doctrinae christianae capitibus quibus illa haud parum inserviunt (1). 477. Sepulchreta porro ac sacras aedes in eumdem finem collineare abunde ex eo liquet, quod ibidem reperiantur altaria erecta ad sacrificii celebrationem; imagines symbolicae quibus praecipua religionis nostrae mysteria adumbrabant primi christiani (2); imagines item Christi, Deiparae, sanctorum apostolorum ac martyrum quarum aliquae cum supra altare ipsum, in quo divina peragebantur mysteria, reperiantur, argumento certissimo sunt non ad usum solum, verum etiam ad venerationem eas fuisse adscitas (3): id ipsum luculenter evincunt cruces non supra altaria solum, sed etiam ad sacelli ingressum collocatae, ut eas christiani exoscularentur (4). Ex his ulterius edocemur, quae fuerint vasa sacra ad cultus christiani usum (3). Ipsa etiam aedium sacrarum structura indicat distinctionem quae intercedebat inter sacerdotum ministrorumque ceterorum consessum, plebem (6). Cum praeterea in iisdem passim occurrant altaria quae ab ipsis martyrum sepulchris constituebantur, discimus quam antiqua sit colendi sacras martyrum reliquias consuetudo, et qua veneratione et rum veterum, Viennae, 1786, pag, 87; et in Doctrina nummorum veterum, Vindobon. 1792, tom. I, p. 236. Ex quibus solvitur difficultas deducta a protestantibus ex auctoritate scriptorum profanorum, qui in praelio occubuisse Antiochum Evergetem perhibent an. 182 aerae Seleucidarum, cum tamen ex lib. 11 Machab. perhibeatur defunctus ad minus an. 186. Quare Eckhel in cit. Sylloge 1, p. 88, merito subdit: "Quod si nummum, quem coram proposui, vidisset (Frolichius), qui per an. IIP (186), uno adhuc anno est posterior, et qui annus idem ipse est, quem fuisse Antiocho vi postremum praeclare et feliciter est auguratus? Habeant igitur pii ejus manes insigne istud industriae et eruditionis praemium, impletumque liberaliter hac iterum parte votum lubens gratulor, quo vir illustris stabilire historicam librorum Maccabaicorum fidem toto animo exoptavit." (1) Cf. Wiseman Conferenze sopra la connessione delle scienze colla religione rivelata; Confer. Ix sull' Archeologia. (2) Talia sunt syinbola unius arcae in qua salus esse potest; ancorae, et sitientis cervi, piscis, columbae, A et 2, de quibus fuse scribunt collectores antiquitatum christianarum superius commemorati atque in primis Boldetti lib. 1, cap. vi, pag. 29 seqq.; Mamachius De moribus prior. christian. lib. 1, cap. 1, § I, pag. 182, 191, 196. (3) Cf. Boldettum ibid. cap. III; Guadagnium orat. cit. pag. 97, 98. Ego ipse imaginem Deiparae in coemeterio S. Agnetis via nomentana supra altare depictam conspexi, in qua sacrificium celebrabatur, referendam ex periti pictoris judicio ad minimum ad sec. Ecclesiae (4) Ibid. . (5) Cf. Voigtium, Thisiasterologia, sivc liber de altaribus veterum christianor. per J. Albertum Fabricium, in lucem editus Hamburgi 1709, cap. xm. Item Mamachium op. cit. lib. III, cap. 1. (6) Ara enim eminebat, ut, quum sacrum fieret, esset sacrificii ordo ac ritus multitudini, inferiorem e regione aream implenti, conspicuus. Alae insuper, seu minores porticus, mediam aream utrinque stipabant; locus suus destinatus viris ac seorsum mulieribus. Cf. Guadagnium loc. cit. p. 96. sanctos primi fideles prosequerentur (1). Ex eo siquidem factum est, ut altaria passim vocarentur sepulchra martyrum, memoriae martyrum, martyria sive confessiones (2). Altarium demum in eadem Ecclesia multitudo luculentissime pariter adstruitur recepta penes priscos christianos; adhuc enim cubicula invisuntur in sepulchretis in quibus, licet angustis, duo, interdum tria aut novem etiam erecta altaria habentur (3). Idem dic de locis ad confessiones excipiendas destinatis, quae ibidem passim occurrunt (4). 478. Quae cum ita se habeant, ecquis unquam inficias iverit ex antiquitatis monumentis validissimum ad catholica dogmata propugnanda argumentum promi, quo cunctis os obstruatur catholicae fidei obtrectatoribus, quum horum monumentum pleraque ad tria priora Ecclesiae secula spectent, ad secula nimirum illa, quae pura, imo aurea certatim protestantes vocare consueverunt ? Ex iis enim dum perpetua Ecclesiae traditio adstruitur circa praecipua fidei dogmata, quae a protestantibus in dubium revocata sunt, imo, uti totidem corruptelae recens inductae rejecta, istorum arguitur a primaevae Ecclesiae fide turpis defectio. Etenim per illa patefit in nullo prorsus fidei articulo Ecclesiam innovasse, sed heterodoxos plane ab antiqua doctrina descivisse. 479. Ex hactenus constitutis de Traditionis dogmaticae cognoscendae mediis sive generalibus sive particularibus, infertur insuper adversus illius osores quanam ratione integra conservari Traditio potuerit, et ad nos usque intemerata dimanare. Ecclesia enim cui fidei depositum a Christo ejus conditore commissum est fideliter custodiendum, divina ope freta optime munere suo functa est in ea tutanda, non secus ac praestiterit circa libros sacros. Praepostera, uti vidimus, Traditionis notio quam sibi protestantes finxerunt, causa extitit cur ipsis visum fuerit fieri nunquam potuisse ut haec sine heterogenea, ut ita loquar, mixtione transmitteretur atque conservaretur (5). Autumant enim a catholicis Traditionem concipi tanquam (1) Cf. Boldetti op. cit. lib. 1, cap. vi, pag. 29, et D' Agincourt, Storia dell'arte dimostrata coi monumenti, Prato 1826, vol. 11, part. I, pag. 89 s seq. (2) Ibid pag. 36 seq. (3) Et haec ipsa cubicula in quibus plura altaria adhuc existunt usurpavi oculis meis in commemorato coemeterio in via Nomentana. Ex his luculentissime refelluntur janseniani dum contendere ausi sunt, juxta venerandam antiquitatem, nonnisi singulare in qualibet Ecclesia altare esse debere. (4) Prout ostendet P. Marchi in sua illustratione monumentorum christianorum. Ex his patet Romain posse adversarios suos, qui eam nempe incusant quod desciverit a prisca patrum fide innovationibus quas tempore labente induxit, parietibus suis, lapidibus ac coemeteriis, picturis ac caelaturis ad silentium reducere, ac pudore suffundere. Siquidem adhuc de illa quod cecinit Propertius lib. 11, eleg. XXII, verificatur: Omnia Romanae cedant miracula terrae : (5) Si ad haec serio attendisset Shultleworth, nunquam ei excidisset quod verbum quod alicujus auribus commissum sit, ut deinde ab isto alteri communicetur, et ita porro. Ast quam immane a veritate distent in ejusmodi sibi commento confingendo perspicue patet ex ipsa rei de de qua agitur natura. Etenim Christus doctrinam suam non uni vel alteri singulari commisit individuo, sed apostolis omnibus sive Ecclesiae suae quam instituerat; apostoli item toti pariter Ecclesiae seu episcopis, quos ecclesiis praefecerant universim, illam tradiderunt; Ecclesia profiteri exinde coepit integram Christi doctrinam, ab ortu nempe suo, eamdemque deinceps insequentibus seculis professa est ad nos usque, atque ad mundi usque finem eamdem profitebitur. Hujus perennis ac intemeratae professionis vadem, ipsum habemus Christum, qui ei propterea suum auxilium in eum finem pollicitus est; vades insuper habemus illa omnia media quae indicavimus tum generalia tum particularia, ad factum quod attinet. Ex illis enim constat praecipua dogmata institutionibus publicis alligata fuisse, usu perenni ac praxi consecrata, consignata monumentis, adeo ut fieri nequiverit quaelibet innovatio, aut corruptio, si praesertim simul omnia spectentur; siquidem omnia in adstruenda doctrina catholica mirifice conspirant. op. cit. pag. 68 scripsit, tam fieri posse, ut traditiones orales admittere quea mus uti probationem facientes, quam fieri possit, ut Jordanus purus egrediatur ex mari mortuo. Ita sec. xix Professor Oxoniensis! EDITOR LECTORI LECTORI BENEVOLO TRACTATUS DE VERA RELIGIONE PARS PRIOR ADVERSUS INCREDULOS PROP. I. Possibilis est divina revelatio immediata DIFFICULTATES PROP. II. Possibilis est divina revelatio mediata DIFFICULTATES PROP. III. Possibilis est revelatio illarum veritatum, quae mentis nostrae DIFFICULTATES CAPUT II. De revelationis necessitate 67 2 12 PROP. I. Ex eo, quod nullus populus divina revelatione destitutus di- DIFFICULTATES (( 15 PROP. II. Ex eo, quod nulla humana sapientia aut industria populos re- 10 19 21 DIFFICULTATES PROP. II. Miracula certissimam notam exhibent ad dignoscendam divi- DIFFICULTATES EX RATIONE EX DAEMONUM EFFICACIA EX HISTORIA EX DEFECTU CERTITUDINIS J. PERRONE, TOM. I. 30 34 ib. § II. De vi et efficacia prophetiae ad ostendendam divinitatem revela- PROP. Prophetia est certissimum divinae ac supernaturalis revelationis DIFFICULTATES EX ETHNICORUM VATICINIIS 59 « 68 PROP. I. Christus miraculis et vaticiniis, praesertim vero sua a mortuis DIFFICULTATES ADVERSUS CHRISTI MIRACULA ET VATICINIA CONTRA CHRISTI RESURRECTIONEM a " 86 PROP. II. Doctrinae evangelicae excellentia et sanctitas divinam ac su- DIFFICULTATES ( 101 PROP. III. Admirabilis christianae religionis propagatio in omnibus suis PROP. IV. Conservatio Christianae Religionis in omnibus suis adjunctis PROP. V. Christianorum martyrum testimonium, omnibus ejus adjunctis PARS POSTERIOR ADVERSUS HETERODOXOS DIFFICULTATES « ib. PROP. II. Sola Ecclesia a Christo instituta instructa est hac infallibili au- 157 DIFFICULTATES વ 161 PROP. III. Sola proinde Ecclesia est custos et interpres infallibilis divinae DIFFICULTATES PROP. IV. Ecclesia Christi est una, visibilis, atque perpetua PROP. V. Hinc sola Ecclesia catholica est vera Ecclesia Christi |