PRIVATE ALICUJUS ECCLESIÆ, VEL PATRONE, AUT ETIAM PLURIUM PATRONORUM.

ANNUALE MINUS.

Omnia de Communi secun- |orávit pro eis: nunc tantò ámdùm ordinem Sancti, exceptis quæ sequuntur. Psal. de Domin, In Responsoriis brevibus ad Horas dicitur duplex Allelúia.

AD OFFICIUM NOCT. Invitatorium integrum repetitur post quemlibet versum Psalmi Veníte.

pliùs quantò vériùs agnoscit misérias nostras, orat pro nobis Patrem : quià beáta illa pátria caritátem ejus non immutavit, sed augmentávit. Neque enim quià impassibilis omninò, ideò et incompassíbilis factus est.

Hymnus, Ant. . et B. D

de Communi.

IN I. NOCTURNO.
Lectiones de scripturá occur-

rente.

IN II. NOCTURNO. Sermo sancti BernardiAbbátis. In Vigilid SS. Petri et Pauli. §. 2.

Lectio v.

EBEMUS étiam attendere exemplum ejus, quià quámdiù in terris visus est, et cum hominibus conversátus est, non declinávit ad dexteram neque ad sinistram: sed viam régiam ténuit, donec veniret ad illum qui dicit: (Ego sum via, véritas et vita.) Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritátem verbórum ejus; et tunc vidébitis quomodò tam verbo quàm exemplo lúxerit RIA sunt quæ in festivitátiTbus sanctorum vigilanter vestigia dereliquerit, ut ambuinter homines: quália nobis consideráre debemus: auxílémus per ea: et non errémus lium sancti, exemplum ejus, confusiónem nostram. Auxílium ejus, quià qui potens in terrâ fuit, poténtior est in cœlis antè fáciem Dómini Dei sui. Si enim dum hìc vívéret, misertus est peccatóribus, et

Lectio iv.

in eis. Verè, juxtà Prophétam, sémita justi recta est, rectus callis justi ad ambulandum.

Lectio vj. §. 3. Sconfusiónem nostram inspiED et diligentióri intúitu

ciámus: quià homo ille símilis | támdiù persevéres, quoad impetres, si tamen ea petas, quæ voluntáti Dei nón repugnent. Neque díxeris: Peccátor sum, et proptéreà non exáudior. Ut enim diffidéntiæ, ille, tibi causam omnem præcíderet, illud adjécit: (Et si non dabit illi surgens, eò quòd amícus ejus sit, propter improbitátem tamen dabit illi quotquot habet necessários.)

nobis fuit passíbilis, ex eodem luto formátus ex quo et nos. Quid ergo est, quòd non solùm difficile, sed et impossibile crédimus, ut faciámus ópera quæ fecit, ut sequámur vestígia ejus? Confundámur, Fratres, et contremiscámus ad vocem istam, si fortè hæc confúsio addúcat nobis glóriam, si fortè géneret grátiam nobis timor iste : hómines isti fuérunt

Lectio viij.

qui præcesserunt nos, qui tamque impetrávi tamen. ProrT sæpe petivi, inquis, nemirabiliter processérunt per vias vitæ, ut vix eos hómines sùs quià non rectè petivisti, vifuisse credámus. Sic ergo in sanctórum festivitátibus et gaudére et confundi debémus: gaudére, quià patrónos præmisimus, confundi, quià eos imitári non possumus.

IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secun

dùm Lucam.

Lectio vij. c. 11. 'N illo témpore; dixit Jesus discípulis suis: Quis vestrum habébit amicum, et ibit ad illum médiâ nocte, et dicet illi: Amíce cómmoda mihi tres panes. Ét réliqua. Homília sancti Basílii Epíscopi.

Constitut. Monastic. c. 1. OC exemplum idcircò nopropónitur à Dómino, ut in fide acres ac pertinaces

His

hómine ad álium hóminem su—

délicet aut dubitandus, aut áliud agens, aut quæ tibi utília non erant futúra. Quòd si et quæ tibi erant utília sæpe petiisti, at non tamen perseverántiam adhibuisti: Scriptum est enim... (Qui perseveráverit usque in finem, hic salvus erit.) Novit Dóminus cor eórum qui orant. Quid est ergò, quamobrem Deus à nobis rogandus sit? An nescit fortasse ipse quibus rebus nobis sit opus? Quid ergò áttinet illum oráre? Scit sine dúbio Dóminus, quibus nobis rebus sit opus.... Et cùm singulári sit bonitáte, pluit super justos et injustos, et solem suum oríri facit super malos et bonos, étiàm priusquàm à nobis rogátus sit.

Lectio ix.

ergò cùm ità esse in

esse nos doceat. Exemplum ab Htelligamus, sive matúriùs mit; ut intélligas nullâ labóris áliquid, sive sériùs conséquifatigatione debére te à suscepto mur à Deo, hoc tenére conspropósito desistere, ut vidéli- tanter debemus, ut ipsi grátias cet quandocumque áliquid pe-agámus, quandò Dóminus, tíeris, neque impetraveris, quæcumque facit, ea ómnia,

salúti nostræ cónsulens facit, támini consílium, et aspiráte ad tantùm nos ne pusillanimitátis ánimum et voluntátem eórum, vítio à petitióne constanti de- qui ità præ cæteris honorantur. sistámus.... Ex hoc enim et Cui regum talis honor habétur? fides nostra, et cáritas ergà quis est, ex iis, qui suprà moDeum declarátur, quando cum- dum inter hómines excellere que, esto quod petimus non visi sunt, qui tali memóriâ cecelériter auferámus, grátias ip-lebrétur? Quis imperatórum, si tamen ágere non desistámus, qui urbes munitas ceperunt, constanter immanentes peti-natiónes innúmeras subegétióni. runt, adeò decantátus et famâ

In Dominicâ ix. Lectio erit de celebrátus est.

Evangelio.
Diebus intrà Octavam. Om-
nià ut in die, servato ritu Oc-
tavarum, scilicet ad Officium
Nocturnum Psalmi de Ferid

occurente sub tribus Ant. No-G

turni Feriæ respondentis. . et
BB. de eodem Nocturno.
Lectioj. de veteri Testamento,
duabus in unam junctis.
Lectio ij.de Novo Testamento,
Feria occurrentis.

Lectio iij. ut infrà qualibet die.

Dominica infrà Octavam, totum Officium fit de Dominica ut in Psalterio, incipiendo à j. Vesperis Sabbati, cum Commemoratione Octava in utrisque Vesperis et Laudibus.

TERTIA DIE. Sermo sancti Ambrósii Epíscopi.

Epist. 22. ad Marcel. RATIAS tibi, Dómine Jesu,

quòd hoc témpore tales

nobis sanctórum spíritus excitasti, quo Ecclésia tua sancta præsídia majóra desiderat. Agnoscant omnes quales ego propugnatóres requíram. Hos ego acquisívi tibi, plebs sancta, qui prosint ómnibus, némini noceant; tales ego ámbio defensóres, tales milites hábeo; hoc est, non séculi míli tes, sed milites Christi. Nullam de tálibus invidiam tímeo, quorum quò majóra, eò tutióra Psal-patrocínia sunt. Horum étiam illis ipsis, qui mihi eos ínvident, opto præsídia. Véniant ergò et videant stipatóres meos: tálibus me armis ambíri non nego. Nos et si eos vidére non póssumus, sentímus tamen.

Ad Laudes et Vesperas mi de Ferid, sub Ant. Laud. diei: cætera, et ad Horas, ut in die.

SECUNDA DIE. Sermo sancti Gregórii Nisséni

Epíscopi.

Oratio de sancto Theodoro. Citos ONSIDERATE,hujus puri cultûs ministri studiósi, quanta res sit justus, quàmque multas consequatur remuneratiónes :

QUARTA DIE.
Sermo sancti Hieronymi
Presbyteri.
Contrà Vigilantium.

et cógnito pietatis fructu, ini-DCIS in libello tuo, quòd

dúm vívimus, mútuò pro

nobis oráre possumus; postquàm autem mórtui fuérimus, nullíus sit pro álio exaudienda orátio præsertim cùm Mártyres ultiónem sui sánguinis obsecrantes, impetrare non quíve

rint. Si Apóstoli et Mártyres adhuc in córpore constitútipossunt oráre pro cæteris, quandò pro se adhuc debent esse sollíciti: : quantò magis post corónas, victórias et triumphos? Unus homo Móyses, sexcentis millibus armatórum ímpetrat à Deo véniam ; et Stéphanus imitátor Dómini sui, et primus Martyr in Christo, pro persecutóribus véniam deprecatur; et postquàm cum Christo esse cœperint, minùs valebunt?

SEXTA DIE. Sermo sancti Clementis Papæ et Mártyris. Epist. 1. ad Corint. c. 32. I glóriam et amplitúdinem consecuti sunt non per seipsos aut ópera sua, aut justas actiónes quas fecerunt; sed per voluntátem Dei. Et nos igitur ex voluntáte illíus in Christo Jesu vocáti, non per nos ipsos justi efficimur, neque per sapiéntiam nostram, aut intelligéntiam, aut pietátem, aut ópequæ in cordis sanctitáte operáti sumus; sed per fidem, per quam cunctos, qui unquàm justi fuérunt, justificávit Deus omnípotens. Quid igitur faciémus, fratres? Cessábimus à bonis opéribus, et caritátem derelinquémus? neútiquàm hoc à nobis fieri permittat Dóminus: sed cum diligéntiâ et alacritáte festinémus omne opus bonum perficere. Videamus quòd in

ra

QUINTA DIE. Sermo sancti Basílii Epíscopi. Orat. in 40. Mart. PA ARATUM est hic Christiánis auxílium, Ecclésia vidélicet Mártyrũ, exércitus triumphán-bonis operibus ornáti fuérunt tium, chorus laudantium Deu. Qui áliquâ prémitur angústiâ, ad hos cónfugit: qui rursus lætátur, ad hos occurrit: hic ut à malis liberétur; ille ut duret in rebus lætis. Hic múlier orans pro filiis audítur ; peregrinanti viro réditum incólumem, ægrotanti verò salútem implórat. O sanctum chorum! sacrum órdi

nem! ô cúneum inexpugnabilem! ô commúnes géneris humáni custódes! óptimi curárum sócii, precum adjutóres, legáti apud Deum potentissimi, astra mundi, flores Ecclesiáru! Vos non terra contexit, sed coelum excépit.

cum se opéribus decorasset, omnes justi. Et ipse Dóminus hoc exemplar, ímpigrè ad vogavísus est. Habentes ítaque totis víribus nostris operémur luntátem ejus accedamus; ex opus justítiæ.

SEPTIMA DIE.

Sermo sancti Augustíni Epís-
copi.
Tract. 1. in Ep. Joan. c. 2.
OANNES quid dixit? Et si
quis peccáverit, advocátum
habémus apud Patrem Jesum
Christum. Sed dicit áliquis
Ergò sancti non petunt pro

J

:

nobis? Ergò Episcopi vel Præ

Lectio v.
EQUE enim áliter quàm

pósiti non petunt pro pópulo? Nipsa (que tui est óperis)

Sed atténdite scriptúras, et vi

déte quià et Præpósiti com- de te hodiè Beátus (vel Beáta,) mendant se pópulo.Nam Após- cujus solémnia celebrámus, tolus dicit plebi: Orantes simul et pro nobis. Orat Apóstolus pro plebe.Oratplebs pro Apóstolo. Orámus pro vobis, fratres, sed et vos oráte pro nobis invicem pro se ómnia membra orent, caput pro ómnibus interpellet.

:

IN OCTAVA.
Psal. de Ferid in toto Officio.
Cætera ut in die, exceptis quæ
sequuntur.

IN I. NOCTURNO.
Lectiones de Script. occur.
IN II. NOCTURNO.
Sermo sancti Bernardi Ab-
bátis.

De sancto Clemente: §. 1.
Lectio io.

morte córporis triumphavit. Fecit síquidem de necessitáte virtútem; poenam peccáti in méritum glóriæ commutavit: fidélem se probávit in módico, ut dignus invenirétur suprà multa constítui. Módicu namque erat, et omninò módicum, quidquid prius accéperat ánima illa beáta, quantùm ad eam glóriam, quam præsenti proméruit passióne. Omnis enim delectátio hujus mundi, universa ejus glória, quidquid dénique in eo concupiscitur, prorsùs módicum est in illíus felicitátis, in illíus glórice, in illíus beatitúdinis comparatióne: si tamen vel módicum dici debet, et non pótiùs níhilum, vapor ad módicum parens. Lectio vj.§.3.

ad hæc dicimus,

QFratres? Congratulámur Mártyri. Sed jam glória ejus non sine nostra confusióne est. Ecce enim erat símilis nobis, passíbilis, eâdem circumdatus infirmitáte, et carni suæ eódem vínculo naturális affectiónis inhærens. Si ergo ille sic glorificávit Christum in córpore suo, et cálicem salutáris accépit : quid nos retribúimus Dómino pro ómnibus, quæ retribuit nobis? Eâdem certè nos insignívit imagine; eódem san

PRET RETIOSA in conspectu Dómini mors sanctórum ejus.) Aúdiat peccátor, et irascátur; déntibus suis fremat et tabescat. Deprehensus est in astútiâ suâ; cécidit in fóveam quam fecit, in láqueum íncidit quem tetendit. Invídiâ síquidem diáboli mors intrávit in orbem terrárum: sed ecce pretiósa facta est mors sanctórum. Audi ígitur, hostis vitæ, mortis auctor, attende. Quid valet jam fraus tua? versútia tua quid nocet? Imò verò, ut plus dóleas,guine nos redémit, et vocávit étiam ómnia cooperantur in in eamdem hereditátem incorbonum his, qui secundùm pro- ruptíbilem, et incontamináta, pósitum vocáti sunt sancti. æternam, conservátà in cœlis.