Magiciens (les) chassés de Rome, 94. Quel jues séna- seurs accusés de magie arrêtés. Leur procès, 93 et suiv. Manichéens chassés de Rome, 91. Leurs livres et leurs simulacres brûlés publiquement, ibid.
Mesures. Poids et mesures réformés par Bo ̈ce, 49. Sen- timents des anciens sur les douze onces de la livre, ibid. Moines de Scythie, troublent la paix de l'Eglise, 189. Leur opinion particulière sur la Trinité, ibid. Leur propo- sition: Un de la Trinité est incarné et a suffert, est exa- m née et rejetée, 190. Ensuite approuvée, 207, 208. Leur conduite à Rome, 193, 201. Leurs écrits, 202, 203. Ils ex- citent de nouveaux troubles sur les matières de la liberté et de la grâce, 208, 209. Attaquent l'évêque Po-sesseur et les écrits de Fauste de Riez, ibid. Voyez la seconde partie. Eclaircissements sur Fauste de Riez, 228 et suiv.
Monge (Pierre), patriarche d'Antioche, reçoit l'Enoti- que de Zénon, 149. Est chassé d'Antioche, 152. Est élu patriarche d'Alexandrie, ibid. Chassé du siége d'Alexan- drie, et rétabli par l'empereur Zénon, ¿bid.
Monnaie altérée. Occasion aux troupes de Théodoric de se mutiner, 46. Boëce est chargé de la réformer, 47. Va- leur du sou d'or, 48. Sentiments des anciens sur la rondeur et les autres qualités de la monnaie, 49.
Paulin, patrice, opprimé par les courtisans de Théodo- ric, 322. Ses différe. ds avec Festus et Symmaque, 323. Défendu par Boëce contre l'oppression des courtisans de Théodoric, ibid.
Perse. Cabas, roi de Perse déclare la guerre à Justin, 225. Cat, tributaire des Perses, 223.
Philosophie. Boëce compos un cours de philosophie, 103. Ses vues dans cet ouvrage. Dé ants qui se trouvent dans la Philosophie d'Aristote, 105. Division de la Philo- sophie de Boëce, 105, 106. Voyez la seconde partie, 154, 155 et suiv.
Préfecture du prétoire. Son inst tution, 2 ̃6. Est une ma- gistrature civile, ibid. Et une charge militai e, ibid.
Prétextal, sénateur romain, convaincu de magie, 95. S'échappe de la prison et disparaît, 97.
Proba (saiute), seconde tille de Symmaque, 20.
Pro erius, élu patriarche d'Alexandrie à la place de Dioscore, 147. Il est massacré dans le baptistaire par les hérétiques, 117, 148.
Romains. Ils signalent leur zèle contre les magiciens, 101.
Rome. Désordres de Rome, 9, 102, 103. Elle se soumet volontairement à Théodoric, 21, 22. Est saccagée par To- tila, 317.
Ru ticienne, troisième fille de Symmaque, seconde femme de Boëce. Ses vertus, 20, 21. Sa fermeté dans les disgraces de son mari, 284. Elle renonce au monde et à ses biens après sa mort, et fait de grandes aumônes, 306. Elle est protégée par Amalazonte, 313, 314. Elle est per- sécutée par les ennemis de Boëce, qui demandent sa mort, 315. Sa fermeté dans cette occasion. Elle est réduite à la mendicité dans le saccagement de Rome, et conduite à Totila pour être condamnée à mort, 118. Totila respecte ibid. sa vertu et la renvoie avec honneur,
Sigismond, roi de Bourgogne. Sa conversion, 70. Ses vertus, ibid. Sa pénitence et sa mort, 71.
Sirmond (le P.), savant jésuite, donne au public les mémoires laissés par le pape Félix, 159. Ses notes sur Ennode, 40, 216.
Souverains. Toutes leurs actions importantes, même leurs divertissements, 53.
Substance. Sa nature invisible sans les accidents dont elle est revêtue, 106.
Symmaque, pape. Son élection confirmée par Théodo- ric, 12 I accorde de grands priviléges à saint Césaire d'Arles. S'oppose à l'ambition de quelques évêques des Gaules qui s'arrogeaient de nouveaux droits sur les Eglises voisines, 140, 141. Sa mort, bid.
Summaque, sénateur romain, beau-père de Poëce. Ses vertus, 13, 14. Est fait chef de la commission pour juger les sénateurs accusés de magie, 93. Sa fermeté dans les disgrâces de Boëce, 84. Son zèle pour la foi catholique; il est arrêté par l'ordre de Théodoric, 300. Théodoric le fait mourir dans la prison, ibid. Dien venge sa mort, 307, 308. Il est honoré comme un saint martyr à Ravenne. Voyez, seconde partie, la Dissertation sur l'année de la mort de Boëce, 176.
Tertulle, sénateur romain, ami de Boëce, compagnon de ses retraites dans le dés rt de Sublac, 242.
Theodoric. Il est envoyé en Italie par Zénon, 10. Il con- tribue au rétablissement de Zénon, qui le comble de bien. faits, 1, 11. Il se rend maître de l'alie. Ses bonnes qua- lités. Son éducation, ibid. Il est fait juge du schisme de l'Eglise de Rome après la mort d'Anastase, 12. Il décide en faveur de Symmaque, ibid. Il entre triomphaut dans Rome, 22. Ho neurs qu'on lui rend, ibid. Sa pompe, ibid. Ses libéralités et sa magnificence, 23. Sa conduite dans le gouvernement d'Italie, 25. Ses lettres à Boëce, 48, 50, 55. Ses lettres à Clovis, monuments glorieux à la France, 51, 52. Il envoie des ambassadeurs à Clovis, ibid. Il dé- clare la guerre à Clovis, 74. Il envoie des troupes dans les Gaul s, sous la conduite d'Ibba, 75. Succès de si première campagne, 76. Mauva's succès de la seconde campagne. Il rappelle ses troupes des Gaules, 77. Il réunit à son royaume d'Italie ce qui restait dans les Gaules à Amala- rie, son petit-fils, ibid. Ses égards pour les catholiques an com encement et dans le cours de son règne, 214. Il change de conduite tout d'un coup à leur égard, les der- nières années de sa vie, 243. Ses emportements contre Justin à l'occasion des édits publiés contre les ariens, 230. Il fait de grandes menaces aux catholiques, 252. Fait ve- nir le pape Jeau à Ravenne, et l'envoie avec des évêques et des sénateurs à Constantinople, demander la liberté de conscie ce en faveur des ariens, 253, 254 et suiv. Mena- ces qu'i fait au pape Jean, 256. Il fait arrêter Boëce pri- sonnier et plusieurs sénateurs de distinction, 20. Fait condamner Boëce à la mort, 288. Sa cruauté envers l'oëce, Symmaque, le pape Jean et autres personnes de distinc- tion, ibid. et jusqu'à la page 306. Dieu en tire ven- geance, 507. Il avoue son crime et s'en repent en mou- rant, 307, 308. Sa mort tragique, depuis 307 jusqu'à 311. Sa haine con re les catholiques paraît particulièrement en voulant livrer leurs églises aux ariens, 309, 310. Sa sé- pulture, 311.
Totila appelé par les Goths en Italie; il sacc ge Rome,
Trasamond, roi des Vandales, vient assiéger Tripoli, 217. Sa mort tragique, 221. Il fait connaître à la mort plus que jamais sa haine contre les catholiques.
Triguille, intendant de la maison de Théodoric, et Co- nigaste; leurs injustices, 124. Boëce se déclare haute- ment contre et en arrête le cours, 125 et suiv. Ils se joi- gnent à Cyprien pour faire périr Boëce, 266.
Trinité (sainte). Si dans la sainte Trinité le Père, le Fils et le Saint-Esprit peuvent être affirmés substantiel- lement de la Divinité, 78. Traité de Boëce sur cette ques- tion, 79, 80. Voyez la seconde partie, 27 et suiv. La Tri- nité est un seul Dieu, et non pas trois Dieux. Voyez la se- conde partie, 33 et suiv.
Tuniques des diacres; leur forme ancienne, 140.
Vitalien (le comte ), zélé catholique, prend les armes contre l'empereur Anastase pour la défense des catholi- ques, 161. Se déclare le protecteur des moines de Scy- thie, 192 Sa mort tragique, 199.
Vitalle, évêque d'Emèze, légat du pape Félix à Cons- tantinople, 155. Il est fait prisonnier, 156. Sa co stance dans les mauvais traitements que l'empereur Zéaon et le patriarche Acace lui font souffrir, ibid. Il se laisse séduire
TABLE DE LA SECONDE PARTIE.
Analyse du traité Des deux naturest d'une personne en Jésus-Christ, contre Eutyches et Nestorius, à Jean, diacre de l'Eglise de Rome, 8.
Analyse du traité intitulé, Si le Père, le Fils et le Saint-Esprit peuvent être affirm's substantiellement de la Divi ité, à Jean, diacre de l'Eglise de Rome; et quelques éclaircissements sur cette diflicul é. 27.
Analyse du traité de la sainte Trinité à Symmaque : Comment la Trinité es un seul Dieu et non pas trois D.eux, 33.
Analyse des cin | livres de la Consolation de la Philoso phie de Bcë e, 43.
Analyse du premier livre, 46. Ana yse du second 'ivre, 57. Analyse du troisième livre, 67.
Analyse du quatrième et du cinquième livre, où il traite du hasard, du destin, de la fortune, de la divine provi- dence, de la prescience de Dieu, et de la liberté de l'homme et de l'éternité, 75 et suir., jusqu'à 'a page 116. Analyse des M th matiques de Boëce, 122. Analyse du premier livre de l'Arithmétique, 123. Analyse du second livre de l'Arithmétique, 131. Analyse des einq livres de Musique de Boëce, 137. Ana yse des deux livres de Géométrie de Boëce, 150. Analyse de la suite des ouvrages de Boëce, 151. Dissertation sur l'année de la mort de Boëce, 167. Dissertation théologique sur ces paroles de Gond-band, roi de Bourgogne, à saint Avit, évêque de Vienne : D n- nez-moi en particulier l'onction du chrême, 178.
Eclaircissements sur Fauste, évêque de Riez, et sur s doctrine, 228.
Eclairci semen's sur le sentiment d'Anastase le Piblo- thécaire, et ser celui de M. Dupin, touchant la conduite du pape Jean avec le roi Théodoric, dans l'ambassade dont ilft chargé de sa part vers l'empereur Justin, 273. Eloges de Boëce, 164 et suiv.
Examen du se timent de Glareanus sur l'auteur des li- vres de la Consolation de la Philoso, hie de Boëce, 117.
INDEX GENERALIS
IN OPERA BOETII.
(Numeris ad præcedentem tomum revocan ibus litteram 1 præmisimus: cæ eri ad lunc tomum pertinent.)
Accidentis tractatio, 132.
Accidentis definitio, ibid. Accidentis divisio, ibid. Accidentia separabilia et ins para- bilia quæ ? 119.
Acci lentia facile construuntur, 993. Accidentia in individus princi, ali- ter, deinde in speciebus sunt, 28, 29. Accidentium argutiæ quo pacto di- luendæ, 1032.
Accidentium in definitionibus nullus est usus, 12, 16, 17.
Actu existentia æterna sunt, 381. Actu nihil est infinitum, 620. Adam absque mare et femina crea- tus, 1394.
Adam sine escis vivere potuit, 1411. Adam ante peccatum morti non fuit obnoxius, 1552.
Adjuncta que? 1073. Adjunctis (ex) adjuncta perpendun- tur, 1075.
Adverbium nominis loco ponitur,796. Adversa quæ? 1120.
Egritudo sanitati contraria, 279. Elia Sanctia lex, 1062. Eneas ab Anchise natus, 12. Equalia quæ sint, 43.
Equalia ad aliquid prædicantur, 227. Equalia eumdem eventum habent,
Equivocum significationibus su's de- finiri potest, 454.
Equivoca quid? 14, 21, 190. Equivoca per translationem non fiunt, 165.
Equivoce dicitur de subjecto omine quod subjecto inest, 1 0. Aquivocorum tractatio, 167. Equivocorum divisio, 880. Equivocatio non solum in nomini- Lus, sed et in verbis locum habet, 163. Aeris intemperies studiosis novel, 1223.
las omnis musices delectatione Conjuncta, 1, 1170.
Ættiopis nigredo acides insepara- File, 152.
Æthio; um alii nigri, ali nigrior、s, alii nigerrim inveniuntur, 157. Affta quid? 1064.
Affectionum genera ad relationem, species vero ad qualitatem referun- Tur, 59.
A lectorum natura, 1063. Affirmatio et negatio quid? 271,316. Affirmatio et negatio unde fiant, 341. Affirmatio unius negationis una est, 325.
Affirmat. et negat. sub enuntiatione tanquam genere comprehenduntur, 401.
Affirmatio una, uni negationi oppo- Ditur, 483.
Affirmatio (quod) ponit, negatio au- fert, 461.
Aflirmatio omnis vel vera vel falsa,
Affirmatio et negatio, vel verum vel falsum in se continet, 279.
Affirmatio privatoria quæ? 601. Affirmatio et negatio omnis definite vera est vel falsa, 530.
Affirmatio et negatio enuntiationis species, 293.
Affirmatio et negatio contradictorie
Amphibologiæ modi tres, 1010. Anadiplosis sive geminatio syllo- gismorum, 679.
Analyticorum Aristotelis inexplica bilis cali 0, 540.
Avayaio quot modis dicatur, 77. Andronicus senex diligentissimus, et ejus de div.sione sententia, 875. Andronici de interpretatiouis libro sententia, 337.
Andronicus diligens librorum Aristo- telis judex, ibid:
Ανθρωπός ἐστι μικρόσκομος, 906. Av0pwopopptra Deum corporalem esse imag nati sunt, 1400.
Angulus circuli quid' I, 15:2. Angulorum genera, 1? 1307. Angulus planus quid? ibid. Angulus rectilineus quid? ibid. Auguli æqualesqui, 1, 1307. An gulus acutus quid? ibid.
Animo multa separantur quæ actu separari non po-sunt, 1311.
Anima et vita non idem, 1013. Anima humana in divinitatem non mutata, 1330.
Anima substantia incorporea, 1400. Animæ omnes secundum speciem eædem, 283.
Anime vegetativæ triplex vis, 71. Animal bomine prius, 284.
Animal omne aut sanum aut ægrum, 275.
Animalis definitio, 16, 34.
Animalis di ferentia prima, 755. Animalia muta voces habent, 19. Animalia quibus rebus subjecta, 508. Antecedens in propor ione hypo- theticis quid? 835.
Antecedens ubi, ibidem et conse- quens, 1076.
Antiqua quæ dicantur, 283. Aporema et syllogismus dialecticus contradictorius id m, 1003.
Apotome major quam quatuor com- mata, et minor quam quinque, I, 1213. Aqua a tu calida, potestate frigida esse potest, 512.
Equivocation's modi tres, 1010. Arbitrio libero 1 on omnia fiunt, 512. Arbores quibus subjectæ rebus, 508. Archarum positiones, 1557. Architis liber de prædicamentis, 15.
Arg mentum facit fidem, 1047, Argumentum et argumentatio idem,
Aristotelis liber de Decem Prædica-Chorebus Athys Lydorum rex, I,
Aristoteles nomine indifferentiæ non est usns, 268.
Aristoxenus rationi nihil sed tantum sensibus credit, 1287.
Arithmetices laus, 1333. Arithmetica proportio, 1147. Arithmetica proprietas, 1170. Arithmetica medietas, 1146. Arithmetica omnis aliis disciplinis prior, 1560.
Arithmetica inter disciplinas mathe- maticas primum locum obtinet, 1081. Ars naturam imitatur, 1047, 1135. Ars et usus pluri um val nt, 1169. Artes plurimæ mendi ant, 1226. Artes plurimæ negligentia perie- runt, 229.
Artes doctrina pe ci iuntur, 410. Artibus in mnibus fa's: syllogismi Sunt, 1017.
Cantilenarum genera, 1189. Captiones nugationis, 1021. Captiones falsa ex qu bus locis Hant, 1016.
Captiones secundum accidens, 1010. Casus ob'iqui juncti verbis, oratio- nem perfectam non faciunt, 42%.
Casus apud antiqnos quid 167. Casus atque fortuiti eventus in iis quæ raro fiunt locum habent, 1153. Casu non omnia fiunt, 513. Categoria a logicam pertinent, 11. Catholica religio quid de Trinitat sentiat, 1219.
Catholica Ecclesia quid de duabus naturis in Christo credat, 1337, 1401. Causa facit definitionem, 1099. Causa efficiens quæ ? 1078. Causæ pares jura paria desiderant,
Christus unus, 1397.
Christus ante passionem partim ho- mo partim Deus, in passione totus ho- mo, post resurrectionem totus Deus fuit factus, ibid.
Chris'us non humana lege homo fa- ctus est, 1409.
Christus cur mortale corpus assum- pserit, ibid.
Christus non assumpsit corpus ex homine sed e terra, quod deinde for- matum fuit in cœlo, 1395.
Christus ex naturis duabus et in na- turis duabus est, 1350.
Christus verus homo et Deus est, 1351.
Christus Adami corpus assumpsit, 133.
Chris us in passione verus Deus et homo, 1597.
Christus ex duabus naturis constat, 1537, 1:03.
Christus ex virgine natus. 1391. Christi nomen in Scripturis gemina- tum non invenitur, 1345.
Christos duos esse affirmare insania est, ibid.
Cibus in studioso requiritur medio- cris, 1223.
Cicada per pectus sonum emittit,
Circulus quid? I, 1507.
Circulus angularis, I, 1519
Circuli diameter quid? I, 1308.
Circuli se invicem tangentes, I,
Circuli circulares demonstrationes requirunt, 733.
Circuli angulus, I, 1313. Circuli sector, ibid.
Circuli portiones similes, ibid. Circuli portio que? I, 1207. Circumstantiæ rei quæ ? 1290. Circumstantiarum divisio, 1211. Circumstantiæ quæ? 1205. Codex geometricus, I, 1359. Codex quadruplex, ibid.
Coelum semper movetur, 364. Cogitatione multa separantur quæ actu separari non possunt, 1311.
Cognationes et affinitates ad unum aliquod caput reduci possunt, 42. Cognoscere quid? 715. Comessator quid? 248.
Comistio tribus modis fit, 1396.
Comma in qua numeri proportione
consistat, I, 1236.
Commatis numerus, I, 1228.
Comparatio duplex, 1159.
Compositum suis partibus posterius,
Complexiones dialecticorum qua- tuor, 174.
Complexionum figura, ibid. Complexiones corporis humani, 129?. Com ositum suis partibus definiri potest, 45k.
Compositio et divisio veritatem et falsitatem in se habent, 415.
Commune multifariam dicitur, 164. Commutatio quid? 292.
Conceptiones animi in geometric quæ? 1310.
Conclusio propositionis medietas est,
Conclusio non interroganda ut pro Dositio, 1024.
Conclusio quid? 1173, 1179. Conclusio is formatio, 1036. Conditionalium aut hypotheticorum syllogismorum sep em species, 1129, 1142.
Conjecturalis constitutio, 1208 Conjugata quæ'1 65, 1068.
Conjugatorum eadem natura, 1969.
Conjunctionum significatio, 394.j•
Consequens ubi no fuerit, ibi nec antecedens, 1211.
Consequens in propositionibus hypo- theticis quid? 835.
Consequentia propositionum, 36). Consequentiæ quo pacto fiant, 368. Consequentiarum ordo, 369. Consequentia quæ? 1076. Consequentie propositionum, 537. Cousequentiarum regulæ, 682 Consiliatio quid? 504.
Consonantia quid? 1, 1173, 1176. Consouantia que prina, 1, 1194. Consonantia musicam modulationem regit, I, 1172.
Consonanti e quomodo a Ptolemæo sta:utæ, I, 1292.
Consonanti musicæ aure dijudicari possu t, I, 1283.
Consonantiæ ubi reperiantur, ibid. Consonantiæ (juxta Platonem) quo- modo liant, ibid.
Consonæ voces quæ? I, 1245, 12×9. Consonantiarum musicarum species I, 1273.
Consonantiarum natura, I, 1192. Consonantiarum modus, I, 1210. Consonantiarum ordo, I, 1211. Construere difficilius est quam de- struere, 992..
Contentiosæ orationes quæ? 1009. Contentiosus as phista quid diffe- rat, 1019.
Contingens et possibile idem, 612. Contingens quid? 651.
Contingentia futura quæ 494.
Contingentium natura, 490.
Contingentibus (de) futuris, 329. Contradic io quid? 323, 458. Contradictoriæ simul veræ ess· non possunt, ibid.
Contradictio contradictionem sequi- tur, 610.
Contradictio integra quæ? 476. Contradictionum oppositio, 361. Contradictorie propos tiones in uno codemque simul inveniri possunt, 603. Contradictionis duplex modus, 192. Contradictionis oppositio, 468. Contradictionum ala semper vera, alia falsa est, 305.
semper una f Isa altera vera est, 32). Contradictionem (per) que oppo- nantur, 391.
Contraria uno eodemque tempore aliis atque aliis subjectis inesse pos- sunt, 479.
Contraria quo pacto investiganda,
Contrarie quædam a natura insuut,
Contraria in eodem subjecto, uno eode:nque tempore esse non possunt, 281.
Contraria juxta se posita magis elu- cescunt, 1024.
Contraria duo in eodem subjecto actu et potentia esse possunt, 125. Contraria eidem simul inesse pos- suut, 657.
Contraria possunt in alterna, varia- tis vicibus permutari, 276.
Contraria sibi invicem dicuntur, 265. Contraria secundum complexionem,
Contraria quæ 374.
Contraria omnia opposita sunt, 392. Contrarie propositiones quæ ? 483. Contrariæ de contrariis prædicantur,
Contrariæ propositiones ambæ veræ esse possunt, sed non simul, 555.
Contrariæ opiniones nunquam simul vere esse possunt, 634.
Contrari e simul veræ esse non pos- sunt, 383.
Contrariorum relativorumque diffe- rentia, 272, 276.
Definitio quid? 1057, 1058, 1089. Definitionis definitio, 129, 891. Definitio et descriptio differunt, 1187.
Definitio a genere venit, 794. Definitio et res definita eadem esse debent, 97.
Definitionis quæ a toto fit species quindecim, 901.
Definitio varied que? ibid. Definitio zoto, quæ ? ibid. Definitio uy quæ? ibid.
Definitio non solum propria mon- strat, verum ipsamet propria fit, 79. Definitio per proportionem, 109). Definitiones per relationem, ibid. Definitio per translationem, 1108. Definiens interpretatione clara uti debet, 974.
Definitio superflua esse non debet, ibid.
Definitio equivocationem habere non debet, ibid.
Definitiuis loci varii a folio 963, usque 988.
Definition's partes quinque, 896. Definitionis modus, 1098.
Definitionis tractatio, 891.
Definitionem majora rædicamenta majorem, minora minorem requirunt,
Definitionem differentiae individua suscipiunt, 195.
Delin tionum variæ formæ, 1099. Definitionum utilitas, 12. Definitionum (juxta Ciceronem) duo genera, 897.
Deliberandi finis utilitas est, 1172. D moustrator vere argumentatio- nis effector est, 1181.
Demonstratio neque per definitio nem, neque per syllogismum fit, 749. Demonstratio affirmativa, negati vam præcedit, 737.
Demonstratio ex necessariis, 718. Demonstratio per quodlibet genus causæ fit, 751.
Demonstratio quæ ad incommodum ducit in geometria vitanda, I, 1302.
Demonstratio ostensiva et ea quæ ad impossibile ducit quid inter se dif feraut, 700.
Demonstratio universalis, particu- lari præstantior, 736.
Demonstratio ostensiva melior quam ea quæ ad impossibile ducit, 739. Demonstratio quid? 714. Demonstratio non omnium est, ibid Demonstratio omnis per tres te, mi nos et non plures fit, 6€6. Demonstratio propter quid et quod est, 725.
Demonstrat o et definitio non idem,
Deus futura novit, 507. Deus immortalis est, 488. Deus Spiritus sanctus
Filio processit, 1234.
Deus facit sed non patitur, 1363. Deus initio caret, 1596.
Deus injus itiam non facit, 925. Deus nihil ignorat, 403.
Deus Pater, Filius, et Spiritus san-
ctus una substantia sunt, 1299.
Deus unus et non tres dii, 1268. Deus unus, personæ tres, 1249. Deus differen iis caret, 1254. Deus substantia incorporea, 1410. Dens Pater Filius, et Spiritus sanctus non sunt anius subsistentis vel essen- tis, sed unius subsistentiæ et essen- tiæ, 1279.
Deus ipsa veritas est, 416.
Deum (in) accidentia non cadunt, ibid.
Deus substantia ultra omnes sub-- stantias est, 1252.
Deus animal est, 124.
Deus non dat omnia uni, 985.
Deus Pater, Filius et Spiritus san- clus sine numero unum sunt, 1293.
Deus per elementa mira operatur,
Deus et homo in eadem differentia sunt, 17.
Deo nil melius est, ibid.
Dei nomen substant aliter prædica- tur de divinitate, 1299.
Dei Patris nomen substantiale non
Dei Filii eodem modo, 1301. Dei Spiritus sancti pariter, ibid. Dei et hominis conjunctio, 1315. Dei scientiam necessitas eventuum subsequitur, 506.
Deuin esse etiam barbare gentes sciunt, 1327.
Deum assum esse accidentaliter dicitur, 1403.
Deum patrem alium esse a Filio et Spiritu sancto, in theologicis est cor- tum, 1294.
Deum Filium alium esse a Patre et Spiritu sancto certum est, ibid.
Deum Spiritum sanctum a Patre et Filio alium esse certum est, ibid. Deos honorare bonum est, 934. Diagonus quomodo inveniendus, I, 1546.
Dialectica perfectis syllogismis uti- tur, 1215.
Dialectica circa interrogationem et responsionem versa ur, ibid. Dialectica Stoicorum, 429. Dialectica a rhetoricis quid diffe- ra'; ibid.
Dialectica pars tentativa, 1016. Dialectices disciplinæ utilitas, 911. Dialecticæ oration s quæ ? 1009. Dialectice (juxta Ciceronem) divi- sio, 1017.
Dialectic artis definitiones variæ, 1041.
Dialectici circa thesim versantur, 1205.
Dialecticorum orationes, 102). Diameter circuli quid? I, 1308. Diapason consonatitiæ proprietas, I, 1291.
Diapason consonantiam a sex tonis commatis excedit, 1, 1229.
Diapason et diatessaron consonan- tiæ, I, 1289.
Diapason consonantiam minorem ha- bet quam sex toni, I, 1294.
Diapason quomodo demonstretur, 1, 1213.
Diapente quomodo demonstretur, I, 1214.
Diaschisma quid? I, 1252. Diatessaren quomodo demonstretur, J, 1211.
Differentiarum formæ duæ, 57. Dilectio inter studiosos esse debet, 1231.
Dii et homines in vocabulo mortali- tai differunt, 34.
Diomedes, Tydei filius, 283. Discipulus erga magistrum violen- tus esse non debet, 1227.
Discipulus præceptorem verberat, ibid.
Discipulum qui in se nou agnoscit, is magistri nomen non meretur, 1226. Discipuli officia tria, ibid. Discolus quid? 1227. Disserendo (in) utendum est ad d a- lecticos syllogismo, ad multitudinem vero inductione, 996.
Disciplina quæ libet proprias habet interrogationes, 723.
Disciplina scholarium, 1225.
Disputatio omnis ex tribus confici- tur, 297.
Disputationum genera, 1009.
Diversum modis tribus dicitur, 1219. Diversivoca quid? 167.
Diversivoca ad pra dicamenta mil va- lent, ibid.
Dividere difficile, 1015.
Dividuum facit simil tudinem, 1294. Dividere quid? 111.
Divisio quid? 83.
Divisio secundum quantitatem, 879. Divisio quot modis sumatur, 79. Divisio et composi io veritatem et falsitatem in se continent, 413.
Divisio accidentalis, 877.
Divisio multis modis dicitur, 876. Divisio quotuplex. 17. Divisionis definitio, 109. Divisionis differentia, 878. Divisionis tractatio, 876.
Divisionis usus, ibid.
Divisionis et delini ionis ferme ratio cadem, 8-0.
Divisionis divisio, 79.
Divisione (in) aliquid prætermittere vitiosuu est, 1108.
Divisionum rubrica, 1519. Ex divi- sionibus tiunt definitiones, ib `d.
Divinitas in humanitatem converti non potest, 1397.
Divinis (in) rebus intellectualiter est versandum, 1250.
Divinæ res passione carent, 327. Divina (quæ) de substanti prædis cantur tribus communia sint, 1306. Divina immobila sunt, 619.
Divina substantia ś:ue materia et forma est, 1250.
Doctos una facies diversarum dictio- num non decipit, 1517.
Doctrinales oratioues quæ, 10:9. Dominus a servo interficitur post plurima beneficia in eum collata, 1231. Donatus grammaticus, 257.
Durum quid? 245.
Duplum, et dimidii duplum idem,
« PoprzedniaDalej » |