Obrazy na stronie
PDF
ePub

Facta postmodum de his Ssmo Dno N. Leoni PP. XIII. per infrascriptum Cardinalem S. R. Congregationi Praefectum relatione, Sanctitas Sua sententiam Sacrae eiusdem Congregationis ratam habuit et confirmavit, die 8. Iunii eodem anno.

Nr. 279. Kurze Formel für Glockenweihe.

(Mit bischöflicher Erlaubnis anzuwenden.)

K. A. 1908, S. 99.

Benedictio novae campanae quae ad usum ecclesiae sive sacelli inserviat.

V. Adjutorium nostrum in nomine Domini.

R. Qui fecit coelum et terram.

Ps. 50. Miserere. Ps. 53. Deus. Ps. 56. Miserere. Ps. 66. Deus misereatur. Ps. 69. Deus in adjutorium. Ps. 85. Inclina. Ps. 129. De profundis.

Kyrie eleison. Christe eleison. Kyrie eleison. Pater noster (secreto). Et ne nos inducas in tentationem..

R. Sed libera nos a malo.

V. Sit nomen Domini benedictum.

R. Ex hoc nunc et usque in saeculum.

V. Domine exaudi orationem meam.

R. Et clamor meus ad te veniat.

V. Dominus vobiscum.

R. Et cum spiritu tuo.

Oremus.

Deus qui per beatum Moysen, legiferum famulum tuum tubas argenteas fieri praecepisti, quibus dum sacerdotes tempore sacrificii clangerent, sonitu dulcedinis populus monitus ad te adorandum fieret praeparatus, et ad celebrandum conveniret: praesta quaesumus; ut hoc vasculum, sanctae tuae ecclesiae praeparatum, a Spiritu Sancto per nostrae humilitatis obsequium sancti † ficetur, ut per illius tactum et sonitum fideles invitentur ad sanctam ecclesiam et ad praemium supernum. Et cum melodia illius auribus insonuerit populorum, crescat in iis devotio fidei, procul pellantur omnes insidiae inimici, fragor grandinum, impetus tempestatum, temperentur infesta tonitrua, prosternat aereas potestates dextera tuae virtutis: ut hoc audientes tintinnabulum contremiscant et fugiant ante sanctae crucis vexillum in eo depictum. Quod ipse Dominus noster praestare dignetur, qui absorpta morte per patibulum crucis regnat in gloria Dei Patris cum eodem Patre et Spiritu Sancto, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Nunc Officians ponit incensum in thuribulum et benedicit; et primum aqua benedicta aspergit circumeundo campanam, choro dicente:

Asperges me, Domine hyssopo et mundabor: lavabis me et super nivem dealbabor.

Dein incensat circumeundo campanam, choro dicente:

Dirigatur Domine oratio mea: sicut incensum in conspectu tuo.
Officians prosequitur:

Oremus.

Omnipotens dominator Christe, quo secundum carnis assumptionem dormiente in navi, dum oborta tempestas mare conturbasset, te protinus excitato et imperante dissiluit: tu necessitatibus populi tui benignus succurre; tu hoc tintinnabulum Sancti Spiritus rore perfunde; ut ante sonitum illius semper fugiat bonorum inimicus, invitetur ad fidem populus christianus, hostilis terreatur exercitus, confortetur in Domino per illud populus tuus convocatus, ac sicut davidica cithara delectatus desuper descendat Spiritus Sanctus: atque ut Samuele agnum lactentem mactante in holocaustum regis aeterni imperii, fragor aurarum turbam repulit adversantium; ita dum huius vasculi sonitus transit per nubila, Ecclesiae tuae conventum manus conservet angelica, fruges credentium, mentes et corpora salvet protectio sempiterna. Per te, Christe Jesu, qui cum Deo Patre vivis et regnas in unitate eiusdem Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.

R. Amen.

V. In honorem Sancti N.

R. Amen.

Tum Officians producit super campanam benedictam signum crucis et discedit cum ministris.

Romana.

Expostulatum est a S. R. Congregatione:

An praeter ritum de benedictione simplici novae campanae, quae tamen ad usum ecclesiae non inserviat, uti in Appendice ad Rituale Romanum, et ritum de benedictione signi vel campanae pro ecclesia vel sacello, uti in Pontificali Romano (de quo utroque ritu agitur in decreto n. 3370. Sedunen. 4. Maii 1892) adhiberi possit alter brevior ritus ad campanas in usum sacrum benedicendas. Et S. eadem Congregatio, ad relationem subscripti Secretarii, exquisita commissionis liturgicae sententia omnibusque accurate perpensis, ita rescribendum censuit: Affirmative cum ritu adprobato, prouti exstat in superiori exemplari: Attamen haec benedictio ab Episcopo, vel ab aliis facultatem habentibus facienda est; et quod attinet ad ecclesias consecratas in benedictione signi vel campanae decentius servetur ritus Pontificalis Romani. Quam resolutionem Ssmo Dno N. Pio PP. X. per infrascriptum Cardinalem S. R. Congregationi Praefectum relatam Sanctitas Sua in omnibus ratam habere atque approbare dignata est.

Die 22. Januarii 1908.

Nr. 280. De vexillis in ecclesiis non admittendis.

a) K. A. 1892, S. 11.

Episcopus Patavinus, exponens in ecclesiis parochialibus sibi commissae Dioeceseos usum invalescere, ut in exsequiis vel quibusdam festis ecclesiasticis, quibus laicae sodalitates intersunt, harum respectiva vexilla in templum afferantur, etsi mere civilia sint, neque benedicta; ad omnem animi sui anxietatem removendam, insequentia dubia, italico idiomate expressa, S. R. Congregationi pro opportuna solutione humillime subiecit, nimirum:

Dubium I. An liceat admittere in ecclesia occasione solemnitatum funeralium etc. vexilla non benedicta consociationum quomodocunque ad rempublicam pertinentium, veluti municipia, universitates litterarum, gymnasia, instituta etc.?

Dubium II. An liceat admittere in iisdem circumstantiis vexilla non benedicta privatarum societatum, ut sunt reduces e patriis praeliis, voluntarii milites anni 1849, societates ad opem mutuam conferendam, ex certis civium ordinibus coalescentes, tum praesertim quum huiusmodi societates catholico nomini infensis exhibitionibus se dedant, homines liberos muratores et irreligiosos honore prosequantur, et sectae massonicae addictae reputentur?

Dubium III. Et quatenus negative ad I. et II. vel alterutrum, an liceat parocho tolerare praesentiam talium vexillorum in ecclesia, cum timeat ne occasio praebeatur rixis et perturbationibus, imo et evidenti despectioni legis divinae simul et ecclesiasticae, si petat eadem extra ecclesiam retinenda, aut ea introducenda proscribat?

Dubium IV. Quatenus vero non liceat tolerare praesentiam talium vexillorum in ecclesia, iis verificatis circumstantiis de quibus in dubio III, an debeat parochus, iis in casibus, facta intimatione suspendere sacras functiones et, si non audiatur, discedere?

Sacra vero eadem Congregatio ad relationem infrascripti Secretarii exquisito que voto alterius ex Apostolicarum Caeremoniarum Magistris, omnibus mature perpensis, ita propositis dubiis rescribendum censuit, videlicet:

Ad 1. Non licere admittere nisi vexilla religiosa et pro quibus habeatur formula in Rituali Romano.

Ad II. Provisum in primo.

Ad III. et IV. Intimatione facta antecedenter iuxta mentem Sacrae Congregationis, parochus se abstineat.

Atque ita rescripsit et servari mandavit. Die 14. Julii 1887.

b) K. A. 1924, S. 38.

Postulantibus nonnullis locorum Ordinariis a S. R. Congregatione aliquam normam seu instructionem circa vexilla in ecclesiis admittenda vel benedicenda, S. R. Congregatio, audito etiam specialis Commissionis suffragio, rescribendum censuit: „Ad mentem."

Mens est:,,Quando insignia seu vexilla non pertineant ad societates religioni catholicae manifeste contrarias, nec reprobata sint harum statuta, neque ipsa insignia seu vexilla aliquod emblema de se vetitum ac reprobatum praeseferant, in ecclesiis admitti possunt. Quum vero in favorem et obsequium ejusdem religionis catholicae pacifice postuletur supradictorum insignium seu vexillorum benedictio, haec concedi potest, adhibita formula Ritualis Romani." Atque ita rescripsit. Die 15. decembris 1922.

Hanc peculiarem instructionem, ut ipsa cunctis locorum Ordinariis innotescat, S. eadem Congregatio evulgandam duxit, die 26. Martii 1924.

B. E. vom 6. Mai 1924. K. A. 1924, S. 38.

In vorstehender Erklärung ist, wie der Wortlaut zeigt, von der Möglichkeit der Zulassung und Benediktion die Rede. Ob es aber im Einzelfalle ratsam ist, von dieser Ermöglichung Gebrauch zu machen, bleibt dem pastoralen Ermessen überlassen. Da nun nicht selten Vereine, die nicht gerade in favorem religionis catholicae tätig sind, Zulassung in Kirchen und Fahnenweihe wünschen, um bei Katholiken besser Eingang zu finden, also zu ihren geschäftlichen Werbezwecken, ist es in unseren an Partei- und Vereinsbestrebungen überreichen Zeiten durchweg besser, die Zulassung und Benediktion auf kirchlich approbierte Vereine zu beschränken. Auch würde eine weiter gehende Ausdehnung Verlegenheiten dadurch schaffen, daß, was dem einen konzediert wird, anderen schwerlich versagt werden kann, während bei Einhaltung strenger Grenzen die Achtung vor konsequentem Handeln die Entschließung erleichtert.

Nr. 281. Ordo exsequiarum,

B. E. vom 17. Sept. 1891. K. A. 1891, S. 83.

Da in unseren Gegenden bei den Beerdigungen eine Übertragung der Leiche in die Kirche aus verschiedenen Rücksichten meistens nicht vorgenommen wird und so das Seelenamt in der Regel nicht in Gegenwart der Leiche (praesente cadavere) abgehalten werden kann, so hat sich die Praxis herausgebildet, die Exequialmesse in cantu auch an denjenigen in die Woche fallenden Tagen abzuhalten, an welchen sie nach den liturgischen Gesetzen nur dann erlaubt ist, wenn sie praesente corpore stattfindet.1)

1) Die weiteren Bestimmungen des vorstehenden Erlasses sind durch die Rubriken des neuen Missale hinfällig geworden, da durch diese allgemein gestattet ist, daß die Exequialmesse auch absente cadavere gehalten werde. Die einschlägigen Bestimmungen des Missale Romanum Add. III, 4 und 12 lauten:

-

4. In ecclesia in qua agitur exsequiale funus alicujus defuncti, etiam absente rationabilem ob causam vel jam sepulto cadavere, permittitur unica Missa cantata, vel etiam, pro pauperibus, lecta pro die obitus. Haec vero prohibetur in duplicibus I classis primariis universalis ecclesiae, exceptis

Rücksichtlich aller Sonn- und gebotenen Feiertage aber halten Wir das in unserer Diözese geltende Gewohnheitsrecht, wonach an diesen Tagen alle Requiemsmessen ohne Unterschied verboten sind, in seinem vollen Umfange aufrecht.*)

Die gedachte Apostolische Vergünstigung ist nun an die Bedingung geknüpft, daß im übrigen die Vorschriften des Römischen Rituals bezüglich der Begräbnisordnung pünktlich beobachtet würden (dummodo adamussim serventur de cetero praescriptiones Ritualis Romani). Infolgedessen bestimmen Wir, daß in Zukunft bei allen Beerdigungen der im Rituale Romanum vorgezeichnete Ritus zur Anwendung kommen soll. Eine solche Bestimmung erscheint auch im Interesse der Einheit in der Liturgie dringend geboten, da manche Kirchen der Diözese diese Begräbnisordnung bereits rezipiert haben ganz in Übereinstimmung mit der alten Diözesan-Agende, die das ausdrücklich freistellt (nisi tamen malint Romano se Rituali accommodare).

Im einzelnen bemerken Wir zu folgendes:

dieser Begräbnisordnung

A. Begräbnisse von Erwachsenen.

1. Jedem Leichenzuge muß eine crux hastata mit dem Bilde des Gekreuzigten voraufgetragen werden. Wo es ortsüblich ist, eine Fahne mitzutragen, mag dieser löbliche Brauch zwar beibehalten

feriis II et III post Pascha et Pentecosten in quibus permittitur, in festis Dedicationis ac Tituli ecclesiae ipsius, in qua funus agi deberet, necnon Patroni principalis loci, et, pro religiosis institutis, in festis Tituli aut Sancti Fundatoris Ordinis seu Congregatonis; dummodo haec festa non fuerint eo anno quoad solemnitatem translata, quo in casu prohibetur in dominicis in quibus agitur solemnitas externa festorum hujusmodi. Quoties autem a Rubricis, ut supra, haec Missa impediatur, transferri potest in proximiorem sequentem diem, similiter non impeditam. Quod si in die Commemorationis Omnium Fidelium Defunctorum agatur funus alicujus defuncti, sumatur prima Missa, et in ecclesiis et oratoriis ubi prima Missa solemniter celebrata fuerit, aut pro officio diei distincte sit dein celebranda, dicatur secunda, aut demum tertia Missa; addita tamen in ipsa Missa exsequiali, sub unica conclusione, oratione pro eodem defuncto, ut pro die obitus.

12. Quaelibet tamen Missa defunctorum, etiam in die aut pro die obitus, in ecclesiis ubi habeatur expositio Ssmi Sacramenti, prohibetur toto expositionis tempore, praeter quam Missae de Commemoratione Omnium Fidelium Defunctorum. Prohibetur insuper quoties urgeat obligatio Missae cujuslibet conventualis vel prochialis, cui per alios sacerdotes satisfieri nequeat; item in ecclesiis unam tantum Missam habentibus prohibetur die 2. Februarii, Feria IV Cinerum, Dominica Palmarum et in Vigilia Pentecostes, si respective fiat benedictio Candelarum, Cinerum, Palmarum, aut Fontis baptismalis, et in Litaniis majoribus et minoribus, si fiat processio.

*) Vergl. Direktorium 1925, S. 14.

« PoprzedniaDalej »