Obrazy na stronie
PDF
ePub

38. Pyrrhus (King of Epirus), 280 B. C.

Pyrrhus rex cum audivisset, sibi a quibusdam Tarentinis maledictum, conviciatores ad se duci jubet atque interrogat: num dixerint ea, quæ de iis delata sint? Respondit unus: diximus, o rex, et plura dicturi eramus, si plus vini adfuisset. Sic linguæ petulantiam in temulentiam rejiciens, iram regis in risum convertit.

39. Hannibal; see CLXXXIV.; fl. 218 B. C.

(1) Rex Prusias, cum Hannibăli apud eum exsulanti depugnari placeret, negabat se audere, quod exta prohiberent. An tu, inquit, carunculæ vitulinæ mavis, quam imperatori veteri, credere? [C. Div. 2, 52.]

(2) Cum Hannibal Carthagine expulsus Ephesum ad Antiochum venisset exsul, atque invitatus esset ab hospitibus suis, ut Phormionem philosophum audiret ; locutus esse dicitur philosophus aliquot horas de imperatoris officio, et de omni re militari. Tum, cum ceteri, qui illum audierant, vehementer essent delectati, quærebant ab Hannibale, quidnam ipse de illo philosopho judicaret. Hic Poenus non optime Græce, sed tamen libere respondisse fertur, multos se deliros senes sæpe vidisse, sed qui magis, quam Phormio, deliraret, vidisse neminem. Neque injuriâ. Quid enim arrogantius fieri potuit, quam Hannibali, qui tot annos de imperio cum populo Romano certasset, Græcum hominem, qui nunquam hostem, nunquam castra vidisset, præcepta de re militari dare? [Ĉ. de Or. 2, 75.]

40. Publius Scipio Africanus (general; Roman); see p. 113; conquered Carthage, 201 B. c.

Publium Scipionem dicere solitum scripsit Cato, nunquam se minus otiosum esse, quam cum otiosus, nec minus solum, quam cum solus esset. [C. Off. 3, 1.]

41. Ennius (poet; Roman); 190 B. C.

Nasica cum ad poëtam Ennium venisset, eique ab ostio quærenti Ennium ancilla dixisset, domi non esse: Nasica sensit illam domini jussu dixisse, et illum intus esse. Paucis post diebus cum ad Nasicam venisset Ennius, et cum a januâ quæreret, exclamat Nasica, se domi non esse, Tum Ennius: quid? ego non cognosco vocem, inquit, tuam? Hic Nasīca: homo es impudens. Ego cum te quærerem, ancillæ tuæ credidi, te domi non esse, tu mihi non credis ipsi? [C. de Or. 2, 276.]

42. Cornelia (the Mother of the Gracchi), 150 B. c.

Cornelia, Gracchorum mater, cum Campana matrona, apud illam hospita, ornamenta sua, illo seculo pulcherrima, ipsi ostenderet, traxit eam sermone, donec e scholâ redirent liberi. Tum, et hæc, inquit,

mea sunt ornamenta.

43. Cicero (statesman, orator, and philosopher;

Roman); 63 B. C.

(1) Cicero Fabia Dolabellæ dicenti, se triginta annos habere verum est, inquit; nam hoc jam ante viginti annos audivi. (2) Cicero Julium Curtium,

:

quo junior videretur, multa de annis ætatis suæ mentientem, ita redarguit: Ego vero, inquit, tum, cum una declamabamus, nondum eram natus. (3) Maximo consule mortuo die Decembris ultimo, Cæsar consulem horâ septimâ in reliquam partem diei renuntiaverat Caninium. Quem cum plerique irent salutatum de more: festinemus, inquit Cicero, prius quam abeat magistratu. De eodem Caninio scripsit Cicero: fuit mirificâ vigilantiâ Caninius, qui suo toto consulatu somnum non viderit.

44. Augustus Cæsar', 31 B. c.

(1) Jus aliquando dicebat Augustus, et multos capite damnaturus videbatur. Aderat tum Mæcenas, qui per circumstantium turbam perrumpere, et ad tribunal propius accedere conabatur. Quod cum frustra tentasset, hæc verba in tabellâ scripsit: Surge tandem, carnifex! eamque tabellam ad Augustum projecit. Quâ lectâ, is statim surrexit, et nemo est morte multatus.

(2) Octavianus Augustus querentem de inopiâ et caritate vini populum severissime coërcuit voce: Satis provisum a genero suo Agrippâ, perductis pluribus aquis, ne homines sitirent.

45. Tiberius Cæsar, 14 A. D.

(1) Iliensium legatis, paulo serius Tiberium de morte Drusi filii consolantibus, irrīdens: se quoque, respondit, vicem eorum dolere, quod egregium civem Hectorem amisissent. Effluxerant autem tum plus quam mille anni a morte Hectoris. (2) Quum Pomponius Marcellus ex oratione Tiberii aliquid reprehendisset, quasi minime Latinum, affirmaretque contra

1 Augustus (the Serene) is a title. He is properly called Cæsar Octavianus Augustus.

Atejus Capito: et esse illud, et si non esset, futurum : Certe mentitur Capito, inquit Pomponius: tu, enim, Cæsar, civitatem dare potes hominibus, verbis non potes.

46. Epictetus (stoic philosopher), fl. 89 a. d. Epictetus interrogatus, quis esset dives, Cui, inquit, satis est, quod habet.

47. Antoninus Pius (Roman Emperor), 138 a. D.

Antoninus Pius hanc celebratam Scipionis sententiam sæpe in ore habebat, malle se unum civem servare, quam mille hostes occidere.

NOTES.

[ocr errors]

K.

K. M.

B.

Ꭲ .

P. I.

stands for the Abridgement of Keightley's Mythology.
Keightley's Mythology.

Latin Syntax, &c. after Bröder.
Thirlwall's History of Greece.

Practical Introduction to Latin Prose Composition.

*References in Arabic (i. e. the common) figures are references to the Rules for construing.

1. a. Triptolemus, the son of Celeus, king of Eleusis, is said to have received from Ceres her chariot drawn by dragons, in which he flew through the air, distributing corn to the different regions of the earth. K. b. Initia (properly 'the beginnings') here means 'the mysteries;' the mysteries of Ceres. c. Theseus [K. 136], who may be considered the Hercules of Attica, was famous for many exploits, especially that of killing the Minotaur [K. 139]. d. Astu is a Greek word, meaning 'the city;' often confined to the oldest and most sacred portion or quarter of a city; and especially applied to Athens, as Urbs to Rome.

11. a. Ægyptus [K. 35] had fifty sons, and his brother Danaus fifty daughters. The latter, suspecting that his nephews aimed at depriving him of his dominions, fled over the sea to Argos; to which the sons of Egyptus followed him, and entreated him to give them their cousins in marriage. He complied; but arming each daughter with a dagger, commanded her to kill her unsuspecting bridegroom. It is said that one, Hypermnestra, disobeyed her father. b. Pelops is said to have been a Lydian by birth. c. The participle of an abl. absolute may often be construed by a verb of the same tense, &c. as the principal verb, to which it must be joined by 'and." Construe, "led colonists into the Peloponnesus, and gave the country its name."

III. a. Minya (Minyans) was probably not the name of a tribe, but a title of honour, equivalent to that of heroes or warriors, which was finally appropriated to the adventurous Eolians who established themselves at Iolcus (in Thessaly) and on the adjacent coast. T. b. Ob pactam, &c. "for having refused to pay them their stipulated reward, and (thus) violated the sanctity of an oath."

P

« PoprzedniaDalej »