CAPUT vult accipere parabolam Cum iam ram CXXVIII.eius tener fuerit, et nata fuerint folia, cogno

citis, quia in proximo fit astas. Nec refer
quod arbori maledictæ dicatur: Jam no
amplius in æternum ex te fructum quisqual
manducet. Hoc enim de Judaismo accipier
dum est atque antiquata veteri lege, reie
tisque Judæis.
gentibus, iuxta apostolum a), cuius verb
mox fequentia confirmant modo de eorur
conversione dicta b): Quod si delictum illoru
divitiæ funt mundi, et diminutio eorum diviti
gentium: quanto magis plenitudo eorum? quar
do nimirum fiet unum ovile, et unus pasto
Jo. X. 16. Ubi notanda funt proxime an
tecedentia verba: Et alias oves habeo
non funt ex hoc ovili: et illas oportet me a
ducere.

Sed illorum delicto, falus e

a) Rom. XI. II. b) Ib. 12.

CAPUT CXXIX.

CAPUT

CXXIX,

TEMPUS CONSUMMATIONIS

SECULI INCERTUM.

Amen dico vobis, quia non præteribit generatio hæc, donec omnia hæc fiant. Coelum et terra transibunt, verba au.tem mea non præteribunt. De die autem illa, et hora nemo fcit, neque angeli cœlorum, nisi folus Pater. Matth. XXIV. 34.

stolatum.

Jam am explicavimus fuperiore capite ambi- Nunquam guum fensum Christi verborum generatio non præhac, ut fuspensos nos falutari timore, ac incertos de fecundo fuo ad iudicium adventu teneat. Operæ pretium est fublime hoc in Evangelio Christi ex fcriptura et traditione ostendere, Sic S. Petrus a): Omnium autem, inquit, finis appropinquavit. Alibi ut non femel S. Paulus Christum ex ore Christi in Evangelio, cui apocalypsis S. Joannis conspirat, adventurum ficut furem edixit. Et S. Paulus b): Nos fumus, in quos fines faculorum devenerunt. Et postea prope

iam esse resurrectionem nostram dicit. Et Jacobus c): Patientes estote usque ad adventum Domini, et confirmate corda vestra: quoa) I. Petr. IV. b) I. Cor. X. c) Jac. V

CAPUT niam adventus Domini appropinquavit. S. JoCXXIX. annes a): Filioli novissima hora est: et ficut audistis, quoniam antichristus venit, et nune antichristi multi facti funt; unde fcimus, quia novissima hora est. Diligenter vero animadvertendum est, de novissimis temporibus non de ipso die iudicii, quem latere nos Christus voluit, huiusmodi apostolorum dicta esse intelligenda. Secus cum iam tunc, contra ipsa Domini verba dicentis, nondum ftatim esse finem, fieret, D. Paulus monendum existimavit: Ut non, inquit b), cito moveamini a vestro fensu, neque terreaminį, neque per Spiritum, neque per fermonem, neque per epistolam tanquam per nos missam, quasi instet dies Domini. Idem argumentum versans D. Petrus: Unum, ait c), vero hoc non lateat vos charissimi, quia unus dies apud Dominum ficut mille anni, et mille anni ficut dies unus, v. 15. etiam D. Paulum inducit. Uterque nempe, cum essent, qui nimis ftricte corum verba acciperent, eis interpretationem dederunt, que cum veritate consisteret, nec tamen a fcopo Salvatoris aberraret, qui vel ideo, ut incerta haberemus momenta ultima, novissimorum temporum, ac diei iudicii perinde ac ultimum vitæ nostræ, promiscue loqui folitus erat de ærumnis in instanti urbis Hierosolymitanæ excidio,

a) I. Joan. II. b) II. Thess. II. 2
c) Epist. II. cap. III. v. 8.

lisque gravissimis, quæ fecundum adven- CAPUT tum fuum funt antecessuræ.

A fcopo hoc nunquam aberrarunt SS. PP. inde ab apostolicis temporibus, dum identidem terrent fideles, ac si novissima

iam essent tempora : quam traditionem operæ pretium est hic explicare.

S. Bar nabas in priore illa fuæ epistolæ parte, quæ ex folo vetere latino interprete habetur: „Consummata, ait a), tentatio, ficut fcriptum est, ficut Daniel dixit, appropinquavit. Propter hoc enim Dominus interdicit. tempori, et diei, ut acceleret dilectus illius ad hæreditatem fuam." Opinio porro S. Barnabæ de fex mille annis usque ad consummationem huius fæculi congruit iuxta calculum LXXII. Intt. persuasioni antiquissimorum PP. qui, ut mox videbimus, atque alibi iam explicavimus feptimum milliarium fabbato in hac vel altera vita deputant b). Generatim loquitur S. Ignatius M. ad Ephesios fcribens c),, Novissima iam, ait, funt tempora revereamur, et timeamus Dei longanimitatem, ne in iudicium nobis ce

dat."

Eodem fæculo II. novissima tempora agnoscit S. Justinus M. in Dial. cum Tryphone d):,, Currentibus ad finem temporibus, iamque eo pro foribus adstante, a) Apud Cotel. PP. AA. T. I. p. 58. b) Eccl. milit. regnum Christi in terris T, I. c. &. p. 26. etc. d) Num. 32. p. 129.

c) Cap. XI.

CXXIX.

CAPUT qui impia et nefanda in altissimum loquuCXXIX. turus est." S. Irenæus Lib. V. contra hæ

دو

reses copiose de antichristo tractans a), cum eius adventu dissolutionem desolationemque Rom. Imp. coniungit. Taceo quæ de resurrectione prima, regno Christi millenario post antichristum disputat præsertim c. 35. Tertulliano item per abscessionem II. Thessal. II. 3. quæ prius ventura esset, aperte Romanum Imperium feu ftatum Romanum indigitari est visum : » Cuius, inquit b), abscessio in decem reges dispersa antichristum inducet," quem iam instare in libro de fuga in persec. c. 12. dicit; fuerantque, qui olim Simonem magum, aut Neronem atque nostris etiam temporibus H. Grotius Caium in apocalypsi notatum voluit. Apud Hieronymum in catalogo fcript. Judas notatur (qui opus fuum in hebdomadas Danielis usque ad Severum perduxit) adventum antichristi eo tempore prædixisse. Victorinus M. Ep. Petaviensis in apocal. unum inter cæsares in Imperio Romano. II. Thess. II. 7. 8. indigitatum, rediturum putat in fine mundi, quem post prædicatum per orbem terrarum Evangelium futurum putat c. 6. Hunc vero cap. 11. 12. aperte fuo nomine Neronem appellat. Qui de antiquissimorum christianorum precibus folemnibus in liturgia pro mora finis (de

a) Cap. 26. b) De resurrect. carnis c. 24. p. 340.