3. Jesus quondam humanatus

Compatiens mortalibus,
Conviva factus humilis
Absque carnis illecebris,
Docebat inter pabula
Vitae coelestis dogmata.

4. Mirantur plures nobilem
Praedicantis indaginem,
Quorundam stupent pectora
Peccati leto saucia,
Quod filius altissimi
Consors foret edulii.

5. In domo quippe Simonis Cum esset cum discipulis, Maria supplex humilis, Famosa quaedam meretrix, Compuncta verbo Domini Locum quaerit remedii.

6. Unguentum ferens pisticum Intrat in domicilium, Absque sequestra nuntio Procumbit coram Domino, Naevo delicti tabida Precatur medicamina.

7. Accessit temeraria

Cum veniae fiducia,
Nardi spicati speciem
Effudit super verticem,
Testans ex imo pectoris
Affectum poenitudinis.

8. Dehinc pudoris conscia Curvatur ad vestigia, Et cujus caput liquido Perfuderat antidoto, Ejus rigavit plurimis Devota pedes lacrimis.

9. Dehinc pudoris conscia. Curvatur ad vestigia, Flebat supplex uberius Suspirans corde gravius, Pro speciali linteo Deservit capillitio.

10. Inter sacra convivia
Non defuit invidia,

Quae protoplastum repulit
De paradisi gaudiis,
Cujus longum exsilium.
Crucis solvit patibulum.

11. Nam quidam corde tumido
Improperabat Domino:
Si nosset hic mysteria
Divinitatis intima,
Non sineret peccatricem
Se tangere mulierem.

12. Respondens autem provide
Rimator conscientiae,
Cujus non latet oculum
Creaturae latibulum,

Proponens imitabilem
Remissionis speciem :

13. Simon, inquit domestice,
Affatur allegorice,

Duo fuerunt homines
Diverso vincti foenore,
Quingentis alter numulis
Alter vero quinquagenis.

14. Qui rependendi debitum
Non habuere pretium,
Compulsus corde creditor
Indulsit beneficio;
Dic itaque, quis plurimum
Horum dilexit praemium.

15. Nec mora Simon addidit,
Is, inquiens, plus diligit,
Quem major poena debiti
Premebat beneficii,
Qui vero parum debuit,
Minus profecto diligit.

16. Adjecit quoque Dominus
Et dixit coram omnibus:
Recto quidem judicio
Sensisti de proposito,
Attende jam veriloquam
Te moneri parabolam.

17. Domum tuam introii,

Cum ceteris discubui,
Nec caput meum roscido
Delinivisti oleo

Nec saltem unda rivuli
Pedes rorasti hospitis.

18. Haec autem, ex quo subiit,
Implevit, quidquid potuit;
Quia me multum coluit,
Multam mercedem meruit,
Cuncta ejus facinora
Mea delet clementia.

19. Conversus ad mulierem
Sic consolatur flebilem:
Peccatorum remissio
Tibi fiat continuo,
Sponte quaesisti medicum,
Hoc tibi sit remedium.

20. O felix illa meretrix,

O audax cor mulieris,

Incendium libidinis

Quae restinguit cum lacrimis,

Vulnus occultum pectoris

Crine detersit capitis.

21. Curramus ergo propere
Angustam callem patriae,
Spatiosa itinera

Morti linquamus proxima,
Efficiat nos incolas

Coeli sancta humilitas.

22. Jesus pro peccatoribus
Venisti de coelestibus,

Ut reparares numerum
In supernis angelicum,
Unde cadens apostata
Satan ruit in tartara.

23. Adesto nobis miseris,

Quos gravat pondus sceleris,
Per fidei vestigia
Sequamur te in patriam,
Quam promisisti omnibus
Te vere diligentibus.

24. Laus, honor tibi, Domine,
Sit et perennis gloria,

Agnus qui cuncta tollere
Venisti mundi crimina,

Cum patre es sancto spiritu
In sempiterna saecula.

1. Hora surgendo congrua, Mens nostra Deum rogitet, Ut pulsa culpae tenebra Lux sancta nos illuminet.

2. Donetque nostris sensibus Spiritus sancti gratiam, Ut superatis hostibus Veniamus ad gloriam.

1. Pange lingua gloriosi proelium certaminis, Renovatum in figura

jam sculptae imaginis, Quam affixit vir Judaeus turpis auctor criminis,

2. Sanguis fluxit de figura, cunctis cruor claruit Neque Judaeo sculptura virtutis et numinis,

Quem caecarat synagoga

detestanda singulis.

3. Fides nostra roboratur pro tanto miraculo Et Judaea est confusa pravitatis merito, Spes augetur Christiana pro tanto oraculo.

4. Gloria et honor Deo usquequo altissimo, Una patri filioque, inclito paraclito,

Cui laus est et potestas

per aeterna saecula.

1. Pange, lingua, voce alta
Triumphi praeconium,
Laudes Deo semper canta
Conditori omnium,
Qui edomita Granata

Bellis dedit somnium.

2. Dedit quippe pacem plenam Populis Hispaniae,

Dedit autem malam coenam
Mahumeti insaniae,

Qui illusit Sarracenam

Gentem et Arabiae.

3. Personarum trinitatem
Diffitetur impius

Et sumpsisse humanitatem
Deum negat inscius,
Tollit fidei pietatem

Multis aliis nescius.

4. Deum patrem nos laudemus Atque sanctum spiritum, Verbum quoque adoremus Verae carni insitum,

Et uterum honoremus,

Quo fuit nobis editum.