Nunc tibi Sicelides veniunt, nova præda, puellæ ; Quid mihi cum Lesbo? Sicelis esse volo. At vos erronem tellure remittite nostrum, Nisiades matres, Nisiadesque nurus. Neu vos decipiant blandæ mendacia linguæ: 65 Quæ dicit vobis, dixerat ante mihi. Tu quoque quæ montes celebras, Erycina, Sicanos, (Nam tua sum) vati consule, diva, tuæ. An gravis inceptum peragit fortuna tenorem, 70 Et manet in cursu semper acerba suo? Sex mihi natales ierant, cum lecta parentis Ante diem lacrymas ossa bibere meas. Arsit inops frater, victus meretricis amore ; Mistaque cum turpi damna pudore tulit. Factus inops agili peragit freta cærula remo: 75 Quasque male amisit, nunc male quærit opes. Me quoque, quod monui bene multa fideliter, odit: Hoc mihi libertas, hoc pia lingua dedit. Accumulat curas filia parva meas. 80 Ecce, jacent collo sparsi sine lege capilli; Nec premit articulos lucida gemma meos. Non Arabo noster rore capillus olet. Ille mei cultus unicus auctor abest. Et semper causa est, cur ego semper amem. Sive ita nascenti legem dixere sorores, Nec data sunt vitæ fila severa meæ ; 90 my tender Till all dissolving in the trance we lay, years, whom only she desir'd to please! Cupid's light darts my tender bosom move, Still is there cause for Sappho still to love : 90 So from my birth the Sisters fix'd my doom, And gave to Venus all my life to come; Sive abeunt studia in mores, artesque magistræ; Ingenium nobis molle Thalia facit. Quid mirum, primæ si me lanuginis ætas Abstulit, atque anni, quos vir amare potest? Hunc ne pro Cephalo raperes, Aurora, timebam : Et faceres; sed te prima rapina tenet. Jussus erit somnos continuare Phaon. Sed videt et Marti posse placere suo. O decus, atque ævi gloria magna tui ! Non ut ames, oro, verum ut amare sinas. 106 Scribimus, et lacrymis oculi rorantur obortis : Aspice, quam sit in hoc multa litura loco. Et modo dixisses : Lesbi puella, vale. Denique non timui, quod dolitura fui. Admoneat quod te, pignus amantis habes. Ulla, nisi, ut nolles immemor esse mei. 120 NOTES. Ver. 120. esse mei] Trapp, in his Prelections, severely censures Ovid for his laziness and carelessness in ending so many of his pentameter verses with the words, mei, tui, and sui; a fault which Tibullus and Propertius have avoided. But I cannot be of Trapp's opinion, that it is improper to end pentameter verses with words of three or more syllables ; which certainly gives a variety to the numbers, and is frequently done in some of the best Greek epigrams. Or, while my Muse in melting notes complains, 105 appears. 110 Sure 'twas not much to bid one kind adieu (At least to feign was never hard to you), Farewell, my Lesbian love, you might have said ; Or coldly thus, Farewell, oh Lesbian maid ! No tear did you, no parting kiss, receive, 115 Nor knew I then how much I was to grieve. No lover's gift your Sappho could confer, And wrongs and woes were all you left with her. No charge I gave you, and no charge could give, But this, Be mindful of our loves, and live. 120 Now by the Nine, those pow’rs ador’d by me, And Love, the God that ever waits on thee, When first I heard (from whom I hardly knew) That you were fled, and all my joys with you, Per tibi, qui nunquam longe discedat, Amorem, Perque novem juro, numina nostra, Deas ; Nec me flere diu, nec potuisse loqui; Astrictum gelido frigore pectus erat. Nec puduit scissis exululare comis. Portet ad extructos corpus inane rogos. Frater; et ante oculos itque reditque meos. Utque pudenda mei videatur causa doloris ; Quid dolet hæc? certe filia vivit, ait. Non veniunt in idem pudor atque amor: omne videbat Vulgus; eram lacero pectus aperta sinu. 140 Tu mihi cura, Phaon; te somnia nostra reducunt, Somnia formoso candidiora die. Illic te invenio, quanquam regionibus absis ; 145 Sed non longa satis gaudia somnus habet. Sæpe tuos nostra cervice onerare lacertos, Sæpe tuæ videor supposuisse meos. 150 |