priusquam ejus erogator eis ad largiendam eleemosynam propinquasset, astiterunt illi vicinius, et dixerunt: Tu nos modo visitas, nos te in die judicii requiremus, et quidquid possumus, præstabimus tibi. Quo dicto, ab oculis ejus ablati sunt. Territa illa ad orandum rediit, seseque in lacrymis prolixius effudit. Et facta est post hoc tanto instantior in prece, quanto certior de promissione. Si autem, juxta Pauli vocem, Fides est sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium (Hebr. x1, 1), nequaquam jam dicimus ut venturam vitam credatis, quia ecce ipsi qui in illa vivunt, humanis obtutibus visibiliter præsentantur. Quod enim videri potest, melius dicitur sciri, quam credi. Venturam ergo vitam nos Dominus 1592 magis voluit scire, quam credere, qui eos quos invisibiliter recipit, apud se vivere nobis etiam visibiliter ostendit. clam conspicerent, et contra mundi hujus gloriam A didit, dari eis aliquid eleemosyne præcepit. Sed crectam, consolatoria promissione nunc dicitur : Sunt quidam de hic stantibus qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei. Sed cum tanta Dominus subeundæ mortis a præcepta ederet, quid necessarium fuit ut ad hanc subito 1591 promissionem veniret? Quod si subtiliter attendamus, quanta dispensatione pietatis agatur agnoscimus. Discipulis enim rudibus etiam de præsenti vita aliquid promittendum fuit, ut possent robustius in futura solidari. Sic Israelitico populo ex Ægypti terra liberando repromissionis terra promittitur, et cum vocandus esset ad dona cœlestia, terrenis promissionibus suadetur. Cur hoc? Ut dum esset aliquid quod de vicino perciperet, illud jam fidelius crederet quod de longinquo audire potuisset? Carnalis etenim popu- B lus si parva non acciperet, magna non crederet. Omnipotens ergo Deus largiendo terrena, suadet ad cœlestia, ut percipiens quod videret, sperare disceret quod minime videbat; et tanto solidior de invisibilibus fieret, quanto eum ad spei certitudinem visibilia promissa fulcirent. Unde recte quoque per Psalmistam dicitur: Dedit eis regiones gentium, et labores populorum possederunt, ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant (Psal. Civ, 44, 45). Sic ergo hoc loco rudibus discipulis Veritas loquens, videndum regnum Dei promittit in terra, ut hoc ab eis fidelius in cœlo præsumatur. Ex ipso itaque regno quod jam videmus in mundo esse sublimatum spereinus regnum quod in cœlo credimus percipiendum. Nam sunt nonnulli qui Christianitatis C nomine censentur, sed Christianitatis non habent fidem. Sola esse visibilia æstimant, invisibilia non appetunt, quia nec esse suspicantur. Ad sanctorum martyrum corpora consistimus, fratres mei. Nunquid isti carnem suam in mortem darent, nisi eis certissime constitisset esse vitam pro qua mori debuissent? Et ecce qui ita crediderunt, miraculis coruscant. Ad exstincta namque eorum corpora viventes ægri veniunt et sanantur, perjuri veniunt et a damonio vexantur, dæmoniaci veniunt et liberantur. Quomodo ergo vivunt illic ubi vivunt, si in tot miraculis vivunt hic ubi mortui sunt? с 8. Hos ergo, fratres charissimi, in causa vestri examinis, quam cum districto judice habetis, patronos facile, hos in die tanti terroris illius defensores adhibete. Certe si apud quemdam magnum judicem causa quælibet vestra esset die crastino ventilanda, totus hodiernus dies in cogitatione duceretur, patronum vestra fraternitas quæreret, magnis precibus ageret ut apud tantum judicem sibi defensor veniret. Ecce districtus judex Jesus venturus est, tanti illius angelorum archangelorumque concilii terror adhibetur. In illo conventu causa nostra discutitur, et tamen nos patronos modo non quærimus, quos tunc defensores 1593 habeamus, Adsunt defensores nostri sancti martyres, rogari volunt, atque, ut ita dixerim, quærunt, ut quærantur, Hos ergo adjutores vestræ orationis quærite, hos protectores vestri reatus invenite, quia ne punire peccatores debeat, rogari vult et ipse qui judicat. Unde et tam longo tempore comminatur iram, et tamen misericorditer exspectat. Sic autem nos et misericordia ejus refoveat, ut nullo modo negligentes reddat. Sic peccata nostra perturbent, ut mens in desperationem non proruat, quia etsi præsumentes metuimus, et metuentes speramus, æternum regnum citius adepturi sumus, per eum qui vivit et regnat cum Patre in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia sæcula seculorum. Amen. е f HOMILIA XXXIII. Habita ad populum in basilica sancti Clementis, & feria sexta Quatuor temporum Septembris. LECTIO S. EVANG. sec, Luc. vi, 36-50. In illo tempore, rogabat Jesum quidam Pharisæus nunc l. 1x, epist. 81. Eadem leguntur in superiori ad Marinianum nunc ejusdem libri LXXIX. d Primus Carn., servus erogaturus. Duo priores Gemet, consueta clausula, præst. Domino N. J. C. cui cum Patre et Spiritu sancto honor et imp. per omnia. f Est decima tertia in Later., vigesima sexta in Cod. reg. Suec. et vigesima septima in Corb. 8 Hæc desunt in Bigot., duobus Gemet., Corb. Germ. et pler. In C. Germ. legitur in basilica sancti Clementis die natali ejus. hentem? dicam melius, trahentem et suscipientem, quia nimirum ipse eam per misericordiam traxit intus, qui per mansuetudinem suscepit foris. Sed jam textum sancti Evangelii percurrentes, ipsum quoque ordinem quo venerit sananda, videamus. 2. Attulit alabastrum unguenti, el stans retro secus pedes Jesu, lacrymis cœpit rigare pedes ejus, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes ejus, et unguento ungebat. Liquet, fratres, quod illicitis actibus prius mulier intenta unguentum sibi pro odore suæ carnis adhibuit. Quod ergo sibi turpiter exbibuerat, hoc jam Deo laudabiliter offerebat. Oculis terrena concupierat, sed hos jam per pœnitentiam conterens flebat. Capillos ad compositionem vultus exhibuerat, sed jam capillis lacrymas tergebat. Ore superba dixerat, sed pedes Domini osculans, hoc in Redemptoris sui vestigia figebat. Quot ergo in se habuit oblectamenta, tot de se invenit holocausta. ↳ Convertit ad virtutum numerum criminum, ut totum serviret Deo in pœnitentia, quidquid ex se Deum contempserat in culpa. ut manducarei cum illo. Et ingressus domum Pharisæi, A Dominum suscipientem? Suscipientem dicam, an tradiscubuit. Et ecce mulier, quæ erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod Jesus a accubuisset in domo Pharisæi, attulit alabastrum unguenti, el stans retro secus pedes ejus, lacrymis cœpit rigare pedes ejus, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes ejus, et unguento ungebat. Videns autem Pharisæus qui vocaverat eum, ait intra se, dicens: Hic, si esset propheta, sciret ulique quæ et qualis est mulier quæ tangit eum, quia peccatrix est. Et respondens Jesus, dixit ad illum; Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait: Magister, dic. b Duo debitores erant cuidam feneratori: unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta. Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo ceum plus diligit? Respondens Simon, dixit : • Estimo quia is cui plus donavit. At ille dixit ei: Recte judicasti. Et conversus ad mulierem, dixit Simoni : Vides hanc mulierem? Intravi in domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti; hæc autem lacrymis suis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit. Osculum mihi non dedisti, hæc autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos. Oleo caput meum non unxisti, hæc aulem unguento unxit pedes meos. Propter quod dico tibi: Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit. Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata tua. Et cœperunt qui simul accumbebant, dicere intra se: Quis est hic qui etiam peccata dimillit? Dixit autem ad mulierem: Fides tua te salvam fecit, vade in pace. B 1592 1. Cogitanti mihi de Mariæ pœnitentia, flere magis libet quam aliquid dicere. Cujus enim vel C saxeum pectus illæ hujus peccatricis lacrymæ ad exemplum pœnitendi non emolliant? Consideravit namque quid fecit, et noluit moderari quid faceret. Super convivantes ingressa est, non jussa venit, inter epulas lacrymas obtulit. Discite quo dolore ardet, quæ flere et inter epulas non erubescit. Hanc vero quam Lucas peccatricem mulierem, 1593 Joannes Mariam nominat, illam esse Mariam credimus de qua Marcus septem dæmonia ejecta fuisse testatur. Et quid per septem dæmonia, nisi universa vitia designantur? Quia enim septem diebus omne tempus comprehenditur, recte septenario numero universitas figuratur. Septem ergo dæmonia Maria habuit, quæ universis vitiis plena fuit. Sed ecce quia turpitudinis suæ maculas aspexit, lavanda ad fontem misericordiæ cucurrit, 1594 convivantes non erubuit. Nam quia semetipsam graviter erubescebat intus, nihil esse credidit quod verecundaretur foris. Quid ergo miramur, fratres, Mariam venientem, an a Belvac., C. Germ. et nonnulli, quod recubuisset. blidem Cod., el respondens Jesus ait: Duo, Bigot., et respondit Jesus: Duo. C. Germ., Belvac. et al., plus dilexit. a Bigot., dixit: cui plus dimissum est. Belvac. et C. Germ., ad illam Jesus, remittuntur tibi peccata. Et cœperunt quidam qui simul discumbebani. ↑ In Editis, de Maria Magdalene. Abest Magd. a D 3. Sed hoc Pharisæus intuens despicit, et non solum venientem peccatricem mulierem, sed etiam suscipientem Dominum reprehendit, dicens intra se: Hic, si esset propheta, sciret utique quæ et qualis est mulier quæ tangit eum, quia peccatrix est. Ecce Pharisæus veraciter apud se superbus, et fallaciter justus, ægram reprehendit de ægritudine, medicum de subventione, qui ipse quoque de elationis vulnere ægrotabat, et ignorabat. Inter duos autem ægros medicus aderat; sed unus æger in febre integrum sensum i tenebat, alter vero in febre carnis et sensum perdiderat mentis. Illa quippe flebat quod fecerat; Pharisæus autem de falsa justitia elatus, vim suæ invaletudinis exaggerabat. In ægritudine ergo et sensum perdiderat, qui hoc ipsum quoque, quod a salute longe esset, ignorabat. Sed inter hæc nos gemitus cogit quosdam nostri ordinis viros intueri, qui, sacerdotali officio præditi, si quid fortasse juste exterius vel tenuiter egerint, protinus subjectos despiciunt, et peccatores quosque in plebe positos dedignantur, eisque compati culpam suam confitentibus nolunt, ac, velut Pharisæi more a peccatrice muliere tangi despiciunt. Quæ profecto mulier si ad Pharisæi pedes venisset, nimirum calcibus repulsa discederet, Inquinari enim se alieno peccato crederet. Sed quia hunc vera justitia non replebat, de alieno vulnere ægrotabat. Unde semper necesse est ut cum peccatores quosque conspicimus, nosmet Mss. saltem antiquioribus, Corb., C. Germ., Gemet., etc. Constat tamen tum ex hac homilia, tum ex octava in Ezechielem, num. 2, sanctum doctorem non distinxisse mulierem peccatricem a Maria Magdalene. Primus Carnot., Matthæus. h Primus Carn., convertit ad virtutem numerum criminum. Ita olim in C. Germ. i Duos priores Gemet., habuit. ipsos prius in illorum calamitate delleamus, quia A fortasse in similibus aut lapsi sumus, aut labi possumus, si lapsi non sumus. Et si censura magisterii debet semper virtute disciplinæ vitia persequi, oportet tamen ut sollicite discernamus quia districtionem debemus vitiis, compassionem naturæ. Si enim feriendus est 1595 peccator, nutriendus est proximus. Cum vero jam per pœnitentiam percutit ipse quod fecit, jam noster proximus peccator non est, quia cum Dei se justitia contra se dirigit, et hoc in se punit, quod justitia divina reprehendit. a nisi 4. Sed jam iste superbus et arrogans qua sententia convincatur audiamus. De duobus quippe ei debitoribus paradigma opponitur, quorum unus minus, et alius amplius debet; utrorumque debito dimisso, quis amplius largitorem debiti diligat, interrogatur. B Quibus verbis protinus ille respondit : Ille plus diligit cui plus dimittitur. Qua in re notandum est quia dum sua sententia Pharisæus convincitur, quasi phreneticus funem portat ex quo ligetur. Enumerantur ei bona peccatricis, enumerantur mala falsi justi, cum dicitur : Intravi in domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti; hæc autem lacrymis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit. Osculum mihi non dedisti; hæc autem ↳ ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos. Oleo caput meum non unxisti; hæc autem unguento unxit pedes meos. Post enumerationem vero subinfertur sententia: Propter quod dico tibi : Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit mulium. Quid, fratres mei, esse dilectionem credimus, ignem? et quid culpam, nisi rubiginem? Unde nunc dicitur : Remittuntur ei peccata multa, quia dilexit multum. Ac si aperte diceretur: Incendit plene peccati rubiginem, quia ardet valide per amoris ignem. Tanto namque amplius peccati rubigo consumitur, quanto peccatoris cor magno charitatis igne concrematur. Ecce ea quæ ad medicum venerat ægra sanata est, sed de salute ejus adhuc alii ægrotant. Nam simul discumbentes conquesti sunt, intra se dicenles: Quis est hic qui etiam peccata dimittit? Sed cœlestis medicus ægros non despicit, quos etiam de medicamento fieri deteriores videt. Eam autem quam sanaverat per pietatis suæ sententiam confirmat, dicens: Fides tua te salvam fecit, vade in pace. Fides etenim salvam fecit, quia hoc quod petiit posse se accipere non dubitavit. Sed ipsam quoque spei cer- D titudinem jam ab illo acceperat, a quo per spem etiam salutem quærebat. In pace autem ire præcipitur, ut a veritatis itinere in viam scandali ulterius non derivetur. Unde et per Zachariam dicitur : Ad dirigendos pedes nostros in viam pacis (Luc. 1, 79). Tunc enim gressus nostros in viam pacis dirigimus, quando per illud actionum iter pergimus, in quo ab auctoris nostri gratia non discordamus. с a Excusi, qui cum Dei justitiam contra se dirigit ; quam lectionem probaremus, nisi a potioribus Mss. C. Germ., Belvac., Gemet. et pene omnibus reprobaretur. b Gemet., ex quo intravi. Belvac. et Corb., qui ardet. Longip., Val. Cl., d 5. Hæc, fratres charissimi, historica expositione transcurrimus; nunc vero, si placet, ea quæ dicta sunt mystico intellectu disseramus. Quem namque Pharisæus de falsa justitia præsumens nisi Judaicum populum, quem peccatrix mulier, sed ad vestigia Domini veniens et plorans, nisi conversam gentilitatem designat? Quæ cum alabastro venit, unguentum fudit, retro secus pedes Domini stetit, lacrymis pedes rigavit, capillis tersit, eosdemque quos infundebat et tergebat, pedes osculari non desiit. Nos ergo, nos illa mulier expressit, si toto corde ad Dominum post peccata redeamus, si ejus 4 pœnitentiæ luctus imitemur. Quid namque unguento, 1596 nisi bonæ odor opinionis exprimitur? Unde et Paulus dicit: Christi bonus odor sumus Deo in omni loco (11 Cor. 11, 15). Si igitur recta opera agimus, quibus opinionis bonæ odore Ecclesiam respergamus, quid in Domini corpore nisi unguentum fundimus? Sed secus pedes Jesu nulier stetit. Contra pedes enim Domini stetimus cum, in peccatis positi, cjus itineribus retinebamur. Sed si ad veram pœnitentiam post peccata convertimur, jam retro secus pedes stamus, quia ejus vestigia sequimur quem impugnabamus. Lacrymis mulier pedes ejus rigat. Quod nos quoque veraciter agimus, si quibuslibet ultimis membris Domini per compassionis affectum inclinamur, si sanctis ejus in tribulatione compatimur, si eorum tristitiam nestram putamus. Capillis mulier pedes quos rigaverat tersit. Capilli quippe superfluunt corpori. Et quid abundans terrena substantia, nisi capillorum speciem tenet? Quæ dum ad usum necessitatis superfluit, etiam abscissa non sentit. Capillis ergo pedes Domini tergimus, quando sanctis ejus, quibus ex charitate compatimur, etiam ex his quæ nobis superfluunt, miseremur, quatenus sic mens per compassionem doleat, ut etiam larga manus affectum doloris ostendat. Rigat namque lacrymis Redemptoris pedes, sed capillis suis non tergit, qui utcunque proximorum dolori compatitur, sed tamen eis ex his quæ sibi superfluunt non miseretur. Plorat et non tergit, qui verba quidem doloris tribuit, sed non ministrando quæ desunt vim doloris minime abscidit. Osculatur mulier pedes quos tergit. Quod nos quoque plene agimus, si studiose diligimus quos ex largitate continemus, ne gravis nobis sit necessitas proximi, ne ipsa nobis ejus indigentia quæ sustentatur fiat onerosa, et cum manus necessaria tribuit, animus a dilectione torpescat 6. Polest quoque per pedes ipsum mysterium incarnationis ejus intelligi, quo divinitas terram teligit, quia carnem sumpsit. Verbum enim caro factum est, et habitavit in nobis (Joan, 1, 14). Osculamur ergo Redemptoris pedes, com mysterium incarnationis ejus ex toto corde diligimus. Unguento pedes Bigot., quæ ardet. Primus Carn., pœnitentiæ fructus. e Gemet., Bigot., Val. Cl., Longip., nisi bonus odor opinionis. fla Belvac., C Germ. et plurimi. Excusi, nor sentitur. ungimus, cum ipsam humanitatis ejus potentiam A meridie æstus ardescit, et umbrosum locum hinnulus sacri eloquii bona opinione prædicamus. Sed hoc Pharisæus videt et invidet, quia cum Ju laicus populus gentilitatem De m prædicare conspicit, sua apud se malitia tabescit. Sed Redemptor noster facta ejusdem mulieris quasi bona gentilitatis enumerat, ut in quo malo Judaicus populus jaceat agnoscat. Nam sic Pharisæus retunditur, ut per eum, sicut, diximus, perfidus ille populus ostendatur. Intravi in domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti, hæc autem lacrymis rigavit pedes meos. Aqua quippe extra nos est, lacrymarum humor intia nos, quia videlicet infidelis. ille populus nec ea quæ extra se erant unquam pro Domino tribuit; conversa autem gentilitas pro eo non solum rerum substantiam, sed etiam san quærit, quem æstus igne non afficit. In illis ergo cordibus Dominus requiescit, que amor præsentis sæculi non incendit, quæ carnis desideria non exurunt, quae incensa suis anxietatibus in hujus mundi concupiscentiis non arescunt. Unde et Mariæ dicitur: Spiritus sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi (Luc. 1, 55). Umbrosa ergo loca in meridie ad pascendum hinnulus quærit, quia talibus mentibus Dominus pascitur, que per respectum gratiæ temperatæ corporalibus desideriis non uruntur. Plus ergo pœnitens mulier pascebat intus quam Pharisæus Dominum pascebat foris, quia ab æstu carnalium quasi hinnulus Redemptor noster ad il ius mentem fugeral, quam post vitiorum ignem pœni guinem fudit. Osculum mihi non dedisti; hæc autem B tentiæ umbra temperabat. 7. Libet inter hæc considerationem tantæ pietatis intueri. Peccatricis mulieris opera, sed pœnitentis, 8. Pensemus quantæ pietatis peccatricem mulierem non solum ad se admittere, sed ei etiam ad tangendum pedes præbere. Consideremus gratiam misericordis Dei, et damuemus multitudinem reatus nostri. Ecce peccatores videt et sustinet, resisten es tolerat, et tamen quotidie per Evangelium clementer Vocal. Confessionem nostram ex puro corde desiderat, et cuncta quæ delinquimus relaxavit. Temperavit nobis districtionem legis misericordia Redemptoris. In illa quippe scriptum est : Si quis hoc vel illud fecerit, morte moriatur. 1598 Si quis hæc vel illa fecerit, lapidibus obruatur (Exod. xix, 12; Lev. xI, seq.). Apparuit conditor et Redemptor noster in carne, confessioni peccatorum non pœnam, sed vitam promittit; mulierem sua vulnera confitentem suscipit, et sanam dimittit. Inflexit ergo ad misericordiam duritiam legis, quia quos juste illa damnat, ipse misericorditer liberat. Unde bene quoque in lege scriptum est quia manus Moysi erant graves; sumentes ego lapidem, posuerunt subter, in quo sedit; Aaron autem et Hur sustentabant manus ejus (Exod. xvII, 12). Moyses quippe sedit in lapide, cum lex requievit in Ecclesia. Sed hæc eadem lex manus graves habuit, quia peccantes quosque non misericorditer pertulit, sed severa districtione percussit. Aaron vero mons fortitudinis, Hur autem ignis interpretatur. Quem itaque mons iste fortitudinis signat, nisi Redemptorem nostrum, de quo per prophetam dicitur: Erit in novissimis diebus præparatus mons domus Domini in qua æstimatione Veritas apud se servat, quæ ejus ad- 1) vertice montium (Isai. 1, 2)? Aut quis per ignem, versario sub tanta distributione enumerat. Ad Pharisæi prandium Dominus discumbebat, sed apud pœnitentem mulierem mentis epulis delectabatur. Apud Pharisæum Veritas pascebatur foris, apud peccatricem mulierem, sed tamen conversam, pascebatur intus. Unde et ei sancta Ecclesia, quem sub specie hinnuli cervorum quærit, in Canticis canticorum dicit: Indica mihi quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie (Cant. 1, 6). Cervorum quippe hinnulus Dominus appellatur, juxta assumptam car. nem antiquorum filius patrum. Ferventior vero in a Belvac., osculis oris sui. b Bigot., temporalibus desideriis. nisi Spiritus sanctus figuratur, de quo idem Redemptor dicit: Ignem veni mittere in terram (Luc. XII, 49)? Aaron ergo et Hur graves manus Moysi sustinent, atqué sustentando leviores reddunt, quia Mediator Dei et hominum cum igne sancti Spiritus veniens mandata legis gravia, quæ dum carnaliter tenerentur portari non poterant, tolerabilia nobis per spiritalem intelligentiam ostendit. Quasi enim manus Moysi leves reddidit, quia pondus mandatorum legis e ad virtutem confessionis retorsit. Hanc nobis d sequentibus misericordia promissionem innuit, cum Secundus Carn., ad fidem conversionis. с a C. Germ., duo priores Gemet. et secundus la sæculorum. Amen. d HOMILIA XXXIV. Habita ad populum e in basilica beatorum Joanuis et per prophetam dicit: Nolo mortem peccatoris, sed A tre Deus in unitate Spiritus sancti, per omnia sæeuut convertatur et vival (Ezech. XXXIII, 11). Hinc iterum sub Judæe specie unicuique peccatrici animæ dicitur: Si dereliquerit vir uxorem suam, et illa recedens duxerit virum alterum, nunquid revertetur ad eam ultra? nunquid non polluta et contaminata erit mulier illa? Tu autem fornicata es cum amatoribus multis, verumtamen revertere ad me, dicit Dominus (Jerem. I, 1). Ecce paradigma turpis mulieris dedit. Ostendit quod post turpitudinem recipi non possit. Sed hoc ipsum paradigma quod protulit per misericordiam vincit, cum dicit fornicantem mulierem 1599 recipi nequaquam posse, et tamen ipse fornicantem animam ut recipiat exspectat. Pensate, fratres, pondus tantæ pietatis. Dicit quod fieri non potest, et demonstrat quia hoc ipse facere etiam contra morem B potest. Ecce vocat, et quos inquinatos denuntiat, hos etiam amplecti quærit, a quibus desertum esse „se queritur. Nemo ergo tanta misericordiæ tempus perdat, nemo oblata remedia divinæ pietatis abjiciat. Ecce superna benignitas aversos nos revocat, et nobis revertentibus sue clementiæ sinum parat. Unusquisque ergo penset quo debito constringitur, b quando illum Deus exspectat, nec contemptus exasperatur. Qui ergo permanere noluit redeat, qui starè contempsit saltem post lapsum surgat. Quanto nos amore conditor noster exspectat insinuat cum per prophetam dicit: Attendi, et auscultavi, nemo quod bonum est loquitur; non est qui recogitet in corde suo et dicat, Quid feci? (Jerem. vIII, 6.) Certe nunquam cogitare mala debuimus. Sed quia cogitare C quid quia lingua tacuit, ardere charitas cessavit? recta noluimus, ecce adhuc sustinet, ut recogitemus. Videte tantæ pietatis siuum, considerate apertum vobis misericordiæ gremium; quos male cogitantes perdidit, bene recogitantes quærit. Ad vos ergo, fratres charissimi, ad vos oculos mentis reducite, et pœnitentem peccatricem mulierem in exemplum vobis imitationis anteferte; quæque vos in adolescentia, quæque in juventute deliquisse meministis, deflete; morum operumque maculas lacrymis tergite. Amemus jam Redemptoris nostri vestigia, quæ peccando contempsimus. Ecce, ut diximus, ad recipiendos nos supernæ pietatis sinus aperitur, nec maculosa in nobis vita contemnitur. Per hoc quod inquinationem nostram perhorrescimus, internæ jam munditiæ concordamus. Revertentes nos Dominus clementer amplectitur, quia peccatorum vita ei esse indigna jam non potest, quæ fletibus lavatur in Christo Jesu Domino nostro, qui vivit et regnat cum Pa Carn., nobis sequentis. Tertius Gemet., nobis sequen D LECTIO S. EVAng. sec. luc. xv, 1-10. In illo tempore, erant appropinquantes ad Jesum publicani et peccatores, ut audirent illum. Et murmurabant Pharisæi et Scribæ, dicentes: Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis. Et ait ad illos parabolam istam, dicens: Quis ex vobis homo, qui habet centum oves, et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto, et vadit ad illam quæ perierat, donec inveniat illam? Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens; et veniens domum, convocat amicos et vicinos, dicens illis: Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam & quæ peric➡ ral. Dico vobis quod ita gaudium erit in cœlo super uno peccatore pœnitentiam agente, quam super nonaginta novem justisi qui non indigent pœnitentia. Aut quæ mulier habens drachmas decem, et si perdideris drachmam unam, nonne accendit lucernam, et evertil domum, et quærit diligenter donec inveniat eam? E cum invenerit, convocat amicas et vicinas suas, dicens: Congratulamini mihi, quia inveni drachmam quam perdideram. Ita dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore pœnitentiam agente. h 1600 1. Estivum tempus quod corpori meo valde contrarium est, loqui me de expositione Evangelii longa mora interveniente prohibuit. i Sed nun k Hoc etenim dico, quod apud se vestrum unusquisque recognoscit. Plerumque charitas quibusdam occupatonibus præpedita, et integra flagrat in corde, et tamen non monstratur in opere, quia et sol cum nube tegitur, non videtur in terra, et tamen ardet in cœlo. Sic sic esse occupata charitas solet, et intus vim sui ardoris exerit, et foris flammas operis non ostendit. Sed quia nunc ad loquendum tempus rediit, vestra me studia accendunt, ut mibi tanto amplius loqui libeat, quanto học vestræ mentes desiderabilius exspectant. 2. Audistis in lectione evangelica, fratres mei, quia peccatores et publicani accesserunt ad redemplorem nostrum; et non solum ad colloquendum, sed etiam ad convescendum recepti sunt. Quod videntes Pharisæi, dedignati sunt. Ex qua re colligite quia vera justitia compassionem habet (Dist. 45, c. 15), falsa justitia dedignationem, quamvis et justi die Dominico. Abest a plerisque Mss. Dominica tertia post Pentecosten. f C. Germ., Lateran., Belvac. et tres Gemet., accurrunt ad Jesum. 8 Bigot., quam perdideram. h Subintelligitur magis. i Corb. Germ., qui non erraverunt. i Gussanv., sed non quia lingua tacuit, etc. Unde hanc lectionem descripserit M-s. et aliis Editis contraria, nescimus. kita C. Germ., Carn., Gemet., Bigot., etc. Ubi Editi habent, et intus flagral. |