Sive mutata juvenem figura
Ales in terris imitaris, almæ
Filius Maiæ, patiens vocari
Cæfaris ultor.

Serus in cœlum redeas, diuque
Lætus interfis populo Quirini;
Neve te noftris vitiis iniquum
Ocior aura

Tollat. Hic magnos potius triumphos,
Hic ames dici Pater atque Princeps;
Neu finas Medos equitare inultos,
Te duce, Cæfar.

ODE III.

AD NAVEM QUA VEHEBATUR VIRGILIUS ATHENAS PROFICISCENS.

SIC

Script. A. U. C. DCCXXXV.

te Diva potens Cypri,

Sic fratres Helena, lucida fidera,

Ventorumque regat pater,

Obftrictis aliis præter Iapyga,

Navis, quæ tibi creditum

Debes Virgilium! finibus Atticis

Reddas incolumem, precor,

Et ferves animæ dimidium meæ.

Illi robur, et æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci

Commifit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum

Decer

Decertantem Aquilonibus,

Nec triftes Hyadas, nec rabiem Noti; Quo non arbiter Adriæ

Major, tollere feu ponere vult freta. Quem mortis timuit gradum,

Qui fixis oculis monftra natantia, Qui vidit mare turgidum, et

Infames fcopulos Acroceraunia? Nequidquam Deus abfcidit

Prudens Oceano diffociabili

Terras; fi tamen impia

Non tangenda rates tranfiliunt vada.

Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum et nefas.

Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit.

Poft ignem ætheria domo.

Subductum, Macies, et nova Febrium

Terris incubuit cohors;

Semotique prius tarda Neceffitas

Leti corripuit gradum.

Expertus vacuum Dedalus aera

Pennis non homini datis:

Perrupit Acheronta Herculeus labor.

Nil mortalibus arduum eft.

Cœlum ipfum petimus ftultitia; neque

Per noftrum patimur fcelus

Iracunda Jovem ponere fulmina.

ODE

ODE IV.

AD SESTIUM.

SOLVITUR
ITUR acris hiems grata vice Veris et Favonî,

Trahuntque ficcas machinæ carinas;

Ac neque jam ftabulis gaudet pecus, aut arator igni, Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Luna; Junctæque Nymphis Gratie decentes

Alterno terram quatiunt pede; dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt folutæ.

Nunc et in umbrofis Fauno decet immolare lucis,
Seu pofcat agna, five malit hædo.

Pallida Mors æquo pulfat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sefti,

Vitæ fumma brevis fpem nos vetat inchoare longam.
Jam te premet Nox, fabulæque Manes,

Et domus exilis Plutonia: quo fimul mearis,
Nec regna vini fortiere talis;

Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus
Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.

ODE

ODE V.

AD PYRRHAM.

QUIS multa gracilis te puer in rofa

Perfufus liquidis urget odoribus
Grato, Pyrrha, fub antro?

Cui flavam religas comam,

Simplex munditiis? Heu, quoties fidem
Mutatosque Deos flebit, et afpera
Nigris æquora ventis

Emirabitur infolens,

Qui nunc te fruitur credulus aurea!
Qui femper vacuam, femper amabilem
Sperat, nefcius auræ

Fallacis. Miferi, quibus

Intentata nites! Me tabula facer

Votiva paries indicat uvida

Sufpendiffe potenti

Veftimenta maris Deo.

Script. A. U. C. DCCXXV.

SCRIBERIS Vario fortis, et hoftium

Victor, Maconii carminis aliti,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles, te duce, gefferit.

Nos,

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem
Pelidæ ftomachum cedere nefcii,
Nec curfus duplicis per mare Ulyffeï,
Nec fævam Pelopis domum

Conamur, tenues grandia; dum pudor,
Imbellisque lyræ Mufa potens vetat
Laudes egregii Cæfaris, ac tuas,
Culpa deterere ingenî.

Quis Martem tunica tectum adamantina
Digne fcripferit? aut pulvere Troico
Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden fuperis parem?

Nos convivia, nos prælia virginum
Sectis in juvenes unguibus acrium
Cantamus, vacui, five quid urimur,
Non præter folitum leves.

ODE VII.

AD MUNATIUM PLAN CUM.

LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,

Aut Ephefum, bimarisve Corinthi

Monia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos Infignes, aut Theffala Tempe.

Sunt quibus unum opus eft intactæ Palladis arces

Carmine perpetuo celebrare; et

Undique decerptam fronti præponere olivam.
Plurimus in Junonis honorem

Aptum