non possum ego a me facere quidquam sicut audio iudico et iudicium meum iustum est quoniam non quaero uoluntatem meam sed uoluntatem eius qui me misit si ego testimonium dico dico de me testimonium meum non est uerum, alter est qui testimonium dicit de me et scitis quoniam uerum est testimonium quod testatur de me uos misistis ad iohannen et testimonium pehibuit ueritati ego autem non ab hominibus testimonium accipio.sed haec dico ut uos salbi sitis. ille erat lucerna και οιδατε οτι αληθησ εστιν 33 34 35 η μαρτυρία μου • ην μαρτυρεί περι εμου μεισ απεσταλκατε προσ ιωαννην και μεμαρτυρηκεν τη αληθεια εγω δε ου παρα ανθρωπων και την μαρτυρειαν λαμβανω αλλα ταυτα λεγω ίνα μεισ σωθητε» εκεινοσ ην ο λυχλον ο καιομενοσ και φαινων •ϋμεισ δε ηθελησατε αγαλλιαθηναι προσ ωραν εν τω φωτι αυτου εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζονα του ίωανου τα γαρ εργα α εδωκεν μου • ο πατηρ ϊνα τελιωσω αυτα αυτα τα εργα αποιω μαρτυρι περι εμου οτι ο πατηρ με απεσταλε και ο πεμψασ με πατηρ ́ εκεινοσ αυτοσ μαρτυρι περι εμου (Fol. 121 6.) et ille sunt quae testantur de me et non uultis uenire ad me 40 ut uitam aeternam habeatis 41 42 43 44 περι εμου και ου θελεται ελθειν προσ με ένα ζωην αιωνιον έχετε δοξαν παρα ανθρωπων ου λαμβανω αλλα εγνωκα μασ οτι ουκ έχετε την αγαπην του θυ εν εαυτοισ Εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πρσ μου και ου λαμβανετε με: εαν αλλοσ ελθη εν τω ονοματι των ίδιω· εκεινον λημψεσθαι πωσ δυνασθαι υμεισ πιστευσαι δοξαν παρ αλληλων λαμβανοντεσ και την δοξαν την παρα του μονου θυ ου ζητιτε μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω ύμασ προσ τον πρα εστιν ο κατηγορων ύμων μωϋσησ εισ ον μεισ ηλπικατε ει γαρ επιστευετε μωϋσει» επιστευετε αν εμοι • περι εμου γαρ εκεινοσ εγραψεν ει δε τοισ εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε 45 gloriam ab hominibus non accipio sed cognoui uos quoniam non habetis caritatem dei in uobis Ego ueni in nomine patris mei et non me accipitis - si alius uenerit in nomine suo.illum accipietis quomodo potestis uos credere gloriam abinuicem accipientes et gloriam ab unico deo non queritis. nolite arbitrari quod ego accusaturus sum uos ad patrem est qui uos accuset moyses in quem uos speratis si enim crederitis moysi crederetis utique et mihi de me enim ille scripsi si enim illius litteris non creditis quomodo meis uerbis credetis post haec abiit ihs trans mare galilaeae. in fines tiberiadis sequebantur autem illum turba multa quoniam uidebant signa quae faciebat super infirmos abiit ergo in montem ihs (Fol. 123 α.) 46 47 VI. μη : εγγυσ 4 5 6 και εκαθηζετο εκει μετα των μαθητων αυτου δε ην το πασχα η εορτη των ιουδαιων : επαρασ ουν τουσ οφθαλμουσο ιησ και θεασαμενοσ οτι οχλοσ πολυσ ερχεται προσ αυτον. και λεγει προσ φιλιππον ποθεν αγορασωμεν αρτουσ. ϊνα φαγωσιν ουτοι τουτο δε ελεγεν πειραζων αυτον αυτοσ γαρ ηδει τι ημελλεν ποιειν αποκραινεται αυτω φιλιπποσ διακοσιων δηναριων • ουκ αρκουσιν αυτοισ αρτοι· ϊνα εκαστοσ αυτων βραχυ λαβη · λεγει αυτω εισ εκ των μαθητων αυτου ανδραιασ ο αδελφοσ σιμωνοσ πετρου εστιν παιδαριον ωδε οσ εχει πεντε αρτουσ κριθινουσ και δυο οψαρια 7 et sedebat ibi cum discipulis suis iuxsta autem erat pascha dies solemnis iudaeoru eleuatis ergo oculis ihs et uidens quod turbae multae ueniunt ad eum dicit ad philippum unde ememus panes ut manducent isti hoc autem dicebat temptans eum ipse autem sciebat quid esset facturus respondit illi philippus ducentorum denariorum non sufficiunt eis panes ut singuli modicum accipiant dicit illi unus ex discipulis eius andreas frater simonis petri est puer hic qui habet quinque panes hordiacios et duos pisces sed haec quid sunt in tam multos dixit ergo ihs. facite homines recumbere erat autem faenum multum . 8 9 αλλα ταυτα εστιν εισ τοσουτουσ 1ο . ειπεν ουν ο ιησ ποιησατε τουσ ανθρωπουσ αναπεσειν ην δε χορτοσ χορτοσ πολυσ εν τω τοπω» ανεπεσαν ουν ανδρεσ τον αριθμο ωσ πεντακισχιλιοι - ελαβεν ουν τουσ πεντε αρτουσ ΙΙ ο ιησ και ηυχαριστησεν και εδωκεν τοισ μαθηταισ οι δε μαθηται τοισ ανακειμενουσ ομοιωσ δε και εκ των οψαριων οσον ηθελον ωσ δε ενεπλησθησαν λεγει τοισ μαθηταισ συναγαγετε τα περισσευσαντα κλασματα να μη τι απoληται εξ αυτων αυτου 12 in loco recubuerunt ergo uiri numero fere quinque milia.accepit ergo panes ihs et benedixit et dedit discipulis. discipuli autem recumbentibus similiter et de piscipus 'quantum uolebant cum autem saturati essent. dicit discipulis sui congregate fragmentorum quae superarunt ut ne quid pereat ex eis congr egauerunt autem et inpleuerunt duodecim cophinos fragmentorum de quinque panibus hordiaciis quae superauerunt his qui manducarunt homines ergo uidentes quod fecit signum dicebant quia hic est propheta qui in saeculum uenturus est (Fol. 124 α.) ιησουν γνoυσ οτι μελλουσιν ερχεσθαι παλιν εισ το οροσ αυτοσ μονοσ κακει προσηύχετο να : ωσ δε οψια εγενετο κατεβησαν οι μαθηται αυτου ωσει εικοσιπεντε η τριακοντα uident ihm ambulantem super mare et iuxta nauem fieri et timuerunt θεωρουσιν τον ιην περιπατουντα το πλοιον εγενηθη επι τησ γησ ο εστηκωσ περαν τησ θαλασσησ ειδεν οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν εισο ενεβησαν οι μαθηται αυτου ιηυ και οτι ου συνει σηλθεν τοισ μαθηταισ αυτου ο ιησ ισ το πλοιον αλλα μονον οι μαθηται αυτου απηλθον αλλων πλοιαρειων ελθοντων εκ τιβεριαδοσ εγγυσ του τοπου οπου εφαγον τον αρτον Οτε ουν ειδεν ο οχλοσ οτι ιησ ουκ εστιν (Fol. 124 6.) εκει ουδε οι μαθηται αυτου ελαβον εαυτοισ πλοιαρια και ηλθον εισ καφαρναουμ ζητουντεσ τον ιην και ευρoντεσ αυτον περαν τησ θαλασσησ ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε εληλυθασ απεκρειθη αυτοισο ιησ και ειπεν αμην αμην λεγω μειν ζητειτε με ουχ οτι ειδατε σημεια και τερατα αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε εργαζεσθαι μη την βρωσιν την απολλυμενη αλλα την βρωσιν την μενουσαν εισ ζωην αιωνιον • ην οϋιοσ του ανθρωπου διδωσιν υμειν τουτον γαρ ο πατηρ εσφραγισεν ο θσ Ειπον ουν προσ αυτον τι ερσωμεθα ϊνα ποιησωμεν τα εργα του θυ απεκριθη ο ιησ και ειπεν αυτοισ τουτο εστιν το εργον του θυ να πιστευσηται εισ ον απεστειλεν εκεινοσ 30 ίνα ίδωμεν και πιστευσωμεν σου νδ : τι εργαζη: οι πατερεσ ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθωσ γεγραμμενον εστιν αρτον εκ του ουρανου εδωκεν αυτοισ φαγειν ειπεν ουν αυτοισο ιησ αμην αμην λεγω μειν ου μωύσησ εδωκεν μειν τον αρτον εκ του ουρανου αλλα ο πατηρ μου διδωσιν υμειν τον αρτον εκ του ουρανου τον αληθινον ο γαρ αρτοσο του θυ εστιν (Fol. 125 6.) |