ubi deest proprius Canon. Ex Concilio Mediolanensi | quâ abundat, eórum quotértio, sub sancto Cárolo. 1573. tit. 1. rum salútis patrocínium suscépit, preces Deo offert. Die Quo religiósiùs incolæ unius- Sancti qui Parochiæ patró nus est et custos, quò ad il cujusque Parochiæ festum diem colant illíus Sancti San-líus imitatiónem magis fidéles ctæve, cujus patrocínio parochiális ecclésia dicáta est, cohortatiónibus agat Párochus, ut ánimo piè répetant religiósas ejus sanctárum virtútum exercitatiónes, quarum méritis in cœlum ille vocátus, cùm sempiternâ glórià perfruátur, pro caritáte inflammentur, id Párochus præstet, cùm frequéntior in ecclésia pópulus adest, ut ipse aut álius in suggestu res ejus sanctè admirabiliterque gestas, morum disciplínam, pietális stúdia, ac virtútes pronúntiet. Tu autem, Dómine, elc. IN FESTIS BEATÆ MARIÆ VIRGINIS, quæ non habent in Breviario Canonem proprium. Ex Concilio Constantinopoli- || nitricem confitétur ; eo quod táno secundo œcuménico. 553. can. 6. ipse qui anle sécula ex Patre natus est Deus Verbum, in últimis diébus ex ipsa incarnátus et natus est talis ana S1 : IN FESTIS SANCTORUM NON PATRONORUM, quæ non habent in Breviario Canonem proprium. Ex Concilio Tridentino. 1565. Sess. 25. De invoc. Sanctorum. illos pro hominibus non oráre; vel eórum, ut pro nobis étiam singulis orent, invocatiónem esse idololatríam ; vel pugnáre cum verbo Dei, ad MANDA LANDAT sancla Synodus ómnibus Epíscopis, et céteris docendi munus sustinénti-versarique honóri uníus mebus, ut fidéles diligenter ín- diatóris Dei et hóminum Jesu struant, illos qui negant, Christi; vel stultum esse, in Sanctos, æterna felicitáte in cœlo regnántibus voce vel cœlo fruentes, invocandos mente supplicáre; impiè senesse; aut qui ásserunt, vel || tíre. INTRA OCTAVAM PATRONI VEL PATRONE. DIE SECUNDA. LECTIO II. Sermo sancti Basílii Epíscopi. Orat. in 40 Mart. Hi sunt qui acceptam à Deo radísi portæ, dignum profectò exercitibus Angelórum, Patriarchis, Prophétis et Justis ómnibus spectáculum. DIE TERTIA Sermo sancti Augustíni Epí- nostram regiónem, quasi turres quædam contra adversariórum incursum munientes, refúgium éxhibent. Beneficium hoc, fratres dilectissimi, grátiam hanc mínimè cessantem à Deo obtinémus. Pará-hilaritáte, castâ congregatum est hic Christiánis auxí- || tióne, fidéli cogitatióne, filium. Qui áliquâ prémitur angústiâ, ad hos cónfugit; qui rursus lætátur, ad hos recurrit hic ut à malis liberé-bus. Illi magni, nos parvi; tur, ille ut duret in rebus lætis. Hæc múlier orans pro filiis audítur, peregrinanti viro réditum incólumem, ægrotanti verò salutem implórat et óbtinet. denti prædicatióne. Non parva pars imitatiónis est, meliórum congaudére virtúti sed benedixit Dóminus pusillos cum magnis. Præcessérunt, præminuérunt. Si eos sequi non valémus actu, sequámur affectu si non glóriâ, certè lætítiâ : si non méritis, votis : si non passióne, compassióne : si non excelléntiâ, connexióne. Non nobis parum videátur, quod ejus córporis membra sumus, cujus et illi quibus æquiparári non póssumus. Quia, si unum membrum pátitur, compatiuntur ómnia membra; ita, cùm glorificátur unum membrum, congaudent ómnia membra. LECTIO III. || DEB LECTIO III. neque enim quia impassibilis GLORIA cápiti unde consú-omníno, ideo et incompaslitur, et superióribus máni- || síbilis factus est. bus, et ínfimis pédibus. Sicut ille unus ánimam suam pro nobis pósuit, ita et imitáti sunt Mártyres, et ánimas pro fratribus posuerunt. Fructus labóris ergo illórum étiam nos sumus. Mirámur eos, miserantur nos. Gratulámur eis, precantur pro nobis. Omnes eidem Dómino parémus, eumdem magistrum | séquimur, eumdem principem comitámur, eídem cá- || piti subjúngimur, ad eamdem Jerúsalem téndimus, eamdem sectámur caritátem, eamdemque ampléctimur unitátem. DIE QUARTA. Sermo sancti Bernardi In Vigilia SS. Apostolorum TR lium Sancti, exemplum ejus, EBEMUS étiam attendere exemplum ejus; quia quámdiu in terris visus est, et cum hominibus conversátus est, declinávit neque ad déxteram, neque ad sinistram ; sed viam régiam ténuit, donec veniret ad illum qui dicit: Ego sum via, véritas et vita. Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritátem verbórum ejus, et tunc vidébitis quómodo tam verbo quàm exemplo lúxerit inter hómines : quália nobis vestígia derelíquerit, ut ambulémus per ea, et non errémus in eis. Verè, juxta Prophétam, sémita justi recta est; rectus callis justi ad ambulandum. DIE QUINTA. De Sermóne sancti Bernardi In Vigilia SS. Apostolorum Petri et Pauli. DILIGENTIORI intúitu, in fe fusiónem nostram inspiciamus; quia homo ille similis nobis fuit passibilis, ex eodem confusiónem nostram. Auxi-stivitátibus Sanctórum, conlium ejus, quia qui potens in terra fuit, poténtior est in cœlis ante fáciem Dómini Dei sui. Si enim, dum hic víve-luto formátus, ex quo et nos. ret, misertus est peccatóri- Quid ergo est, quod non sobus, et orávit pro eis; nunc lùm difficile, sed et impossitantò ámpliùs, quantò vériùs bile crédimus, ut faciámus agnoscit misérias nostras, orat ópera quæ fecit? Confundápro nobis Patrem: quia beáta mur, fratres, et contremiscá illa pátria caritátem ejus non mus. Hómines isti fuérunt immutavit, sed augmentávit; qui præcessérunt nos, qui tam mirabiliter processérunt per || nos commendáre patrociniis vias vitæ, ut vix eos hómines studeámus. Fidélis quippe fuisse credámus. Sic ergo et sermo, et omni acceptióne digaudére, et confundi debé- || gnus; ut quos solemni vene. mus : gaudére, quia patrónos || ratióne proséquimur, étiam nos præmísimus; confundi, símili conversatióne sequáquia eos imitári non póssu mus. ITA LECTIO III. TA semper gaudium nostrum in hac valle lacrymárum, lacrymárum pane condiri debet; ut semper non solùm extréma, sed et prima gáudii luctus óccupet: quia etsi magna est gaudiórum matéria, sed máxima est dolórum. Verè nobis rubor confusiónis sunt, quos vix audeámus respicere, ne dicam, imitári. Orémus ergo eos, ut ipsi propitium nobis reddant amicum suum, júdicem nostrum, qui est Deus benedictus in sécula. Amen. Tu autem, Dómine. DIE SEXTA. LECTIO II. mur. Quos beatissimos prædicámus, ad eórum beatitúdinem totâ aviditáte currámus: quorum delectámur præcóniis, sublevémur eórum patrocíniis. De Sermóne sancti Bernardi Qu Abbátis. Epíscopi. Serm. 230 in App. S. Aug. UANDO festivitátes cólimus, fratres caríssimi, diligenter debémus attendere, et lotis víribus laboráre, ut quod vi sibiliter cólitur, in nobis invisibiliter compleátur. Qui nec castitátem custódit in córpore, nec puritátem tenet in mente, quólies sanctæ solemnitátes advéniunt, in córpore vidétur habéregáudium, in corde non célebrat nisi luctum. Quale enim gáudium potest habére, in cujus ánima multis vitiis occupátâ ma gis diábolus probátur habitá- || riósa nolíte ex ore vestro prore quàm Christus? Nos verò, ferre; sed magis vicínos et fratres caríssimi, etiamsi no-próximos vestros jugiter adbis áliqua, ut solet fieri, pec- monéte, ut semper quod bocáta subrépunt, quantùm num est et honestum, loqui póssumus, cum Dei adjutó- stúdeant; ne fortè detrahen rio laborémus jej úniis, vigí- do, mala loquendo, et in liis, oratiónibus, eleemósynis sanctis festivitátibus choros mundáre sórdida; ut véniens ducendo, cántica luxuriósa Dóminus in nobis, nihil in- et túrpia proferendo de linvéniat quod óculos suæ ma- gua sua, unde debúerant jestátis offendat. Deum laudáre, inde sibi vúlnera videantur infligere.. Isti enim infelices et miseri hōmines, qui balatiónes et saltatiónes ante ipsas basílicas Sanctórum exercére nec métuunt, nec erubescunt : etsi Christiáni ad ecclésiam vénerint, pagáni de ecclésia revertuntur; quia ista consuetúdo balandi de paganórum observatióne remansit. LECTIO III. Serm. 265. FLLIOs et omnes famílias vestras admonéte, fratres, semper ut castè et justè ac salúbriter vivant: nec solùm eos verbis, sed étiam exemplis ad bona ópera provocáte. Ante ómnia ubicumque fuéritis, sive in domo, sive in itinere, sive in convívio, sive in consessu, verba túrpia et luxu |