IN ARBORIS CASUM. ODE XIII. LLE et nefafto te posuit die, Produxit, arbos, in nepotum Perniciem, opprobriumque pagi. Illum et parentis crediderim fui Hofpitis ille venena Colcha, Et quidquid ufquam concipitur nefas, Te trifte lignum, te caducum In domini caput immerentis. Quid quifque vitet, nunquam homini fatis Miles fagittas et celerem fugam Vis rapuit rapietque gentes. Quam pene furvæ regna Proferpinæ, Et judicantem vidimus acum, Sedefque difcretas piorum, et Eoliis fidibus querentem Sappho puellis de popularibus, Et te fonantem plenius aureo, Alcæe, plectro dura navis, Dura fugæ mala, dura belli. Utrumque facro digna filentio Mirantur umbræ dicere; fed magis За Pugnas et exactos tyrannos Denfum humeris bibit aure vulgus. Quid mirum ? ubi illis carminibus ftupens Aures, et intorti capillis Eumenidum recreantur angues. Quin et Prometheus, et Pelopis parens, Nec curat Orion leones Aut timidos agitare lyncas. E AD POSTUMUM, ÒDE XIV. HEU! fugaces, Poftume, Poftume, Rugis, et inftanti fenectæ, Afferet, indomitæque morti. Non, fi tricenis, quotque eunt dies, Amice, places illacrymabilem Plutona tauris ; qui ter amplum Geryonen Tityonque trifti Compefcit undâ, fcilicet omnibus, Quicunque terræ munere vefcimur, Enavigandâ; five reges, Sive inopes erimus coloni. Vifendus ater flumine languido Sifyphus Æolides laboris. Linquenda tellus, et domus, et placens Uxor; neque harum, quas colis, arborum Te, præter invifas cupreffos, Ulla brevem dominum fequetur. Stagna lacu, platanufque cœlebs Privatus illis cenfus erat brevis, Commune magnum : nulla decempedis Metata privatis opacam Porticus excipiebat arcton; Nec fortuitum fpernere cefpitem af. AD GROSPHUM, ODE XVI, TIUM divos rogat in patenti Condidit lunam, neque certa fulgent 25 115 20 Otium bello furiofa Thrace, Otium Medi pharetrâ decori, Grofphe, non gemmis, neque purpurâ, vẹ nale, neque auro, Non enim gaza, neque confularis Submovet lictor miferos tumultus Mentis, et curas laqueata circum Vivitur parvo bene, cui paternum Quid brevi fortes jaculamur ævo Sole mutamus? patriæ quis exul Scandit æratas vitiofa naves Cura; nec turmas èquitum relinquit, Ocior cervis, et agente nimbos, Ocior euro. 5 10 15 Lætus in præfens animus quod ultra eft 25 Oderit curare, et amara leni Temperet rifu. nihil eft ab omni Parte beatum. Abftulit clarum cità mors Achillem ; Longa Tithonum minuit fenectus; Te greges centum Siculæque circum Veftiunt lanæ mihi parva rura, et : Spiritum Graiæ tenuem camœnæ, Parca non mendax dedit, ac malignum 30 35 AD AD MECENATEM. ODE XVII, NUR me querelis exanimas tuis? C Nec dîs amicum eft, nec mihi, te prius Obire, Mæcenas, mearum Grande decus columenque rerum. Ah! te meæ fi partem animæ rapit Ducet ruinam. non ego perfidum Dixi facramentum: ibimus, ibimus, Me nec Chimeræ fpiritus igneæ, Confentit aftrum. te Jovis impio Tutela Saturno refulgens Eripuit, volucrifque fati 5. $5 26 |