ωρμησαν εισ τουσ χοιρουσ ωρμησεν δε η αγελη κατα του κρημνου εισ την λιμνην και απεπνιγη ειδοντεσ δε οι βοσκοντεσ το γεγονοσ εφυγαν και απηγγειλαν εισ την πολιν και εισ τουσ αγρουσ παραγενομενων δε εκ τησ πολεωσ και θεωρησαντων καθημενον τον δαιμονιζομενον σωφρονουντα και ιματισμενον καθημενον παρα τουσ ποδασ του ιηυ εφοβηθησαν γειλαν γαρ αυτοισ οι ιδοντεσ πωσ εσωθη ο λιων ηρώτησαν δε τον ιην παντεσ και η χώρα των φοβω γαρ μεγαλω συνιχοντο αυτον ο ανηρ αφου εξεληλυθει εκηρυσσεν όσα εποίησεν αυτω πε 41 ουτοσ αρχών τησ συναγωγησ πεσων υπο τουσ ποδασ του ιηυ παρεκαλει αυτον (Fol. 218 6.) hic princeps synagogae cadens sub pedes ihu rogabat eum (Fol. 219 α.) VΙΙΙ. introire in domum eius erat enim filia illi unica annorum . xii. σα moriens et factum est cum εισελθειν εισ την ο αν αυτου ην γαρ VIII. 42 θυγατηρ αυτω μονογενησ ετων. ιβ. αποθνησκου και εγενετο εν τω πορευεσθαι αυτον οι οχλοι συνεπνιγαν αυτον και γυνη ουσα εν ρυσι αιματοσ 43 απο αιτων·βιην ουδε εισ ίσχυεν θεραπευσαι προσελθουσα ηψατο του ματιου αυτου 44 iter faceret turbae suffocabant 45 eum et mulier quae erat in profluuio sanguinis ab annis.xii.quem nemo poterat curare ab eo uirtus interrogabat quis me tetigit uenit et procidens ad eum propter quam causam tetigit eum adnuntiabit in conspectu omnis populi et quia sanata est confestim ad ille dixit ei filia σε 46 47 και παραχρημα εστη η ρυσισ του αιματοσ αυτησ ο δε ιησ γνoυσ την εξελθουσαν εξ αυτου δυναμιν επηρωτα τισ μου ηψατο αρνουμενων δε παντων ειπεν ο πετροσ και οι συν αυτω επιστατα οι οχλοι συνεχoυσι και αποθλειβoυσιν και λεγεισ τισ μου ηψατο ο δε ειπεν ήψατο μου τισ εγω γαρ εγνων δυναμιν εξελθουσαν απ εμου ιδουσα δε η γυνη οτι ουκ ελαθεν εντρομοσ ου · ηλθεν και προσπεσoυσα αυτω δι ην αιτιαν ηψατο αυτου απηγγειλεν ενωπιον παντοσ του λαου και οτι λαθη παραχρημα ο δε ειπεν αυτη θυγατερ η πιστισ σου σεσωκεν σε πορευου εν ιρηνη ετι αυτου λαλουντοσ ερχονται απο του αρχισυναγωγου λεγοντεσ αυτω οτι τεθνηκεν σου η θυγατηρ · μηκέτι σκυλλε τον διδασκαλον ο δε τησ ακουσασ τον λογον απεκριθη αυτω λεγων μη φοβου μονον πιστευε και σωθησεται εισελθων δε εισ την οικιαν ουκ αφηκεν σα 48 εισελθειν συν αυτω τινα • ει μη πετρον introire secum quemquam nisi petrum et iohanen et iacobum et patrem puellae et matrem plorabant autem omnes et plangebant eam ad ille dixit nolite plorare (Fol. 220 α.) VIII. non enim mortua est sed dormit ου γαρ απεθανεν αλλα καθευδει γε και κατελουν αυτου ειδοτεσ οτι 53 et deridebant eum scientes quoniam mortua est ipse autem tenens manum eius clamauit dicens puella surge 56 απεθανεν αυτοσ δε κρατησασ τησ χειροσ 54 55 παρηγγειλεν δε αυτοισ μηδε ειπειν πς: το γεγονοσ : συνκαλεσαμενοσ δε τουσ.ιβ. εδωκεν αυτοισ δυναμιν αυτουσ κηρυσσειν την βασιλειαν του θυ πζ τζ : και ίασθαι τουσ ασθενεισ :και ειπεν προσ αυτουσ 3 μηδεν αιρετε εισ την μητε ραβδον et conuersus est spiritus eius et surrexit confestim et praecepit dari ei manducare parentes autem eius uidentes expauerunt praecepit autem illis nemini dicere quod factum est conuocans autem IX. I 2 et potestatem super omne daemonium et infirmitates curare et misit eos praedicare regnum dei et sanare infirmos et dix ad eos οδον nihil tuleritis in uiam non uirgam οδ 9 9ε : 21 22 : και εγενετο εν τω ειναι αυτουσ κατάμονασ συνησαν αυτω οι μαθηται και επηρώτησεν αυτουσ λεγων τινα με λεγουσιν οι οχλοι ειναι οι δε αποκριθεντεσ ειπαν ίωανην τον βαπτιστην αλλοι δε ηλειαν η ενα των προφητων Ειπεν δε αυτοισυμεισ δε τινα με λεγετε ειναι αποκριθεισ δε ο πετροσ ειπεν τον χρν υιον του θυ :ο δε επιτειμήσασ αυτοισ παρηγγειλεν μηδενι λεγειν τουτο ειπων οτι δει τον ύιον του ανθρωπου πολλα παθειν και αποδοκιμασθήναι υπο των πρεσβυτερων και αρχιερεων και γραμματεων και αποκτανθηναι και μεθ ημερασ τρεισ αναστήναι 9ς: Ελεγεν δε προσ παντασ ει τισ θελει οπισω μου ερχεσθε αρνησάσθω ενεκενε μου εαυτον δε απολεσαι η ζημιωθηναι τουτον οϋιοσ του ανθρωπου επαισχυνθήσεται και των αγιων αγγελων : λεγω δε 9η : υμειν οτι αληθωσ εισιν τινεσ των ωδε εστωτων οι ου μη γευσωνται 23 dicitis esse respondens autem petrus dixit xpm filium dei ad ille increpauit eis et praecepit nemini dicere hoc dicens. quoniam oportet filium hominis multa pati et exproprari a presbyteris et a principibus sacerdotum et scribis et occidi et post tres dies resurgere dicebat autem ad omnes si quis uult post me uenire abneget semetipsum et sequatur me qui enim uoluerit animam suam saluare perdet eam qui autem perdiderit animam suam propter me hic salbabit eam quid enim prodeest homini lucrari mundum totum semetipsiim autem perdere aut iactum pati qui enim confusus fuerit me et meos hunc filius hominis confundetur 24 25 οζ 26 27 cum uenerit in regno suo et patris sui et sanctorum angelorum dico autem uobis quoniam uere sunt quidam qui hic stant qui non gustabunt mortem usque cum uideant filium hominis uenientem in gloria sua factum est autem post haec uerba (Fol. 223 α.) |