Obrazy na stronie
PDF
ePub

und das verlorene Leben der Gnade wiedererlangen, und daß jene, die durch deine Barmherzigkeit in der Vereinigung mit dir sich befinden, alle Tage, wenn sie können, zu deinem heiligen Tische hinzutreten. Durch dich gestärkt, mögen sie ein Gegenmittel gegen ihre täglichen läßlichen Sünden empfangen und für das Leben der Gnade reiche Nahrung gewinnen, auf daß so die Reinheit ihrer Seele zunehme, und sie zum ewigen Leben gelangen. Amen."

Nr. 184. Sakramentale Andachten bei geschlossenen Exerzitien. B. E. vom 16. Nov. 1920. K. A. 1920, S. 75.

Um für die sakramentalen Andachten, die bei Gelegenheit der geschlossenen Exerzitien stattzufinden pflegen, eine einheitliche Norm aufzustellen, wollen wir hiermit allgemein gestatten, daß in allen Kirchen und Kapellen unserer Diözese, in denen das allerheiligste Sakrament ständig aufbewahrt werden darf, am Beginne und Schlusse der hl. Exerzitien, sowie täglich einmal während derselben das allerheiligste Sakrament ausgesetzt und am Schlusse der sakramentale Segen erteilt werde.

Nr. 185. Bittgebete um günstige Witterung.
G. V. vom 14. Juni 1889. K. A. 1889, S. 49.

Infolge einer an uns gerichteten Anfrage, ob bei schlechter Witterung, welche die Ernte gefährdet, die Pfarrer aus sich befugt seien, für ihre Gemeinde öffentliche Gebete anzuordnen, oder ob in allen Gemeinden ein diesbezüglicher Erlaß der Bischöflichen Behörde abgewartet werden müßte, um nicht durch ungleichmäßiges Vorgehen Anstoß bei den Laien zu erregen, finden wir uns veranlaßt, die Herren Landdechanten und Pfarrer bezw. deren Stellvertreter zu bescheiden, wie folgt:

1. Wird von einzelnen Pfarreingesessenen bei anhaltender ungünstiger Witterung zu der entsprechenden Intention ein Hochamt begehrt, so steht der Abhaltung desselben (absque expositione Sanctissimiet diebus duplicibus et aequivalentibus iuxta ordinem officii) nichts im Wege, und ist der Pfarrer aus sich befugt, durch Publikation die Gläubigen hiervon in Kenntnis zu setzen und zur Teilnahme einzuladen. Eventuell kann selbstverständlich der Pfarrer, auch ohne von den Gläubigen darum gebeten zu sein, aus eigenem Antrieb ein solches Hochamt oder eine Lesemesse zu demselben Zweck zelebrieren und vorgängig die Parochianen mit seiner Intention bekannt machen und zur fleißigen Beiwohnung auffordern.

2. Desgleichen kann der Pfarrer, wenn er aus eigenem Ermessen oder von den Gläubigen gedrängt wird, zu dem fraglichen Zweck andere öffentliche Gebete abhalten, z. B. nach der hl. Messe den Rosenkranz oder die Litanei von allen Heiligen beten oder an einem

Sonntagnachmittag diese Gebete der herkömmlichen Nachmittagsandacht unter Angabe der Intention beifügen. Zu einer besonderen Andacht aber mit Aussetzung des Hochwürdigsten Gutes würde es unserer vorgängigen Erlaubnis resp. Anordnung bedürfen.

3. Fortdauernde öffentliche Gebete soll fortan der einzelne Pfarrer nicht veranstalten, ohne die Zustimmung der Bischöflichen Behörde erhalten zu haben. Die diesbezügliche Eingabe ist durch den Landdechanten, welcher sein Gutachten beizufügen hat, an uns zu übermitteln. Das Gutachten hat sich insbesondere darüber zu äußern, ob von der betreffenden Kalamität alle Pfarren des Dekanats und etwa auch die anliegenden Dekanate heimgesucht sind, damit die Behörde in die Lage versetzt werde, darüber urteilen zu können, ob und in wieweit es sich empfiehlt, allgemeine öffentliche Gebete vorzuschreiben.

4. Sobald eine allgemeine Verordnung seitens der geistlichen Behörde erlassen worden ist, haben auch diejenigen Pfarrer, welche öffentliche Gebete nach Maßgabe des unter 1. und 2. Gesagten bereits abgehalten haben, sich ausschließlich nach der allgemeinen Verordnung zu richten.

Achter Abschnitt. Heiligen- etc. Verehrung.

Nr. 186. Ablässe für die Maiandacht.

Indulgentiae piis erga B. Mariam V. obsequiis mensis Maii concessae.

Sa. me. Pius PP. VII. ex rescripto diei 21. Martii 1815, quod asservatur in secretaria vicariatus urbis, omnibus utriusque sexus christifidelibus, qui publice vel privatim Beatae Mariae Virginis peculiaria honoris obsequia in mense Maii corde saltem contrito ac devote praestaverint vel pias preces fuderint seu alios virtutis actus peregerint, indulgentiam tercentum dierum, semel tantum in singulis diebus acquirendam, ac plenariam etiam indulgentiam in una eiusdem mensis die, uniuscuiusque arbitrio eligenda, dummodo tamen ipsi christifideles eadem die vere poenitentes confessi ac s. communione refecti fuerint et per aliquod temporis spatium iuxta mentem Sanctitatis Suae pie oraverint, benigne concessit, et ex decreto S. C. Indulg. diei 18. Junii 1822 in perpetuum confirmavit absque ulla Brevis expeditione; easdemque indulgentias animabus in purgatorio detentis applicabiles esse declaravit. Tandem Pius PP. IX. ex altero decreto eiusdem S. Congregationis sub die 8. Augusti 1859 clementer indulsit, ut praefata indulgentia plenaria, infra mensem ut supra acquirenda, lucrari possit vel infra eundem mensem vel die prima mensis Junii, iniunctis tamen supraenuntiatis conditionibus adimpletis. In quorum fidem etc.

Datum Romae ex Secretaria dictae S. Congregationis.

Nr. 187. Declaratio et indultum circa morem addendi quaedam

verba salutationi angelicae in recitatione Ssmi Rosarii.
K. A. 1921, S. 39.

In recitatione Ssmi Rosarii, ad faciliorem mysteriorum meditationem, viget in quibusdam regionibus consuetudo addendi cuilibet salutationi angelicae post vocem,,Jesu“ brevem enunciationem mysterii meditandi, ita ut dicatur, exempli causa: „Benedictus fructus ventris tui Jesus, qui pro nobis sanguinem sudavit“. Attento autem canone 934 § 2 Codicis Juris Canonici, iuxta quem Indulgentiae alicui orationi adnexae penitus cessant ob quamlibet additionem, detractionem vel interpolationem; a quodam oratore privatim quaesitum fuit: „Utrum praedicta consuetudo servari et propagari possit, integris manentibus Indulgentiis Ss. Rosario adnexis". Et die 27. Julii anno 1920 haec S. Poenitentiaria respondit: Negative.

Cum autem huiusmodi responsum a praedicto oratore vulgatum fuisset, nonnulli Ordinarii Helveticae et Germanicae Ditionis exposuerunt, consuetudinem praedictam sic invaluisse in suis dioecesibus inde a remota aetate, ut absque scandalo et perturbatione fidelium submoveri non possit, atque insuper s. m. Pium IX. anno 1859, pro locis ubi mos iam invaluerat, clementer indulsisse ut fideles tali ratione Rosarium recitantes valeant eiusdem Indulgentias lucrari.

Itaque S. Poenitentiaria re mature perpensa censuit: 1. declarandum esse, canonem 934 § 2 Codicis Juris Canonici continere legem generalem, quae indultum pianum nullimode revocat: 2. supplicandum Ssmo pro extensione eiusdem indulti, favore omnium qui iuxta praedictum morem in quibuslibet locis Ss. Rosarium recitare consueverint.

Facta autem de praemissis relatione Ssmo Dno N. Benedicto PP. XV. ab infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiore, in audientia diei 21. huius mensis, Sanctitas Sua enunciatam declarationem approbavit, et indulti extensionem, uti supra, benigne concedere dignata est. Datum Romae, in Sacra Poenitentiaria, die 22. Januarii 1921.

Nr. 188. Rosenkranzandachten im Oktober.
a) De recitatione Ss. Rosarii mense Octobri. K. A. 1885, S. 45.

Decretum urbis et orbis. Inter plurimos Apostolicae vigilantiae actus, quibus Ssmus Dnus N. Leo PP. XIII. ab inito Summi Pontificatus munere, Ecclesiae ac universae societati, Deo adiuvante, optatae tranquillitati restituendis consulere satagit: luce clarior nitet encyclica epistola Supremi Apostolatus", 1. Sept. 1883, de celebrando toto mense Octobri eius anni gloriosae Dei Matris Mariae sacratissimo Rosario. Quod sane speciali Dei providentia praecipue institutum est ad potentissimum caeli Reginae praesens auxilium adversus christiani nominis hostes exorandum, ad tuendam fidei integritatem in dominico grege, animasque divini sanguinis pretio redemptas e sempiternae perditionis tramite eripiendas. Tum vero laetissimi christianae pietatis

et fiduciae in caelesti Mariae Virginis patrocinio fructus in omni loco catholici orbis ex tam salutari opere eo mense collecti, tum adhuc insidentes calamitates causa fuerunt, ut subsequente anno 1884, die 30. Augusti, aliae accesserint Apostolicae litterae,,Superiore anno“. cum iisdem hortationibus et praeceptionibus pro adventante eo mense Octobri pari solemnitate ritus ac pietatis fervore in beatissimae Virginis Mariae a Rosario honorem dedicando; eo quod praecipuus fructus boni operis et arrha consequuturae victoriae sit in inceptis perseverantia. Hisce autem inhaerens idem Ssmus Dnus, cum hinc nos hactenus mala multa undique perturbent, inde vero permaneat et florescat in christiano populo ea fides quae per caritatem operatur, et veneratio ac fiducia in amantissimam Dei Genitricem propemodum immensa; eo impensiori studio et alacritate nunc ubique perseverandum vult unanimiter in oratione cum Maria Matre Jesu. Certam enim in spem erigitur fore ut ipsa, quae sola cunctas haereses interemit in universo mundo, nostris accedentibus dignis poenitentiae fructibus, flectat denique iram vindicem divinae iustitiae, incolumitatemque adducat et pacem.

Quapropter Sanctitas Sua quaecumque duobus praeteritis annis constituit de mense quo solemnia celebrantur beatae Virginis Mariae a Rosario, hoc pariter anno, et annis porro sequentibus praecipit et statuit, quoadusque rerum Ecclesiae rerumque publicarum tristissima haec perdurent adiuncta, ac de restituta Pontifici Maximo plena libertate Deo referre gratias Ecclesiae datum non sit. Decernit itaque et mandat, ut quolibet anno a prima die Octobris ad secundam sequentis Novembris, in omnibus catholici orbis parochialibus templis, et in cunctis publicis oratoriis Deiparae dicatis, aut in aliis etiam arbitrio Ordinarii eligendis, quinque saltem Mariani Rosarii decades cum Litaniis Lauretanis quotidie recitentur: quod si mane fiat, Missa inter preces celebretur, si a meridie, sacrosanctum Eucharistiae sacramentum adorationi proponatur, deinde fideles rite lustrentur. Optat quoque, ut a sodalitatibus sacratissimi Rosarii religiosae pompae, ubi id per civiles leges licet, publice ducantur.

Indulgentias singulas, alias concessas, renovando, omnibus qui statis diebus publicae Rosarii recitationi interfuerint, et ad mentem eiusdem Sanctitatis Suae oraverint, et his pariter qui legitima causa impediti privatim haec egerint, septem annorum ac septem quadragenarum apud Deum indulgentiam singulis vicibus concedit. Eis autem qui supradicto tempore decies saltem vel publice in templis, vel legitime impediti, privatim eadem peregerint, sacramentali confessione expiatis et sacra synaxi refectis, plenariam admissorum indulgentiam de Ecclesiae thesauro impertit. Plenissimam hanc culparum veniam et poenarum remissionem his omnibus pariter largitur, qui vel ipso die festo beatae Virginis a Rosario, vel quolibet ex octo insequentibus diebus, sacramenta, ut supra, perceperint, et in aliqua sacra aede iuxta Suam mentem Deo eiusque sanctissimae Matri supplicaverint.

Qua de re et illis consulens fidelibus qui ruri viventes agri cultione praecipue Octobri mense distinentur, Sanctitas Sua concedit ut singula superius disposita, cum sacris etiam indulgentiis, eorum in locis, ad insequentes vel Novembris vel Decembris menses, prudenti Ordinariorum arbitrio, differri valeant.

De hisce vero omnibus et singulis Ssmus Dnus N. per S. R. Congregationem praesens edi decretum, et ad omnes locorum Ordinarios pro fideli exsecutione transmitti mandavit. Die 20. Augusti 1885.

b) Ex decr. S. R. C. „Post editas“ d. 26. Aug. 1886, K. A. 1886, S. 73.

Confirmando iterum Sanctitas Sua in omnibus sacras indulgentias ac privilegia, quae in (praecitato) decreto (d. 20. Aug. 1885) concessa sunt, indulgere insuper dignata est, ut in iis templis, seu oratoriis, ubi ob eorum paupertatem, expositio cum Ssmo Eucharistiae sacramento, ad tramitem decreti ipsisus, solemni modo, nempe per ostensorium fieri haud valeat, eadem per modum exceptionis peragi possit, prudenti iudicio Ordinarii, cum sacra pyxide; aperiendo scilicet ab initio ostiolum ciborii, et cum ea populum in fine benedicendo.

Die 26. Augusti 1886.

c) Ex epistola encyclica Leonis PP. XIIL „Quamquam pluries" d. d. 15. Aug. 1889 de patrocinio S. Joseph una cum Virginis Deiparae pro temporum difficultate implorando. K. A. 1889, S. 77.

Itaque plurimum Nobis ipsi, Venerabiles Fratres, de vestra auctoritate studioque episcopali polliciti: nec sane diffisi, bonos ac pios plura etiam ac maiora, quam quae iubentur, sua sponte ac voluntate facturos, decernimus, ut Octobri toto in recitatione Rosarii, de qua alias statuimus, oratio ad sanctum Ioseph adiungatur, cuius formula ad vos una cum his litteris perferetur: idque singulis annis perpetuo idem servetur. Qui autem orationem supra dictam pie recitaverint, indulgentiam singulis septem annorum totidemque quadragenarum in singulas vices tribuimus. — Illud quidem salutare maximeque laudabile, quod est iam alicubi institutum, mensem Martium honori S. Patriarchae quotidiana pietatis exercitatione consecrare. Ubi id institui non facile queat, optandum saltem, ut ante diem eius festum in templo cuiusque oppidi principe supplicatio in triduum fiat. — Quibus autem in locis dies decimusnonus Martii, beato Ioseph sacer, numero festorum de praecepto non comprehenditur, hortamur singulos, ut eum diem privata pietate sancte, quoad fieri potest, in honorem Patroni caelestis, perinde ac de praecepto, agere ne recusent.

Oratio ad S. Joseph.

Ad te, beate Joseph, in tribulatione nostra confugimus, atque implorato Sponsae tuae sanctissimae auxilio, patrocinium quoque tuum fidenter exposcimus. Per eam, quaesumus, quae te cum immaculata Virgine Dei Genitrice coniunxit, caritatem, perque paternum, quo Puerum Jesum amplexus es, amorem, supplices deprecamur, ut ad

« PoprzedniaDalej »