eodemque ex operibus in elencho Indulgentiarum Apostolicarum recensitis plures Indulgentiae respective acquiri possint?

S. Poenitentiaria Apostolica ad propositum dubium, die 9. Maii 1922, respondendum censuit: Affirmative, facto verbo cum Sanctissimo. Quod responsum, ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore in audientia diei 2. Junii praedicti anni, Ssmo D. N. Pio PP. XI relatum, eadem Sanctitas Sua benigne confirmavit, ac publici iuris fieri iussit.

Datum Romae, in S. Poenitentiaria Apostolica, die 14. Junii, anno 1922.

Nr. 230. Ausdehnung der für die Kirchenpatronsfeste verliehenen Ablässe auf die Oktav des Patroziniums.

a) B. E. vom 19. Febr. 1830.

Da sehr vielen Pfarr- und Annexkirchen unserer Diözese an den Kirchenpatronsfesten vollkommene Ablässe verliehen sind, nach Verlegung dieser Feste auf den nächstfolgenden Sonntag aber die Aushülfe im Beichthören durch benachbarte Geistliche nicht füglich geschehen kann, so haben wir, um der aus dem Andrange zu den Beichtstühlen entstehenden Verlegenheit der Kuratgeistlichen möglichst abzuhelfen, unter dem 18. Juli v. J. Seine Päpstliche Heiligkeit Pius VIII. gebeten, die zur Gewinnung jener Ablässe anberaumte Frist auf die ganze Oktav des Patroziniums auszudehnen.

Seine Päpstliche Heiligkeit haben unsere Bitte väterlich wohlwollend aufzunehmen und durch ein uns erteiltes apostolisches Ablaßbreve, gegeben zu Rom, den 2. Oktober 1829, die für die Kirchenpatronsfeste verliehenen Ablässe auf die ganze Oktav des Patroziniums auszudehnen geruht (s. unten b.).

Dubia quoad indulgentias infra octavam patrocinii lucrandas.

b) K. A. 1899, S. 59.

Hermannus Dingelstad Episcopus Monasterien. huic S. Indulgentiarum Congregationi humiliter exponit quae sequuntur:

Quum ex dispositione Leonis XII. die 2. Dec. 1828, festum patrocinii cujuscumque parochiae, quod olim hac in dioecesi die propria sub duplici praecepto celebrabatur, in dominicam proxime sequentem translatum esset, ad preces Episcopi tunc temporis Monasteriensis Pius VIII. sequens concessit indultum:

„Pius PP. VIII. Ad perpetuam rei memoriam. Exponi Nobis nuper fecit Ven. Frater modernus Episcopus Monasteriensis, quod alias f. r. Leo PP. XII. Praedecessor Noster omnes et singulas indulgentias, peccatorum remissiones ac poenitentiarum relaxationes, quas utriusque sexus christifideles in compluribus suae dioecesis ecclesiis die festo patrocinii ex concessione Apostolica lucrabantur, ad dominicam praedictum festum proxime subsequen tem translatas declaravit, prout in aliis desuper in simili forma Brevis sub die 2. m. Dec. anni 1828. expeditis litteris plenius continetur. Quum autem, sicut

eadem expositio subjungebat, adeo magnus ad praedictas ecclesias dicta dominica, qua omnes parochi in sua parochia occupati alterius ecclesiae servitio operam suam praestare neque fidelium confessionibus excipiendis aliisque ecclesiasticis functionibus peragendis mutuo sibi auxiliari, uti more, nullatenus possunt, sit populi concursus, ut christifideles coelestibus hujusmodi ecclesiae thesauris participes fieri nequeant, praedictas omnes indulgentias, quae praedicta dominica ut supra lucrantur, ad totam octavam per Nos extendi et ampliari summopere cupit. Nobis propterea humiliter supplicari fecit Episcopus praefatus, ut in praemissis opportune providere ac ut infra indulgere de benignitate Apostolica dignaremur. Nos igitur ejusdem Ven. Fratris Nostri votis hac in re, quantum cum Domino possumus, benigne annuere volentes, hujusmodi supplicationibus inclinati auctoritate Nobis a Domino tradita, deque omnipotentis Dei misericordia ac BB. Petri et Pauli Apostolorum eius auctoritate confisi omnes et singulas indulgentias, peccatorum remissiones ac poenitentiarum relaxationes, quae in praedictae dioecesis ecclesiis ab omnibus christifidelibus in dominica festum patrocinii immediate sequenti lucrantur, ad totam octavam servata tamen in omnibus praedictarum litterarum forma et dispositione, auctoritate Apostolica tenore praesentium extendimus et ampliamus. In contrarium facientibus non obstantibus quibuscumque. Praesentibus perpetuis futuris temporibus valituris. Datum Romae apud S. Mariam Majorem sub annulo piscatoris die 2. Oct. 1829.

Nunc autem dubium exortum est:

1. An concessa extensio indulgentiarum per integram octavam valeat etiam in eo casu, quando dies propria patrocinii in ipsam diem dominicam cadit?

II. An valeat eadem concessio pro altero casu, quando festum patrocinii die ipsius propria celebratur, quia haec dies in tota dioecesi, imo in universa ecclesia sub duplici praecepto servatur, ut puta festum Ss. Apostolorum Petri et Pauli?

Et S. Congregatio respondere mandavit ad utrumque dubium:
Affirmative.

Datum Romae ex Secretaria ejusdem S. Congregationis die 2. Junii 1899.

Nr. 231. De indulgentiis festorum translatorum.

a) Decretum urbis et orbis. Cum potestas conferendi indulgentias a Christo Ecclesiae concessa sit in fidelium utilitatem atque earum usum christiano populo maxime salutarem, esse, affirmet sancta Tridentina Synodus (Sess. 25. Decret. de indulg.), congruum omnino videtur omne studium impendere, ut indulgentias, quae occasione dierum festorum vel concessae iam sunt vel concedentur, fideles facilius lucrari possint, eoque magis, cum ingens populi christiani concursus ad ea festa celebranda conveniat. Iam vero cum. hac nostra praesertim aetate, maxime ob ecclesiasticas conventiones ab Apostolica Sede cum exteris nationibus initas, festorum legitimae translationes occurrant, et generatim cum per huiusmodi translationes ex iustis causis, debitis tamen cum facultatibus factas (licet etiam pro sola externi cultus celebratione, quin et una simul Officium cum Missa transferatur), fidelium devotio excitetur ad laudandum Dominum in Sanctis eius, huic fidelium pietati fovendae atque animarum saluti quam maxime interest, ut etiam indulgentiae his festis adnexae transferantur. Quamvis autem alias tum a S. R. C. tum ab hac S. C. Indulg. quaesitum fuerit, utrum in translatione

festorum etiam translatae intelligantur adnexae indulgentiae, et vel negativa intercesserit responsio vel in singulis casibus recurrendum esse ad hanc S. C. sancitum esset, nec unquam generali decreto publice evulgato usquedum huic translationi indulgentiarum provisum fuerit; attamen Emi Patres in generalibus Comitiis huius S. C., attentis actualibus temporum huiusmodi et peculiaribus locorum et ecclesiarum et fidelium circumstantiis, atque etiam die 16. Februarii curr. anni pro concessione generali translationis indulgentiarum occasione translationis festorum supplicandum Ssmo unanimiter censuerunt. Ssmus itaque D. N. Pius PP. IX, audita de his omnibus relatione per me infrascriptum Secretariae eiusdem S. C. Substitutum in audientia die 9. Augusti 1852 facta, benigne mandavit, ut omnes indulgentiae, quae hucusque quibusdam festis concessae fuerunt ac in posterum concedentur, vel quae pro iisdem festis aliquibus ecclesiis et publicis oratoriis pariter concessae fuerunt et in posterum concedentur, vel etiam si libuerit de consensu Ordinarii illae concessae in sacris supplicationibus aut in novendialibus vel septenariis sive triduanis precibus ante vel post festum vel eius octavario perdurante, translatae intelligentur pro eo die, quo festa huiusmodi etiam quoad solemnitatem tantum et externam celebrationem (non tamen quoad Officium et Missam) in aliquibus locis vel ecclesiis publicisque oratoriis, sive in perpetuum sive aliqua occcasione, sive ad tempus, eoque durante, legitime transferuntur. Cum vero transfertur tantum officium cum missa, non autem solemnitas et exterior celebratio festi, indulgentiarum nullam fieri translationem decrevit.

Hanc autem Apostolicae benignitatis concessionem eadem Sanctitas Sua, quibuscunque in contrarium non obstantibus ac perpetuis futuris temporibus absque ulla Brevis expeditione valituram, per hoc S. Congregationis decretum typis impressum publicari voluit, dummodo ceterae omnes aliae conditiones in particularibus vel generalibus concessionibus praedictarum indulgentiarum pro iis adipiscendis praescriptae omnino serventur. Datum Romae ex eadem Secretaria S. Congregationis Indulg. die 9. Aug. 1852.

K. A. 1921, S. 40.

Attento canone 922 Codicis Juris Canonici proposita fuerunt sequentia dubia:,,Cum festum, cui adnexa sit aliqua Indulgentia, legitime quidem transfertur, sed ad tempus tantummodo et absque solemnitate ac externa celebratione, quaeritur: 1° utrum Indulgentia cesset vel maneat diei affixa; et quatenus negative ad 1am partem, utrum 2° maneat etiam cum festum transfertur ob occursum feriae VI in Parasceve?"

S. Poenitentiaria respondit: Circa 1um, Negative ad 1am partem, affirmative ad 2am: Circa 2um, affirmative.

Facta autem de praemissis relatione Ssmo D. N. Benedicto PP. XV ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore, in audientia diei 4 huius mensis, Sanctitas Sua enunciata responsa approbavit et publicari iussit.

Datum Romae, in Sacra Poenitentiaria, die 18. Febr., anno 1921.

Nr. 232. Indulgentia in articulo mortis conceditur emittentibus quendam caritatis actum.

K. A. 1905, S. 69.

Christifideles jam prope morituros pia mater ecclesia nunquam praetermisit opportunis pro rei necessitate solari subsidiis. Saluberrimis autem hisce adjumentis recens aliud jam nunc accenseri potest. Nam plerique e clero, iique potissimum, qui curae animarum incumbunt, ut in dies spirituali hominum bono in supremo vitae discrimine provideatur, S. D. N. Pio PP. X. preces admoverunt, quo christifidelibus sequentem actum adhuc in vita emittentibus:,,Domine Deus meus, jam nunc quodcumque mortis genus prout Tibi placuerit, cum omnibus suis anguoribus, poenis ac doloribus de manu tua aequo ac libenti animo suscipio", plenariam indulgentiam in articulo mortis consequendam elargiri dignaretur. Has vero preces, relatas in audientia habita die 9. Martii 1904 ab infrascripto Cardinali Praefecto S. C. Indulg. Eadem Sanctitas Sua peramanter excipiens, benigne concessit, ut omnes christifideles, qui, die ab iisdem eligendo, sacramentali confessione rite expiati sacraque synaxi refecti, cum vero charitatis in Deum affectu, praedictum actum ediderint, plenariam indulgentiam in ipso mortis articulo lucrari valeant. Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis quibuscumque non ob

stantibus.

Datum Romae ex Secretaria ejusdem S. Congreg., die 9. Martii 1904.

Nr. 233. Indulgentiae adnexae alicui cruci in s. missionibus erectae perdurant, etiamsi nova loco prioris destructae erigatur, K. A. 1902, S. 69.

Vicarius Generalis Episcopi Ratisbonen. exponit: non raro in sua amplissima dioecesi evenire, ut in parochiis vel locis, ubi s. missiones haberi solent, crux erigatur cum indulgentiis eidem adnexis: quae, sive vetustate, sive aliqua adveniente tempestate aliave simili causa collabatur, ita ut nova erigi debeat. Iamvero ab hac S. C. Indulgentiarum humiliter petit sequentis dubii solutionem:

Utrum indulgentiae adnexae alicui cruci in s. missionibus erectae perdurent, etiamsi huiusmodi crux collapsa vel destructa fuerit et nova loco prioris erigatur; an nova crux indigeat nova indulgentiarum applicatione?

De quibus facta relatione Ssmo Dno N. Leoni PP. XIII., Eadem Sanctitas Sua respondere mandavit:

Non indigere nova concessione, dummodo nova crux erigatur eodem loco quo prima exstabat et de consensu Episcopi.

Datum Romae ex Secretaria eiusdem S. C., die 22. Februarii 1888.

Nr. 234. Indulgentia plenaria tribuitur renovantibus vota baptismalia in fine missioum vel exercitiorum spiritualium.

K. A. 1907, S. 73.

Fr. Ab. Henricus Desqueyrous, Procurator Generalis Ordinis Fratrum Praedicatorum, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, humiliter exponit, quod in diversis locis Ordinis sui et etiam aliorum Ordinum et Congregationum missionarii solent, in fine missionum et exercitiorum spiritualium, ad solemnem functionem fideles convocare, in qua sacrae promissiones in suscep

tione baptismi emissae publice renovantur. Ut ergo christifideles his servandis promissis efficacius excitentur, praedictus orator Sanctitatem Vestram enixe implorat, ut, quotiescumque huiusmodi renovatio publica et solemnis in ecclesia peragitur, fideles huic caeremoniae devote adstantes, qui vota baptismi per hanc formulam: Abrenuntio Satanae, et omnibus pompis eius et omnibus operibus eius, et promitto me Christo fideliter adhaesurum, aut per alia verba secundum usum regionis, renovaverint, plenariam indulgentiam, defunctis quoque applicabilem, lucrari valeant, dummodo confessi ad s. synaxim accesserint et ad mentem Sanctitatis Vestrae pie oraverint.

Ssmus in audientia habita die 27. Febr. 1907, ab infrascripto Cardinali Praefecto S. Congregationis Indulg. benigne annuit pro gratia iuxta preces. Praesenti in perpetuum valituro, absque ulla Brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstatibus.

Datum Romae, e Secretaria eiusdem S. Congregationis, die 27. Febr. 1907.

Nr. 235. Die Weihe von Devotionalien betr.

G. V. vom 24. Aug. 1914. K. A. 1914, S. 66.

Wir bringen hierunter ein Dekret der Kongregation des hl. Offiziums zur Kenntnis des hochwürdigen Diözesanklerus, durch das gestattet wird, daß diejenigen Priester, welche die entsprechende Vollmacht von Rom besitzen, Kreuze, Rosenkränze, Medaillen etc. durch ein einziges Kreuzzeichen mit den päpstlichen Ablässen versehen können. Demgemäß ist also nicht erforderlich, daß bei der Weihe solcher religiöser Gegenstände besondere Zeremonien angewandt werden oder jeder einzelne derselben oder jede Art von solchen Devotionalien mit einem besonderen Kreuzzeichen versehen werde, es genügt vielmehr ein Kreuzzeichen. Eine Ausnahme machen hierbei nur jene Medaillen, welche als Ersatz für Skapuliere getragen werden sollen (K. A. 1913 Art, 101). Diese müssen eigens geweiht werden. Doch ist auch hier nicht die Anwendung eines besonderen Weiheformulars erforderlich, sondern es genügt ebenfalls, daß sie nur mit einem Kreuzzeichen bezeichnet werden.

Consuevit Apostolica Sedes in facultatibus concedendis, quae benedictionem respiciunt crucium, coronarum, numismatum, aliorumve devotionalium, permittere ut sacerdotes delegati unico crucis signo utantur, nulla adhibita formula, nullis vestibus sacris, absque aliis caeremoniis; at pluries dubitatum est, utrum signum crucis toties peragendum sit, quot sunt res diversae benedicendae, vel diversae facultates quibus gaudet sacerdos, an quolibet in casu unicum generaliter signum sufficiat.

Et Ssmus D. N. D. Pius PP. X, in audientia R. P. D. Commissario S. Officii, feria V. die 18. Maii anno 1914, impertita, audito Emorum Patrum Inquisitorum generalium suffragio, feria IV praecedenti in ordinaria Congregatione emisso, decernere et declarare dignatus est ut sequitur:,,In benedicendis pluribus similibus aut diversis religionis obiectis, quae sacerdoti pluribus facultatibus munito, coniuncta vel commixta offeruntur, atque in ipsis, vigore diversarum facultatum, indulgentiis ditandis, sufficere unicum signum pro pluribus benedictioni