Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor æftiva recreatur aura;

Quod latus mundi nebulæ, malusque
Jupiter urget:

Pone fub curru nimium propinqui
Solis, in terra domibus negata;
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.

ODE XXIII.

AD

VITAS

CHLOEN.

ITAS hinnuleo me fimilis, Chloe,

Quærenti pavidam montibus aviis

Matrem, non fine vano

Aurarum et filüæ metu.

Nam, feu mobilibus vepris inhorruit
Ad ventum foliis, feu virides rubum
Dimovere lacertæ,

Et corde et genibus tremit.
Atqui non ego te, tigris ut afpera
Gætulusve leo, frangere perfequor.
Tandem define matrem

Tempeftiva fequi viro.

ODE

Script. A. U. C. DCCXXX.

QUIS defiderio fit pudor aut modus

Tam cari capitis? Præcipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam Pater
Vocem cum cithara dedit.
Ergo Quintilium perpetuus fopor
Urget! cui Pudor, et Juftitiæ foror
Incorrupta Fides, nudaque Veritas

Quando ullum inveniet parem?
Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.
Tu fruftra pius, heu! non ita creditum
Pofcis Quintilium Deos.

Quid fi Threïcio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem;
Non vanæ redeat fanguis imagini,
Quam virga femel horrida,
Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum! Sed levius fit patientia,
Quidquid corrigere eft nefas.

ODE XXV.

AD LYDIA M.

PARCIUS junctas quatiunt feneftras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi fomnos adimunt; amatque
Janua limen,

Quæ prius multum facilis movebat
Cardines. Audis minus et minus jam,
Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?'

Invicem mochos anus arrogantes
Flebis in folo levis angiportu,
Thracio bacchante magis fub inter-
lunia vento:

Cum tibi flagrans amor, et libido
Quæ folet matres furiare equorum,
Sæviet circa jecur ulcerofum ;
Non fine queftu,

Læta quod pubes edera virente
Gaudeat, pulla magis atque myrto,
Aridas frondes Hiemis fodali

Dedicet Euro.

ODE

ODE XXVI.

AD MUSAM DE ELIO LAMIA.

Script. A. U. C. DCCXXXI.

MUSIS amicus, triftitiam et metus

Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis; queis fub Arcto
Rex gelidæ metuatur oræ,

Quid Tiridaten terreat, unice
Securus. O quæ fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,

Necte meo Lamiæ coronam,

Pimpleï dulcis! Nil fine te mei

Poffunt honores. Hunc fidibus novis,

Hunc Lesbio facrare plectro
Teque tuasque decet forores.

ODE XXVII.

AD SODALES INTER POCULA RIXANTES.

NATIS in ufum lætitiæ scyphis

Pugnare Thracum eft. Tollite barbarum
Morem, verecundumque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces

Immane quantum difcrepat! Impium

Lenite clamorem, Sodales,
Et cubito remanete preffo.

Vultis feveri me quoque fumere
Partem Falerni? Dicat Opuntia
Frater Megillæ, quo beatus

Vulnere, qua pereat sagitta.

Ceffat voluntas? Non alia bibam

Mercede. Quæ te cunque domat Venus,
Non erubefcendis adurit

Ignibus, ingenuoque femper

Amore peccas. Quidquid habes, age,
Depone tutis auribus.... Ah! mifer,
Quanta laboras in Charybdi,

Digne puer meliore flamma!

Quæ faga, quis te folvere Theffalis
Magus venenis, quis poterit Deus?
Vix illigatum te triformi

Pegafus expediat Chimæra.

ODE XXVIII.

NAUTAM INTER ET ARCHYTÆ UMBRAM DIALOGUS.

Script. A. U. C. DCCXXXII.

NAUTA.

TE maris ac terræ, numeroque

Menforem cohibent, Archyta,

carentis arena

Pulveris exigui prope litus parva Matinum

Munera; nec quidquam tibi prodeft Aerias tentaffe domos, animoque rotundum

Percurriffe polum, morituro.

ARCHYTE