3 δια τησ θυρασ εισ την αυλην των προβατων αλλα αλλαχόθεν αναβενων εκεινοσ παντα κλεπτησ εστιν και ληστησ ο δε εισερχομενοσ δια τησ θυρασ αυτοσ εστιν ο ποιμην των προβατων τουτω ο θυρουροσ ανοιγει και τα πρόβατα τησ φωνησ αυτου ακουει και τα προβατα τα ίδια φωνει κατ ονομα και εξαγει αυτα και οταν τα ίδια εκβαλη ενπροσθεν αυτων πορεύεται και τα πρόβατα αυτω ακολουθεί οτι οιδασιν αυτου την φωνην αλλοτριω δε ου μη ακολουθησουσιν αλλα φευξονται απ' αυτού ότι ουκ οίδασιν των αλλοτριων την φωνην ταυτην την παροιμιαν είπεν αυτοισ ο ιησ εκείνοι δε τινα ην α ελάλει αυτοισ Ειπεν ουν παλιν ουκ εγνωσαν αυτοισ ο ιησαμην αμην λεγω ϋμειν οτι εγω ειμι η θυρα των προβατων 16 17 18 19 20 21 22 oues habeo quae sunt de atrio hoc et ipsas oportet me adducere et uocis meae audient et fient unus grex unus pastor propter hoc me pater diligit quoniam ego pono animam meam ut iterum accipiam eam nemo tollit eam a me potestatem habeo ponere eam et potestatem habeo iterum tollere eam hoc mandatum accepi a patre dissensio ergo facta est inter iudaeos propter uerba haec dicebant ergo multi ex illis quia daemonium habet et insanit quid illum auditis alii autem dicebant non sunt haec uerba daemonium habentis numquid daemonium potest oculos caecorum aperire facta sunt autem encenia in hierosolymis (Fol. 144 α.) |