ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΛΟΓΟΙ ΙΕ.

EUSEBII PAMPHILI

EVANGELICÆ PRÆPARATIONIS

LIBRI XV.

AD CODICES MANUSCRIPTOS

RECENSUIT

THOMAS GAISFORD, S. T. P.

EDIS CHRISTI DECANUS

NECNON

LINGUE GRÆCE PROFESSOR REGIUS.

ACCEDUNT

FRANC. VIGERI VERSIO LATINA ET NOTÆ,

ET

L. C. VALCKENARII DIATRIBE DE ARISTOBULO.

TOMUS IIΙΙ.

OXONII,

E TYPOGRAPHEO ACADEMICO.

M.DCCC.XLIII.

ται. Όπω

1. l.10.

205

Ὁ ΜΕΝ δὴ τοῦ μετὰ χεῖρας προάγων τῆς Εὐαγγελι-
κῆς Προπαρασκευῆς δέκατος ὢν τόμος οὐκ ἐμαῖς φωναῖς d
ταῖς δ ̓ ἔξωθεν συνίστη μαρτυρίαις, τὸ μὴ ἀπεικὸς εἶναι
τοὺς Ἕλληνας μηδὲν οἴκοθεν σοφὸν ἐπενηνεγμένους, εἰ 5
μὴ ὅτι μόνην τὴν ἐν λόγοις δεινότητά τε καὶ εὐγλωτ-
τίαν, τὰ πάντα δὲ παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρημένους·
μηδὲ τὰ Ἑβραίων ἀγνοῆσαι λόγια, καὶ τούτων δὲ ἐν

c 4. Προοίμιον] Titulus deest C. περὶ τῆς ὑ. Β.F.G. περὶ om. al. 9. δέκατος] ἑνδέκατος Β.C.F.G.

EUSEBII PAMPHILI

PREPARATIONIS EVANGELICE

LIBER UNDECIMUS.

PROCEMIUM.

Superior idemque decimus Præparationis Evangelicæ liber, non jam verbis meis, sed ipsismet gentilium hominum testimoniis planum fecit, quam simile veri sit, Græcos præter unam in dicendo vim et elegantiam, sapientis et eruditi nihil domo protulisse, sed barbaris omnia suffuratos esse: adeoque ne ipsa quidem Hebræorum igno

2

μέρει καθάψασθαι· ὅτι μηδὲ τῆς τῶν σφετέρων ἐν συγ- το γράμμασι φιλοτιμίας καθαρὰς ἐφυλάξαντο κλοπῆς τὰς χεῖρας. Κλέπτας γὰρ αὐτοὺς οὐχ ὁ παρ ̓ ἡμῶν, ὡς

· ἔφην, λόγος, ὁ δ ̓ ἐξ αὐτῶν παρεστήσατο. Οὐ μὴν p. 508 ἀλλὰ καὶ σφόδρα νέους ὁμοῦ τῇ φρονήσει καὶ τὴν ἡλι κίαν αὐτοὺς, παρὰ πλεῖστον ὅσον τῆς Ἑβραϊκῆς λειπομένους ἀρχαιολογίας, ἐν ταυτῷ διὰ τῆς τῶν χρόνων 3 παραθέσεως ἔγνωμεν. Ταῦτα μὲν οὖν ὁ πρὸ τούτου 5 ὁ δέ γε παρὼν ἐπείγεται λοιπὸν ἤδη, ὥσπερ τι χρέος, τὴν ἐπηγγελμένην ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, καὶ τὴν ἔν τι σιν, εἰ καὶ μὴ ἐν πᾶσι, τοῖς δογματικοῖς θεωρήμασι πρὸς τὰ Ἑβραίων λόγια συμφωνίαν τῶν παρ' Ἕλλησι φιλοσόφων ἐκφᾶναι· ὧν τοὺς περιττοὺς παραιτησάμενος, τὸν κορυφαῖον ἁπάντων ἀνακαλεῖται, μόνῳ χρῆναι ἀντὶ πάν των ἡγούμενος γνώμονι χρήσασθαι τοῦ προβλήματος 5 Πλάτωνι· ἐπεὶ καὶ οὗτος μόνος ἔοικε τῇ δόξῃ τοὺς πάν

d 9. μηδὲ τῆς—φρονήσει om. Β. p. 508. τῇ φρονήσει] ἴσ. τήν τε Abresch. Diluc. Thucyd. p. 607. 8. ἔν τισιν -λόγια om. Β. b 3. μόνῳ χρῆναι—Πλάτωνι om. Β. χρῆναι. 6. μόνος οὗτος D.F.G.

9.

10. év om. D.

φρόνησιν Vigeri margo. Sed vid.
5. μὲν οὖν om. Β. οὖν om. C.F.G.
τοῖς θεωρήμασι τοῖς δογματικοῖς D.
δεῖν addunt C.D.E.F.G.I. post

rasse oracula, sed ea potius ex parte saltem attigisse: cum ne in ipsis quidem hominum suorum operibus tanta cum ambitione conscriptis castas ab omni furto integrasque manus conservare potuerint. Nam fures illos omnino fuisse, non mea, uti jam dixi, sed sua 2 ipsorum voce demonstravi. Præterea, quam ipsi prudentia simul ætateque juvenes sint, quamque longo intervallo ab illa Hebræorum antiquitate disjuncti, eodem libro ex inita temporum inter sese con3 tentione cognovimus. Atque hæ superioris libri partes fuerunt omnino duæ. Jam vero hic quem præ manibus habemus id agit, ut factam a nobis promissionem, quoddam quasi nomen ac debitum, repræsentet, illamque Græcorum philosophorum, si minus in omnibus, in nonnullis certe quidem placitis atque decretis cum Hebræorum oraculis consensionem aperiat. Verum ut alios prætereat, tanquam minus hoc loco necessarios, omnium coryphæum appellabit, quod instar omnium Platone duntaxat uno, tanquam susceptæ disputationis regula utendum esse videatur, quippe quem, uti reliquos unus omnes

5

τας ὑπερακοντίσας αὐτάρκης ἡμῖν ἔσεσθαι πρὸς τὴν τοῦ ζητουμένου σύστασιν. Εἰ δέ που δέοι, σαφηνείας ἕνεκα τῆς τοῦ ἀνδρὸς διανοίας, καὶ τοῖς τὴν κατ ̓ αὐτὸν ἐξηλω- 1ο κόσι φιλοσοφίαν μάρτυσι χρήσομαι, τὰς αὐτῶν ἐκθη[299] σόμενος φωνὰς ἐπὶ συστάσει τοῦ προκειμένου. Τετηρήσθω δέ μοι, τὸ μὴ πάντ' ἐπιτυχῶς εἰρῆσθαι τῷ ἀνδρὶ, εἰ καὶ τὰ πλεῖστα αὐτῷ σὺν ἀληθείᾳ ἐκπεφώνηται. Ο 5 δὴ καὶ αὐτὸ κατὰ τὸν δέοντα καιρὸν παραστήσομεν, οὐκ αὐτοῦ διαβολῆς, ἀπολογίας δὲ ἡμετέρας χάριν, δι ̓ ἣν τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς ὁμολογοῦμεν προησμενικέναι.

I

Εἰς τρία διελόντος μέρη τοῦ Πλάτωνος τὸν πάντα τῆς φιλοσοφίας λόγον, εἰς φυσικὸν, ἠθικὸν, λογικόν εἶτ ̓ αὖ πάλιν τὸν φυσικὸν διελομένου εἴς τε τὴν τῶν αἰσθητῶν θεωρίαν, καὶ τὴν τῶν ἀσωμάτων κατανόησιν· εὕροις ἂν καὶ παρ ̓ Ἑβραίοις τὸ τριμερὲς τοῦτο τῆς δι

€ 2. τετη

b 7. ἔσεται] ἔσεσθαι B.C.D.E.F.G.I. Vigeri margo. ρήσθω] τετηρείσθω C.D.E.F.G. Hinc usque ad ἀνδρὶ om. Β. Mox d 5. διελόντος] διελόντες D.

πάντ ̓ ἐπὶ πάντ' F.

om. F.

7. εἶτ ̓ αὖ

eruditionis gloria longe multumque superavit, ita satis omnino per sese nobis, ad hanc quæstionem definiendam et constituendam futu4 rum putemus. Quod sicubi ad illustrandam hominis sententiam opus fuerit, eorum etiam, qui ad ipsius philosophiæ rationem adhæsere, testimonia proferam, ipsissimis eorum verbis ad majorem propositi 5 argumenti fidem certitudinemque productis. Cæterum ut is vere pleraque pronuntiarit, illud observari tamen ac retineri velim, non eum semper in omnibus recte, atque uti res postulabat, philosophatum esse. Quod ipsum quoque suo loco demonstrabimus, non utique criminandi hominis animo, sed consilii nostri defendendi caussa, qui barbaram a nobis philosophiam Græca potiorem habitam esse fateamur.

I Ac primum quidem, cum tres in partes a Platone universa philosophiæ ratio dividatur, in naturam, mores, ac disserendi vim : deinde pars illa rursus quæ de natura disputat, in eorum quæ sensibus usurpantur tractationem, et naturarum corporis expertium intelligentiam ab eodem tribuatur: apud Hebræos quoque tripartitum illud doctrinæ