aut alterum diem, justa de causa, abfuerint, omni diligentia provideant, ut grex nullum detrimentum exinde patiatur. Imprimis autem absentia Pastoris, in diebus Dominicis et Festis de præcepto, præcavenda est;. et mandamus, ut nullus sacerdos curam habens animarum in Nostra Diœcesi, à Parochia aut cura absit, per duodecim dies continuos, sine licentia nostra aut Vicarii Nostri Generalis, priùs in scriptis habita.

Et quoniam à Christo ipso accepimus, bonum Pastorem cognoscere oves suas, præcipimus, ut singuli Parochi frequenter Missam celebrent, et populum instruant, in unaquaque Ecclesia et sacello suæ respectivè Parochiæ. Præcipuâ quoque curâ provideant, ut singulis Dominicis pueri, et etiam provectioris ætatis rudes, in Ecclesia congregati, et per classes ordinati, catechismum accuratè dis

cant.

Doceatur quoque juventus,

hyberno tempore, in singulis pagis, sub cura et regimine Patrum famili arum, et sodalium confraternitatis Doctrinæ Christianæ.

Quoniam maximè convenit ut hi, qui dogmata fidei populo Christiano annuntiant, sint ipsi non solum sana doctrina imbuti, sed in re tanti momenti, omni suspicione majores, mandat Conc. Tridentinum,* “ut pro"visi de beneficiis quibuscumque, "curam animarum habentibus, tene"antur à die adeptæ possessionis, ad "minus, intra duos menses, in mani"bus ipsius Episcopi, vel, eo impedi

to, coram Generali ejus Vicario, seu "Officiali, orthodoxæ suæ fidei, publi"cam facere professionem, et in Ro"manæ Ecclesiæ obedientia se per

mansuros spondeant ac jurent, ali"oquin prædicti omnes provisi, ut suprà, fructus non faciant suos, nec "illis possessio suffragetur."

66

* Sess. 24. de Ref. cap. 12.

Hoc mandatum exequi cupientes, et maximè soliciti ut omnes nostro spirituali regimini subjecti, fideque Catholica adunati, semper sint memores, unitatem spiritûs in vinculo pacis, non aliter servari posse, quam in communione illius sanctæ et indeficientis Ecclesiæ, quæ ut aiunt Patres Florentini, Mater et Magistra est omnium Ecclesiarum; et recordantes nos unum corpus in Christo effici, dum caritate conjuncti, obedientiam ei qui sedem Petri tenet, fideliter exhibemus; præcipimus, ut omnes provisi de beneficiis quibuscumque curam animarum habentibus, necnon, ut omnes qui ad præbendam, canonicatum, vel aliam dignitatem ecclesiasticam, promoti fuerint, emittant coram Nobis, aut Vicario nostro Generali vel Foraneo, publicam professionem fidei, quæ in formula Pii Papæ IV. continetur, et ut in obedientia

Romanæ Ecclesiæ, se permansuros

spondeant.

Et quoniam hic sermo est de Parochis, sit statutum, ut quotiescumque solicitatio vel postulatio à quocumque, sive laico, sive clerico, nobis fuerit porrecta, in gratiam cujuscumque sacerdotis, ad curam animarum obtinendam, ipso sacerdote sciente et consentiente, eo ipso, indignus judi

cetur.

CAPITULUM NONUM.

DE CO-ADJUTORIBUS PAROCHORUM.

Quamvis plurima eorum quæ Pastoribus præscripta sunt, æqualiter à vicariis sint observanda, præsertim ea omnia quæ de puritate morum, de studio pietatis, et de zelo animarum diximus ; necesse tamen judicavimus, vicarios specialiter admonere, eos à nobis esse constitutos tanquam coadjutores Parochorum, quorum est Parochiam regere. Vicarios igitur in omnibus quæ ad sacri muneris exercitium attinent, subjecti sint Pastoribus, exceptis tantum iis, quæ ab Ordinario, à jurisdictione Parochorum, specialiter sint exempta.

Unde vicarios omninò dedecet mu

G