Obrazy na stronie
PDF
ePub

ORÉMUS.

Pravéniat nos, quaesumus, Domine, misericórdia tua; et intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, voces nostras cleméntia tua propitiatiónis antícipet; Per Christum Dóminum nostrum. . Amen.

ORENUS.

Deus qui sacrandórum tibi auctor es múnerum, ad sanctificatiónem loci hujus propitius adésse dignáre, ut qui hanc ecclésiam in honórem tui nóminis condidérunt, protectórem te habére in ómnibus mereántur; Per Christum Dóminum nostrum. R. Amen.

ORÉMUS.

Deus, qui, licèt ubíque sis totus, et univérsa quæ sunt, tuâ majestáte contíneas, dicári tamen tibi loca tuis mystériis apta voluísti, ut ipsæ oratiónum domus súpplicum mentes ad invocatiónem tui nominis incitárent; effúnde super hunc locum benedictiónis tuæ grátiam, et ómnibus in te sperántibus auxílii tui munus osténde, ut hic et Sacramentórum virtus, et votórum obtineátur efféctus; Per Christum Dóminum rostrum. . Amen.

IV. Ensuite le prêtre se mettra à genoux avec tout le clergé, à quelque distance de l'au

tel, et faisant le signe de la croix, il chantera, sur le ton ordinaire de l'office, Deus in adjutórium meum inténde: puis tous se lèveront, et le chœur ayant répondu :

Dómine, ad adjuvándum me festína. Glória Patri, et Fílio, et Spíritui Sancto; sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sécula seculorum. . Amen, le prêtre dira:

ORÉMUS.

Deus qui cœléstia simul et terréna complécteris, servans misericórdiam tuam pópulo ante conspéctum glóriæ tuæ ambulánti, exáudi preces servórum tuórum, et hanc Ecclésiam ad laudem tui nóminis, et honórem Sancti (vel Sanctæ) N. nommant le Saint ou la Sainte titulaire, sacris mystériis institutam, miserátor illústra, et cœlésti benedictióne sanctífica; omnem hóminem in hoc loco adoráre veniéntem placátus admítte, dignánter exáudi, ætérnâ defensióne consérva; ut fámuli tui semper felices, semperque tuâ religióne lætántes, constanter in sanctæ Trinitátis fide et amóre persevérent; Per Christum Dóminum nostrum. . Amen.

V. Il entonnera ensuite l'Antienne suivante :

Ant. 6. C.

Dó- mine De- us.

PSAUME 119.

Ad Dóminum, cùm tribulárer, clamávi, et exaudívit me.

Dómine, líbera ánimam meam à lábiis iniquis,* et à linguâ dolosâ.

Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?

Sagittæ potentis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.

Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est! habitávi cum habitántibus Cedar: multùm incola fuit ánima mea.

Cum his qui odérunt pacem, eram pacíficus; * cùm loquébar illis, impugnábant me gratis. Glória Patri, etc.

PSAUME 120.

Levávi óculos meos in montes, ⋆ unde véniet auxílium mihi.

Auxílium meum à Dómino, * qui fecit cœlum

[blocks in formation]

Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua super manum déxteram tuam.

*

1

[ocr errors]

Per diem sol non uret te, neque luna per

noctem.

Dóminus custódit te ab omni malo : * custódiat ánimam tuam Dóminus.

*

Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum, ex hoe nunc, et usque in séculum. Gloria Patii, etc.

PSAUME 121.

Lætátus sum, comme ci-dessus, page 21.
Glória Patri, etc.

Pendant qu'on chantera ces psaumes, le prétre, assisté d'un clerc qui soulèvera le côté droit de sa chape et portera le bénitier, jettera de l'eau bénite sur les murailles de l'église en dedans, commençant par le côté de l'évangile, disant et répétant à voix basse, Asperges me, etc.

Les psaumes finis, on chantera l'antienne suivante:

[blocks in formation]

ho- di-è; ut sint ó-cu-li tu- i aperti

super do- mum hanc, et e- xáudi-a

deprecatiónem pópuli tu- i, quodcumque

o- rá- verint in lo- CO

is

to.

T. P. Al-le- lúia.

VI. Après cette antienne, le prêtre, revenu devant l'autel, dira, debout et découvert :

ORÉMUS.

Deus, qui loca nómini tuo dicánda sanctíficas, effúnde super hanc oratiónis domum grátiam tuam, ut ab ómnibus hic te invocántibus auxílium tuæ misericórdiæ sentiátur; Per Christum Dóminum nostrum. . Amen.

ORÉMUS.

Preces nostras, quæsumus, Dómine, clemén

« PoprzedniaDalej »