Friedrich Ueberwegs Grundriss der Geschichte der Philosophie: t. Die patristische und scholastische philosophie ... 11. aufl. hrsg. von dr. Bernhard Geyer. 1928E.S. Mittler, 1928 |
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Abaelard Albert Albertus Albertus Magnus anima Anselm Apologeten arabischen Aristoteles Augustin Augustinus Ausgabe autem Averroës Averroismus Avicenna Bacon Baeumker Bedeutung Bischof bloß Boëthius Buch Christen Christentum christlichen Denifle derselbe Dialektik Dinge Duhem Duns Scotus Durandus Eckehart Ehrle Einfluß enim Erkenntnis ersten Ethik ewigen Form forma Geist Gesch Gott göttlichen Grabmann Gregor griechischen großen Grundriß Heinrich von Gent Hist insbesondere intellectus intellectus agens Intellekt Jahre Jahrhunderts Johannes Justin Kommentar läßt lateinischen Lehre Liber lichen Logik Logos Magister Materie Menschen Metaphysik Mittelalter muß Mystik Natur neuplatonische Neuplatonismus Nominalismus Ockham Oxford Paris Petrus Philos Philosophie Physik platonischen Platonismus quae Quaestiones quam quia quod ratione Religion Robert Grosseteste Roger Bacon Scholastik Schriften Schule secundum Seele Sent Sentenzen Sentenzenkommentar sieh species Summa sunt Teil Tertullian Texte Theol Theologie Thomas von Aquin thomistischen Traktat Übersetzung unsere Vater verfaßt Vernunft Wahrheit Welt Werke Wesen Wilhelm Wissenschaft καὶ τοῦ
Popularne fragmenty
Strona 136 - Quomodo substantiae in eo quod sint, bonae sint, cum non sint substantialia bona, auch Liber de hebdomadibus genannt) von Boëthius verfaßt sind, steht nach den handschriftlichen Untersuchungen Kriegs fest.
Strona 224 - Hüne vero consensum proprie peccatum nominamus; hoc est, culpam animae, qua damnationem meretur, vel apud Deum rca statuitur. Quid est enim iste consensus, nisi Dei contemptus, et offensa ipsius?
Strona 170 - Voici le texte d'Augustin, avec le commentaire d'Érigéne : «.Sic enim, ut ait sanctus Augustinus, creditur et docetur, quod est humanae salutis caput, non aliam esse philosophiam, id est, sapientiae studium, et aliam religionem, cum hi, quorum doctrinam non approbamus, nec sacramenta nobiscum communicant.
Strona 106 - Vivere se tamen et meminisse, et intelligere, et velle, et cogitare, et scire, et judicare quis dubitet? Quandoquidem etiam si dubitat, vivit; si dubitat, unde dubitet, meminit; si dubitat, dubitare se intelligit; si dubitat, certus esse vult; si dubitat, cogitat; si dubitat, scit se nescire; si dubitat, judicat non se temere consentire oportere.
Strona 127 - Sie hat keinen Namen, keinen Begriff, sondern im Unzugänglichen ist sie über alles hinaus. Und nicht einmal den Namen der Güte geben wir ihr, als ob er für sie paßte, sondern in der Sehnsucht, von jener unaussprechlichen Natur etwas einzusehen und zu sagen, weihen wir ihr zuerst den heiligsten und ehrwürdigsten Namen und stimmen dadurch auch wohl mit den heiligen Schriften überein. Wir bleiben aber weit unter der Wahrheit des Gegenstandes...
Strona 170 - Auctoritas siquidem ex vera ratione processit, ratio vero nequaquam ex auctoritate. Omnis enim auctoritas, quae vera ratione non approbatur, infirma videtur esse. Vera autem ratio, quoniam suis virtutibus rata atque immutabilis munitur, nullius auctoritatis adstipulatione roborari indiget.
Strona 212 - Verfasser (ib. p. 524 sq.) : speciem igitur dico esse non illam essentiam hominis solum, quae est in Socrate vel quae est in aliquo alio individuorum, sed totam illam collectionem ex singulis aliis huius naturae coniunctam.
Strona 174 - С ff. : prima namque et quarta unum sunt, quoniam de Deo solummodo intelliguntur ; est enim principium omnium, quae a se condita sunt, et finis omnium quae eum appetunt, ut in eo aeternaliter immutabiliterque quiescant.
Strona 184 - Non enim ars illa, quae dividit genera in species et species in genera resolvit, ab humanis machinationibus est facta; sed in natura rerum ab auctore omnium artium, quae verae artes sunt, et a sapientibus inventa et ad utilitatem solertis rerum indaginis est usitata.
Strona 169 - Vernunft, und ebensowenig die wahre Vernunft mit der wahren Autorität, da sie beide aus derselben Quelle, nämlich der göttlichen Weisheit, fließen (ib.