Ze studyów nad literaturą polskąStaraniem i Nakładem Księgarni T. Paprockiego, 1886 - 604 |
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
albo ażeby Balladyna Balladynie bezwątpienia Brodziński całą chociaż choć cywilizacyi czasów czém często człowieka dlatego dramat Drużbacka Drużbackiej duch ducha duszy dzieła fantazyi filozofia francuzka historyi jakie jéj Jest-to jeśli Jezuici jeżeli kiem Kochanowski komedyi Konrad Wallenrod króla któ którą którego którzy literatury ludzi Makbet miał Mickiewicz miłości miłość Molier monar mógł myśl myśli najwięcej należy narodu natury nią niego niej niem niema nieraz nietylko niż Pana Tadeusza poeci poematu poeta poetów poety poetyczne poezyi potém Potocki Potockiego powiada powiedzieć później prawie prze przedtém Reja romantyczności rzeczy serca serce siebie Słowacki sobą swego swéj swoich swoje swojém swoję swych Szekspir ści świat świecie téj Telimena tém temi téż uczucia umysłu Wacław Potocki Werter wiele wiersze więcej wistocie właśnie wogóle wreszcie wszystkie wtenczas względem XVII wieku zapewne zatém zawsze znowu ztąd zupełnie życia życie
Popularne fragmenty
Strona 48 - Wysokie góry i odziane lasy! Jako rad na was patrzę, a swe czasy Młodsze wspominam, które tu zostały, Kiedy na statek człowiek mało dbały. Gdziem potym nie był? Czegom nie skosztował? Jazem przez morze głębokie żeglował, Jazem Francuzy, ja Niemce, ja Włochy, Jazem nawiedził Sybilline lochy. Dziś żak spokojny, jutro przypasany Do miecza rycerz; dziś miedzy...
Strona 58 - Jednak mam tę nadzieję, że przedsię za laty Nie będą moje czułe nocy bez zapłaty; A co mi za żywota ujmie czas dzisiejszy, To po śmierci nagrodzi z lichwą wiek późniejszy. I opatrzył to dawno syn pięknej Latony, Że moich kości popiół nie będzie wzgardzony.
Strona 82 - ... ziemi, tak jak pieczeń obraca się koło ognia, nie ogień koło pieczeni; że koloru nie masz żadnego w rzeczach; tylko te barwy, które na nich widzimy białe, czarne, zielone, czerwone, żółte, sprawuje temperament oczu i światła...
Strona 411 - Romantycznością naszą są nasze niegdyś miasta, których obwody już czarna rola przykryła; smutne grody, w których nasi królowie przemieszkiwali, a do których murów teraz wieśniacy strzechy swoje przytykają; stolica, gdzie teraz na oddzielonej ziemi śpią dwie ukochane rodziny królów naszych i tylu rycerzów; Sybilła, gdzie marne pozostałki świetności naszej przed zagładą uniesiono; mogiły rycerzów, które po niwach naszych wszędzie napotykamy...
Strona 427 - ... .który i słabsze umysły na szczyty gór prowadzi i zawrotu głowy nabawia? Istotnie: od Byrona począwszy, natchnienia częściej prowadzą poetów do piekieł, między duchy złowrogie , upiory, jaskinie łotrów, aniżeli ku jasnym niebieskim krainom , ku niewinnym Aniołom , albo ideałom wzniosłych charakterów w dziejach przeszłości.
Strona 375 - Spełnią, tem się uszczęśliwią, A jeżeli się sprzeciwią, Niechaj cierpią i przepadną. Niech ludzie będą dla mnie jak myśli i słowa, Z których, gdy zechcę, pieśni wiąże się budowa; — Mówią, że ty tak władasz!
Strona 449 - Przywykam do szkoły, bo mało czytam, mało piszę; często myślę i cierpię, a zatem potrzebuję zatrudnienia oślego. W wieczór gram w bostona 3 w pieniądze, żadnych towarzystw nie lubię, muzyki rzadko słucham, bez pieniędzy nie mam interesu grać w karty.
Strona 417 - Skrzypią z ról czarnych wracające pługi, A cała wioska jako ogród długi W kwitnących sadach niskie strzechy kryje, Z których dym kręty ku niebu się wije. A stary kościół z blaszanymi szczyty Ponad wsią błyszczy lipami zakryty.
Strona 568 - Ach, być kochanym — wszyscy szczęściem głoszą Mym zdaniem, kochać jest większą rozkoszą: Los kilku istot zrobić swoim losem, Czuć i żyć tylko drugich dusz odgłosem, Dla dobra innych cenić własne życie, Dla nich poświęcić każde serca bicie, Światem uczynić najmniejszą zagrodę, Tam mieć cel...
Strona 568 - Juezwykłem życiem rysy posągu napełni. Piękna, szlachetna postać — do Aniołów grona Dążyła, ich czystości czarem otoczona; Ale trawiący oddech światowych uniesień Owiał pąk młodych uczuć i zwarzył jak jesień. To jeszcze jest na drodze, gdzie nią wicher miota. W ciężkich kajdanach ziemi dla nieba istota...