Non Liber æque; non, acuta

Si geminant, Corybantes, æra, Triftes ut iræ; quas neque Noricus Deterret enfis, nec mare naufragum, Nec fævus ignis, nec tremendo Jupiter ipfe ruens tumultu. Fertur Prometheus addere principi Limo coactus particulam undique Defectam, et infani leonis

Vim ftomacho appofuiffe noftro.

Iræ Thyeften exitio gravi
Stravere; et altis urbibus ultimæ

Stetere caufæ, cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Hoftile aratrum exercitus infolens.

Compefce mentem. me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres ïambos

Mifit furentem. nunc ego mitibus
Mutare quæro triftia, dum mihi

Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

AD TYNDARIDEM. ODE XVII.

ELOX amoenum fæpe Lucretilem Mutat Lycao Faunus, et igneam Defendit æftatem capellis

Ufque meis pluviofque ventos. Impune tutum per nemus arbutos Quærunt latentes et thyma deviæ Olentis uxores mariti ;

Nec virides metuunt colubras, Nec Martiales hæduleæ lupos; Utcumque dulci, Tyndari, fiulâ

10.

15

20

25

10 Valles

Valles et Ufticæ cubantis

Levia perfonuere faxa.

Dî me tuentur ; dîs pietas mea,
Et mufa, cordi eft. hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.
Hic in reductâ valle caniculæ
Vitabis æftus, et fide Teïâ

Dices laborantes in uno
Penelopen vitreamque Circen.
Hic innocentis pocula Lefbii
Duces fub umbrâ; nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia; nec metues protervum
Sufpecta Cyrum, ne male dispari
Incontinentes injiciat manus,

Et fcindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque veftem.

AD VARUM. ODE XVIII,

15

20

25

ULLAM, Vare, facrâ vite prius feveris arborem
Circa mite folum Tiburis et monia Catili:

NULL

Siccis omnia nam dura deus propofuit; neque

Mordaces aliter diffugiunt folicitudines.

4

Quis poft vina gravem militiam aut pauperiem crepat?
Quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus?
At ne quis modici tranfiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa fuper mero
Debellata monet Sithoniis non levis Evyus;
Cum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Difcernunt avidi. non ego te, candide Baffareu,
Invitum quatiam; nec variis obfita frondibus
Sub divum rapiam. fæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ fubfequitur cæcus amor fụi,

103

Et

Et tollens vacuum plus nimio gloria verticem,
Arcanique fides prodiga, pellucidior vitro.

DE GLYCERA. ODE XIX.

ATER fæva Cupidinum,

M Thebanæque jubet me Semeles puer,

Et lafciva licentia,

Finitis animum reddere amoribus. Urit me Glyceræ nitor

Splendentis Pario marmore purius }

Urit grata protervitas,

Et vultus nimium lubricus afpici,

In me tota ruens Venus

Cyprum deferuit; nec patitur Scythas,

Et verfis animofum equis

Parthum, dicere, nec quæ nihil attinent.

Hic vivum mihi cefpitem, hic

Verbenas, pueri, ponite, thuraque,

Bimi cum paterâ meri.

Mactatâ veniet lenior hoftiâ.

AD MECENATEM. ODE XX.

ILE potabis modicis Sabinum
Cantharis, Græca quod ego ipfe teftâ

Conditum levi, datus in theatro

Cum tibi plaufus,

Care Mæcenas eques; ut paterni
Fluminis ripæ, fimul et jocofa
Redderet laudes tibi Vaticani

IN DIANAM ET APOLLINEM. ODE XXI.

IANAM, teneræ, dicite, virgines. Intonfum, pueri, dicite Cynthium, Latonamque fupremo

Dilectam penitus Jovi.

Vos lætam fluviis et nemorum comâ,
Quæcumque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi

Sylvis aut viridis Cragi.

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Infignemque pharetrâ

Fraternâque humerum lyrâ.

Hæc bellum lacrymofum, hic miferam famem
Peftemque à populo et principe Cæsare in

Perfas atque Britannos

Veftrâ motus aget prece.

AD ARISTIUM FUSCUM. ODE XXII.

NTEGER vitæ fcelerifque purus

I Non eget Mauris jaculis, neque arcu,

Nec venenatis gravidâ fagittis,

Fufce, pharetrâ;

Sive per Syrtes iter æftuofas,
Sive facturus per inhospitalem
Caucafum, vel quæ loca fabulofus

Lambit Hydafpes.

Namque me fylvâ lupus in Sabinâ,
Dum meam canto Lalagen, et ultra
Terminum curis vagor expeditis,
Fugit inermem :

Quale portentum neque militaris
Daunia in latis alit æfculetis;

15

10

Nec

CARMINUM Lib. I.

Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.

Pone me, pigris ubi nulla campis
Arbor æftivâ recreatur aurâ ;

Quod latus mundi nebulæ, malusque
Jupiter urget;

Pone fub curru nimium propinqui
Solís, in terrâ domibus negatâ ;
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.

VITAS

AD CHLOEN. ODE XXIII,

ITAS hinnuleo me fimilis, Chloë,
Quærenti pavidam montibus aviis
Matrem, non fine vano

Aurarum et fylüæ metu.

Nam, feu mobilibus vepris inhorruit
Ad ventum foliis, feu virides rubum
Dimovere lacertæ,

Et corde et genibus tremit.
Atqui non ego te, tigris ut afpera
Getulufve leo, frangere perfequor,
Tandem define matrem
Tempeftiva fequi viro.

QUIS

AD VIRGILIUM, ODE XXIV,

UIS defiderio fit pudor aut modus
Tam cari capitis? præcipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam pater
Vocem cum citharâ dedit.

Ergo Quintilium perpetuus fopor
Urget! cui pudor, et, juftitiæ foror,
Incorrupta fides, nudaque veritas,

Quando ullum inveniet parem?