Zeno. Powiesc, Tom 2

asan dobrodziej asana ażeby Barbara Basi Basia Basiu Basza Baszy będę bryczka byłem całą chociaż chwili ciebie cię poważam coś cóż czyliż domu dziewczyna dzisiaj głos głosem Gonicki herbatę honor Jacenty jaką jéj jestem jeżeli kabałę kapłan Karol kiem konia Korsztynowej ksiądz księdza którą którego Kuksiewicz ledwie list lisz Ładnowa major masz miał Miłocina Miłocińskiego moją mojego mojej mospanie mości dobrodzieju mój mości mówił dalej myśli nareście nią niego niej niem niéma niewiem czy wiesz odrzekł Zeno Olgi Otóż ozwał Palmson pana Zenona pani Korelska pani Korelskiej Pani Korsztynowa pani Olga panie Zenonie panu Pargi pojedynek pojedynku pokoju potém proboszcz proszę prze przecież przemówiła rękę rozpaczy rzekł rzepak serca serce słowa słowo stryjaszek swoim swoją swojego swojej swojém sze fous téj tém teraz tobie Tomasz twarzy Walenty widząc wszy Zabrzowa zaczął zapewnie zapytał zawołał Zenonowi znowu żeby życia