[GLASTONBURY CHARTER.] vocare solitus fuerat, et eam ab omni sæculari et æcclesiastico obsequio immunem statuit, et hanc privilegii dignitatem concessit, ut habeant fratres ejusdem loci potestatem elegendi, et constituendi sibi rectorem juxta regulam sancti Benedicti: Hædde Episcopus qui, Cæduualla annuente et propria manu, licet paganus, confirmante, Lantocal: Baldred qui Penuuard, sex hidas: Ætheluuard, qui Poholt, sexaginta hidas, me annuente et confirmante, dederunt. Quorum ego devotioni et benignæ petitioni assentio, et contra malignantium hominum et oblatrantium canum insidias, regalium munimine invigilo literarum; quatinus æcclesia Domini nostri Jhesu Christi, et perpetuæ virginis Mariæ, sicut in regno Britanniæ est prima, et fons et origo totius religionis, ita et ipsa supereminentem privilegii obtineat dignitatem, nec ulli omnino homini ancillare obsequium faciat in terris, quæ super choros angelorum dominatur in cœlis. Igitur summo pontifice Gregorio annuente, et ut matrem Domini sui in sinum et protectionem sanctæ Romanæ æcclesiæ, me licet indignum cum ipsa suscipiente, consentientibus etiam omnibus Britanniæ regibus, Archiepiscopis, Episcopis, ducibus atque abbatibus, statuo ego atque confirmo; quatinus omnes terræ et loca, et possessiones beatæ Mariæ Glasteie sint quieta, et ab omnibus regiis exactionibus et operibus que indici solent, videlicet expeditione, pontis arcisve constructione, et ab omni Archiepiscoporum et Episcoporum promulgationibus et perturbationibus, sicut in antiquis ejusdem ecclesiæ cartis ratum esse invenitur, et a prædecessoribus meis, Keneuualchio, Kentuuino, Caduualla et Baldredo confirmatum esse dinoscitur, inconcussa et illibata permaneant. Et quæcumque immerserint causæ, in homicidiis, sacrilegiis, veneficiis, furtis, rapinis, in dispositione æcclesiarum, et descriptione et ordinatione clericorum, in conventiculis sinodalibus, et in omnibus judiciariis examinationibus, absque ullius hominis præjudicio, abbatis et conventus dispositione diffiniantur; sed et omnibus regni mei regibus, Archiepiscopis, Episcopis, Ducibus, et Principibus, super honorem suum et amorem meum præcipio, et omnibus, tam meis quam eorum ministris super salutem corporis sui præcipio, ne ullus eorum in insulam Domini nostri Jhesu Christi, et perpetuæ virginis Mariæ Glasteie, nec ejusdem ecclesiæ possessiones, causa placitandi, perscrutandi, rapiendi, percipiendi, interdicendi, vel aliquid faciendi quod ibidem Deo famulantibus possit esse in scandalum, audeat intrare. Illud autem omnipotentis Dei et perpetuæ virginis Mariæ, et beatorum Petri et Pauli et omnium intercessione sanctorum, interdictione interdico, ne in ipsa Glastoniensi æcclesia, nec in æcclesiis sibi subditis, videlicet, Souuig, Brente, Merlinge, Scapeuuic, Strete, Budcaleth, Piltun, nec in earum capellis, sed nec in insulis aliqua interveniente occasione Episcopus cathedram sibi Episcopalem statuere, nec missas solempne celebrare, nec altaria consecrare, nec æcclesias dedicare, nec ordines facere, [GLASTONBURY CHARTER.] nec aliquid omnino disponere præsumat, nisi ab abbate, vel a fratribus invitatus fuerit; quod si ad hæc invitatus fuerit nihil de rebus æcclesiæ sed nec de ipsis oblationibus ipse sibi aliquid usurpet. Duobus in locis ex ipsius æcclesiæ possessionibus duas ei delegamus mansiones, unam in Poholt, alteram in villa quæ Piltona dicitur, ut habeat ubi adveniens hospitetur, vel inde veniens, sese recipiat. Neque enim eum ibi, nisi importunitate temporis aut molestia corporis detentus fuerit, aut ab abbate, vel a fratribus rogatus fuerit, nec amplius quam cum tribus aut cum quatuor clericis, pernoctare licet. Hoc etiam provideat idem Episcopus, ut singulis annis cum clericis suis qui Fontanetum sunt, ipsam matrem suam, Glastoniensem videlicet æcclesiam, feria secunda post ascensionem Domini, cum Letania recognoscat. Quod si superbia inflatus eam distulerit, et quæ superius dicta et confirmata sunt, prevaricaverit, mansiones sibi superius delegatas amittat. Abbas vel monachi a quocumque voluerint Episcopo qui Pascha canonicum celebret, æcclesiastica sacramenta in Glastoniensi æcclesia, aut in æcclesiis sibi subjectis, aut in earum capellis percipiant. Quisquis autem hujus meæ munificentiæ, et libertatis testamentum, quovis deinceps tempore, aliqua occasione, cujuslibet etiam dignitatis vel professionis vel gradus, pervertere vel in irritum deducere temptaverit, sciat se cum Juda proditore æterna confusione edacibus ineffabilium tormentorum periturum flammis. Scripta est autem hujus donationis et privilegii pagina, anno Dominicæ Incarnationis septingentesimo vicesimo quinto, indictione quarta, sub presentia Ine Regis, et Beorhtuualdi Dorobernensis pontificis, venerandorumque antistitum Danielis atque Fordredis et aliorum, quorum nomina inferius annotantur. Ego Ini Rex propriæ manus subscriptione hanc donationem et libertatem, sub sigillo sanctæ crucis, ratam fieri decerno. Ego Ethilburga Regina consensi.Ego Baldredus Rex confirmavi. Ego Ethilhard frater Reginæ consensi. Ego Beorhtuualdus Dorobernensis æcclesiæ Archiepiscopus, Ine Regis donationem et libertatem sub sigillo sanctæ crucis coroboravi. Ego Daniel plebis Dei inspector, adquievi. Ego Fordredus Episcopus signum crucis impressi. Uualdhere præfectus, Bruta præfectus, Ethelheard, Umming præfectus, Uuincelin comes, cum præsentia populationis consenserunt et firmaverunt. [K. C. D., LXXIII.a; W. Malm. De Antiqq. Glast., ed. Gale, p. 311; W., I. 79; S., I. 227.] Kemble prints another charter (no.LXXIV.) of Ine to Glastonbury, dated A.D. 725; but it contains nothing of interest, and is marked as spurious. [LETTER OF BONIFACE TO PECTHELM.] Before A.D. 731. Restoration of the See of Galloway at Whithern. BÆD. H. E., V. 23.-Pecthelma (præsulatum tenet) in ea (ecclesia) quæ Candida Casa vocatur, quæ nuper multiplicatis fidelium plebibus in sedem pontificatus addita ipsum primum habet antistitem. [M. H. B. 284.] a "Cum Aldhelmo multo tempore diaconus sive monachus" (B., V. 18); where S. Boniface knew him (Epist. S. Bonif., XXIX.): he died in A.D. 735 (Flor. Wig.). See also above in vol. II., under the church of Strathclyde. A.D. 730 x 735. Letter of Boniface to Pecthelm asking whether a man may marry a woman for whose son he has been sponsor. Venerando fratri immo diligendo Pehthelmo coepiscopo BONIFACIUS EXIGUUS SERVUS SERVORUM DEI OPTABILEM IN CHRISTO CARITATIS SALUTEM. Paternam sanctitatis vestræ clementiam intimis obnixe flagitamus precibus, quia nobis opus est periclitantibus: ut vestris Deo dignis orationibus adjuvemur; et, quia Germanicum mare periculosum est navigantibus, vestris precibus et Deo gubernante ad æternæ tranquillitatis litus sine macula vel damno animæ perveniamus; et, dum cæcis proprias tenebras ignorantibus et aspicere nolentibus lumen evangelicæ veritatis offere nitimur, tenebris propriorum peccaminum non involvamur; et non in vacuum curramus aut cucurrissemus; sed, vestris intercessionibus fulti, ad æternitatis lumen immaculati et inluminati tendamus. Preterea parva munuscula pro indicio caritatis vobis direximus, id est corporale pallium, albis stigmatibus variatum, et villosam ad tergendos pedes servorum Dei. Quæ petimus ut pro memoria accipere non dedignemini. De una quoque re vestrum consilium et responsum audire desideramus. Adfirmant sacerdotes per totam Franciam et per Gallias nec non et pro his: maximi criminis reum esse hominem, qui in matrimonium acciperit illam viduam, cujus antea filium in baptismo adoptivum suscipiebat. Quod peccati genus, si verum est, actenus ignorabam, et nec in antiquis canonibus nec in decretis pontificum patres nec in calculo peccatorum apostolos usquam enumerasse cognovi. Qua de re si aliquid uspiam in ecclesiasticis scriptis disputatum invenissetis, nobis indicare curate; et quid vobis videatur, nosse velimus. Sospitatem vestram sanctis virtutibus proficere, et longo tempore valere te cupio in Christo. [S. Bonif. Epistt., ed. Jaffé, no. 29; ed. Würdtwein, no. 39.] [LETTER OF GREGORY III. TO TATWIN.] IX. TATWIN3, A.D. 731-734. ["Primas totius Insula" (Greg. III. ad Episc. Angl.); "cui vices nostras per omnia in regione illa gerendas commisimus" (Id., ibid.); accepto ab apostolica auctoritate pallio" (Sim. Dun. ad. ann. 733); “Archiepiscopus nonus Dorovernensis Ecclesiæ" (Ibid.). A.D. 731, June 10. Consecrated at Canterbury by four English Bishops, Daniel of A.D. 732, Feb. 20. Tatwin witnesses a grant of Ethelbert, King of Kent, to Abbot A.D. 733. After the reception of the pall from Rome, Tatwin consecrates Alwig Bishop A.D. 734, July 30. Tatwin diese (Sim. Dun. ad ann. 734).] A priest of the Mercian monastery of Bredon (B., V. 23). A book of Riddles attributed to Tatwin, resembling those ascribed to Aldhelm and Boniface, is extant, edited by Dr. Giles in his Anecdota Bedæ, pp. 25-34. b Of questionable genuineness. The death of Tatwin is fixed to the year 734, by the best authority, that of the Cont. Bædæ, M. H. B. 288; of Simeon of Durham, representing a Chronicle of the eighth century, and giving the date" 3 kal. Augusti;" of the Canterbury Chroniclers represented by Birchington, A. S., I. 3, who gives three years as the length of his pontificate. According to Elmham, however, p. 311, he died July 31, A.D. 735 A.D. 733. Letter of Pope Gregory III. to the English Bishops on behalf of Tatwina. (Questionable.) GREGORIUS EPISCOPUS, SERVUS SERVORUM DEI, Episcopis Angliæ salutem. Dei omnipotentis immensæ pietatis magnitudinem collaudamus, Qui Suæ majestatis gloriam sic dilatare dignatus est, ut in omnem terram exierit jam sonus prædicatorum Suorum, et in fines omnis terræ verba eorum. Cujus ineffabili pietatis gratia, sicut noscimur procreati, ita quoque sumus adoptati, sanctæ regenerationis portantes mysterium in spem gloriæ filiorum Dei per Jhesum Christum Dominum nostrum. Reverentiæ itaque vestræ dicato collegio collætantes, ut in fide stabiles, et in opere efficaces inveniamini, hortamur honore invicem prævenientes, et alter alterius onera portantes, quia sic adimplebitis legem Christi, caritatem continuam habentes in dilectione Dei et proximi, sine qua impossibile est placere Deo. Fratris igitur nostri Tatwini, qui beatæ memoriæ [LETTER OF GREGORY III. TO TATWIN.] Augustini prædicatoris vestri cathedræ subrogatus est, adventus nos admodum lætificavit, quia virum religionis et magnæ probitatis, sub ipso tempore, quo apud nos stetit, eum cognovimus. Proinde auditis ejus petitionibus, antecessorum ejus jura dignitatis perquiri in sacro scrinio fecimus, et invenientes eum justa postulasse, sacrum pallium cum venerabili usu dalmaticæ, apostolica ei auctoritate tradidimus, annuentes quoque jura dignitatis omnia, quæ prædecessores sui a tempore beatæ memoriæ Augustini habuisse noscuntur. Sicut ergo sancti patris nostri Gregorii Romani pontificis decretum præfato Augustino sincello suo, prædicatori vestro, omnes Episcopos Angliæ subjecit, sic nos, Deo auctore et beato Petro apostolorum principe, licet indigni ejus nomine vicem gerentes, tibi, Tatwine, Doroberniæ civitatis Archiepiscope, tuisque successoribus legitimis omnes ecclesias Britanniæ earumque rectores subjicimus, apostolica auctoritate præcipientes, ut omnis homo totius Angliæ tuis canonicis jussionibus obediat, et te sciat esse speculatorem atque primatem totius Insulæ, cui vices nostras per omnia gerendas in regione illa commisimus. Tuam autem Ecclesiam Doroberniæ constitutam, ut propriam et primam sobolem regionis vestræ in Christo specialiter sub tuitione manus nostræ tenemus, quam volumus in pacis tranquillitate vigere, ejusque jura et dignitatis privilegia in perpetuum immutilata servari, quia prima et mater est aliarum omnium, primitus in vestra regione constituta in honore Sancti Salvatoris Domini nostri Jesu Christi. Scriptum est enim: "Non est sanctus ut est Dominus." Et ubi est caput vegetum, reliqua membra fortius vegetantur. fratres, hæc apostolicæ auctoritatis mandata cum alacritate et subjectionis reverentia audite et suscipite, et cum præfato fratre nostro Archiepiscopo vestro in messe Dei laborate. Si autem quivis hæc perturbare voluerit, et nostræ diffinitionis statuta divellere contenderit ac violare, sciat se contra Ipsum mundi Salvatorem, et beati Petri auctoritatem niti; et ideo nisi resipuerit æternæ damnationis sententiam incurrere. Deus vos incolumes custodiat, dilectissimi fratres. [W. Malm. G. P., I., ed. Hamilton, pp. 55-57; W., I. 81.] This is another of the Malmesbury series of letters; see above, p. 65. It is distinctly contradictory to the letters of Gregory I. to Augustin, and to Gregory III.'s own grant of a pall and archiepiscopate to Egbert of York in A.D. 735. It makes Tatwin go to Rome for his pall. Hitherto the pall has been sent to England. Gregory II. died Jan. 17, A.D. Vos itaque, 731 and Tatwin had been consecrated before he went to Rome, according to the letter itself. Simeon of Durham (following the authority of a much earlier Chronicle) seems to date the receipt of the pall in A.D. 733, which is therefore the date of the letter, if it be genuine. If Egbert was consecrated Bishop of York in A.D. 734, the grant of the York |