20

ησαν

δε

παρ αυτω οι πρεσβυτεροι συνηγμενοι ΧΧΙ. ουσ ασπα μενοσ διηγειτο ενα εκαστον

19 ωσ εποιησεν ο θσ τοισ εθνεσιν δια τησ διακονιασ αυτου οι δε ακουσαντεσ εδοξασαν τον κν ειποντεσ Θεωρεισ αδελφε ποσαι μυριαδεσ ειεισιν εν τη ιουδαια των πεπιστευκοτων και παντεσ τουτοι ζηλωται του νομου υπαρχουσι κατηκησαν δε περεισου οτι αποστασιαν διδασκεισ απο μωσεωσ τουσ κατα εθνη εισιν ιουδαιοισ μη περιτεμνειν αυτουσ τα τεκνα μητε εν τοισ εθνεσιν αυτου περιπατειν

21

erant autem cum eo praesbyteri conuenti cum salutasset eos narrabat per singula quae fecit ds in gentibus per ministerium eius ad illi cum audissent clarificauerunt dnm dicentes Uides frater quanta milia sint in iudaea qui credi derunt et omnes isti hemulatores legis sunt diffamauerunt autem de te quia ab scens ionem do cens a moysen qui in gentibus sunt iudaeos ne circumcidat filios neque gentes eius ambulant quid ergo est utique oportet multitudinem conuenire audient enim quia uenisti hoc ergo fac quod tibi digimus sunt nobis uiri quattuor uotum habentes super se hos a dsume purificate cum ill is et eroga in eos ut radant caput et cognoscant omnes quia quae audierunt de te nihil est

23

24

δει πληθοσ συνελθειν ακουσονται γαρ οτιεληλυθασ τουτο ουν ποιησον οσοι λεγομεν εισιν ημειν ανδρεσ τεσσαρεσ ευχην εχοντεσεφ εαυτων τουτουσ παραλαβων αγνισθητι συν αυτοισ και δαπανησον εισ αυτουσ να ξυρωνται την κε φαλην και γνωσονται παντεσ οτι ων κατηχηνται περι ου ουδεν εστιν αλλ οτι πορευ ου αυτοσ φυλασσων τον νομο περι δε των πεπιστευ κοτων εθνων ουδεν

εχουσι λεγειν προσ σε ημεισ γαρ απέστειλαμεν κρεινοντεσ μηδεν τοιουτον τηρειν αυτουσ ει μη φυλασσεσθαι αυτουσ το εδωλοθυτον

και αιμα και πορνείαν Τοτε παυλοσ παραλαβων τουσ ανδρασ

26

τη επιουση ημερα συν αυτοισ

(Fol. 505 6.)

και επυνθανετο τισ ειη και τισ εστιν πεποικωσ αλλοι δε αλλα επεφωνουν εν τω οχλω και μη δυναμενου αυτου γνωναι το ασφαλεσ δια τον θορυβον εκευλευσε αγεσθαι αυτον εισ την παρεμβολη οτε δε εγενετο εισ τουσ αναβαθμουσ συνεβη τον παυλον βασταζεσθαι ύπο των στρατιωτων δια την βιαν του λαου ηκολουθι γαρ το πληθοσ κραζον αναιρεισθαι αυτον μελλων τε εισαγεσθαι εισ την παρεμβολης τω χειλιαρχω αποκρειθεισ ειπεν ει εξεστιν μοι λαλησαι προσ σε ο δε εφη ελληνιστι γεινωσκεισ

cum autem adhuc esset in graduus obtigit paulum baiulari a militibus

a

ου συ ει ο εγ υπτιοσ

38

et e duxisti in ere mum

39

ο προ τουτων των ημερων αναστατωσασ και εξαγαγων εισ την ερημον τουσ τετρακισχειλιουσ ανδρασ των σικαριω Ειπεν δε ο παυλοσ εγω ανθρωποσ μεν ειμι ιουδαιοσ εν ταρσω δε τησ κιλικιασ γεγεννημενοσ δαιομε δε σου συνχωρησαι μοι λαλησαι προσ τον λαον και επιτρε ψαντοσ δε του χιλιαρχου εστωσ ο παυλοσ επι των αναβαθμων

40

και σεισασ τη χειρεί προ σ αυτουσ

magno que silent io facto

πολλησ τε ησυχειασ γενο μενησ προσεφωνησεν τη εβραϊδι διαλεκτω λεγω Ανδρεσ αδελφοι και πατερεσ ακουσατε μου XXII. I τησ προσ μασ νυνει απολογιασ ακου σαντεσ δε οτι τη εβ ρα ίδι διαλεκτω προσ φων ει

(Fol. 507 5.)

adl ocutus est hebreica lingua dicens Uiri fratr es et patres audite me nun caput uos red do rationem cum au dissent autem quia hebreica lingua a dloquit ur

(Fol. 5ο8 α.)

2

4

5

ανατεθραμμενοσ δε εν τη πολει ταυτη παρα τουσ ποδασ γαμαλιηλ παιδευομενοσ κατα ακριβιαν του πατρωου νομου ζηλωτησ του θυ καθωσ εσται υμεισ παντεσ σημερον και ταυτην την οδον εδιωξα μεχρι θανατου δεσμευων και παραδιδουσ εισ φυλακης ανδρασ τε και γυναικασ ωσ και αρχιερευσ μαρτυρησει μου και ολον το πρεσβυ τεριον παρ ων επιστολασ δεξαμενοσ παρα των αδελφω εισ δαμασκον επορευομην αξων και τουσ εκει οντασ δεδεμενουσ εν λερου σαλημ ϊνα τειμωρηθωσιν ενγιζοντιο οι μεσημβριασ δαμασκω εξεφνησα του ουρανού περιεστραψα μ φωσ ϊκανον περι εμε και επεσον εισ το εδαφ οσ και ηκουσα φωνησ λεγουσησ μου Cαυλε σαυλε τι με

διωκεισ εγω δε απεκριθην τισει κε ειπεν δε προσ με εγω ει ιησο ναζoραιοσ ον συ δειωκεισ οι δε συν έμοι οντεσ το μεν φωσ εθεασαντο και ενφοβοι εγενοντο την δε φωνην ουκ ηκουσαν του λαλουντοσ μου

[Deest folium unum, quaternionis sexagesimae

quartae sextum, continens Cap. XXII. 2-10 Latine, Cap. ΧΧΙΙ. 10-20 Graece.)

6

7

8

9

οτι ρωμαιον εαυτον λεγει προσελθων των χειλειαρχω πηγγειλεν αυτω ορα τι μελλεισ ποιειν

ανθρωποσ ουτοσ ρωμαιοσ εστιν Τοτε προσελθων ο χειλιαρχοσ επηρώτησεν αυτον λεγε μoι συ ρωμαιοσ ει ο δε ειπεν ειμι και αποκριθεισο χειλιαρχοσ είπεν εγω οιδα ποσου κε φαλαιου την πολειτειαν ταυτην εκτησαμην παυλοσ δε εφη εγω δε και γεγεννημαι τοτε απεστησαν απ αυτου

(Fol. 5Ιο ο.)