De consolatione philosophiae, Tom 1;Tom 73

Przednia okładka
A.J. Valpy, 1823 - 579

Z wnętrza książki

Kluczowe wyrazy i wyrażenia

Popularne fragmenty

Strona 75 - ... suscipit Anchises atque ordine singula pandit. 'principio caelum ac terras camposque liquentes lucentemque globum Lunae Titaniaque astra Spiritus intus alit, totamque infusa per artus mens agitat molem, et magno se corpore miscet.
Strona 201 - Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit : non est enim potestas nisi a Deo; quae autem sunt, a Deo ordinatae sunt.
Strona 57 - Viselli : 105 est modus in rebus, sunt certi denique fines, quos ultra citraque nequit consistere rectum.
Strona 278 - Da, pater, augustam menti conscendere sedem, da fontem lustrare boni, da luce reperta in te conspicuos animi defigere visus. Dissice terrenae nebulas et pondera molis atque tuo splendore mica; tu namque serenum, tu requies tranquilla piis, te cernere finis, principium, vector, dux, semita, terminus idem.
Strona 60 - Exul eram, requiesque mihi, non fama petita est, Mens intenta suis ne foret usque malis. » Hoc est, cur cantet vinctus quoque compede fossor, Indocili numero cum grave mollit opus.
Strona 187 - Et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti. et irruerunt in domum illam, et non cecidit: fundata enim erat super petram.
Strona 194 - Humanae quippe naturae ista condicio est ut tum tantum ceteris rebus cum se cognoscit excellat, eadem tamen infra bestias redigatur, si se nosse desierit.
Strona 280 - ... perfecti imperfectum esse perhibetur. Quo fit, ut, si in quolibet genere imperfectum quid esse videatur, in eo perfectum quoque aliquid esse necesse sit ; etenim perfectione sublata, unde illud, quod imperfectum perhibetur, exstiterit, ne fingi | quidem potest.
Strona 107 - Finierat voces Polyhymnia : dicta probarunt Clioque, et curvae scita Thalia lyrae. — Excipit Uranie : fecere silentia cunctae, 55 Et vox audiri nulla, nisi illa, potest. Magna fuit quondam capitis reverentia cani, Inque suo pretio ruga senilis erat. Martis opus juvenes animosaque bella gerebant, Et pro dis aderant in statione suis.
Strona 229 - Omnis mortalium cura, quam multiplicium studiorum labor exercet, diverso quidem calle procedit, sed ad unum tamen beatitudinis finem nititur pervenire. Id autem est bonum, quo quis adepto nihil ulterius desiderare queat. Quod quidem est omnium summum bonorum, cunctaque intra se bona continens : cui si quid abforet, summum esse non posset ; quoniam relinqueretur extrinsecus quod posset optari. Liquet igitur, beatitudinem esse statum bonorum omnium congregatione perfectum.

Informacje bibliograficzne