Negligens, ne quâ populus laboret,
Parce privatus nimium cavere ;
Dona præfentis rape lætus horæ, ac
Linque fevera.

25

AD LYDIAM.

ODE IX.

Arfifti, neque erat Lydia poft Chloën,

HOR.

ONEC

DONE gratus eram tibi,

Nec quifquam potior brachia candida

Cervici juvenis dabat,

Perfarum vigui rege beatior.

LYD. Donec non aliâ magis

Multi Lydia nominis

5

LYD. Me torret face mutuâ

Thurini Calaïs filius Ornithi;

Pro quo bis patiar mori,

Si parcent puero fata superstiti. HOR. Quid, fi prifca redit Venus, Diductofque jugo cogit aheneo? Si flava excutitur Chloë,

Rejectæque patet janua Lydia?

LYD. Quanquam fidere pulcrior

Ille eft, tu levior cortice, et improbo Iracundior Adriâ,

Tecum vivere amem, tecum obeam libens.

15

20

AD

E

AD LYCEN. ODE X.

XTREMUM Tanaim fi biberes, Lyce,
Sævo nupta viro, me tamen afperas
Porrectum ante fores objicere incolis
Plorares aquilonibus.

Audis quo ftrepitu janua, quo nemus
Inter pulcra fitum tecta remugiat
Ventis? et pofitas ut glaciet nives
Puro numine Jupiter?

Ingratam Veneri pone fuperbiani;
Ne currente retro funis eat rotâ.

Non te Penelopen difficilem procis

Tyrrhenus genuit parens.

O, quamvis neque te munera, nec preces,

Nec tinctus violâ pallor amantium,

Nec vir Pieriâ pellice faucius,

Curvat; fupplicibus tuis

Parcas, nec rigidâ mollior efculo,
Nec Mauris animo mitior anguibus.
Non hoc femper erit liminis aut aquæ
Cœleftis patiens latus.

AD MERCURIUM. ODE XI.

M Movit Amphion lapides canendo,

ERCURI, nam te docilis magiftro

Tuque teftudo, refonare septem

Callida nervis,

Nec loquax olim neque grata, nunc et
Divitum menfis et amica templis ;
Dic modos, Lyde quibus obftinatas
Applicet aures;

Quæ, velut latis equa trima campis,
Ludit exfultim, metuitque tangi,
Nuptiarum expers, et adhuc protervo
Cruda marito.

Tu potes tigres comitefque filvas
Ducere, et rivos celeres morari.
Ceffit immanis tibi blandienti
Janitor aulæ

Cerberus; quamvis furiale centum
Muniunt angues caput, æftuatque
Spiritus teter, faniesque manat
Ore trilingui.

Quin et Ixion, Tityofque, vultu
Rifit invito: ftetit urna paulum
Sicca, dum grato Danaï puellas
Carmine mulces.

Audiat Lyde fcelus atque notas
Virginum pœnas, et inane lympha
Dolium fundo pereuntis imo,
Seraque fata

Quæ manent culpas etiam fub Orco.
Impiæ, nam quid potuere majus ?
Impiæ fponfos potuere duro

Perdere ferro.

Una de multis, face nuptiali
Digna, perjurum fuit in parentem
Splendide mendax, et in omne virgo
Nobilis ævum:

Surge, quæ dixit juveni marito,
Surge, ne longus tibi fomnus, unde
Non times, detur; focerum et fceleftas

Falle forores;

Quæ, velut nactæ vitulos leænæ,

Singulos, eheu! lacerant: ego illis

Mollior nec te feriam, nec intra

Clauftra tenebo.

10

15

23

25

30

35

40

Me

Me pater fævis oneret catenis,
Quod viro clemens mifero peperci ;

Me vel extremos Numidarum in agros
Claffe releget.

I, pedes quo te rapiunt et auræ,

Dum favet nox, et Venus: i fecundo
Omine, et noftri memorem fepulcro
Sculpe querelam.

AD NEOBULEN. ODE XII.

45

50

ISERARUM eft, neque amori dare ludum,

M'Neque dulci mala vino lavere, aut ex

animari metuentes patruæ verbera linguæ.

Tibi qualum Cytherea puer ales,

Tibi telas operofæque Minervæ

Studium, aufert, Neobule, Liparæi nitor Hebri,

Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis;

Eques ipfo melior Bellerophonte,

Neque pugno, neque fegni pede, victus;

Catus idem per apertum fugientes

Agitato grege cervos jaculari, et

Celer alto latitantem fruticeto excipere aprum.

AD FONTEM BANDUSIÆ. ODE XIII.

Fons Bandufiæ, fplendidior vitro,

Dulci digne mero, non fine floribus,
Cras donaberis hædo;

Cui frons, turgida cornibus

Primis, et Venerem et prælia deftinat;

Fruftra nam gelidos inficiet tibi

Rubro fanguine rivos

Lafcivi foboles gregis.

5

10

Te flagrantis atrox hora Caniculæ
Nefcit tangere: tu frigus amabile
Feffis vomere tauris

Præbes et pecori vago.

Fies nobilium tu quoque fontium,
Me dicente cavis impofitam ilicem
Saxis, unde loquaces
Lymphæ defiliunt tuæ.

H'

DE REDITU AUGUSTI. ODE XIV.

ERCULIS ritu modo dictus, o plebs,
Morte venalem petiiffe laurum,

Cæfar Hifpanâ repetit penates
Victor ab orâ.

Unice gaudens mulier marito
Prodeat, juftis operata divis ;
Et foror clari ducis, et decora
Supplice vittâ

Virginum matres juvenumque nuper
Sofpitum. vos, o pueri, et puellæ
Jam virûm expertes, male ominatis
Parcite verbis.

Hic dies vere mihi feftus atras

Eximet curas: ego nec tumultum,
Nec mori per vim, metuam, tenente
Cæfare terras.

I, pete unguentum, puer, et coronas,
Et cadum Marfi memorem duelli;

Spartacum fi qua potuit vagantem

Fallere tefta.

Dic et argutæ properet Neæræ
Myrrhéum nodo cohibere crinem:
Si per invifum mora janitorem
Fiet, abito.