Obrazy na stronie
PDF
ePub

CAPITULUM DECIMUM SEXTUM.

DE SACRAMENTO PŒNITENTIÆ.

In Tribunali Pœnitentiæ, Sacerdoti incumbit, Judicis et Medici munia implere et, ut docet S. Franciscus Salesius,*"necesse est utConfessarius plenus sit charitate, scientia, et prudentia; si enim vel unum trium horum deficiat, sibi ipsi et aliis periculosus est." Nisi enim in ipso charitas abundet, nec tempus, nec laborem, nec patientiam, quæ tam necessaria sunt, ut pœnitens ritè disponatur ad veniam impetrandam, præbebit. Absque scientia, nequit judicare qualia et quanta sint peccata confitentis, et utrum ad absolutionem re

* Lib. 1. cap. 4 Introd.

K

cipiendam idoneus sit. Et sine prudentia, præcipere non potest remedia, quæ ad animæ vulnera curanda, sunt necessaria; aut media quæ conducerent, ad meliorem vitam inchoandam et perficiendam. Magna quidem potestas rectoribus animarum, verbis Christi concreditur : "Quorum re

[ocr errors]

"miseritis peccata, remittuntur eis, et quorum retinueritis, retenta sunt."* Sed pensandum est, quam magnum sit etiam onus et periculum eorum, qui tam formidandum officium suscipiunt. Experientia siquidem compertum est, hoc adeò salutare lapsis remedium, ignorantiâ vel negligentiâ confessariorum, aliquando ita perverti, ut fons iste gratiarum, in occasionem perditionis vertatur. Triste enim effatum sancti Thomæ de Villanova de Confessariis, nullo non tempore in aliquibus adimpleri veremur,

* Joan. xx. 23.

quo dicit, "illos, et seipsos et peccato"res, securos in infernum demittere."

Omnis sacerdos curam animarum habens, semper sit paratus fidelium confessiones excipere: et priusquam tanti momenti opus incipiat, divinum auxilium enixè et suppliciter exposcat; nam ut docet Apostolus: "non suffi"cientes sumus cogitare aliquid à "nobis, quasi ex nobis, sed suffici"entia nostra ex Deo est;"* et iterum: "omnia possum in eo qui "me confortat." + Accedentem ad Pœnitentiæ Tribunal, benignè excipiat, et tam verbis quam vultu, spiritum charitatis erga peccatorem exhibeat. Cum multa patientia totam confessionem audiat, et pænitentem paterna benignitate, sed interea casta et cauta prudentia, hortetur et adjuvet, ut omnia animæ suæ vulnera aperiat coram Deo, "qui non vult mor"tem impii, sed ut convertatur impius + Philipp. iv. 13.

* 2 Cor. iii. 5.

“à via sua, et vivat."* Caveat præterea, ne interpellationibus intempestivis mentem et memoriam peccatoris perturbet, aut ne duris increpationibus ita terreat, ut peccata plenè et integrè confiteri vereatur. Semper ante oculos mentis verba habeat B. Pauli: "Si præoccupatus fuerit homo " in aliquo delicto, vos, qui spiritua"les estis, hujusmodi instruite in spiritu lenitatis, considerans teip

66

66

sum, ne et tu tenteris;"† et si pœnitens aliquod enorme delictum confiteatur, caveat sacerdos ne signa indignationis aut admirationis exhibeat, et ita peccatorem deterreat à plena sui criminis revelatione. Audita confessione, et omnibus quæ scitu necessaria sunt, prudenter investigatis et cognitis, tunc poenitentem admoneat de gravitate peccatorum, sed dum hoc facit, caveat, ne, aut voce, aut vultu, aut aliquo corpo

* Ezech. xxxiii. 11.

+ Gal. vi. 1.

ris motu, locum det circumstantibus suspicandi peccata confitentis. Pœnitentem sedulò hortetur, ut veram peccatorum suorum contritionem habeat, et ut ad novam vitam inchoandam strenuè satagat; congrua unicuique peccato remedia, et commendet et doceat; bene, ac Christiano more vivendi regulas, demonstret et tradat ; et eos, qui per consuetudinem peccant, aut relapsos, non absolvat, donec signa satis probata veri doloris dederint. In pœnitentia imponenda, adhibeat et prudentiam, et pietatem et justitiam; illud Concilii Tridentini secum animo revolvens, scilicet; alienorum peccatorum participes fieri eos Confessarios, qui, dum cum Pœnitentibus indulgentiùs agunt, levissima quædam opera pro gravissimis delictis, injungunt. Confessario semper cura incumbit inquirendi, utrum pœnitens sit sufficienter instructus in rudimentis Fidei, et in præceptis Do

« PoprzedniaDalej »