per nomen meum, et possit citò male loqui de me. 40 Nam qui on est contra nos pro nobis est. 41 Quisquis enim potum dederi vobis poculum aquae in nomine meo, id est, quòd sitis Christi, amen dico vobis, nequaquam perdiderit mercedem suam. 42 Et quisquis offendiculo fuert uni ex parvis istis qui credunt in me bonum esset ei potiùs si circumponeretur saxum molare circa collum ejus, et projiceretur in mare. 43 Quod si manus tua facit ut tu offendas, abscinde eam: bonum est tibi ad vitam ingredi mancum, potiùs quàm duas manus habentem abire in Gehennam, id est, in ignem illum inextinctum : 44 Ubi vermis eorum nor. interit, et ignis non extinguitur. 45 Et si pes tuus facit ut tu offendas, abscinde eum: bonum est tibi ingredi in vitam claudum, potiùs quàm duos pedes habentem projici in Gehennam, id est, in ignem inextinc trem suum et matrein et agglutinabitur uxori suae; 8 Et qui duo fuerant, erunt carc una. Itaque non sunt amplius duo sed una caro. 9 Quod ergo Deus conjunxit, home ne sejungat. 10 Et domi rursum discipuli ejus eâdem de re interrogârunt eum. 11 Ipse verò dixit eis, Quicunque dimiserit uxorem suam, et duxerit aliam, moecha.ur adversùs eam. 12 Et si mulier dimiserit virum suum, et nupserit alteri, moechatur. 13 Tunc obtulerunt ei puerulos, ut tangeret eos: discipuli verò objurgabant eos qui offerebant. 14 Quod quum vidisset Jesus, indignatus est, et dixit eis, Sinite puerulos venire ad me, et ne prohibete eos; talium enim est regnum Dei. 15 Amen dico vobis, quicunque non exceperit regnum Dei ut puerulus, nequaquam in id ingredietur. 16 Et quum accepisset eos in ulnas, impositis in eos manibus benedixit eis. 17 Egrediente autem ipso ut sese daret in viam, quidam, quum accurrisset, et accidisset ei ad genua, interrogavit eum, Praeceptor bone, quid faciam ut vitam aeternam possideam? 18 Jesus autem dixit ei, Cur me dicis bonum? nullus est bonus, nisi unus, nempe Deus. 19 Mandata nôsti, Ne moechator, venit rursum turba ad eum: et, ut Ne occidito, Ne furator, Ne falsum consueverat, rursum docebat eos. 2 Tunc accedentes Pharisaei interrogârunt eum, an liceret viro uxorem dimittere, tentantes eum. 5 Ipse verò respondens dixit, Quid vobis mandavit Moses? 4 Ipsi autem dixerunt, Moses permisit libellum abscessionis scribere, et drittere uxorem. 5 Tunc respondens Jesus, dixit eis, Pro duritiâ cordis vestri scripsit vobis mandatum istud: 6 A principio verò creationis masculum et foeminam fecit Deus. 7 Propterea relinquet homo pa testimonium dicito, Ne damno afficito quenquam, Honora patrem tuum et matrem. 20 Ille verò respondens dixit ei, Magister, haec omnia observavi a juvantute mea 21 Jesus autem eum intuitus, di lexit eum, et dixit ei, Unum te deficit: abi, quaecunque habes vende, et da pauperibus; et habebis thesaurum in coelo: et veni, sequere me, subla tâ in humeros cruce. 22 Ille verò moestus factus propter hune sermonem, abiit contristatus habebat enim possessiones multas. 23 Et quum circumspexisset Jesus, licit discipulis suis, Quàm difficulter qui opes habent, in regnum Dei introibunt! 24 Discipuli verò expaverunt ad hos sermones ipsius. Jesus autem rursum respondens, dixit eis, Filii, quàm difficile est eos qui confidunt of ibus in regnum Dei introïre! 25 Facilius est camelum per foramen acûs transire, quàm divitem in regnum Dei introïre. 26 Illi verò ampliùs percellebantur, dicentes inter se, E. quis potest servari ? 27 Intuitus autem eos Jesus dicit, Apud homines hoc fieri non potest, sed non apud Deum: nam omnia fieri possunt apud Deum. 28 Tunc Petrus coepit dicere, Ecce, nos reliquimus omnia, et sequuti su mus te. 29 Respondens autem Jesus ait, Amen dico vobis, nullus est qui reiquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut liberos, aut agros, meâ caussâ et evangelii, 30 Quin accipiat centuplicia nunc isto tempore, domos, et fratres, et sorores, et matres, et liberos, et agros, cum persecutionibus; et in seculo venturo vitam aeternam. 31 Multi autem primi erunt ultimi, et ultimi primi. 32 Erant autem in viâ ascendentes Hierosolyma; et praeibat eis Jesus: et expavescebant, et eum sequendo terrebantur. Ipse verò, assumptis rursum duodecim, illis coepit dicere quae sibi erant eventura, 33 Dicens, Ecce, ascendimus Hie"osolyma; et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum et scribis; et :ondemnabunt eum morte, tradentque cum gentibus: 34 Et ipsae illudent ei, et flageliabunt eum, et inspuent in eum, et trucidabunt eum: sed tertio die resurget. 35 Tunc accedunt ad eum Jacopus et Joannes, filii Zebedaei, di centes, Magister, velimus ut qulo quid petierimus praestes nobis. 36 Ipse verò dixit eis, Quid me vultis vobis praestare? 37 Illi autem dixerunt ei, Da nobis ut unus ad dextram tuam et alter ad sinistram tuam sedeamus in gloriâ tuâ. 38 Jesus autem dixit eis, Nescitis quid petatis. Potestis bibere poculum quod ego bibo; et baptismate quo ego baptizor, baptizari ? 39 Ipsi verò dixerunt ei, Possumus. Jesus autem dixit eis, Poculum quidem quod ego bibo, bibetis; et baptismate quo ego baptizor, baptizabimini: 40 Sed sedere ad dextram meam et ad sinistram meam, non est meum dare; sed dabitur quibus paratum est. 41 Et quum haec audissent alii decem, coeperunt indignari de Jacobo et Joanne. 42 Jesus autem quum eos advocâsset, dixit eis, Scitis eos qui censentur imperare gentibus dominari in eas; et earum magnates potestatem habere in eas. 43 Verùm non ita erit inter vos : sed quicunque voluerit fieri magnus inter vos, sit minister vester : 44 Et quicunque voluerit ex vobis fieri primus, sit omnium servus. 45 Nam et Filius hominis non venit ut sibi ministraretur sed ut ministraret, et daret animam suam redemptionis pretium pro multis. 46 Tunc veniunt Hiericho: eoque egrediente ab Hiericho, ac discipulis ejus, et turbâ multâ, filius Timaei, Bartimaeus caecus, sedebat āpud viam mendicans. 47 Et quum audisset ipsum esse Jesum illum Nazarenum, coepit clamare, et dicere, Fili Davidis Jesu, miserere mei ! 48 Objurgabant autem eum multi ut sileret: ille verò multò magis cla mabat, Fili Davidis, miserere mei ! 49 Tunc Jesus, quum substitisser jussit eum vccari. Vocant igitur cae uni, dicentes ei, Confide, surge; vo cat te. 50 Ipse verò, abjecto pallio suo, quum surrexisset, venit ad Jesum. 51 Et respondens dixit ei Jesus, Quid vis tibi faciam ? Caecus autem ait ei, Rabboni, ut visum recipiam. 52 Jesus autem dixit ei, Abi, fides tua te servavit. Statim igitur recepit visum, et sequebatur Jesum in illo itinere. CAP. XI. UUM autem appropinquarent Dominus, et in templum: quumque circumspexisset omnia, et vespera jam hora esset, abiit ad Bethaniam cum illis duodecim. 12 Et postero die, quum exîssen! Bethaniâ, esuriit. 13 Quumque procul vidisset ficum habentem folia, venit visurus videlicet num inveniret aliquid in ea: et quum venisset ad eam, nihil inver.it nisi folia, non enim erat tempus fi cuum. 14 Tunc respondens Jesus Exit ficui, Ne ampliùs ex te in secut m quisquam fructum comedat. Et hoc QHierosolymis ad Bethphagen audierunt discipuli ejus. et Bethaniam, apud montem Olearum, misit duos e discipulis suis; 2 Et dicit eis, Abite in vicum qui vobis est ex adverso: et statim ut ingrediemini in eum, invenietis pullum ligatum, in quo nullus hominum sedit solvite eum et adducite. 3 Quòd siquis vobis dixerit, Cur hoc facitis? dicite, Quoniam eo opus est Domino: et eum statim huc mittet. 4 Abierunt igitur, et invenerunt pullum ligatum ad ostium foris in bivio; et solverunt eum. 5 Tunc quidam eorum qui illic adstabant, dixerunt eis, Quid facitis qui solvitis pullum? 6 Ipsi verò dixerunt eis prout mandârat Jesus: et illi dimiserunt eos. 7 Adduxerunt igitur pullum ad Jesum, et injecerunt ei pallia sua, et insedit ei. 8 Multi verò pallia sua straverunt per viam alii autem frondes caedebant ex arboribus, et sternebant in viam. 9 Et qui praeibant, quique sequebantur, clamabant, dicentes, Hosanna, benedictus qui venit in nomine Domini ! 10 Benedictum regnum patris nostri David, quòd venit in nomine Domini Hosanna, O qui es in coelis alissimis ! 11 Et ingressus est Hierosolymam 15 Veniunt igitur Hierosolymam. Et ingressus Jesus in templum, coepit ejicere eos qui vendebant et emebant in templo; et mensas nummulariorum et cathedras vendentium columbas subvertit: 16 Nec sinebat ut quisquam deportaret vas per templum. 17 Et docebat, dicens eis, Nonne scriptum est, domum meam domum precationis vocatum iri ab omnibus gentibus? vos autem eam fecistis speluncam latronum. 18 Et hoc audierunt scribae et primarii sacerdotes, et quaerebant quomodo eum perderent: timebant enim eum, quia tota turba percellebatur super doctrinâ ipsius. 19 Quum verò vespera advenisset, egressus est Jesus extra urbem. 20 Et manè iter facientes prope ficum, viderunt eam exaruisse radicitùs. 21 Tunc recordatus Petrus dixit ei, Rabbi, ecce ficus illa cui imprecatus es exaruit. 22 Et respondens Jesus dixit eis, Habete fidem Dei. 23 Amen enim dico vobis, qui 'unque dixerit monti huic, Tolle te projice te in mare; nec addubitave rit in corde suo, sed crediderit fu.. tura quae dicit, fiet ei quicquid dixerit 24 Propterea dico vobis, quaecun. que precantes petitis, credite vos ac cepturos, et erunt vobis. 25 Et quum adstiteritis precantes, remittite, si quid habetis adversùs aliquem: ut et Pater ille vester qui in coelis est remittat vobis offensas vestras. 26 Nam si vos non remiseritis, nec Pater ille vester qui in coelis est remittet offensas vestras. 27 Tunc veniunt rursus Hierosolymam et quum ipse ambularet templo, veniunt ad eum primarii sacerdotes, et scribae, et seniores, 28 Et dicunt ei, Quâ auctoritate ista facis? et quis tibi dedit auctoritatem istam, ut haec facias? 29 Jesus autem respondens dixit els, Interrogabo vos et ego rem quandam; respondete igitur mihi, et dicam vobis quâ auctoritate haec faciam : 30 Baptisma Joannis, e coelo erat, an ex hominibus? respondete mihi. 51 Ratiocinabantur autem apud se, dicentes, Si dixerimus, E coelo, dicet, Quare ergo non credidistis ei? 32 Sed si dicamus, Ex hominibus, timemus populum: omnes enim sentiebant de Joanne eum verè prophetam fuisse. 33 Tunc respondentes dicunt Jesu, Nescimus. Et Jesus respondens dicit eis, Nec ego dicam vobis quâ auctoritate haec faciam. quidem caedentes, illos verò truci dantes. 6 Quum ergo unum adhuc habere filium suum dilectum, misit etiam illum ultimum ad eos, dicens, Reverebuntur filium meum. 7 Illi verò agricolae dixerunt inter se, Iste est haeres; venite, trucide mus eum, et nostra erit haereditas. 8 Et captum eum trucidârunt, et ejecerunt extra vineam. 9 Quid ergo faciet dominus vineae? Veniet et perdet agricolas, et dabi vineam aliis. 10 Ne hanc quidèm scripturam legistis, Quem lapidem reprobaverunt aedificantes, is factus caput est anguli: 11 A Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris. 12 Studebant igitur eum prehendere, sed timuerunt turbam; nôrant enim eum adversùs ipsos illam parabolam dixisse: itaque omisso eo abie runt. 13 Et miserunt ad eum quosdam e Pharisaeis et Herodianis ; ut eum irretirent captum sermone. 14 Illi verò, quum venissent, dicunt ei, Praeceptor, scimus te veracem esse, neque curare quenquam; non enim respicis ad personam hominum, sed in veritate viam Dei doces: Licet censum Caesari dare, an non? demus, an non demus? 15 Ipse verò, quum sciret eorum hypocrisin, dixit eis, Quid me tentatis? proferte mihi denarium, ut videam. 16 Illi verò protulerunt. Tunc dicit eis, Cujus est imago ista et inscriptio? Illi verò dixerunt ei, Cae |