per mutatiónem aluntur, in- fúppetunt, ii, pro arbítrio carnáti illius Jefu carnem & quisque fuo, contribuunt : & fánguinem effe docti fumus. quod ita colligitur, apud PræApoftoli enim in Commen- pófitum depónitur; illeque táriis à fe fcriptis, quæ Evan- inde opitulátur pupillis, vígélia vocantur, ita tradidérunt duis, vinctis, & ádvenis ; & præcepiffe fibi Jefum; eum, ipfe ómnium indigentium cuaccepto pane, cùm grátias rátor eft. Solis autem die egiffet, dixiffe: Hoc fácite in conventum ágimus, quòd is memóriam meî; hoc eft cor- primus dies fit in quo Deus, pus meum : & póculo fimili- ténebras & matériam cùm verter accepto, cùm grátias egis- tiffet, mundum effécit; & Jefet, dixiffe Hic eft fanguis fus Chriftus Salvátor nofter eo ipfo die à mórtuis refurrexit. meus. R. Conántibus. 165. Lectio vj. N ómnibus quas offérimus oblationibus, benedicendo lau dámus fa&tórem ómnium per Filium ejus Jefum Chriftum & Spiritum fanctum. Et die qui dicitur Solis, ómnium qui vel in óppidis vel in agris manent in eumdem locum conventus fit: & commentária Apoftolórum, aut fcripta Prophetárum, quámdiu fert hora, leguntur. Deinde, leAtóre quiescente, Præfidens oratiónem, quâ pópulum ínftruit & ad imitatiónem tam pulcrárum rerum exhortátur habet. Tum confúrgimus omnes, & preces fúndimus: &, ut ánteà díximus précibus peractis, panis offertur, & vinum & aqua; & Præpofitus itidem quantùm pro virili fua poteft, preces & gratiárum actiónes profundit; populusque acclámat, dicens: Amen. Et distribútio communicatióque fit eórum in quibus grátiæ funt actæ, cuique præfenti; abséntibus autem per Diáconos mittitur. Quibus cópia B. Accipiens Jesus. 165. IN III. NOCTURNO. Ant. 1. g. Habemus altáre, de que édere non habent poreftátem qui tabernáculo deférviunt. Hebr. 13. Ant. 3. c. Vidéte ne fortè fit in áliquo veftrûm cor malum; participes enim Christi effecti fumus. Hebr. 3. Ant. 8. G. Quanta putátis meréri fupplícia, qui Fílium Dei conculcáverit, & fánguinem teftamenti pollútum dúxerit? Hebr. 10. V. Emitte lucem tuam & veritátem tuam, R. Et introíbo ad altáre Dei. PS. 42. Lectio fancti Evangélii fecundùm Lucam. : let, quòd corporáles delíciæ, cùm non habentur, grave in fe defidérium accendunt; cùm verò hábitæ eduntur, comedentem prótinus in fastídium per fatietátem vertunt. At contrà, fpiritáles delícia, cùm non habentur, in faftidio funt; cùm verò habentur, in defidério : tantòque à comedente ámpliùs efuriuntur, quantò & ab efuriente ámpliùs comeduntur. In illis appetitus placer, experiéntia displicet in iftis appetitus vilis eft, & experiéntia magis placet. In illis appetitus faturitátem, fatúritas faftidium génerat ; in iftis autem appetitus faturitátem, fatúritas appetitum parit. Augent enim fpiritáles delícia defidérium in mente, dum fátiant ; quia quantò magis eárum fapor percípitur, eò ámpliùs cognoscitur quod avidiùs amétur: & idcirco non hábitæ amári non poffunt, quia eárum fapor ignorátur. Quis enim amáre váleat quod ignorat? Proinde Pfalmifta nos ádmonet, dicens: Guftáte, & vidéte quóniam fuávis eft Dóminus. R. Homo quidam fecit cœnam magnam, & mifit fervum fuum horâ cœnæ dícere invitátis ut venírent; * Quia paráta funt ómnia. y. Veníte, comédite panem meum, & bibite vinum quod míscui vobis: Quia paráta. Luc. 14. Prov. 9. H Lectio viij. As autem homo delícias tunc amifit, cùm in paradifo peccávit extrà éxiit, cùm os à cibo æternæ dulcédinis claufit. Unde nos quoque nati in hujus peregrinatiónis ærumnâ, huc faftidiófi jam vénimus, nec fcimus quid defideráre debeamus; tantòque fe ámpliùs faftidii noftri morbus exaggerat, quantò se magìs ab efu illíus dulcédinis ánimus elongat:& eò jam internas delícias non appetit,quò eas comédere diu longèque defuévit. B. Cœpérunt fimul omnes excufáre. Primus dixit : Villam emi, & neceffe hábeo vidére illam. Alter dixit: Juga boum emi, & eo probáre illa. v. Non audiérunt, fed abiérunt in voluntátibus & in pravitáte cordis fui mali; fatique funt retrorsùm. Primus. Luc. 14. Jerem. 7. Lectio ix. F 'Aftídio ergo noftro tabéscimus & longâ inédia pefte fatigámur. Et quia guftáre intùs nólumus parátam dulcédinem, amámus forìs míferi famem noftram. Sed superna nos pietas nec deferentes fe déferit. Contemptas enim illas delícias ad memóriæ noftræ óculos révocat, easque nobis propónit : in promiffióne torpórem éxcutit, atque ut faftidium noftrum repellere debeámus invítat. Ait namque : Homo quidam fecit cœnam magnam, & vocávit multos. Quis eft ifte homo, nifi ille de quo per Prophétam díci tur: Et homo eft, & quis cognóvit eum? Qui fecit cœnam magnam ; quia fatietátem nobis dulcédinis internæ præparávit. R. Irátus paterfamílias dixit fervo fuo: Exi citò in platéas & vicos civitátis;* Et páuperes, ac débiles, & cxcos, & claudos introduc huc. . Si quis eft párvulus, véniat ad me; Et páuperes. Glória Patri. Et pauperes. Luc. 14. Prov. 9. Te Deum. . Sacerd. Sicut ádipe & pinguédine repleátur ánima mea: R. Et lábiis exultatiónis laudábit os meum. Pf. 62. 1. Cor. 11. AD LAUDES. Pfalmi, Ant. & Canticum, ut in die. 167-168. Capitulum. Vicumque manducáverit panem hunc, vel bíberit cálicem Dómini indignè, reus erit córporis & fánguinis Dómini. Probet autem feipfum homo; & fic de pane illo edat, & de cálice bibat. Hymnus, Verbum. 168. . Edent páuperes, & faturabuntur: B. Vivent corda eórum in féculum féculi. Pf. 23. Ad Benedictus. Ant. 1. a. Dómine, factum eft ut imperafti ; & adhuc locus eft. Et ait dóminus fervo: Exi in vias & fepes, & compelle intráre, ut impleátur domus mea. Luc. 14. Oratio. Eus, qui Eccléfiam tuam AD HORAS, omnia ut in die,excepto Canone,qui habetur ad calcem. AD II. VESPERAS. Pfalmi de Dominica, fub Antiph. de Fefto, 169. Capitulum. Apoc. 22. Eári qui lavant ftolas fuas Bina languine Agni; ut fit poteftas eórum in ligno vitæ, & per portas intrent in civitátem. Foris canes, & venéfici, & impudici, & homicídæ, & idólis fervientes, & omnis qui amat & facit mendácium. Hymnus, Pange, lingua. 161. . Péreant peccatóres à fácie Dei, R. Et jufti epulentur & exultent. Pf. 67. Ad Magníficat. Ant. 7. a. Dico vobis quòd nemo virórum illórum qui vocáti funt, guftábit cœnam meam. Luc. 14. Oratio, ut fuprà ad Laudes. FERIA SECUNDA. Tres Ant. è I. Not. Dom. præced. F Actum eft, cùm fenuisfet Sámuel, pófuit fílios fuos júdices Ifrael. Fuitque nomen filii ejus primogé niti, Joel; & nomen fecundi, Abía, júdicum in Berfabée. Et non ambulavérunt filii illíus in viis ejus; fed declinavérunt poft avaritiam , acceperunt. Deus; ou pléfe & lan- que munera, & pervertérunt guine tuo mirabíliter réficis: infunde in eam Spíritum vivificanten, ut cœleftis participatióne mystérii, de te vivens in terris, tecum vivere mereátur in cœlis: Qui vivis. . . . in unitáte ejusdem Spíritûs, &c, ... judicium [*] Congregáti ergo univerfi majóres natu Ifrael, venérunt ad Samuélem in Rámatha, dixeruntque ei: Ecce tu fenuifti, & filii tui non ámbulant in viis tuis; conftitue nobis regem, ut júdicet nos, ficut & univerfæ habent natiónes. Displícuit fermo in óculis Samuélis, eò quòd dixissent: Da nobis regem, ut júdicet nos. [**] Et orávit Sámuel ad Dóminum. Dixit autem Dóminus ad Samuélem: Audi vocem pópuli in ómnibus quæ loquuntur tibi; non enim te abjecérunt, fed ine, ne regnem fuper eos. Juxta ómnia ópera fua quæ fecérunt à die quâ eduxi eos de Egypto usque ad diem hanc, ficut dereliquérunt me, & ferviérunt diis aliénis, fic faciunt étiam tibi. Nunc ergo vocem eórum audi: verumtamen conteftáre eos, & prædic eis jus regis qui regnatúrus eft fuper eos. Dixit itaque Sámuel ómnia verba Dómini ad pópulum qui petierat à fe regem. R. Immolábit. 163. Ep. 150. quæ eft ad Hedibiam. D Lectio ij. Ico vobis: Non bibam ámodò de hoc geními ne vitis, usque in diem illum quo bibam illud novum vobiscum in regno Patris mei. Ex hoc loco quidam mille annórum fábulam ftruunt,in qui bus Chriftum regnatúrum corporáliter effe contendunt, & bibitúrum vinum quod ex illo témpore usque ad confummatiónem mundi non bíberit. Nos autem audiámus panem, quem fregit Dóminus, deditque discípulis fuis, effe corpus Dómini falvatóris, ipfo dicente ad eos: Accipite & comédite; hoc eft corpus meum: & cálicem illum effe, de quo iterùm locútus eft: Bibite ex hoc omnes; hic eft enim fanguis meus novi teftamenti, qui pro multis effundétur. Ifte eft calix de quo in Prophéta légimus: Cálicem falutáris accipiam. Et álibi : Calix tuus inébrians quàm præclarus eft! Si ergo panis qui de cœlo descendit, corpus eft Domini; & vinum quod discípulis dedit, fanguis illius eft novi teftamenti, qui pro multis effufus eft in remiffiónem peccatórum, Judáicas fábulas repellámus. Non enim eft regnum Dei cibus & potus, fed juftítia, & gaudium, & pax in Spíritu fancto. Nec Móyfes dedit nobis panem verum; fed Dóminus Jefus, ipfe conviva & convívium, ipfe cómedens & qui coméditur. R. Appáruit in folitúdine. 163. I& Lectio iij. Llius bibimus fánguinem & fine ipfo potáre non pósfumus, & quotidie in facriffciis ejus de geninine vitis veræ rubéntia vina calcámus, & novum ex his vinum bibimus de regno Patris, nequáquam in vetuftáte litteræ, fed in novitáte fpíritûs; cantantes cánticum novum, quod nemo poteft cantáre nifi in regno Eccléfiæ, quod regnum Patris eft. Hunc panem & Jacob Patriarcha comédere cupiébat dicens: Si Dóminus fuerit mecum, & déderit mihi panem ad vescendum, & veftimentum ad operiendum. Quotquot enim in Chrifto bapsi zámur, Chriftum indúimus in civitáte hac, vir nóbilis; & panem comédimus Angelórum, & Dóminum audímus prædicantem: Meus cibus eft ut fáciam voluntátem ejus qui mifit me Patris, ut impleam opus ejus. Faciámus igitur voluntátem ejus qui mifit nos Patris & impleámus opus ejus; & Chriftus nobiscum bibet in regno Eccléfiæ fánguinem fuum. B. Respexit. 164. FERIA TERTIA. Tres Ant. è II. Not. Dom. præced. De libro primo Regum. Lectio j. E Cap. 9. Rat vir de Bénjamin nómine Cis, filius Abiel, filii Seror, filii Béchorath, filii Aphia, filii viri Jémini, fortis róbore. Et erat ei filius vocábulo Saül, electus & bonus ; & non erat vir de filiis Ifrael mélior illo. Ab húmero & sursum eminébat fuper omnem pópulum. [*] Perierant autem áfinæ Cis patris Saül. Et dixit Cis ad Saül filium fuum: Tolle recum unum de púeris, & confurgens vade & quære áfinas. Qui cùm transiffent per montem Ephraim, & per terram Sálifa,& non invenissent, tranfiérunt étiam per terram Salim, & non erant; fed & per terram Jémini, & minimè reperérunt. [**] Cùm autem veniffent in terram Suph, dixit Saul ad púerum qui erat cum eo: Veni, & revertámur, ne fortè dimiferit pater meus áfinas, & follicitus fit pro nobis. Qui ait ei; Ecce vir Dei eft omne quod loquitur, fine ambiguitáte venit. Nunc ergo eámus illuc, fi fortè índicet nobis de via noftra, propter quam vénimus. R. Dixit Jefus. 164. Sermo fancti Joannis Chryfoftomi. Hom. 82. aliàs 83. in Matth. Coqu Uique fidéli per hoc myftérium Chriftus fe conjungit; & quos génuit, per fe nutrit, & neque álii tradit: hocque tibi modo probat fe carnem accepiffe tuam. Ne itaque fegnes fimus tantâ dignáti caritáte & tanto honóre. Non vidétis quanto impetu infantes lábia fua mamillæ admóveant? Cum eódem ftúdio nos ad hanc accedámus menfam, & ad mamillam spirituális póculi; imò verò majóre cum ftúdio ut latentes púeri grátiam Spíritûs attrahámus : unusque nobis fit dolor, fr hoc fpirituáli alimento privémur. Non funt humánæ virtútis hæc ópera. Is qui tunc in illa cœna hæc confécit, & nunc étiam operátur. Nos miniftrórum habémus órdinem: qui verò illa fanctificat & transmútat, ipse eft. Nullus ergo Judas adfit, nullus avárus: fi quis discípulus non eft, recédat: non récipit hæc menfa eos qui tales non funt. Cum discípulis, inquit, meis fácio Pascha. Nemo inhumánus accédat, nemo crudélis & immiféricors, nemo impúrus. Hæc vobis qui communicátis dico necnon vobis qui miniftrátis, |