Wiek XIX, sto lat myśli polskiej: życiorysy, streszczenia, wyjątki ...Nakł. Gebethnera i Wolffa, 1907 |
Spis treści
| 80 | |
| 86 | |
| 97 | |
| 105 | |
| 111 | |
| 114 | |
| 124 | |
| 132 | |
| 147 | |
| 157 | |
| 163 | |
| 171 | |
| 186 | |
| 194 | |
| 210 | |
| 216 | |
| 317 | |
| 329 | |
| 343 | |
| 350 | |
| 358 | |
| 370 | |
| 378 | |
| 393 | |
| 411 | |
| 414 | |
| 420 | |
| 426 | |
| 435 | |
| 442 | |
| 448 | |
| 454 | |
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Augusta Barbara Bóg cały chciał choć chwały cię cnoty czas czem części człowiek czyli dnia dwuch dzieci dzieła dziś filozofia filozofii historyi jeżeli każdy kiem Komisyi Kopczyński Kopczyńskiego kraju krak Kraków Krasickiego król króla Księstwa Księstwa Warszawskiego któ którą którego Ludgarda ludzi Lwów Malwina miał mię miłość mowy mógł myśli nakoniec narodu nasze Nauk Niech niego niej niem niema niż ojca ojczyzny Opracował otrzymał Paryż piękności piękność Pisma poezyi Polska polskiej potem Potocki Potockiego później prawa prócz prze przekład Przyj Przyjaciół Przyp Puławy rozbiór Ryksa rządu rzeczy rzekł siebie skiego smaku Soboru Soboru Trydenckiego stanu swego swoje szkół śmierci świata tamże Towarzystwa Towarzystwo Przyjaciół Nauk Towarzystwo Szubrawców tragedyi Trepka twoje Warsz Warszawie wiadomości Wiadomości Brukowe WIADOMOŚĆ BIBLIOGRAFICZNA WIEK XIX wieku więcej Wilno WPan wszystkie wśród zawsze ziemi Ziemiaństwo został życia życie
Popularne fragmenty
Strona 18 - Próźnoź się mamy na ten zamiar silić? Wszakże, o Boże! Twa wielkość prawdziwa W ogromie niebios przebywa. Pozwól tę świętą zasłonę uchylić! Godniśmy cudów twoich: ta istota drobna, Kiedy w niej duch twój działa, tobie jest podobna!..
Strona 391 - Ach, czemuż dla Polaka losy niełaskawe Nie dadzą ulżyć braciom, których dzieli sławę? Jak łódź miotana burzą po morskiej przestrzeni, Jak listek z drzewa spadły błąka się w jesieni, Tak z was każdy, z rodzinną ziemią rozłączony, Idzie nie wiedząc, w jakie los go niesie strony, Albo walcząc ze śmiercią na morskiej płaszczyźnie, Ostatnie swe westchnienia przesyła ojczyźnie.
Strona 164 - ... zbrodni. Zdarzenia zatem z historii naszej, przeniesione na scenę tragiczną, nie mogą wzniecać ani nagłego duszy wstrząśnienia, ani przerażać gwałtownie umysłu. Zająć je tylko zdołają boleśnie i czule: skutkiem ich nie okropność, ale litość i łzy będą.
Strona 385 - Przerywa jej obrońcom poświęcone pienie? Jak błędne w nocy światła, co łudzą podróżnych, Tak cień matki was wodził po krainach różnych; Niosąc z sobą nadziei i braterstwa znamię, Szliście z ludem walecznym złączyć wasze ramię: A dzieląc z nim odwagę i trudy, i sławę, Sądziliście, że swoją złączy z waszą sprawę. Ale czyż dla Polaka tak jest przeznaczono, Żeby od tych brał ciosy, których był obroną!
Strona 94 - Królu! w nas dzisiaj widzisz dwa ludy potężne, Które, długo rządzone przez twe przodki mężne. Pod nimi się złączyły, wsławiły i wzrosły. Ojca i dziadów cnoty na tron cię wyniosły: Im ojczyzna, ojczyźnie ty winieneś wdzięczność, Odpłacić się jej teraz masz, Auguście, zręczność; W jej imieniu od ciebie domagać się śmiemy Ofiary, której wielkość sami czuć umiemy. Lecz ofiara, potrzebna do szczęścia narodu, Nigdy trudną nie była dla Jagiełłów rodu.
Strona 430 - Gdzie wąwóz Samo skałami się jeży, Jest ciasne przejście, jak na szyk rycerzy. Tam dumny Hiszpan, siadłszy na gór szczycie, Czekał z pioruny na wrogów przybycie. Z jakim łoskotem w alpejskie nadbrzeża Wód oceanu potęga uderza, Tak szli do szturmu Frankowie zuchwali, Lecz trzykroć biegli i trzykroć wracali. Jak niedostępne niebo dla bogaczy, Tak była trudną dla mężnych ta droga; Próżne wysiłki męstwa i rozpaczy, Najśmielsze dusze śmierć spychała sroga. Zacięte Maury z...
Strona 158 - A te biedne teatra, gdzie na jednej scenie Dzisiaj klaszczą Barbarze, a jutro Syrenie, I szczęście jeszcze, jeśli nie te same usta Głoszą śpiew Terefercia i żale Augusta.
Strona 400 - Dziarscy bojanie! a gdzie konia macie, Który po moim został u was bracie? Nosił go, nosił daleko po świecie, A z pól Raszyńskich nie uniósł go przecie.
Strona 391 - A drugi, przebiegając okropne pustynie, Lub cudzy głód nasyca, albo własnym ginie. O hańbo! o ślepoto w ludziach niepojęta! Ten, który został wolnym, poniósł drugim pęta. Poniósł — ale słusznego nie uszedł pogromu: Znalazł lub zgon za morzem, lub niewolę w domu. O narodzie niewdzięczny! — takaż twa wypłata, Byś na rzeź słał przyjaciół wśród obcego świata, Nadzieje matek zmieniał na rozpacz i trwogę? Takąż nam do ojczyzny ukazałeś drogę?
Strona 382 - Albo zginę, lub kraj mój ocalę». Każdy z was tę przysięgę powtórzył najszczerszą: Szczęśliwy ten przynajmniej, co uiścił pierwszą. Ty! pod którego berłem znalazłem schronienie I te wolne od trwogi niosę braciom pienie, Co, łącząc godność człeka z blaskiem majestatu...