0

PATROLOGIE

CURSUS COMPLETUS

SIVE

BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA,

OMNIUM, SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM

QUI

AB EVO APOSTOLICO AD INNOCENTII III TEMPORA

FLORUERUNT;

RECUSIO CHRONOLOGICA

OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER DUODECIM PRIORA ECCLESIE SÆCULA,

JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS, INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, PERQUAM DILIGENTER CASTIGATA;

DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS LECTIONIBUSQUE VARIANTIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA ; OMNIBUS OPERIBUS POST AMPLISSIMAS EDITIONES QUE TRIBUS NOVISSIMIS SECULIS DEBENTUR ABSOLUTAS DETECTIS, AUCTA;

INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS, SIVE AUCTORES ALICUJUS MOMENTI
SUBSEQUENTIBUS, DONATA;

CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITE DISPOSITIS, NECNON ET TITULIS SINGULARUM PAGINARUM MARGINEM
SUPERIOREM DISTINGUENTIBUS SUBJECTAMQUE MATERIAM SIGNIFICANTIBUS, ADORNATA ;
OPERIBUS CUM DUBIIS TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO AUCTORITATE IN ORDINE AD TRADITIONEM
ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA;

DUOBUS INDICIBUS GENERALIBUS LOCUPLETATA: ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO, QUIDQUID
UNUSQUISQUE PATRUM IN QUODLIBET THEMA SCRIPSERIT UNO INTUITU CONSPICIATUR; ALTERO
SCRIPTURÆ SACRE, EX QUO LECTORI COMPERIRE SIT OBVIUM QUINAM PATRES

ET IN QUIBUS OPERUM SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM
SCRIPTURE TEXTUS COMMENTATI SINT.

EDITIO ACCURATISSIMA, CÆTERISQUE OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR: CHARACTERUM NITIDITAS
CHARTE QUALITAS, INTEGRITAS TEXTUS, PERFECTIO CORRECTIONIS, OPERUM RECUSORUM TUM VARIETAS
TUM NUMERUS, FORMA VOLUMINUM PERQUAM COMMODA SIBIQUE IN TOTO OPERIS DECURSU CONSTANTER
SIMILIS, PRETII exiguitas, PRÆSERTIMQUE ISTA COLLECTIO, UNA, METHODICA ET CHRONOLOGICA,
SEXCENTORUM FRAGMENTORUM OPUSCULORUMQUE HACTENUS HIC ILLIC SPARSORUM,
PRIMUM AUTEM IN NOSTRA BIBLIOTHECA, EX OPERIBUS AD OMNES ÆTATES,
LOCOS, LINGUAS FORMASQUE PERTINENTIBUS, COADUNATORUM.

CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS - SCIENTIÆ ECCLESIASTICE RAMOS EDITORE.

PATROLOGIÆ LATINE TOMUS CLVII.

GOFFRIDUS ABB. VINDOCIN. THIOFRIDUS ABB. EFTERNAC, PETRUS ALPHONSI. WERNERUS ABB. S. BLASII. HUGO LUGDUN., ADELGORIUS MAGDEBURG., ARCHIEPP. PIBBO TULL. EPISC. GALTERUS AB INSULIS MAGALON. EPISC. ET LIETBERTUS ABB. S. RUFI. S. ROBERTUS ABB. MOLISM. SUAVIUS ABB. S. SEVERI. FOLCARDUS ABB. LOB. THEODORICUS ABB. S. HUBERTI ANDAGIN. MATHILDIS COMITISSA.

APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,

GOFFRIDI

ABBATIS VINDOCINENSIS

OPERA OMNIA

JUXTA EDITIONEM SIRMONDIANAM

ACCEDUNT

THIOFRIDI ABBATIS EFTERNACENSIS, PETRI ALPHONSI EX JUDÆO CHRISTIANI,
WERNERI ABBATIS S. BLASII IN SILVA NIGRA

SCRIPTA QUÆ EXSTANT

INTERMISCENTUR

HUGONIS LUGDUNENSIS, ADELGORII MAGDEBURGENSIS, ARCHIEPISCOPORUM; PIBONIS TUL-
LENSIS EPISCOPI, GALTERI AB INSULIS, MAGALONENSIS EPISCOPI, ET LIETBERTI ABBATIS
S. RUFI, S. ROBERTI ABBATIS MOLISMENSIS, SUAVII ABBATIS S. SEVERI, FOLCARDI
ABBATIS LOBIENSIS THEODORICA ABBATIS S. HUBERTI ANDAGINENSIS, MATHILDIS
COMITISSE

OPUSCULA, DIPLOMATA EPISTOLÆ

ACCURANTE J.-P. MIGNE

BIBLIOTHECA CLERI UNIVERSE

5. SIVE

CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULCS SCIENTLE ECCLESIASTICA RAMOS EDITORE

TOMUS UNICUS

VENIT 10 FR. GALLICIS.

APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,

IN VIA DICTA : AVENUE DU MAINE, 208.

1898

Epistola ad Henricum imperatorem.

ADELGORIUS ARCHIEPISCOPUS MAGDEBURGENSIS

Epistola ad episcopos Saxoniæ, Franciæ, etc., et omnes Christi fideles.
THEODORICUS ABBAS S. HUBERTI ANDAGINENSIS.

Epistola ad Leodienses.

HUGO LUGDUNENSIS ARCHIEPISCOPUS.

Epistolæ et privilegia.

PETRUS ALPONSI EX JUDÆO CHRISTIANUS.

Disciplina clericalis.

481

483

487

507

671

ANNO DOMINI MCVII

GOFFRIDUS

ABBAS VINDOCINENSIS, S. PRISCE CARDINALIS

NOTITIA HISTORICA

(Gallia Christiana nova, tom. VIII, pag. 1368.)

ricii ad eligendum episcopum Andegavensem vocatus'
Rainaldum de Martiniaco improbavit, eo quod invi-
tis electoribus arreptus fuisset a vulgo, quicum postea
in gratiam rediit. Paschalis II mitram, dalmaticam,
sandalia, aliaque dignitatis cardinalitiæ insignia Gof-
frido concessit anno 1102. Componit anno 1104 cum
Alexandro abbate Talmundi pro medietate oblatio-
num ecclesiæ S. Hilarii de Castello. Paschalem pa--
pamper 11 dies Vindocini habuit anno 1107. Circa
id tempus societatem iniit cum Cluniacensibus, quo-
rum abbas Hugo concessit illi quandiu viveret, ut
capitulo, mensæ, totique Cluniacensi ordini vice
illus absentis præesset, mortuo vero fieret pro ipso
ut pro abbate. Societatem quoque iniit cum monia-
libus Fontis Ebraldi anno 1114. Concordiam inter
Vindocinenses et Sancti Albini monachos ab Urbano
sancitam confirmavit Paschalis II bulla Goffrido data
anno 11:5. Huic anno 1117 comes Vindocinensis
satisfecit nudis pedibus ante altare Dominicum. Bul-
lam obtinuit pro dignitate cardinalis et ecclesiæ San-
ctæ Priscæ anno 1119, a Calixto II, cui ex urbe
Pictavorum Turonos venienti, noctuque a furibus
nudato, Goffridus grisiam pelliceam, variasque pelles
obtulit anno eodem. Adfuit adhuc dedicationi altaris
monasterii Roncerei factæ ab eodem papa annoque
eodem. Fulco comes uxorque Aremburgis huic obtu-
lerunt aquas et piscationes fluvii Meduanæ a muro
civitatis Andegavensis ad rupem Cancianensem anno
1124. Electo circa id tempus Honorio gratulatus est,
sed ad eum ire obstitit corporis infirmitas ex nimio
labore, multiplicique Romano itinere contracta :
duodecies enim pro Romanæ Ecclesiæ utilitate Alpes
transcenderat, terque ab ejus adversariis fuerat ca-
ptus. Vocatus circa annum 1126 ab Humbaido sedis
apostolicæ legato ad concilium Aurelianense, adesse
renuit, quod privilegiis Romanorum pontificum in-
terdictum esset, ne alodiarius beati Petri abbas Vin-
docinensis ab episcopo vel a quolibet sedis apostolicæ
legato ad concilium vocaretur. Placito de Ecclesia
Belismensi apud Cenomanos adfuit anno 1127. Bul-
lam ab Honorio II obtinuit anno 1129. Concilio Re-
mensi adfuit anno 1131, et subscripsit judicio lato
ab episcopo Aletensi in gratiam Majoris Monasterii
adversus monachos Sancti Jacuti. Denique, Dum
causa monasterii de Aquaria, quod paulo ante com-
bustum fuerat, reædificandi, fratribusque, qui inibi
inerant, necessaria procurandi Andegavum venisset,
corpus quod suum erat terræ commendavit, spiritus
vero, ut credimus, ad coelestia transmigravit vir
Kalendas Aprilis anno 1132, ut legitur in Chronico
Vindocinensi. Cæterum Goffridus ingenio fuit acri et
vivido, quod in sacris præcipue litteris canonibusque
exercitatum omnia ejus opera testantur. Hæc cul-
lecta babes Sirmondo tomo IV, præter Commen-
tarium in psalmos.

Goffridus I, quem Heurici domini du Lion d'An- A
gers, quartogeniti Roberti Burgundi, filium autumat
Menagius (Hist. de Sablé, pag. 105), at certe claro et
nobili apud Andegavos genere natus, Rainaldum
Credonis dominum et Mauricium ejus filium consan-
guineos habuit, nutritorem vero Hamerium archidia-
conum et Guillelmum magistrum. Prima ætate inter
monachos monasterii Vindocinensis nomen dedit,
nec multo post novitius adhuc et juvenis ac diaco-
nus tantum, sed moribus maturus, fornia modesta,
corpore firmus, litterisque maxime instructus, et
cæteris bonis ornatus, Bernone abdicante, abbas re-
nuntiatus est x11 Kalendas Septembris anno 1093.
Tum ab Ivone Carnotensi episcopo inauguratus ix
Kalendas mensis ejusdem, professionem ei exhibuit,
quæ dissidioli inter illos postea seminarium fuit.
Primo ordinationis suæ anno Romam ad Urbanum II
Guibertinæ factionis metu latitantem profectus, im-
mortali pontificem beneficio devinxit, pecunia unde
Lateranum et turrim Crescentiam, hodie castellum B
Sancti Angeli dictam, redimeret quindecim diebus
ante Pascha anni 1094 affatim collata. Quo nomine
primus omnium pedem Urbano in sede pontificia
cum Laterano restituta osculatus est, a quo presbyter
sacratus, ecclesiam etiam beatæ Priscæ, unde vi a
Guibertinis dejecti fuerant Vindocinenses, cum an-
nexa cardinalis dignitate postliminio recepit. Rever-
sus in Gallias, Salmurum ad Ligerim eodem ipso
anno ab Hugone legato, ad Fulconis Rechini comitis
expiationem accitus est. Tum sequenti mox anno ad
celeberrimum apud Arvernos concilium ab Urbano
vocatus interfuit, adfuturus etiam Lateranensi Pa-
schalis If et Romano item Callixti II, a quibus pari-
ter evocabatur, nisi alterum iter brevitas temporis,
alterum hiemis asperitas exclusisset. Urbano quoad
vixit unici filii instar charus fuit, quem etiam Vin-
docini octo dierum spatio hospitem habuit mense
Februario anni 1096, a quo monasterii privilegia
confirmata, irrita et nulla declarata professio, quam C
Ivoni episcopo fecerat Goffridus, consecratumque
altare sanctæ crucis iv Kalendas Martii. Anno eo-
dem ordinationis suæ tertio Goffridus subscripsit
litteris Aquitaniæ ducis Vindocinensibus Sancti
Georgii Oleronensis ecclesiam de mandato papæ re-
stituentis iv Idus Decembris, quæ quidem restitutio
confirmata fuit in concilio Sanctonensi anno 1097,
cui interfuit Goffridus. Querelam habuit anno eodem
cum Goffrido de Prulliaco comite, quam sedavit Ivo
Carnotensis episcopus. Bullam accepit anno 1098 ab
Urbano II ut abbates a quocunque benedicerentur
episcopo, ut ecclesia Sancti Salvatoris apud Ande-
gavum cum ecclesia Sancti Eutropii foret unita, in
eademque confirmat ecclesian Sanctæ Priscæ, ubi
vidisse se ait fratres monastererii Vindocinensis reli-
giose viventes. Anno 119, a canonicis Sancti Mau-