1. Si Missa votiva de B. Maria Virgine celebretur pro re gravi et publica simul causa, a sacerdote caecutiente semper dicuntur unica oratio, Gloria in excelsis, Credo, Praefatio in tono solemni, Ite Missa est, et ultimum Evangelium S. Joannis,,In principio“, etsi a sacerdotibus non privilegiatis facienda esset illa die commemoratio, vel dicenda Collecta ab Ordinario imperata, vel dicendum in fine Evangelium Officii commemorati, iuxta Rubricas.

2. In omnibus aliis casibus:

a) dicitur Gloria in excelsis:

I. Quandocumque dicendum est in Missa diei currentis, iuxta calendarium ecclesiae in qua Missa celebratur;

II. In iubilaeo propriae ordinationis sacerdotalis;

III. Infra octavas, etiam simplices, B. Mariae Virginis, iuxta calendarium ecclesiae, in qua Missa celebratur;

IV. In sabbato.

b) Orationes quod attinet, haec observanda sunt:

1. Secunda et tertia oratio non adduntur, quandocumque orationes de Tempore excluduntur a ritu Missae diei currentis, iuxta calendarium ecclesiae in qua Missa celebratur;

II.

Secus tres dicantur orationes, et quidem secunda de Spiritu Sancto, tertia contra persecutores ecclesiae, vel pro Papa.

c) Credo dicitur:

1.- Quandocumque dicendum est in Missa diei occurrentis, iuxta calendarium ecclesiae, in qua Missa celebratur;

II. In iubilaeo propriae ordinationis sacerdotalis.

d) In Praefatione dicitur et te in veneratione, praeterquam in festis et per octavas, etiam simplices, B. Mariae Virg., in quibus Praefatio dicitur perinde ac si Missa de festo vel de octava celebraretur.

e) Ultimum Evangelium semper est S. Joannis,,In principio". f) In oratoriis privatis, calendarium proprium celebrantis tenet locum calendarii ecclesiae, in qua Missa celebratur; idque etiam circa Missam Defunctorum servabitur.

3. Rubricae circa Missam Defunctorum,

1. Loco Missae votivae de B. Maria Virgine sacerdos caecutiens celebrare potest Missam quotidianam Defunctorum, cum vel sine cantu, ad normam Rubricarum de Missa Defunctorum, iuxta calendarium ecclesiae in qua celebrat.

2. Hanc Missam celebrat etiam (et quidem ter si placuerit) in Commemoratione Omnium Fidelium Defunctorum, in qua tamen unam tantum orationem dicet, nempe Fidelium; servata (si bis vel ter hac die celebret) Constitutione Benedicti Papae XV. Incruentum Altaris sacrificium, cuius vigore unam tantummodo Missam cuicumque maluerit applicare et pro ea stipem percipere valeat: alias vero Missas, nulla stipe percepta, pro omnibus fidelibus defunctis et ad mentem Summi Pontificis, prout ceteri sacerdotes, applicet.

3. Unica oratio in hac Missa dicitur, quandocumque haec Missa quotidiana locum teneat Missae in qua unica tantum oratio, iuxta Rubricas, dici debeat. Secus tres saltem orationes dicantur: prima tamen et secunda oratio variari poterunt, iuxta peculiarem intentionem et applicationem Missae.

4. Ad Sequentiam „Dies irae" sacerdos caecutiens numquam tenetur. Attamen si Missam cantet, licet ipse Sequentiam non legat, chorus eam cantare non omittat.

ROMANA.

Ss.mus D.nus N. Benedictus PP. XV. suprascriptam instructionem ad sacrosanctum Missae sacrificium celebrandum a sacerdotibus caecutientibus, qui Apostolicum indultum in casu obtinuerint, ab infrascripto Cardinali S. R. Congregationis Praefecto relatam, approbavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque.

Die 12. Januarii 1921.

Nr. 144. De Evangeliis stricte propriis in fine missae legendis. K. A. 1922, S. 67.

Expostulatum est a S. R. Congregatione: „,Quaenam sint in Missali Romano, editionis typicae, Evangelia stricte propria in fine missae legenda, iuxta novas eiusdem Missalis Rubricas Generales (tit. IX, n. 3)". 1)

Et S. eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, omnibus accurate perpensis, ita respondendum censuit;

1. Evangelia stricte propria habent sequentes missae de Mysteriis,

Festis seu Personis quae insigni dignitate pollent; nempe:

a) Domini, excepta missa Dedicationis Ecclesiae, cum Evangelio: Ingressus Jesus;

b) B. Mariae Virginis, excepta missa Assumptionis ipsius B. M. V., cum Evangelio: Intravit Jesus in quoddam castellum;

c) Ss. Archangelorum et Angelorum Custodum;

d) S. Joannis Baptistae et s. Joseph, Sponsi B. M. V.;

e) Ss. duodecim Apostolorum.

II. Item Evangelia stricte propria exhibent missae Ss. Innocentium Mm., S. Mariae Magdalenae Poenitentis, S. Marthae Virg., Commemoratio Omnium SS. Summorum Pontificum atque omnes missae votivae quae in ipso Missali primo loco exstant; non vero missae votivae ad diversa quae incipiunt a missa pro eligendo Summo Pontifice, etc.

Atque ita rescripsit, declaravit ac decrevit. Die 29. Aprilis 1922.

1)Additiones et variationes in Rubricis Missalis, IX,,,De Evangelio in fine missae", 3. „Denique, si nullum Dominicae, Feriae, Vigiliae, aut alicuius ex Octavis supra, num. I, recensitis, Evangelium in fine missae fuerit legendum, dicitur ultimum Evangelium missae sive Officii, primo loco inter cetera quae Evangelium stricte proprium (et non appropriatum, vel ex aliquo Communi assignatum, vel per Octavam e Festo repetitum) habeant, commemorati.“.

Nr. 145. De cantu,,Benedictus qui venit" etc. in missis cantatis. K. A. 1921, S. 39.

Exorto dubio, et S. R. Congregationi, pro opportuna solutione, proposito, circa interpretationem verborum Gradualis Romani tit. „de ritibus servandis in cantu missae“, n. VII, ubi legitur; „Finita Praefatione, chorus prosequitur Sanctus“, etc., quaeritur: „An haec verba in missis cum cantu sint interpretanda ut Sanctus caṇatur usque ad Benedictus inclusive vel exclusive?“

Et S. eadem Congregatio, audito specialis commissionis voto, omnibus perpensis respondendum censuit:,,Negative ad primam partem, affirmative ad secundam, iuxta Caeremoniale Episcoporum, lib. II, cap. VIII, 70 et 71 et decreta n. 2682, Marsorum, 12. Novembris 1831, ad 31, n. 3827, decretum generale 22. Maii 1894 et n. 4243 Cephaluden, 16. Decembris 1909 ad VI“. Insuper ad maiorem declarationem et explicationem statuit: quod in novis editionibus,,Gradualis Romani", titulo et numero praedictis nempe:,,de ritibus servandis in cantu Missae", n. 88, ponatur:,,Finita Praefatione chorus prosequitur Sanctus, etc., usque ad Benedictus qui venit, etc., exclusive; quo finito, et non prius, elevatur Sacramentum. Tunc silet chorus et cum aliis adorat. Elevato Sacramento, chorus prosequitur cantum Benedictus“. Haec autem Rubrica inviolabiliter observetur, quibuslibet contrariis non obstantibus, in omni missa cantata tum vivorum, tum defunctorum, sive cantus gregorianus, sive cantus alterius cuiusvis generis adhibeatur. Atque ita rescripsit, declaravit et servari mandavit. 14. Januarii 1921.

Die

Nr. 146. Oratio imperata in anniversario ob devictos Ana

baptistas.

G. V. v. 13. Juni 1898. K. A. 1898, S. 48.

De speciali mandato Ill.mi ac R.mi D.ni Antistitis Nostri Hermanni praesentium tenore ordinamus, ut in posterum die 25. Junii cuiusque anni omnes sacerdotes tam saeculares quam regulares in missa adiungant orationem,,Deus cuius misericordiae" in gratiarum actionem ob devictos Anabaptistas anno 1535 — servatis rubricis. Missa vero votiva de Ss.ma Trinitate, quae memorata die celebranda in Directorio quotannis praescribitur, in posterum extra ecclesiam cathedralem omittatur.

Nr. 147. Circa reverentiam ad verba Symboli: „Et incarnatus est" etc. in missis cantatis.

G. V. v. 15. April 1904. K. A. 1904, S. 51.

Si Celebrans, dum Credo cantatur, sedeat, ad verba:,,Et incarnatus est etc." capite detecto profunde se inclinat; Acolythi vero genuflectere et caput profunde inclinare debent, donec chorus hunc versiculum decantaverit.

Kleyboldt, Sammlung.

20

20

Quando autem Celebrans ad scamnum non vadit vel adhuc est in suppedaneo, dum cantatur a choro,,Descendit de coelis", descendit ad secundum gradum et genuflectit in ora suppedanei ad verba: „Et incarnatus est" et ad „Et homo factus est“ caput profunde inclinat etiam extra festa Annuntiationis B. M. V. et Nativitatis Domini. (Meratus p. II. tit. 6, nr. 44; Martinucci lib. I. cap. 14. § 4. nr. 126; Laboranti lib. II. p. 1. tit. 15. n. 117; Schober Caeremoniae Missarum, p. 170 nr. . 7.)

Nr. 148. De missae applicatione,

K. A. 1899, S. 34.

In una plurium dioecesium die 13. Junii 1899. Ad dubium IV.: Sacerdos, cui erogatur eleemosyna ad celebrandam missam pro uno seu pluribus defunctis, aut votivam in honorem alicuius mysterii, B. Mariae V., vel Sancti, satisfacitne obligationi suae missam faciendo officio conformem, cum aliunde petitam missam ritus diei non permittat, dummodo applicet iuxta intentionem dantis eleemosynam?

S. R. C. rescripsit: Affirmative; sed consultius est, ut quantum fieri possit, intentioni eleemosynam erogantis satisfiat per missam vel de Requie vel votivam.

Nr. 149. Gebete nach der hl. Messe.

Preces iussu Leonis PP. XIII post privatae missae celebrationem recitandae.

a) G. V. v. 21. Febr. 1887. K. A. 1887, S. 22.

Der Anordnung (des hl. Vaters) entsprechend hat im hiesigen Bistum jeder Priester unmittelbar nach der Celebration einer Lesemesse, ehe er den Kelch vom Altar nimmt, auf der (oberen) Stufe des letzteren niederzuknieen und dann, ohne Zusätze beizufügen, die Gebete fortan in folgender Fassung (s. Kleyboldt, Sammlung I Nr. 131) zu sprechen.

Wir erneuern die Vorschrift, daß diese Gebete auf Täfelchen gedruckt oder deutlich geschrieben an jedem Altar, an welchem Lesemessen zelebriert werden, vorhanden sein sollen. Muß in der Kirche wegen des gleichzeitigen Chorgebetes, Volksgesanges oder aus einer anderen Rücksicht das laute Sprechen unterbleiben, so verrichtet der Priester die Gebete submissa voce mit dem Ministranten allein.

b) B. E. v. 27. Okt. 1904, K. A, 1904, S. 23.

Der in den Dekreten der S. C. Rituum vom 17. Juni und 19. Aug. 1904 (s. Kleyboldt, Samml. II Nr. 47) kundgegebenen Willensmeinung des hl. Vaters entsprechend verordnen wir hierdurch, daß in Zukunft nach jeder Privatmesse den bisher schon vorgeschriebenen Gebeten die dreimalige Anrufung: ,,Heiligstes Herz Jesu, R. Erbarme Dich unser" beigefügt werde.

Die Gläubigen sind davon in Kenntnis zu setzen und zugleich über den mit der Anrufung verbundenen Ablaß von 7 Jahren und 7 Quadragenen, der auch den Verstorbenen zugewendet werden kann, in geeigneter Weise zu belehren.

c) K. A, 1916, S. 9.

Quum in aliquibus locis et dioecesibus dubium exortum sit: Utrum preces in fine missae a Summo Pontifice Leone XIII praescriptae, adhuc sint recitandae, S. R. Congregatio respondendum censuit: Affirmative, servatis decretis et normis ab ipsa S. Congregatione traditis.

Atque ita rescripsit, declaravit et adprobante Ss.mo D.no N. Benedicto PP. XV., servari mandavit.

Die 24. Novembris 1915.

d) K. A, 1916, S. 72.

1. An Preces post missam omittere debeat sacerdos, qui Sacrum facit in oratorio cuiusdam communitatis religiosae, dum ipsa communitas vel lectione meditationis, vel alteri missae assistit, vel ad recipiendam S. Communionem accedit, vel pias preces in communi recitat?

II. An liceat Preces omittere in fine missae quae celebratur in altari Sanctissimi Sacramenti si immediate post eam S. Communio administranda sit?

Et S. eadem Congregatio, audito voto specialis Commissionis, respondendum censuit:

Ad I. Negative; et in casu Preces praescriptae recitentur submissa voce tam a sacerdote celebrante quam a clerico seu inserviente vel tantum respondente; et dentur Decreta, praesertim Decretum de Precibus in fine missae recitandis diei 20. Junii 1913. (S. unten Nr. e.) Ad II. Negative iuxta decretum suprarelatum, et in casu Ss.ma Eucharistia administretur post Preces.

Atque ita rescripsit ac declaravit, die 2 Junii 1916.

e) A nonnullis locorum Rmis Ordinariis S. R. Congregationi sequens quaestio, pro opportuna solutione, proposita fuit; nimirum:

An, attentis S. R. C. Decretis n. 3697, Ordinis Min. Capucinorum, 7 decembris 1888 ad III, de Missa Conventuali sine cantu, et n. 4271 Baionen., 8. Junii 1911 ad II, de Missa votiva lecta Ss. Cordis Jesu, prima feria VI cuiusvis mensis, etiam aliqua similis Missa lecta, ex. gr. occasione primae communionis, aut communionis generalis, sacrae confirmationis vel ordinationis aut pro sponsis, haberi possit uti solemnis; eique applicari valeant praefata decreta quoad Preces in fine Missae, a Summo Pontifice praescriptas, omittendas?

Et S. R. Congregatio, audito Commissionis liturgicae suffragio, omnibus accurate perpensis ita rescribendum censuit: „Affirmative, si Missa cum aliqua solemnitate celebretur, vel Missam, quin celebrans