leos: et ecce gratia Dei venimus in conspectu sanctorum imperatorum, et reperimus in eadem sancta Constantinopolitanorum Ecclesia sanctissimum patriarcham Ignatium, et præ manibus habemus epistolam, quam transmisit imperatori sanctissimus papa Hadrianus, qui etiam potestatem nobis dedit, ut, secundum quod beatissimus papa Nicolaus disposuit de sancta Constantinopolitanorum Ecclesia, sam voluntatem respicientes, sed potius vinci bene, A quam vincere culpabiliter ac injuste scientes. Sic enim unusquisque, qui vitiatum interiorem patitur hominem, sanitatem et æternam salutem recipiet. At vero et ad vos ipsos acclamationem imperii nostri proponimus; quippe qui potestatem synodici judicii divinitus accepistis. Etenim vos veritatis esse ac divinæ justitiæ, secundum quod est possibile, dilectores et imitatores nequaquam quidem ambiguite ordinemus, ut moderemur atque firmemus, sed ut et Deo munitum imperium nostrum, secun dum datam sibi potestatis mensuram, in ecclésiasti ut nullis adversus eam pugnare possit ; et ut quæ ipse sanctissimus Hadrianus edidit confirme et laborem propter hoc Deus posuit eum in Ecclesia sta: Ecce epistola sanctissimi papæ Hadriani, et si vultis, secundum, quod prædiximus, legaB tur. Sancta synodus dixit: Legatur. Et accipiens Marinus Deo amantissimus diaconus sanctæ Romanorum Ecclesiæ, epistolam Latine legit magna voce in audientiam omnium, in Græcum eam eloquium transferente Damiano venerabilissimo regio clerico et interprete. Adrianus episcopus, servus servorum Dei, Deo amabili ac piissimo imperatori BASILIO AUGUSTO Christianissimo et desiderabilissimo filio. eis negotiis nihil tacuisse patescat grunt que demus. Cujus enim suscepit honorem, suscepit etiam bentur atque conveniunt; deposcimus et religionem vestram, ut omnis gratiæ ac odii nunc maxime superatrix efficiatur; quin potius et impassibili beatæque naturæ ad personam non accipiendam, omni robore, quantum fieri potest, assimiletur; et neque personam potentis per gradum vel per amicitiam accipiat, neque pauperis misereatur in judicio: sic enim secundum consilium utique ac voluntatem Dei, atque tranquillissimi imperii nostri, pacatissima subsequetur ecclesiarum ordinatio. Et post lectionem, vicarii senioris Romæ dixerunt: Ista res universalis est, et pertinens ad utilitatem Ecclesiæ; et hoc recitari sanctæ synodo placet, et nobis omnibus. Thomas et Elias sanctissimi vicarii Orientis dixerunt. Placuit et nobis similiter; et sacer senatus dixit: Et nobis omnibus placuit. Et surgens iterum Bahanes famosissimus patricius et præpositus dixit: Episcopi petunt una cum senatu, ut certificentur hora ista, unde sitis, et quam potestatem, vel quales C litteras habeatis. Donatus et Stephanus sanctissimi episcopi, Marinus Deo amantissimus diaconus, vicarii senioris Romæ, dixerunt: Hoc nos usque nunc non invenimus in universali synodo factum, ut vicarii senioris Romæ a quolibet perpendantur, utrum talem existimationem habeant. Bahanes famosissimus patricius et præpositus dixit: Et nos propter inhonorantiam apostolicit throni non dicimus hoc, sed quia anteriores vestri accedentes missi, Radoaldus scilicet et Zacharias, deceperunt nos, alia in mandatis habentes et alia facientes. Sanctissimi vicarii senioris Romæ dixerunt: Ergo ut omnem dubitationem emittamus e cordibus vestris, et verbis et operibus certificemus vos, quia secundum ea quæ mandata et jussa sunt nobis, ita disponemus : ecce et D sicut et vobis notum est, primæ sedis existens sedis epistolas habemus ad imperatorem et patriarcham, et si jubetis, legentur, et rursus iidem ipsi dixerunt: Piissimus et amicus Christi imperator, et sanctissi– mus Ignatius patriarcha Constantinopoleos, miserunt apocrisiarios suos nobilissimos viros et fidelissimos sancti imperii sui et Ecclesiæ Dei; Joannem metropolitam Silei, et Basilium spatharium amplis-simum virum, ad beatissimum papam Nicolaum. Sed quoniam ille ad Dominum profectus est, suscepit epistolam Adrianus ejus successor sanctissimus papa senioris Romæ, rogantes eum, ut mitteret apocrisiarios suos Constantinopolim, quatenus error et zizania exstirparentur de ecclesia Constantinopo Legationis excellentiæ tuæ, etc. Reliqua vide inter epistolas Adriani papæ II, Patrologiæ tomo CXXII. Et post lectionem epistolæ sanctissimus archiepiscopus Constantinopoleos, Ignatius et omnes Deo amabilissimi episcopi cum magnificentissimis principibus clamaverunt: Benedictus Deus, qui dignatus est, nos satisfactionem recipere perfectam de sanctitate vestra. Et post hoc sanctissimi vicarii senioris Romæ et tota sancta synodus expetierunt ut legerentur Orientalium vicariorum commendatitiæ litteræ, ad cognoscendum unde et ipsi venerint, et quam potestatem acceperint a propriis sedibus. Et his taliter factis, stans Helias Deo colendissimus presbyter et syncellus et vicarius Hierosolymitanus in auditionem omnium dixit: Non ignorat Christi amica dilectio vestra, fratres, nec ignoravit, tam a nobis ipsis quam a dictatoribus nostris imperatoribus discens, qui sumus, unde, et quales: verumtamen ad pleniorem satisfactionem dicimus et nunc rursus ad vos. Nam sanctissimus quidem Thomas metropolita Tyri, Antiochiæ qua patriarcha privata, ipsum locum tenet sedis illius, usquedum fiat patriarcha in eadem sede: ob hoc non oportuit eum deferre litteras missas ab alio aliquo, cum ipse auctoritatem et potestatem haberet in eadem sede: pro eo vero quod Græce difficile loquatur, ab eo exhortatus hæc nunc dixi. Ego autem, quia syncellus sum sedis Hierosolymitanæ, sequens jussiones Theodosii summi sacerdotis nostri, litteras ejus præ manibus habens huc veni, quaset vos audistis. Si vero antea quidam non audierunt, et maxime propter vicarios senioris Romæ, ecce præsto sunt, et legantur, quatenus singuli cum diligentia cognoscentes veritatem, certificamini. Nos autem et aliud quid volumus ostendere Deo A nitatem et pacificam ordinationem reduxit vestra, amicissimæ charitati vestræ, quia multo tempore hic demorantes, et diutius anxiati, accepimus per supplicationem ad piissimum et sanctum imperatorem nostrum, petentes celerem absolutionem ad propria, qui cum sit compatiens et miserator, atque misericors, annuit lacrymis nostris ; et volebat mox satis nobis facere, nosque celerius dimittere hinc, jussit nos denudare sibi scripto nostras super positis negotiis voluntates, et quo modo futuri eramus, venientibus fratribus vicariis senioris Romæ, dicere ac judicare de ecclesiasticis causis. Nos autem Deo testimonio a, qui novit abscondita hominum, et interrogat corda et renes, nihil per gratiam neque acceptationem personæ probantes vel judicantes, per scripta sensus nostros et de præpositis rebus exposuimus, quæ et a nobis lecta, nunc ostendent lucidius et planius eosdem sensus nostros, atque judicia. Legantur igitur primo quæ scripta sunt a patriarcha nostro, atque demum cum Dei adjutorio sensus nostros per expositas a nobis definitiones disceris. Deo amicissimi vicarii senioris Romæ dixerunt Placuit nobis. Legantur. Similiter et sancta synodus dixit: Legantur. Et accipiens Stephanus Deo amicissimus diaconus sanctæ Constantinorum Ecclesiæ et devotus notarius legit : « Per omnia sanctissimo fratri, et comministro domino Ignatio, gubernacula moderanti nominatissimæ Constantinopoleos, universali patriarchæ, Theodosius servus Jesu Christi Hierosolymorum. et reducet in universalem lætitiam, et tranquillam quietem communis Domini divi itas, longæva mansuetudine ac sospitate concessa, ut per ejus curam, quam de omnibus gerit, atque solertem providentiam, cum proprio etiam commune prospere gerat, superno nutu consuete conspirante atque coaccedente; per singula vestris quoque divinitus præmium consecute contumeliis, et distractionibus, quas perpessi estis ab his, qui violentius in vobis, et crudelius usi sunt potestate; tristem pariter et gratum affectum accomodavimus, t..m videlicet intactam ab omni dolore ac molestia super impositione fore nobilissimam, et honorabilem sanctitatem vestram cupientes; quanquam oppido manifeste scienBites, quia fulgentius aurum et lucidius erit, si igni coaptetur, vel si abundantiori conflatione quodam modo extensum ab ea quæ inest sibi commistione pejoris materiæ, expurgetur. Est enim et quando propter insolentem desidiam mentium nostrarum ab integritate animorum partim aversi, et bene disponere, ac agere opinati, a vero utique commisso procul efficimur, semitam, quæ ad rectitudinem ducit, negligentius declinantes, atque perplexione deterioris improvide, quod melius est, turbulentum statuimus. « Honorabilissimis et cultu dignissimis litteris vestræ sanctitatis susceptis, a Deo glorificate, vestris C quidem divinitus datis valetudinibus et incolumitatibus magnopere congratulati sumus, prospere conservandos vos ab omni malitia exoptantes: sed dolere nos fecit, et multo moerore replevit ecclesiæ vestræ negotiorum dissonantia, per membrorum videlicet alternam communionem et consonantiam: quoniam secundum vetustissimum sermonem confluentia una, conspiratio una, et compassio una est in omnibus, quæ sunt orthodoxarum ecclesiarum : sed sicut in membris qædam quidem ad vivendum, quædam autem ad bene vivendum naturaliter effecta sunt conditoria virtute, et stella a stella differt in claritate, ita et circa ecclesias sentiendum est. Id enim, quo inordinate posita est illa, quæ stabilita excellen- D ter et prælata consistit, consequenter contristabit sequentes atque minores, quoniam et majus hine discrimen efficit: operatrice namque causa aliquantisper a naturali motu commutata, et a plenissimis et multum capacibus locis defluente, ac emanante, plus erit fluxus accedens, quod molestiam inferat. Sic itaque ex [ea ] præcipue nobis mœstibilia et tristiora constituerunt, quæ gesta sunt vestræ confusionis causa; sed qui posuit resinam in Galaad, et medicum præparavit illic, ipse enim ad puram sere a Hoc est Deo teste. b Hamiram Græci vocant principem Saracenorum; ་་ <«< Hinc animarum nostrarum sapientissimus medicus apte nobis in tribulatione dilatat appositam caliginem intellectui animarnm nostrarum sensim emundans, ad resplendendam illuminationem regni sui, atque justitiæ in cordibus nostris. Ne igitur crucieris neque anxieris, præcedentes tentationes per mentem accipiens. Inexpediens enim et incongruum perfectioni virtutis et mundissimo mundo divinæ ac honorandæ conversationis et disciplinæ tuæ consistit hujusmodi, sed honorabilem et decentem morem, bene ab infantia usque ad senectutem directum respiciens, omnia longanimiter ac modeste et prompte pati procura. Non autem docendo aut admonendo hæc dicere præsumpsi ad virum verbi et operis perfectione coruscantem, sed charitatis copia detentus suaviter consolatoriis verbis uti proposui. Neque enim fluvius totus semper fluens, fonte quolibet opus habet; honorabilitatem tuam, aio, divina sapientia plenam. Nosti autem utique, sanctissime, causam, ob quam neque scribere neque mittere potuimus ad vos, ne forte fieremus penes potestatem, quæ nos tenet existimationi malæ vel suspicioni. Etenim multam benevolentiam et compassionem ostendunt in nos, licentiam nobis præbentes ædificandi ecclesias nostras, et tenendi sine prohibitione mores nostros ;juste agentes, et in nullo nobis injuriam vel violentiam inferentes. <«< Quoniam vero tam ab hamera b, qui apud nos est, quam abhominatoriis litteris jussi sumus, transmisimus, sicuti postulavit, oculum nostrum et interpretatur autem, lingua eorum, præpositus. c Forte a dominatoris. syncellum apostolici throni nostri ornatissimum et A In nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti. Impe bonum cultorem Heliam, locum, et personam nostram obtinentem, qui distinguere potest et discernere quæ quæruntur secundum rationem. Cum quo et sanctissimum Thomam princeps Saracenorum destinavit, præsulatu fungentem urbis Tyri, qui sedis est Antiochiæ, secundum quod hunc quæsistis mitti per honorabiles litteras vestras. Nostis autem utique, sanctissimi, quia multa temeritate ac ausu hos transmisimus, præcipitanter ac audacter ad ereptionem, quasi quorumdam Saracenorum, apud vos in custodia consistentium. Precamur igitur et rogamus, ut loquaris ad aures a Deo coronati et piissimi domini nostri, quo donet nobis quotquot voluerit mognifica ejus dominatio Saracenos, ad satisfactionem nostro rantibus dominis piissimis et perpetuis Augustis anno tertio Prima salus est rectæ fidei regulam custodire, deinde a constitutis Dei et Patrum nullatenus deviare. Unum quippe horum ac fidem pertinet, alterum ad opus bonum ; sicut enim scriptum est: Sine fide impossibile est placere Deo (Heb. x1); sic rursus legitur: Fides sine operibus mortua est (Jac. 11). Et quia non potest Domini nostri Jesu Christi prætermitti sententia dicentis: Tu est Petrus et super hanc petram ædificabo Ecclesiam meam (Matth. XVI); hæc quæ dicta sunt, rerum probantur effectibus: quia in rum, et in suspectam repræsentationem meorum, B sede apostolica immaculata est semper catholica re quinimo ad salutem nostram, et regimen omnium a Reconditarum pecuniarum. servata religio et sancta celebrata doctrina. Ab hujus ergo fide atque doctrina separari minime cupientes, et Patrum, et præcipue sanctorum sedis apostolicæ præsulum, sequentes in omnibus constituta, anathematizamus omnes hæreses, simul cum Iconomachis. Anathematizamus etiam Photium, qui contra sacras regulas, et sanctorum pontificum Romanorum veneranda decreta, repente de curiali administratione sæcularique militia sublatus, superstite Ignatio patriarcha, in Constantinopolitanam est pervasorie, imo tyrannice, a quibusdam schismaticis vel anathematizatis atque depositis institutus Ecclesiam, donec sedis apostolicæ sanctionibus inobediens perseverans, ejus sententiam, tam de se quam de patriarcha nostro Ignatio, spreverit, et conciliabuli acta, quod se auctore contra sedis apostolicæ reverentiam congregatum est, anathematizare distulerit. Sequimurautem sanctam synodum, et amplectimur, quam beatæ recordationis papa Nicolaus, cui et ipse dominice coangelice, summe pontifex Adriane, subcripsisti, ante sacratissimum Petri et Pauli c apostolorum exmii corpus celebravit simul et quam tu ibi ipse nuper egisti, et omnia, quæ in his statuta sunt, secundum decreti vestri moderationem venerabiliter conservabimus, recipientes quos recipiunt, et domnantes omnes qui in illis damnati sunt, et præcipue jam dictum Photium, et Gregorium Syracusanum, patricidas videlicet, qui contra spiritalem patrem suum linguam eximere minime formidarunt ; atque perseverantes in schismate sequaces eorum, necnon et qui in illorum communionis societate permanserunt, communionis, omnis gratia eos cum ipsis indignos, si tamen vobiscum non obedierint, judicantes. Etenim quorum se quis communioni miscuit, ipsorum similem meruit in justificatione vel damnatione sententiam. Synagogas vero malignantium, ims speluncam latronum, et eonventicula sanguinum, et fabricatorum mendacii, atque inventorum perversorum dogmatum, quas sub Michaele imperatore bis contra beatissimum patriarcham Ignatium et semel c Forte abundat Pauli. adversus apostolicæ sedis principatum factiose con- A non est admissus, rursus ab Adriano sanctissimo spiraverunt insolubilibus anathematis nexibus innodamus, et defendentes ea, vel impia gesta ipsorum celantes, et non potius, si hæc invenerint, concremantes, et anathematizantes usque ad satisfactionem et obedientiam, dignos eadem anathematis sententia judicamus. Porro de venerabilissimo Ignatio patriarcha nostro, et de iis qui ex parte hujus sunt, quod auctoritas apostilicæ sedis vestræ decrevit, tota mente sequimur, et religiosa devotione veneramur, atque pro nosse et posse nostro pia intentione ac spiritali conflictu defendimus. Quoniam, sicut prædiximus, sequentes in omnibus apostoli cam sedem, et observantes ejus omnia constituta, speramus ut in una communione quam sedes apostolica prædicat esse mereamur, in qua est integra et vera Christianæ religionis soliditas; promittentes etiam, sequestratos a communione Ecclesiæ catholicæ, id est non consentientes sedi apostica, eorum nomina inter saéra non recitanda esse mysteria. Ila c autem professionem meam ego ille a episcopus b manu propria scripsi, et tibi sanctissimo, ac ter bento, et coangelico nostro summo pontifici c, et universali papæ Adriano per legatos tuos, Donatum videlicet et Stephanum sanctissimos episcopos, atque Marinum sanctæ catholicæ et apostolica Romanæ Ecclesiæ diaconum obtuli, mense illo , die illo, indictione quota. Subscriptio. Ego ille episcopus sanctæ illius huic professionis meæ libello, facto a me in beatissimo Adriano summo pontifice et universali papa, subscripsi, et testes qui subscriberent rogavi. Subscriptio testium. Ego ille basilicos & hic, huic libello facto ad illo in Adriano beatissimo summo pontifice et universali papa, rogatus ad eo testis subscripsi. ANASTASII NOTA IN PRÆCEDENTEM LIBELLUM. Notandum est, et memoriæ commendandum, quoniam libelli hujus tenorem beatæ recordationis Nicolaus papa exposuit: sed quia tunc a prævaricatoribus a Ille. Ex Græco pronomine d deiva, talis. EDIT. ROM. b Episcopus Sanctæ illius Ecclesiæ. EDIT. EAD. e Summo pontifici. Quamvis Græce sumшus acrotatus appelletur, quia hoc nomen inusitatum apud illos, et valde absonum idiomati, Græcorum apparet. pro summo, Græcus interpres magnum vel maximum posuit. Verumtamen quos illi archiereas dicunt, summos pontifices, vel summos sacerdotes, interpretes nostri, sive principes sacerdotum transtulisse inveniuntur. EDIT. EAD. Mense illo. Cætera ideo hic tempora posita non sunt, quianon pariter omnes hujus professionis chirographi conscripserunt, sed unusquisque qui in dignitate sua, vel in ecclesiastica communione, vel in synodali cœtu recipi postulabat, illud tempus chirographo suo inserebat quo veniens id scribebat, et testium a se rogatorum subscriptione roboratum vicariis tradebat. EDIT. EAD. Subscriptio. Hic in codice authentico Græco post Latinum libellum positus est idem ipse libellus B D papa, mutato nomine pontificis Constantinopolimest transmissus, secundum cujus firmationes archiepiscopi metropolitani, et cæteri episcopi Constantinopolitana diœcesos, necnon et omnes omnino clerici, qui vel in honore vel in communione essent, syngraphum sedi apostolicæ Græce scriptum, et tam propriæ manus scripto, quam testium a se rogatorum testimonio et subscriptione roboravere, nomina et tempus signantes, quo singuli chirographum suum scribebant, et sedis ap stolicæ vicariis porrigebant, ita ut nullus vel antistitum vel reliquorum clericorum in synodalem fuerit conventum receptus, qui non secundum exemplar hujus codicilli chirographum scripsit, et missis sedis apostolicæ ecclesiæ Romanæ minime deferendum porrexit. Verum postquam omnes chirographa sua fecerunt, et testibus roborata tradiderunt, surrexerunt quidam eorum, et ad sanctissimum patriarcham Ignatium atque ad Basilium pium imperatorem accedentes, secreto dixerunt, non bene factum fuisse, quod Ecclesiam Constantinopolitanam tanta subjectione Romanæ subdi Ecclesiæ permiseri t, ita ut hanc ei tanquam dominæ ancillam tradiderint. Quibus verbis imperator commotus, jussit primoribus, qui vicariorum apostolicæ sedis obsequio deputaverint unum, illi ad aliquam ecclesiam cum suis pergerent, ipsi mansionem eorum ingressi chirographa illa latenterauferrent: nameos palam scandalizare penitus recusabat. Cum ergo vicarii, Donatus scilicet et Stephanus episcopi, atque Marinus diaconus ad collocutionem patriarchæ perrexissent, custodes fures facti, penetrantesdomum, quamdam partem clanculo ex numerosis illis chirographis abstulere. Quo vicarii reversi comperto, taliter interalia imperatori dicentes direxere. Nos quidem Romam ob amissa chirographa redire: no audebimus, tutamen inchoata pro Ecclesiæ statu pietatis nihil omnino mercedis lucraberis. Nos autem, qui pro causa nuptialis contractus inter utrum◄ que imperatorem efficiendi aderamus, his ei verbis dicta transmisimus: Non decet imperatoriam potestatem antea facere quæ destruenda sunt, vel destruere quæ non destruenda consistunt. Cum ergo consensu tuo chirographa facta fuerint, si male consensisti, palam pœnitentiam age, et quod fecisti, non clam, sed palam destrue. Jam verò si bene fecisti consentiendo, ut sedi apostolicæ pro futura cautela fierent ab episcopis chirographa, quamobrem ea, pœnitens de bono, sublata tegi consentis? Jam vero si fateris quod non voto tuo factum fuerit ut auferrentur chirographa, respondemus: Tum liquido patebit voto tuo non fuisse tantum piaculum Græce interpretatus, quamvis pro ignorantia Latinarum litterarum jam nunc Latine hune scribere Græci paulatim omitant. Sed notandum est quia si hujus libelli aliqua in Græca interpretatione videntur haberi aliter quam in Latina editione, non voluntate, sed necesitate factum est. Interpres enim in quibusdam quidem proprietates Græcæ dictionis minus consequens, in quibusdam vero Latinitatis eloquia liquide nesciens, parum quid ex eodem libello mutasse dignoscitur. EDIT. EAD. f Ille. Non solum diversæ dignitatis episcopi, sed et reliqui sacerdotes, et clerici, ac monachi, sicut chirographum: ita et subscriptiónem hujusmodi patraverunt. EDIT. EAD. g Basilicos. Hic nomen hominis proprium ponitur, sed hoc nomen dignitatis habetur. Basilicos Græce dicitur imperialis natura, aut exspatharii imperialis, aut prospatharii, aut alterius dignitatis. Imperiales homines fuerunt, qui rogati testimonii sui scripto et astipulatione chirographa sigillatim roboraverunt. EDIT. EAD. exposita est, cujus et superius mentionem fecimus, ut cognoscatis concordiam nostram. Sanctissimi vicarii senioris Romæ dixerunt: Legatur. Et accipiens Stephanus Deo amicissimus diaconus et devotus notarius legita: Definitio Thomæ metropolitæ Tyri primi sessoris b, et primatis sedes Theupoleos Antiochiæ, et Helex presbyteri et syncelli throni Hierosolymorum, sanctæ Christi Dei civitatis locum, et personam tenentis Theodosii sanctissimi patriarchæ Hierosolymorum habita Constantinopoli, priusquam vicarii pervenissent senioris Romæ. commissum, cum hos distringens, quos vicariis pro A damus. Legatur autem et definitio quæ hic a nobis custodia dedisti, quæ ablata sunt eos reddere jure oɔe eris: neque enim alii debent restituere, vel corrigere, si quid vicarii perdiderunt, vel si quid sinistri perpessi sunt, nisi illi qui nos cum suis omnibus ad custodiendum reverenter, et salvandum integriter imperatoria pietate receperunt. At vero imperator, his auditis, accersivit vicarios, et eis omnia chirographa reddidit, ita ut nec unum saltem deficere pateretur, dicens: Ego quidem ut magistram ecclesiasticorum negotiorum sedem apostolicam per meos legatos adii, et ideo vestram præsentiam præstolatus sum, ut vestro decreto et solertia Ecclesia nostra remedia sanitatis reciperet, et nos non nostris motibus, sed vestræsententiæ pareremus. Ergo chirographa, quæ a nostris sacerdotibus, ac cunctis clericis salubriter exegistis, recipite, et spirituali patri nostro sanctissimo papæ repræsentate: ita ut si quis eorum per abrupta vitiorum, vel devia pravitaum solito incedere more tentaverit, his B quodammodo habenis, ab eo refrenetur et talibus loris ad rectum justitiæ tramitem revocetur. Quo facto vicarii gavisi, libellos acceptos nobis caute deferendos tradiderunt: qui videlicet antequam remeandi ad patriam iter arripuissent, separati sumus, quia a Dyrrachio navigio venimus Sipontum, deinde terreno itinere Beneventum, posthæc Romam, eosdem libellos portantes: missi vero sedis apostolicæ, a Dyrrachio simili modo navim ingressi, Anconam petebant: sed Exdavenorum piratas incurrentes, omnia quæ possidere videbantur penitus amiserunt, et simul codicem actionum præsentis synodi. Verum ego qui Romanæ bibliothecæ curam gerebam, studium habui a Constantinopoli mecum ipsius synodi codicem deferendi, delatumque summo pontifici præsentavi, ac per hæc factum est, ut sedes apostolica, Deo auctore, codicem synodi per nos susciperet, et libellos missis puidem a nobis redditos, sed per nos salvatos haberet, quos nimirum, si missi penes se ut codicem synodi, et cætera scripta haberent, hos procul dubio perderent. Et post completionem libelli silentio facto, surgens Bahanes famosissimus patricius et præpositus dixit: Imperatores nostri sancti quod justum est quærunt, et canonem adimpleturi sunt, non ad voluntatem suam, sed ad profectum multorum, et sicut Deus reficitur. Vos autem ad hæc convenistis, ut sicut conspicitis, justitiam et veritatem faciatis. Sanctissimi vicarii senioris Romæ dixerunt: Placet omnibus vobis libellus iste, qui plenus fide, et canonizatus, atque perfectus omni sapientia existat ? est orthodoxus gratia divina a Romanorum Ecclesia missus. Tota sancta synodus exclamavit: Juste et convenienter lectus nobis libellus expositus est a sancta Romanorum Ecclesia, et propterea omnibus placet. Bahanes famosissimus patricius et præpositus ex persona sacri senatus ad Orientis vicarios dicit: Dicite et ipsi manifestius quid videatur vobis super lecto libello? putas concordatis Romanis, an non? Sanctissimi vicarii Orientis dixerunt: Concor a Legerant jam isti decreta Nicolai papæ, et quia non putabant vicarios Romam mittendos, idcirco definitionem hanc ante ipsorum adventum exposuerunt, nihil tamen aliud nisi quod præfatus apostolicæ memoriæ papa multo ante decreverat, se sequi penitus demonstrantes. b Primi sessoris. Primum sessorem, id est protothronum, sive primum sessorem dicunt episcopum, Vestris ecclesiasticis negotiis confusionem patientibus ex instigatione odientis bonum dæmonis, et zizaniorum satoris, omnium procurator atque provisor erexit Romano principatui rectorem Deo amicissimum et veritatis ferventissimum amatorem, piissimum videlicet Basilium magnum imperatorem, per quem ecclesiastica scandala, et offendicula modis omnibus interimere, et omnem Christianum orbem ad meliorem et nitidiorem ordinem adducere voluit: qui secundum intentionem divini consili omnia et dicere et facere anhelans, convocavit et humilitatem nostram de orientalibus sedibus acdiocesibus, ut cum his qui putabantur advenire atque concurrere a seniori Roma, sanctissimis vicariis, circumspecte ecclesiastica dissolveremus certamina, propter quod et nunc usque perseverantes, illorum præstolamur adventum. Quoniam vero multa facta est tarditas, et suspicamur ex Agarenorum tyrannica potestate propter tantam moram multas nobis superventuras calamitates atque necessitates, imo vero et nostrum totum genus Christianorum propter talem causam summittendum variis tentationibus, nequaquam eos, qui a Roma venire putabantur, exspectare e justum putavimus, sed et superfluum et supervacuum arbitramur esse: præsertin cum ea. quæ Romæ regulariter ac synodice gesta sunt, præ manibus habeamus, ita ut hinc constet una nobiscum esse beatissimum papam Nicolaum per litterarum suarum voces, adhuc etiam et successorem ejus beatissimum Adrianum papam per proprias epistolas. Nam et Christum Dominum nostrum per Evangelium, tanquam per vivam vocem, loqui convenienter arbitramur, et credimus; necnon et apostolum Paulum, et reliquos omnes apostolos, prophetas, atque doctores. Ipsi ergo habentes nobiscum beatisD simum papam Adrianum, ineptum et incongruum omnino putamus despicere fluctuantem Christi et Salvatoris nostri Ecclesiam per dilationem dispositionis, quæ illi debetur. Hinc ergo velut ex necessitate, nunc vobis denuntiamus justificationem Dei, eorum scilicet episcoporum qui ad Theopolitanam, hoc est Antiochenam pertineant Ecclesiam. EDIT. ROM. с c Exspectare. Quando hæc isti dicebant, annum integrum Constantinopoli morantes habebant; verum nota quia sine sedis apostolicæ præmissis decretis nil agunt. EDIT. EAD. |