LIBELLUS DE ORTU, ETC. Incipit Præfatio de ortu Sancti Cuthberti. CUм per annos plurimos mecum secrecius volverem, quid ad honorem venerandi patris Cuthberti stili memoria perpetuarem, eo spiritu vehementiori efferbui quo aliqua altiori digna relatu adiscere concupivi. Perplura etenim miracula, propter ejus merita præclara, Dei potentia in regionibus diversis effecerat, quæ nemo hactenus scriptis exarata, memoriæ sequentium commendata, reliquerat. Quæ diligentius investigans, et, ab eis, qui ea viderant et intererant, sollicicius ea explorans, quæque digna cordis armariolo recondebam; et in opuscula quædam intexere proponebam. De quibus utcunque, libello confecto, amicis ostendi. Inter hæc forte opusculorum studia quædam quaterniuncula in manibus incidit, quæ nativitatem Beati Cuthberti in Hyberniæ partibus, regio simul et generoso quondam semine propagatam, exposuit; et qualiter ad Angliæ fines applicuerit in subsequentibus satis evidenter ostendit. Beatus interea pater Cuthbertus, votis desiderii nostri propiciatus, ut arbitror, pius illuxit; quia sacræ opinionis et conversationis virum Eugenium Harundinonensem Episcopum de Hybernia natum nobis transmisit, qui ea, quæ prius de ortu Beati Cuthberti perceperamus, testificando roboravit; et non nulla alia, de quibus antea nichil novimus, nobis præclara relacione detexit. Nam verissime illum in Hybernia natum de semine regali asseruit ; et loci et urbis nomina, in quibus natus fuit, evidentius quam quivis aliorum nobis exposuit. Inter alia vero, quæ de Cuthberto nostro sacro a primævo puero peroravit, Muriadach regem patrem illius dixit ; qui sua in diebus illis probitate regnum totius Hyberniæ suæ dicioni per sceptrum monarchiæ subjugaverat, et de cujus viribus sive potentia plura in eorum codicibus legerat ; matrem vero illius Sabinam fuisse vocatam ; quæ, pro sanctitatis suæ religione et miranda conversatione, nunc in terra illa in maxima habetur veneratione, et penes illos inter electos Dei reputata connumeratur. Unde et sacræ ipsius reliquiæ et locis sacratioribus reponuntur ecclesiæ, memoriaque illius annua ubi quiescit celebris habetur. Alia, vero, quæ de ipsis retulit, in locis hystoriæ competentibus inseruimus; quia non convenit ut in præfaciuncula nimis simus effusi, in historia vero succincti, At tamen protestatus est quod mater, dimisso in finibus Scotorum puero, repatriavit; et ibi in ecclesia religiose conversata penes eos sub habitu sancti Monialis obierit. Post cujus relationem et aliorum veridicam attestacionem, videlicet Mathiæ Archiepiscopi, et Sancti Malachiæ et Giliberti et Alani, Episcoporum, et nonnullorum veteranorum de Hybernia sacerdotum, nec non et monachorum predicti Sancti Malachia Archiepiscopi discipulorum, manus securius apposuimus; et eorum dicta vel testimonia, prout hystorica prosecutio exigit, sequenti opusculo inseruimus. Alia vero propriis adaptantur locis, quæ ab aliis didicimus seu scripta comperimus in Scottorum libris. Quibus freti testimoniis, pio Domini Confessori Cuthberto devoti offerimus exennia nostri laboris. Quem alacrioris animi sedula devocione postulamus ut ita dignetur habere accepta quemadmodum nostra in his desideria ejus honori prompta fore gestiunt atque devota. Explicit Præfatio. [CAP. I.] Incipit Libellus de ortu Sancti Cuthberti. Cuthbertus in Christo Jesu gemma sacrorum sacerdotum et nobilis gloria Confessorum, de regio stemate Hybernensium traditur fuisse progenitus. Qui de styrpe regia satis educitur ut merito flos et gemma pontificum prædicetur. Nam, de regio patre genitus, de regis quoque nichilominus est filia propagatus. Sic enim in Hyberniensium annalibus vetustissimis scriptum legitur, quibus fides celebrior adhibetur. Erat in Hybernia Rex generosus, ex prænobili magnatorum sanguine, qui nativa dignitate regia cunctis præfuit majestate. Nam attavis regibus editus ipsis pro naturæ legibus fuit Hyberniæ regibus septrigera potestate præpositus. Qui Regi cælorum merito morumassidue militabat, et fidem Christianam, quam perceperat, piis operibus exornabat. Hic in civitate Hyberniensium nobilissima, quæ * "Et cætera. Cujus filius Cuthbertus vir sanctus'. These words are placed in the margin, and a line is drawn to majestate, as if they came in after that word. |