Histoire de la philosophie médiévale: Des origines jusqu'à la fin du XIIe siècle

Przednia okładka
J. Vrin, 1934
 

Kluczowe wyrazy i wyrażenia

Popularne fragmenty

Strona 163 - Si enim vel in solo intellectu est, potest cogitari esse et in re, quod maius est. Si ergo id quo maius cogitari non potest, est in solo intellectu: id ipsum quo maius cogitari non potest, est quo maius cogitari potest. Sed certe hoc esse non potest.
Strona 157 - Quae tamen artis humanae peritia, si quando tractandis sacris eloquiis adhibetur, non debet ius magisterii sibimet arroganter arripere; sed velut ancilla dominae quodam famulatus obsequio, ne si praecedit, oberret, et dum exteriorum verborum sequitur consequentias, intimae virtutis lumen et rectum veritatis tramitem perdat.
Strona 209 - Pictaviensi universalitaten! formis nativis attribuit et in earum conformitate laborat; est autem forma nativa originalis exemplum et quae non in mente Dei consistit, sed rebus creatis inhaeret. Haec Graeco eloquio dicitur elfto;, habens se ad ideam ut exemplum ad exemplar; sensibilis quidem in re sensibili, sed mente concipitur insensibilis; singularis quoque in singulis, sed in omnibus universalis.
Strona 31 - Nouvelle bibliothèque des Auteurs ecclésiastiques. Contenant l'histoire de leur vie, le catalogue, la critique, et la chronologie de leurs ouvrages.
Strona 273 - que tu ne voudrais pas qu'on te fît...
Strona 199 - Metal. 1. 2. c. 17. Alius sermones intuetur , et ad illos detorquet , quidquid alicubi de universalibus meminit scriptum. In hac autem opinione deprehensus est peripateticus palatinus Abaelardus noster , qui multos reliquit et adhuc quidem aliquos habet professionis hujus sectatores et testes. 4) Ib. 1. c. Rem de re praedicari monstrum ducunt. sermones.
Strona 127 - Videtur mihi divisio naturae per quatuor differentias quatuor species recipere, quarum prima est in eam, quae creat et non creatur, secunda in eam, quae creatur et creat, tertia in eam, quae creatur et non creat, quarta, quae nec creat nec creatur.
Strona 125 - Quid est aliud de philosophia tractare, nisi verae religionis, qua summa et principalis omnium rerum causa, Deus, et humiliter colitur, et rationabiliter investigatur, regulas exponere ? Conficitur inde veram esse philosophiam veram religionem, conversimque veram religionem esse veram philosophiam».
Strona 129 - Conclusum est ipsam solam vere ac proprie in omnibus esse, et nihil vere ac proprie esse, quod ipsa non sit. (...) Proinde non duo a seipsis distantia debemus intelligere Deum et creaturam, sed unum et idipsum. Nam et creatura in Deo est subsistens, et Deus in creatura mirabili et ineffabili modo creatur, seipsum manifestans, invisibilis visibilem se faciens, et incomprehensibilis comprenhensibilem, et occultus apertum, et incognitus cognitum (...), et superessentialis essentialem...
Strona 125 - Vera enim auctoritas rectae rationi non obsistit, neque recta ratio verae auctoritati. Ambo siquidem ex uno fonte, divina videlicet sapientia, manare dubium non est.

Informacje bibliograficzne