ကျွေးပြုစုခြင်းကိုခံရမည်အကြောင်း၊ ယုလိသည်ကျေးဇူးပြု၍အခွင့်ပေး ၄ လေ၏။- ထိုမြို့မှထွက်၍လေမသင့်သော့ကြောင့်၊ ကုပရုကျွန်းမြောက် ၅ ဘက်နားသို့ရှောက်သွားသဖြင့်ကလိကပြည်း-ဝံဖုလိပြည်နှင့်စပ်သော ပင်လယ်ကိုကူး၍၊ လူကိပြည်မူရမြို့သို့ရောက်ကြ၏။- ထိုမြို့၌ဣတလိ ပြည်သို့ကူးသောအ၁လေဇန္တိသင်္ဘောကိုတပ်မှူးသည်တွေ့၍၊ထိုသန္ဓေခ ရ ထဲသို့ငါတို့ကိုသွင်းထားလေ၏။- ရှေးနှေးသာသွေး၍ နေ့ရက်ကာလ ကြာသောအခါ၊ ပင်ပန်းစွာကြိုးစား၍ကန်ဒ်မြို့နှင့် တည့်တည့်ရောက် ပြီးမှ၊ လေမသင့်သော့ကြောင့်ကရတေကျွန်းအရှေ့ဘက်၊ ၁၁လမုန် -0 ၉ ကာလုလိ မြို့အနားသို့ပင်ပန်းစွာရှောက်သွား၍၊- လာသဲမြို့နှင့်အနီး၊ မင်အမည်ရှိသောအရပ်သို့ရောက်ကြ၏။ ကာလကြာသည်ရှိသော်ကြီးစွာသောဥပုသ်နေ့လွန်၍၊ ပင်လယ် မ ကူးသင့်သော လဥတုအချိန်ဖြစ်သည်ကိုပေါလုသည်ထောက်၍၊-. အ ချင်းလူတို့၊ ယခုမှာပင်လယ်ကူးလျှင်၊ သင်္ဘောနှင့်ကုန်များတို့သည်ဆုံး ရှုံးမည်သ၁မက၊ ငါတို့အသက်ပျက်စီးရာသောဘေးအန္တရာယ်ရောက် မည်ကိုငါထင်မြင်သည်ဟုသတိပေး၏။- သို့သော်လည်းတပ်မှူးသည် ပေါလုစကားကိုနားမထောင်ဘဲ၊ တက်မကိုင်စကားနှင့်၊ သင်္ဘောသူကြီး ၁၂ စကားကိုနားထောင်၏။- ထိုမြို့ ဆိပ်၌ဆောင်းကာလပတ်လုံးမနေသင့် သော့ကြောင့်၊ တဖန်လွှင့်ပြန်၍ ဖိနိတ်မြို့ဆိပ်သို့မှီခိုင်လျှင်၊ ထိုဆိပ်၌ ဆောင်းကာလကို လွန်စေသော် သာ၍ ကောင်းမည်ဟု၊ လူအများတို့ သည်ဆိုကြ၏။ ဖိနိတ်ဆိပ်ကား၊ ကရေတွေ ကျွန်း၌ ရှိ၏။ အနောက် ၁၃ မြောက်သို့၎င်၊ အနောက်တောင်သို့၎င်မျက်နှာပြု၏။- တောင်လေသည် ဖြည်းညှင်းစွာလာသောအခါ၊ ယခုမှီနိုင်သည်ဟု စိတ်ထင်နှင့်လွှင့်၍၊ ၁၄ ကရေတေကျွန်းနားသို့ရှောက်သွားကြ၏။ ကာလမကြာမမြင့်မှီ ဥရု ၁.၅ ကလုရန်အမည်ရှိသော၊ လေပြင်းရံတိုင်းသည်သင်္ဘောကိုတိုက်၍၊ - တ ဟုန်တည်း ဆောင်သွား သဖြင့်၊ သင်္ဘောသည် လေကို မခံနှိုင် သေ ၆ ကြောင့်၊ ငါတို့သည်အားလျော့၍ လေတိုက်ရာသို့ပါလွင့်ကြ၏။- က လောဒေကျွန်းနားမှာပြေးစည်တွင် သံပန်ကိုမပျက်စေခြင်းငှါ ပင်ပန်း ၁၇ စွာကြိုးစား၍-သင်္ဘောပေါ်သို့တင်ပြီးလျှင်၊ သင်္ဘောကိုခိုင်ခံ့စေခြင်းငှါ ကြိုးနှင့်ပတ်စည်းကြ၏။ သောင်ပေါ်မှာတင်မည်ကိုလည်းစိုးရိမ်သော့ ကြောင့်၊ ရွက်ကိုသိမ်းသဖြင့်လေတိုက်ရာသို့ပါလွင့်ကြ၏။- လှိုင်းထ အားကြီးသောကြောင့်အလွှန်တုန်လှုပ်၍ နက်ဖန်နေ့၌ဝန်ကိုထုတ်ပြစ် သ ကြ၏။- ` သုံးရက်မြောက်သောနေ့၌သင်္ဘောတန်ဆာများကို၊ ကိုယ် دل ၂၁ လက်နှင့်ကိုင်ယူ၍ပြစ်လိုက်ကြ၏။- နေ၊ လ၊ ကြယ်'နက္ခတ်တို့ကို တ တာ ရှည်စွာမမြင်ရ၍၊ မိုဃ်းသက်မုံတိုင်းအားကြီးသေးသဖြင့်၊ ကယ်တင် ခြင်းသို့ရောက်မည်ဟုမျှေစရာ အခွင့် အလျင်းမရှိ အစာကိုမစားဘဲကြာမြင့်စွာနေကြပြီးမှ၊ဖေါဟူသည်ထိုသူတို့၏အ လယ်၌ထ၍ အချင်းလူတို့။ ငစကားကိုနားထောင်၍ကရေတေကျွန်းမှမ မလွှင့်ဘဲနေလျှင်၊ ဤ ပျက်စီးဆုံးရှုံးခြင်းနှှကးလွဘ်ရကြ၏။ - ယခုတွင် စိတ်သက်သာခြင်းရှိကြလော့။ အကြောင်းမူကား၊ သင်္ဘောဆုံးခြင်းမှ ၂၃ တပါး၊ သင်တို့တွင်အဘယ်သူမျှအသက်မဆုံးရ။ အဘယ်ကြောင့်နည်း ဟူမူကား၊ ငကိုပိုင်တော်မူ၍ငါကိုးကွယ်သေ၁ဘုရားသခင်၏ ကောင်း # ကင်တမန်သည်၊ ယနေ့ညည့်တွင်ငအနားမှာပေါ်လာလျက်၊- ပေါလု၊ သင်သည်မစိုးရိမ်နှင့် ကဲသာဘုရင်ရွှေသို့ရောက်ရမည်။ သင်နှင့်အတူ ပင်လယ်ကူးခသောသူအပေါင်းတို့ကို၊ ဘုရားသခင်သည်သင့်အား ပေး ၁ဒဝေတော်မူပြီဟုဆို၏။-ထိုကြောင့် အချင်းလူတို့၊ သက်သာခြင်းရှိကြလော့။ ငအားမိန့်တော်မူသည်အတိုင်းဖြစ်လိမ့်မည်ဟု၊ ငါသည်ဘုရားသခင် ကိုအမှီပြု၍ယုံခြင်းရှိ၏။- သို့သော်လည်း တစုံဘခုသောကျွန်းပေါ်မှာ သင်္ဘောတင်၍ပျက်ရမည်ဟုပေါလုဆို၏။ တဆယ်လေးရက်မြောက်သောနေ့ညည့်ရောက်သောအခါ၊ ငါတို့ သည်အ၁ပင်လယ်တွင်၊ အရပ်လေးမျက်နှာသို့လူးလာသွားကြစည်၊ သန်းခေါင်အချိန်၌ တစုံတခုသော ကမ်း အနီး သို့ ရောက်လုသည်ဟု ဂ သင်္ဘောသားတို့ထင်မှတ်သဖြင့်၊- ရေကိုစမ်းလျှင် အလံနှစ်ဆယ်ရှိ သည်ကိုတွေ့ကြ၏။ ထိုမှခိုးစည်းလွန်ပြန်လျင်၊ တဖန်ရေကိုစမ်း၍ တ . ဆယ်ငါးယံ ရှိသည်ကိုတွေ့ကြ၏။..... ကျောက်ကို တိုတ်မိမည် စိုးရိမ် သော့ကြောင့်၊ သင်္ဘောပဲ့မှကျောက်ဆူးလေးလက်ကိုချ၍၊ မိုဃ်းလင်း ၃၀ ပါစေဟုဆုတောင်းကြ၏။- သင်္ဘောသားတို့သည်သင်္ဘောကိုစွန့်သွ မည်ဟုအကြံရှိသည်၊ သင်္ဘောဦးသို့သွား၍ ကျောက်ဆူးချဟန်ပြု ၃- လျက်းသံပန်ကိုလျော့စည်တွင်၊ - ပေါလုက၊ ဤသူတို့သည် သင်္ဘောပေါ် ၌မနေလျှင်၊ သင်တို့သည်ချမ်းသာမရ နိုင်ကြဟု၊ တပ်မှူးမှစ၍စစ်သူရဲ ၃၂ တို့အားဆို၏။- ထိုအခါစစ်သူရဲတို့သည်သံပန်ကြိုးကိုခုတ်ဖြတ်၍ချ လိုက်ကြ၏။ ૨૨ မိုဃ်းလင်းလုသောအခါ၊ အစာကိုစားစေခြင်းငှါပေါလုသည်လူ အပေါင်းတို့ကိုတိုက်တွန်းလျက်၊ သင်တို့သည်တဆယ်လေးရက်ပတ် လုံးမျှော်လင့်၏၊ ယနေ့တိုင်အောင် အစာမစားဘဲငတ်မွတ်လျက်နေကြ ၃၄ ၏r- ထိုကြောင့်အစာစားကြလော့၊စားလျင်ချမ်းသာရခြင်းအကြောင်း ၃. ဖြစ်လိမ့်မည်း- သင်တို့ဆံချည်တပင်မျှမပျက်စီးရဟုဆိုပြီးလျင်ပါ လုသည်မုန့်ကိုယူ၍သူများရှ၌၊ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတေ ကိုခိုး ၃ မွမ်းပြီးမှ၊ မုန့်ကိုဖဲ့၍စားလေ၏. . ထိုသူအပေါင်းတို့သည် လည်းစိတ် ၃၇ သက်သာခြင်းရှိ၍၊ အစာကိုစားကြ၏။- ထိုသင်္ဘော၌ပါသောသူများ တို့သည်၊ အရေအတွက်အားဖြင့်နှစ်ရာရ နှစ်ကျိပ်ခြောက်ယောက်ရှိသ ၃ဂ တည်း။- ၀ရွာစားပြီးမှဆံစပါးကိုပင်လယ်ထဲသို့ပြစ်ချ၍၊ သင်္ဘော ကို ပေါ့စေကြ၏။ ၃ ၉ မိုဃ်းလင်းသောအခါ၊ ထိုအရပ်ကိုမသိသော်လည်း၊ထောင့်ကွေ့တ ခု၌သင်္ဘောဆိပ်ရှိသည်ကိုမြင်သောကြောင့်၊ သင်္ဘောကိုအထဲသို့သွင်း ၄။နိူင်လျင်သွင်းမည်ဟုအကြံရှိကြ၏။- ကျောက်ဆူးတို့ကိုလွှတ်၍ပင် လယ်ထဲသို့ချလိုက်ပြီး၊ တက်မတို့ကိုဆိုင်းသောကြိုးများကိုဖြည်၊ ရွက်ကိုလေ၌ဖြန့်ဖွင့်လျက်၊ ကမ်းနားသို့တိုက်သွားကြ၏။- ရေဆိုင်ရာ သို့ရောက်လျှင်၊ သင်္ဘေငကိုသောင်ပေါ်မှာကင်စေ၍၊ ဦးမလှုပ်ဘဲနေသ ၄. ဖြင့် ပဲ့ကိုလှိုင်းတံပိုးရိုက်သော့ကြောင့်ကျိုး၏။ - ထိုအခါအကျည်းခံ သောသူတို့သည်၊ ကုန်းသို့ကူး၍ပြေးမည်ကိုစိုးရိမ်သော့ကြောင့်၊ စပ် ၄၃ သူရဲတို့သည်သတ်မည်ဟုအကြံရှိကြ၏။- တပ်မှူးသည်ပါလူကိုချမ်း သာစေခြင်းငှ`အလိုရှိသဖြင့်၊ စစ်သူရဲတို့၏အကြံကိုမြစ်ဘး၊ ကူး နိုင် ၄၄ သောသူတို့သည်အရင်ဆင်း၍၊ ကုန်းသို့သွားစေခြင်းငှါ၎င်၊ - ကြွင်း သောသူတို့သည် ပြည်များမှစ၍၊ သင်္ဘောတန်ဆာများကို စီးစေခြင်း ငှါ၎င်စီရင် လ၏။ထိုသို့လူအပေါင်းတို့သည်ဘေးနှင့်လွတ်၏၊ ကုန်းပေါ် သို့ရောက်ကြ၏။ २ ი ကုန်းပေါ်သို့ရောက်သောအခါ၊ ထိုကျွန်းကားမေ သိတေကျွန်းဖြစ် သည်ကိုသိကြ၏။- မိုးရွာ၍ချမ် သော့ကြောင့်၊ လူရိုင်းတို့သည်း မွှေးပြီးလျင်၊ ငါတို့အပေါင်းကိုလက်ခံ၍၊ အထူးသဖြင့် ကူးဇူးပြုကြ ၃ ၏။ - ပေါလုသည်ထင်းကိုစုသိမ်း၍စီးပေါ်မှာထည့်စည်တွင်၊မြွေဆိုး ၄ သည်မီးငွေလဲကထွက်၍၊ ပါလု၏လက်ကိုတွယ်လျက်နေ၏။ - ထိုရ ရိုင်းတို့သည်မြင်လျင်၊ ဤသူကားလူအသက်ကိုသတ်သောသူအမှန်ဖြ ၏။ ပင်လယ်ဘေးမှလွတ်သော်လည်း၊ အသက်ရှင်စေခြင်းငှါ တရား ၅ သည်အခွင့်မပေးဟု၊ အချင်းချင်းဆိုကြ၏။- ပေါလုသည်မြွေကိုမီးထဲ သို့ခါချ၍၊ အဘယ်ဘေးမျှမသင့်။- သူသည်ဘကိုယ်လုံးရောင်မည်တ ၁ ခဏချင်းတွင်လဲ၍သေမည်ဟု၊ ထိုသူတို့သည်ကြာမြင့်စွာငံ့လင့်သော် လည်း၊ သူ၌မကောင်းသော အပြစ် တစုံတခုကိုမှမမြင်လျင်၊ သဘော ပြောင်းလဲ၍၊ ဤ သူကားနတ်ဘုရားဖြစ်သည်ဟုဆိုကြ၏။ ထိုအရပ်မနီးမဝေးပုဗလိအမည်ရှိသောကျွန်းသူကြီး၏နေရာသို့ ၏။ ထိုသူကြီးသည်ငါတို့ကိုလက်ခံ၍၊ သုံးရက်ပတ်လုံးကောင်းမွန်စွာ လုပ်ကျွေးပြုစုလေ၏။- ပုဗသိမင်း၏အဖသားနာနှင့်ဝမ်းကျသွေး သွန်နာခွဲ၍၊ တုံးလုံးနေသည်ကိုပေါလုဝင်ဆုတောင်းပြီးမှ၊ သုအပေါ် ၌လက်တင်၍၊ အနာကိုညိမ်းစေ၏။- ဤသို့ပြုသော့ကြောင့်ထိုကျွန်း၌ အနာရောဂါစွဲသောအခြားသူရှိသမျှတို့သည်၊ လာ၍ချမ်းသာခြင်းကို ရကြ၏။- ထိုသူတို့သည်များစွာသောလက်ဆောင်တို့ကိုပေး၍၊ ငါတို့ သည်လွှင့်ပြန်သောအခါ, ရိက္ခာများကိုလည်း သင်္ဘောပေါ်သို့တင်ကြ ၏။ သုံးလလွန်လျှင်၊ နတ်သားအမွှာတို့၏ရုပ်တုပါသော၊ ထိုကျွန်း၌ ဆောင်းကာလပတ်လုံး နေခဲ့သောအာလေဇဒ္ဒိသင်္ဘောကို ငါတို့သည် ၁၂-၁၃ စီးပြန်၏၊- သုရကုတ်မြို့သို့ဆိုက်လျှင်သုံးရက်နေကြ၏။- ထိုမြို့မှ လွှင့်ပြန်၍၊ ဝိုက်သွားသဖြင့်၊ ရေနီမြို့သို့ရောက်၍ တရက်နေပြီးမှ ဘောင်လေလာသော့ကြောင့် နှစ်ရက်တွင်ပေါတသောလိမြို့သို့ ရောက် ၁၄ ကြ၏။ - ထိုမြို့၌ညီအစ်ကိုအချို့တို့ကိုတွေ့၍၊ခုနှစ်ရက်နေကြပါဟု၊ သူ တို့သည်ဘောင်းပန်သည်အကိုင်းနေပြီးမှ၊ ရောမမြို့သို့ခရီးသွားကြ၏။ ၁၅ -ရောမမြို့သား ညီအစ်ကိုတို့သည်၊ ငါတို့လာကြောင်းကို ကြားသိကြ လျှင်၊ ခရီးဦးကြိုးပြုအံ့သောငှါ၊ အချို့တို့သည်အပို့ဈေးဘိုင်အောင်၎င်၊ ခချိုတို့သည်သုံးရပ်တိုင်အောင်၎င်လာကြ၏။ ပေါလုသည်ထိုသူတို့ ကိုမြင်လျှင်၊ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးခတ ်ကိုချီးမွမ်း၍၊ စိတ်သက်သာ ခ ခြးသို့ရောက်လေ၏။- ရော မြို့သို့ရောက်ကြသောအခါ၊ တပ်မှူးသည် အကျည်းခံသောသူတို့ကို၊ ကိုယ်ရံတော်မှူ၌ အပ် လေသော်၊ ပေါလု သည် မိမိကို စောင့်သော စစ်သူရဲ တယောက်နှင့် အတူ၊ မိမိအလိုအ လျောက်နေရသောအခွင့်ကိုရ၏။ ၁၀ သုံးရက်လွန်သောအခါ၊ ပေါလုသည်ယုဒလူအကြီးအကဲတို့ကိုခေါ် ၍စုဝေးစေပြီးလျှင်၊ ညီအစ်ကိုတို့၊ အကျွန်ုပါသည်ယုဒလူမျိုးကို မပြစ် မှား၊ မိစည်ဖဆက်ကျင့်သောထုံးတမ်းကိုမပယ်သောသူဖြစ်လျက်ပင်၊ ယေရုရှလင်မြို့သားတို့သည်အကျွန်ုပ်ကိုအကျည်းထား၏၊ ရောမလူတို့ လက်သို့ အပ်လိုက်ကြ၏။- ရောမလူတို့သည်အကျွန်ုပ်ကိုစစ်ကြောပြီး .. မှ၊ သေထိုက်သောအပြစ်တစုံတခုကိုမျှမတွေ့သဖြင့်၊ လွှတ်ခြင်းငှါအ ၁၉ လိုရှိကြ၏။- ထိုအလိုကိုယုဒလူတို့သည်ဆီးတားသောအခါ၊ ကဲသာဘု ရင်၏အယူတော်ကိုခံပါမည်ဟု၊ အကျွန်ုပ်ဆိုရ၏။ ထိုသို့ဆိုသော်အမျိုး သားချင်းတို့ကိုအပြစ်တင်စရာတစုံတခုရှိသောကြောင့်ဆိုသည်မဟုတ်။ ထိုကြောင့်သင်တို့ကိုမြင်၍နှုတ်ဆက်ခြင်းငှါအကျွန်ုပ်ခေါ်ပါပြီ - ကုသ ရေလအမျိုး၏မျှော်လင့်ရာအတွက်ကြောင့်၊ အကျွန်ုပ်သည် ဤသံကြိုး နှင့်ချည်နှောင်ခြင်းကိုခံရပါ၏ဟုပြောဆိုလျှင်၊- ထိုသူတို့က၊သင်၏အ ကြောင်းကိုကြားလိုက်သောစာကို၊ ယုဒပြည်မှအကျွန်ုပ်တို့မရကြ။ ထို ပြည်မှလာသောညီအစ်ကိုတို့တွင်၊ အဘယ်သူမျှသင်၌အပြစ်ရှိကြောင်း ကိုမကြားမပြောပါ။- သို့သော်လည်းဤဘာသာသည်အရပ်ရပ်တို့၌ ကဲ့ရဲ့အပြစ်တင်ခြင်းကို ခံရသောဘာသာဖြစ်သည်ကို၊ အကျွန်ုပ်တို့သိ ကြသည်ဖြစ်၍ သင်၏အယူဝါဒကိုသင်သည် ကိုယ်တိုင်ဖော်ပြသောစ ကားကို၊အကျွန်ုပ်တို့သည်နားထောင်သင့်သည်ထင်ပါ၏ဟုဆိုကြလျှင်၊ ၂၃ -နေ့ရက်ကိုချိန်းချက်၍၊ လူများတို့သည် ပေါလုတည်းခိုရာ အရပ်သို့ လာကြသည်ရှိသော်၊ ပေါလုသည်ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်း ကိုသက်သေခံသဖြင့်၎င်၊ ထိုသူတို့သည်ယေရှု၏ အကြောင်းများကိုယုံ ကြည်စေခြင်းငှါ၊ မောရှေ၏ပညတ္တိကျမ်းနှင့် အနာဂတ္တိကျမ်းတို့ကိုအမှီ ပြု၍၊ ဖျားယောင်းသွေးဆောင်သဖြင့်၎င် နံနက်အချိန်မှစ၍ညအချိန် တိုင်အောင်ထုတ်ဖော်ဟောပြောလေ၏။ ,, အချို့တို့သည်ပေါလု၏စကားကိုယုံကြ၏။ အချို့တို့သည်မယုံဘဲနေ ၂.၁ ကြ၏။ - ထိုသို့အချင်းချင်းသဘောကွဲပြား၍သွားကြ၏။သွားကြစည် တွင် ပေါလုသည်စကားတခွန်းကိုပြောလိုက်သည်မှာ၊ သန့်ရှင်းသော ဝိညည်တော်သည်၊ ပရောဖက်ဟေရှာယအားဖြင့်မိန့်တော်မူချက်ဟူမူ ၂ ကား၊ - သင်တို့သည်ကြားလျက်ပင်၊ အနက်ကိုနားမလည်ဘဲကြားကြ လိမ့်မည်။ မြင်လျက်ပင်အာရုံမပြုဘဲမြင်ကြလိမ့်မည်ဟု၊ ထိုလူမျိုးရှိရာ ၂၇ သို့သွား၍ပြောလော့။- အကြောင်းမူကား၊ သူတို့မျက်စိမမြင်၊ နားမ ကြား၊ စိတ်နှစ်လုံးမသိ၊ အကျင့်မပြောင်းလဲ၊ သူတို့အနာရောဂါကိုငါမ ညိမ်းစေရသည်တိုင်အောင်၊ သူတို့၏စိတ်နှစ်လုံးသည်ခိုက်လျက်၊ နား သည်ထိုင်းလျက်၊ ကိုယ်မျက်စိကိုပိတ်လျက်ရှိကြ၏ဟု၊ ငါတို့ဘိုးဘေး ၂၈ များအားလျောက်ပတ်စွာမိန့်တော်မူ၏။- ထိုကြောင့်ဘုရားသခင်၏ ကယ်တင်တော်မူခြင်းကျေးဇူးတော်ကို၊ တပါးအမျိုးသားတို့အား ပေး လိုက်သည်ဖြစ်၍၊ သူတို့သည်နားထောင်မည်အရာကို၊ သင်တို့သိမှတ် |