Lactantius, De mortibus persecutorum 48: CSEL XXVII, 2, 228 ff. Licinius vero accepta exercitus parte ac distributa traiecit exercitum in Bithyniam paucis post pugnam diebus Nicomediam ingressus gratiam deo, cuius auxilio vicerat retulit ac die Iduum Iuniarum Constantino atque ipso ter consulibus de restituenda ecclesia huius modi litteras ad praesidem datas proponi iussit: 5 Cum feliciter tam ego Constantinus Augustus quam etiam ego Licinius Augustus apud Mediolanum convenissemus atque universa, quae ad commoda et securitatem publicam pertinerent, in tractatu haberemus, haec inter caetera, quae videbamus pluribus hominibus profutura, vel in primis ordinanda esse credidimus, quibus divinitatis reverentia continebatur, ut daremus et Christianis et omnibus liberam potestatem 10 sequendi religionem, quam quisque voluisset, quo quidquid <est> divinitatis in sede caelesti, nobis atque omnibus qui sub potestate nostra sunt constituti, placatum ac propitium possit existere. Itaque hoc consilium salubri ac rectissima ratione ineundum esse credidimus, ut nulli omnino facultatem abnegandam putaremus, qui vel observationi Christianorum vel ei religioni mentem suam dederat, 15 quam ipse sibi aptissimam esse sentiret, ut possit nobis summa divinitas, cuius religioni liberis mentibus obsequimur, in omnibus solitum favorem suum benivolentiamque praestare. Quare scire dicationem tuam convenit placuisse nobis, ut amotis omnibus omnino condicionibus, quae prius scriptis ad officium tuum datis super Christianorum nomine <continebantur, et quae prorsus sinistra et a nostra clementia aliena esse> 20 videbantur, <ea removeantur, et> nunc libere ac simpliciter unus quisque eorum qui eandem observandae religionis Christianorum gerunt voluntatem citra ullam inquietudinem ac molestiam sui id ipsum observare contendant. Quae sollicitudini tuae plenissime significanda esse credidimus, quo scires nos liberam atque absolutam colendae religionis suae facultatem isdem Christianis dedisse. Quod cum isdem a 25 nobis indultum esse pervideas, intellegit dicatio tua etiam aliis religionis suae vel observantiae potestatem similiter apertam et liberam pro quiete temporis nostri (esse) concessam, ut in colendo quod quisque delegerit, habeat liberam facultatem. <Quod> a nobis factum est, ut neque <cuiquam> honori neque cuiquam religioni <detractum> aliquid a nobis (videatur). Atque hoc insuper in persona Christianorum statuendum esse censui- 30 mus, quod, si eadem loca, ad quae antea convenire consuerant, de quibus etiam datis ad officium tuum litteris certa antehac forma fuerat comprehensa, priore tempore aliqui vel a fisco nostro vel ab alio quocunque videntur esse mercati, eadem Christianis sine pecunia et sine ulla pretii petitione, postposita omni frustratione atque ambiguitate restituant, qui etiam dono fuerunt consecuti, eadem similiter isdem Christianis quantocius reddant, 35 etiam vel hi, qui emerunt vel qui dono fuerunt consecuti, si petiverint de nostra benivolentia aliquid, vicarium 1 postulent, quo et ipsis per nostram clementiam consulatur. Quae omnia corpori Christianorum protinus per intercessionem tuam ac sine mora tradi oportebit. Et quoniam idem christiani non ea loca tantum ad quae convenire consuerunt, sed alia etiam habuisse noscuntur ad ius corporis eorum id est ecclesiarum, non hominum 40 singulorum, pertinentia, ea omnia lege quam superius comprehendimus, citra ullam prorsus ambiguitatem vel controversiam isdem Christianis id est corpori et conventiculis eorum reddi iubebis, supra dicta scilicet ratione servata, ut ii qui eadem sine pretio, sicut diximus, restituant, indemnitatem de nostra benivolentia sperent. In quibus omnibus supra dicto corpori Christianorum intercessionem tuam efficacissimam exhibere debebis, 45 1 Das Reich war in 4 Präfekturen, 13 Diöcesen u. 117 Provinzen geteilt; der Statthalter der Diöcese führte den Titel vicarius, vgl. TнMOMMSEN, Abriß d. röm. StR2, L 1907, 357. ut praeceptum nostrum quantocius compleatur, quo etiam in hoc per clementiam nostram quieti publicae consulatur. Hactenus fiet, ut, sicut superius comprehensum est, divinus juxta nos favor, quem in tantis sumus rebus experti, per omne tempus prospere successibus nostris cum beatitudine publica perseveret. Ut autem huius sanctionis (et) beni5 volentiae nostrae forma ad omnium possit pervenire notitiam, prolata programmata tuo haec scripta et ubique proponere et ad omnium scientiam te perferre conveniet, ut huius nostrae benivolentiae sanctio latere non possit. 96. Kaiser Konstantin überträgt die Untersuchung der Anklagen gegen Caecilian v. Carthago einer Synode in Rom (313). 10 Brief Konstantins an Bischof Melchiades v. Rom: Eusebius h. e. X 5 18 ff. HEFELE I 199 ff.; LANGEN 1 390 ff.; BONWETSCH, RE 4, 1898, 788 ff. ; 23, 1913, 351; HARNACK, LG 1 744 f.; RE 12, 1903, 548; HLECLERG, L'Afrique chrétienne I, P 1904, 312 ff.; OSEECK, G. d. Untergangs d. antiken Welt III, B 1909, 313 ff.; FMARTRAYE, La répression du donatisme etc., Mém. de la soc. nat. des antiqu. de France 73, 1914, 23 ff.; BARDENHEWER, LG II 646. 15 18. Κωνσταντίνος Σεβαστὸς Μιλτιάδῃ ἐπισκόπῳ ̔Ρωμαίων καὶ Μάρκῳ· ἐπειδὴ τοιοῦτοι χάρται παρὰ ̓Αννλίνου τοῦ λαμπροτάτου ἀνθυπάτου τῆς ̓Αφρικῆς πρός με πλείους ἀπεστάλησαν, ἐν οἷς ἐμφέρεται, Καικιλιανὸν τὸν ἐπίσ κοπον τῆς Χαρταγενησίων πόλεως παρά τινων κολλήγων αὐτοῦ τῶν κατὰ τὴν ̓Αφρικὴν καθεστώτων ἐν πολλοῖς πράγμασιν εὐθύνεσθαι, καὶ 20 τοῦτό μοι βαρὺ σφόδρα δοκεῖ τὸ ἐν ταύταις ταῖς ἐπαρχίαις, ἃς τῇ ἐμῇ καθοσιώσει αυθαίρετος ἡ θεία πρόνοια ἐνεχείρισεν, (κἀκεῖσε πολὺ πλῆθος λαοῦ), ὄχλον ἐπὶ τὸ φαυλότερον ἐπιμένοντα εὑρίσκεσθαι ὡσανεὶ διχοστατοῦντα, καὶ μεταξὺ ἐπισκόπους διαφορὰς ἔχειν, 19. ἔδοξέ μοι, ἵν ̓ αὐτὸς ὁ Καικιλιανὸς μετὰ δέκα ἐπισκόπων, τῶν αὐτὸν εὐθύνειν δοκούντων, καὶ δέκα ἑτέρων, οὓς αὐτὸς τῇ ἑαυτοῦ 25 δίκῃ ἀναγκαίους ὑπολάβοι, εἰς τὴν ̔Ρώμην πλῷ ἀπιέναι [μὴ ἀναβάλοιτο], ἵν ̓ ἐκεῖσε ὑμῶν παρόντων, ἀλλὰ μὴν καὶ ̔Ρετικίου καὶ Ματέρνου καὶ Μαρίνου 1, τῶν κολλήγων ὑμῶν, οὓς τούτου ἕνεκεν εἰς τὴν ̔Ρώμην προσέταξα ἐπισπεῦσαι, δυνηθῇ ἀκουσθῆναι, ὡς ἂν καταμάθοιτε τῷ σεβασμιω τάτῳ νόμῳ ἁρμόττειν. 20. ἵνα μέντοι καὶ περὶ πάντων αὐτῶν τούτων πληρεστάτην 30 δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν, τὰ ἀντίτυπα τῶν ἐγγράφων τῶν πρὸς με παρὰ ̓Ανυλίνου ἀποσταλέντων, γράμμασιν ἐμοῖς ὑποτάξας, πρὸς τοὺς προειρημένους κολλήγας ὑμῶν ἐξέπεμψα, οἷς ἐντυχοῦσα ἡ ὑμετέρα στερρότης δοκιμάσει, ὅντινα χρὴ τρόπον τὴν προειρημένην δίκην ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι καὶ κατὰ τὸ δίκαιον τερμα τίσαι, ὁπότε μηδὲ τὴν ὑμετέραν ἐπιμέλειαν λανθάνει, τοσαύτην με αἰδῶ τῇ ἐν35 θέσμῳ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ ἀπονέμειν, ὡς μηδὲν καθόλου σχίσμα ἢ διχοστασίαν ἔν τινι τόπῳ βούλεσθαί με ὑμᾶς καταλιπεῖν. ἡ θειότης ὑμᾶς τοῦ μεγάλου θεοῦ διαφυλάξοι πολλοῖς ἔτεσι, τιμιώτατε. 40 Mansi 11 513. LAUCHERT XIX 29 ff.; HEFELE I 219. 241; HAUCK, RE 1, 1896, 499; RB RACKHAM, Studia bibl. et eccles., Oxford 1891, III 139 ff.; ACHELIS II 134. 332. 97. 1. Synode zu Ancyra: Zölibat. can. 10. Διάκονοι ὅσοι καθίστανται, παρ' αὐτὴν τὴν κατάστασιν εἰ ἐμαρτύραντο καὶ ἔφασαν χρῆναι γαμῆσαι, μὴ δυνάμενοι οὕτως μένειν, οὗτοι μετὰ ταῦτα γαμήσαντες ἔστωσαν ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ διὰ τὸ ἐπιτραπῆναι αὐτοὺς ὑπὸ 1 Reticius, B. v. Autun; Maternus, B. v. Köln; Marinus, B. v. Arles. 2 in Galatien. τοῦ ἐπισκόπου· τοῦτο δὲ εἴ τινες, σιωπήσαντες καὶ καταδεξάμενοι ἐν τῇ χειρο τονίᾳ μένειν οὕτως, μετὰ ταῦτα ἦλθον ἐπὶ γάμον, πεπαῦσθαι αὐτοὺς τῆς διακονίας. 98. 2. Synode zu Ancyra: Bußwesen. can. 4. Περὶ τῶν πρὸς βίαν θυσάντων, ἐπὶ δὲ τούτοις καὶ τῶν δειπνησάν των εἰς τὰ εἴδωλα, ὅσοι μὲν ἀπαγόμενοι καὶ σχήματι φαιδροτέρῳ ἀνῆλθον καὶ 5 ἐσθῆτι ἐχρήσαντο πολυτελεστέρα καὶ μετέσχον τοῦ παρασκευασθέντος δείπνου ἀδιαφόρως, ἔδοξεν ἐνιαυτὸν ἀκροᾶσθαι, ὑποπεσεῖν δὲ τρία ἔτη, εὐχῆς δὲ μόνης κοινωνῆσαι ἔτη δύο, καὶ τότε ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ τέλειον. can. 5. Οσοι δὲ ἀνῆλθον μετὰ ἐσθῆτος πενθικῆς καὶ ἀναπεσόντες ἔφαγον μεταξὺ δι ̓ ὅλης τῆς ἀνακλίσεως δακρύοντες, εἰ ἐπλήρωσαν τὸν τῆς ὑποπτώσεως 10 τριετῆ χρόνον, χωρὶς προσφορᾶς δεχθήτωσαν· εἰ δὲ μὴ ἔφαγον, δύο ὑποπεσόντες ἔτη τῷ τρίτῳ κοινωνησάτωσαν χωρὶς προσφορᾶς, ἵνα τὸ τέλειον τῇ τετραετίᾳ λάβωσι, τοὺς δὲ ἐπισκόπους ἐξουσίαν ἔχειν τὸν τρόπον τῆς ἐπιστροφῆς δοκιμάσαντας φιλανθρωπεύεσθαι ἢ πλείονα προστιθέναι χρόνον· πρὸ πάντων δὲ καὶ ὁ προάγων βίος καὶ ὁ μετὰ ταῦτα ἐξεταζέσθω, καὶ οὕτως ἡ φιλανθρωπία ἐπιμετρείσθω. 15 can. 6. Περὶ τῶν ἀπειλῇ μόνον εἰξάντων κολάσεως καὶ ἀφαιρέσεως ὑπαρ χόντων ἢ μετοικίας καὶ θυσάντων καὶ μέχρι τοῦ παρόντος καιροῦ μὴ μετανοησάντων μηδὲ ἐπιστρεψάντων, νῦν δὲ παρὰ τὸν καιρὸν τῆς συνόδου προσελθόντων καὶ εἰς διάνοιαν τῆς ἐπιστροφῆς γενομένων, ἔδοξε μέχρι τῆς μεγάλης ἡμέρας εἰς 20 ἀκρόασιν δεχθῆναι, καὶ μετὰ τὴν μεγάλην ἡμέραν ὑποπεσεῖν τρία ἔτη, καὶ μετὰ ἄλλα δύο ἔτη κοινωνῆ σαι χωρὶς προσφορᾶς, καὶ οὕτως ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ τέλειον, ὥστε τὴν πᾶσαν ἑξαετίαν πληρῶσαι· εἰ δέ τινες πρὸ τῆς συνόδου ταύτης ἐδέχθησαν εἰς μετάνοιαν, ἀπ ̓ ἐκείνου τοῦ χρόνου λελογίσθαι αὐτοῖς τὴν ἀρχὴν τῆς ἑξαετίας· εἰ μέντοι τις κίνδυνος καὶ θανάτου προσδοκία ἐκ νόσου ἢ 25 ἄλλης τινὸς προφάσεως συμβαίη, τούτους ἐπὶ ὅρῳ δεχθῆναι. cf. can. 9. 16. can. 22. Περὶ ἑκουσίων φόνων ὑποπιπτέτωσαν μέν, τοῦ δὲ τελείου ἐν τῷ τέλει τοῦ βίου καταξιούσθωσαν. 99. Synode zu Neocaesarea in Kappadocien (314-325): Zoelibat. Mansi II 539. LAUCHERT XIX 35 ff.; HEFELE I 242. can. 1. Πρεσβύτερος ἐὰν γήμῃ, τῆς τάξεως αὐτὸν μετατίθεσθαι, ἐὰν δὲ πορνεύσῃ ἢ μοιχεύσῃ, ἐξωθεῖσθαι αὐτὸν τέλεον καὶ ἄγεσθαι αὐτὸν εἰς μετάνοιαν. Synode zu Arles (316). 30 Mansi II 469. JGHERBST, ThQ 1821, 655 ff.; NMÜNCHEN, (Bonner) Z. f. Phil. u. kath. 35 100. 1. Synode zu Arles: Inspiration der Synoden 1. Schreiben der Synode an Bischof Silvester v. Rom. Dilectissimo papae Silvestro Marinus etc. Communi copula caritatis et unitate 40 matris ecclesiae catholicae vinculo inhaerentes, ad Arelatensium civitatem piissimi imperatoris voluntate adducti, inde te, gloriosissime papa, commerita reverentia salutamus. 1 cf. Schreiben Cyprians v. Karthago an Kornelius v. Rom über die Beschlüsse der Synode zu Karthago 253 (OŘITSCHL, C. v. K. 194, 248): placuit nobis sancto spiritu sugge rente et Domino per visiones multas et manifestas admonente . . . pacem lapsis dare (ep. 57, 5: HARTEL II, 655). Sed quoniam recedere a partibus illis minime potuisti, in quibus et apostoli quotidie sedent et cruor ipsorum sine intermissione Dei gloriam testatur. - Placuit ergo, praesente spiritu sancto et angelis eius, ut et his qui singulos quos (?) movebat iudicare, proferremus de quiete praesenti. Placuit etiam, a te qui maiores dioe5 ceses tenes, per te potissimum omnibus insinuari. (Es folgt Bericht über die Beschlüsse.) Breviarium epistolae: Domino sanctissimo fratri Silvestro Marinus vel coetus episcoporum, qui adunati fuerunt in oppido Arelatensi. Quid decreverimus communi consilio, caritati tuae significavimus, ut omnes sciant, quid in futurum observare debeant. (Es folgen die beschlossenen canones.) 10 15 20 101. 2. Synode zu Arles: Osterberechnung. can. 1. Primo loco de observatione paschae domini, ut uno die et uno tempore per omnem orbem a nobis observetur et iuxta consuetudinem literas ad omnes tu dirigas. 102. 3. Synode zu Arles: Ketzertaufe. JERNST, Ketzertaufangelegenheit i. d. altchr. Kirche nach Cyprian, Mz 1901; ACHELIS II 223. can. 8. De Afris, quod propria lege sua utuntur ut rebaptizent, placuit, ut si ad ecclesiam aliquis de haeresi venerit, interrogent eum symbolum; et si perviderint eum in patre et filio et spiritu sancto esse baptizatum, manus ei tantum imponatur, ut accipiat spiritum sanctum. Quod si interrogatus non responderit hanc trinitatem, baptizetur. 103. 4. Synode zu Arles: Ordination eines Traditors. can. 13. De his, qui scripturas sanctas tradidisse dicuntur vel vasa dominica vel nomina fratrum suorum, placuit nobis, ut quicumque eorum ex actis publicis fuerit detectus, non verbis nudis, ab ordine cleri amoveatur; nam si iidem aliquos ordinasse fuerint deprehensi, et hi, quos ordinaverunt, rationales subsistunt, non illis obsit ordinatio. Et 25 quoniam multi sunt qui contra ecclesiasticam regulam pugnare videntur et per testes redemptos putant se ad accusationem admitti debere, omnino non admittantur nisi, ut supra diximus, actis publicis docuerint. 104. 5. Synode zu Arles: Romreisen der Bischöfe. can. 19. De episcopis peregrinis, qui in urbem solent venire, placuit iis locum 30 dari ut offerant. Eusebius, Bischof von Caesarea (gest. c. 339). Historia ecclesiastica: HARNACK, LG I 551 ff.; EPREUSCHEN, RE 5, 1898, 605 ff.; ESCHWARTZ u. THMOMMSEN, Griech. chr. Schriftsteller 91-3, L 1903-09; FOVERBECK, Bischof listen i. KG d. Eus., Basel 1898 (Pr.); HARNACK, Chronologie I 70 ff.; LIGHTFOOT, S. Clement 35 of Rome, Lo 1890, vol. I; HJLAWLOR, Eusebiana, Lo 1912; BARDENHEWER, LG III 240 ff. 1. Eusebius: Aufenthalt und Ende des Petrus in Rom; Evangelium des Markus; Römische Bischofsliste. 105. τὸν II 146. ̓Επί τῆς Κλαυδίου βασιλείας ἡ πανάγαθος καὶ φιλανθρωποτάτη τῶν ὅλων πρόνοια τὸν καρτερὸν καὶ μέγαν τῶν ἀποστόλων, 40 ἀρετῆς ἕνεκα τῶν λοιπῶν ἁπάντων προήγορον, Πέτρον, ἐπὶ τὴν ̔Ρώμην ὡς ἐπὶ τηλικοῦτον λυμεῶνα βίου χειραγωγεῖ, ὃς οἷά τις γενναῖος θεοῦ στρατηγὸς τοῖς θείοις ὅπλοις φραξάμενος τὴν πολυτίμητον ἐμπορίαν τοῦ νοητοῦ φωτὸς ἐξ ἀνατολῶν τοῖς κατὰ δύσιν ἐκόμιζεν, φῶς αὐτὸ καὶ λόγον ψυχῶν σωτήριον, τὸ κήρυγμα τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας εὐαγγελιζόμενος. Η 151. Οὕτω δὴ ἐπιδημήσαντος αὐτοῖς τοῦ θείου λόγου, ἡ μὲν τοῦ Σίμω νος ἀπέσβη καὶ παραχρῆμα σὺν καὶ τῷ ἀνδρὶ καταλέλυτο δύναμις· τοσοῦτον δ ̓ ἐπέλαμψεν ταῖς τῶν ἀκροατῶν τοῦ Πέτρου διανοίαις εὐσεβείας φέγγος, ὡς μὴ τῇ εἰς ἅπαξ ἱκανῶς ἔχειν ἀρκεῖσθαι ἀκοῇ μηδὲ τῇ ἀγράφῳ τοῦ θείου κηρύγματος διδασκαλία, παρακλήσεσιν δὲ παντοίαις Μάρκον, οὗ τὸ εὐαγγέλιον 5 φέρεται, ἀκόλουθον ὄντα Πέτρου, λιπαρῆσαι ὡς ἂν καὶ διὰ γραφῆς ὑπόμνημα τῆς διὰ λόγου παραδοθείσης αὐτοῖς καταλείψοι διδασκαλίας, μὴ πρότερόν τε ἀνεῖναι ἢ κατεργάσασθαι τὸν ἄνδρα, καὶ ταύτῃ αἰτίους γενέσθαι τῆς τοῦ λεγομένου κατὰ Μάρκον εὐαγγελίου γραφῆς. 2. Γνόντα δὲ τὸ πραχθέν φασι τὸν ἀπόστολον ἀποκαλύψαντος αὐτῷ τοῦ πνεύματος, ἡσθῆναι τῇ τῶν ἀνδρῶν προθυ- 10 μίᾳ κυρῶσαί τε τὴν γραφὴν εἰς ἔντευξιν ταῖς ἐκκλησίαις. 3. Κλήμης ἐν ἕκτῳ τῶν Ὑποτυπώσεων παρατέθειται τὴν ἱστορίαν, συνεπιμαρτυρεῖ δὲ αὐτῷ καὶ ὁ ̔Ιεραπολίτης ἐπίσκοπος ὀνόματι Παπίας. 4. Τοῦ δὲ Μάρκου μνημονεύειν τὸν Πέτρον ἐν τῇ προτέρᾳ ἐπιστολῇ· ἣν καὶ συντάξαι φασὶν ἐπ' αὐτῆς ̔Ρώμης, σημαίνειν δὲ τοῦτ ̓ αὐτόν, τὴν πόλιν τροπικώτερον Βαβυλῶνα προσείποντα διὰ 15 τούτων· ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μάρκος ὁ υἱός μου 1. ΠΙ 12. Πέτρος δ ̓ ἐν Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ τε καὶ ̓Ασίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ διασπορᾶς Ιουδαίοις ἔοικεν 2. ὃς καὶ ἐπὶ τέλει ἐν ̔Ρώμῃ γενόμενος ἀνεσκολοπίσθη κατά κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας παθεῖν. - 2. Τῆς δὲ Ρωμαίων ἐκκλησίας μετὰ τὴν Παύλου 20 καὶ Πέτρου μαρτυρίαν πρῶτος κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν Λίνος. μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ γράφων 3 ἀπὸ ̔Ρώμης ὁ Παῦλος κατὰ τὴν ἐπὶ τέλει τῆς ἐπιστολῆς πρόσρησιν. — 4 8. 9. Λίνος . . πρῶτος μετὰ Πέτρον τῆς ̔Ρωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν . . κληρωθείς· . . ὁ Κλήμης τῆς ̔Ρωμαίων καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος καταστάς. - 13. (Τίτου) κατὰ δεύτερον ἔτος βασιλείας Λίνος τῆς 25 Ρωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ανεγκλή τῳ ταύτην παραδίδωσιν. - 15. Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς ἡγεμονίας (sc. Δομετιανοῦ) τῆς ̔Ρωμαίων ἐκκλησίας Ανέγκλητον ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης (Phil. 43). — 21. Εν τούτῳ (d. h. zur Zeit des Cerdo, des dritten Bischofs v. Alexandrien, nach Annianus und Abilius) δὲ ̔Ρωμαίων εἰσέτι Κλήμης ἡγεῖτο, 30 τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ πρῶτος ἦν, καὶ μετ ̓ αὐτὸν Ανέγκλητος. - 36 2. Καθ' δν ἐγνωρίζετο Παπίας τῆς ἐν ̔Ιεραπόλει παροικίας καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ πλείστοις εἰσέτι νῦν διαβόητος Ιγνάτιος, τῆς κατὰ ̓Αντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος. 106. 2. Eusebius: Petrus Vorsteher der Gemeinde zu Antiochien und zu Rom. Chronicorum libri II ed. ASchoene t. II, B 1866, 152. 156. HARNACK, LG I 556 ff. 35 Πέτρος ὁ κορυφαῖος τὴν ἐν ̓Αντιοχείᾳ πρώτην θεμελιώσας ἐκκλησίαν εἰς ̔Ρώμην ἄπεισι κηρύττων τὸ εὐαγγέλιον· ὁ δ ̓ αὐτὸς μετὰ τῆς ἐν ̓Αντιοχείᾳ ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐν ̔Ρώμῃ πρῶτος προέστη ἕως τελειώσεως αὐτοῦ 40 (Sync. 627 7). Μάρκος ὁ εὐαγγελιστὴς Αἰγύπτῳ καὶ ̓Αλεξανδρείᾳ τὸν σωτή ριον λόγον εὐηγγελίζετο (Sync. 628 9). Τῆς ̓Αντιοχέων ἐκκλησίας πρῶτος ἐπίσκοπος Εὐόδιος ἐχρημάτισεν ἔτη κι' (Sync. 628 11). (Νέρων) ἐπὶ πᾶσι δ ̓ αὐτοῦ τοῖς ἀδικήμασι καὶ τὸν πρῶτον κατὰ Χριστιανῶν ἐνεδείξατο διωγμόν, ἡνίκα Πέτρος καὶ Παῦλος οἱ θειότατοι ἀπόστολοι τῷ ὑπὲρ 45 |