iv CAP. ARGUMENTA CAPITUM LIBRI TERTII, ETC. Quæ causa fuit, ut Verbum Dei caro fieret: et, Adversus eos qui dicunt illum putative apparuisse Adversus eos qui dicunt eum ex Joseph generatum Quare magnanimus fuit Deus in inobedientia hominis : et ostensio quoniam pro eo qui salvatur homine factum est, ut projiceretur in hunc mundum de Paradiso XXII. Ostensio quoniam Verbum Dei caro factum est XXIII. Ostensio, quia Ecce Virgo in utero accipiet, sed non, Ecce adolescentula, sicut quidam interpretantur PAG. xm. Quae EST CARPOCRATIS DOCTRINALIQUAE OPERATIOMES CoRua Quae ABEO SUNT OMNIA Au ARP CRAIGS AUTO ETQVJAB GO COVNOU Qvide M. 173. G. 198 LIBER III. PREFATIO. Tu quidem, dilectissime, præceperas nobis, ut eas quæ a Valentino sunt sententias absconditas ut ipsi putant in manifestum proderem, et ostenderem varietatem ipsorum, et sermonem destruentem eos inferrem. Aggressi sumus autem nos, arguentes eos a Simone patre omnium hæreticorum, et doctrinas et successiones manifestare, et omnibus eis contradicere: propter quod cum sit unius operis traductio eorum et 'destructio in multis, misimus tibi libros, ex quibus primus quidem omnium illorum sententias continet, et consuetudines et characteres ostendit conversationis eorum. In secundo vero destructa et eversa sunt quæ ab ipsis male docentur, et nudata et ostensa sunt talia qualia et sunt. In hoc autem tertio ex Scripturis inferemus ostensiones, ut nihil tibi ex his quæ præceperas, desit a nobis; sed et, præterquam opinabaris, ad arguendum et evertendum eos qui quolibet modo male docent, occasiones a nobis accipias. Quae enim est in Deo caritas, dives et sine invidia exsistens, plura donat quam postulet quis ab ea. Memento igitur eorum quæ diximus in prioribus duobus libris; et hæc illis adjungens, plenissimam habebis a nobis adversus omnes hæreticos contradictionem, et fiducialiter ac instantissime resistes eis pro 2sola vera ac vivifica fide, quam ab Apostolis Ecclesia percepit, et distribuit filiis suis. Etenim Dominus omnium dedit Apostolis suis potestatem Evangelii, per quos et veritatem, hoc est Dei Filii doctrinam, cognovimus; quibus et dixit Dominus: Qui vos audit, me audit: et qui vos contemnit, me con- Luc. x. 16. temnit, et eum qui me misit. 1 A more likely reading seems to be detectio, Xerxos, and in the sequel I would certainly propose detecta, as being closely parallel with nudata following. 2 Something definite is here evidently meant, received by the Apostles from Christ, and inherited from them, and VOL. II. handed on to her sons by the Church; 1 1. Non enim per alios dispositionem salutis nostrae cognovimus, quam per eos per quos Evangelium pervenit ad nos: quod quidem tunc præconaverunt, postea vero per Dei voluntatem in Scripturis nobis tradiderunt, fundamentum et columnam fidei nostræ futurum. Nec enim fas est dicere, quoniam ante prædicaverunt quam perfectam haberent agnitionem; sicut quidam audent dicere, gloriantes emendatores se esse Apostolorum. Postea M. 174 enim quam surrexit Dominus noster a mortuis, et induti sunt 3supervenientis Spiritus sancti virtutem ex alto, de omnibus adimpleti sunt, et habuerunt perfectam agnitionem; exierunt in fines terræ, ea quæ a Deo nobis bona sunt evangelizantes, et cœlestem pacem hominibus annuntiantes, qui quidem et omnes pariter et singuli eorum habentes Evangelium Dei1. 1 ARUND. MS. præconiaverunt. See Vol. I. p. 97, note 2. 2 r Tim. iii. 15, where these terms are predicated of the Church. 3 Gen. abs. as in Acts i. 8. The AR. copy has the ablative, and virtute. 4 In calling the reader's attention to the parallel testimony of Papias, in the history of Eusebius, it may be premised that it affords the earliest information that we possess respecting the composition of the two first Gospels; that although the historian speaks with little respect of his authority, Papias according to him having been σφόδρα σμικρὸς τὸν νοῦν, (see also 455, G.), still that it is impossible to treat with disrespect one whose sole wish was to ascertain the truth, and who took the best method of tracing it out, as he says: οὐ γὰρ τοῖς τὰ πολλὰ λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοὶ, ἀλλὰ τοῖς τάληθῆ διδάσκουσιν· οὐδὲ τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς τὰς παρὰ τοῦ Κυρίου τῇ πίστει δεδομένας, καὶ ἀπ ̓ αὐτῆς παραγινομένας τῆς ἀληθείας. Εἰ δέ που καὶ παρηκολουθηκώς τις τοῖς πρεσβυ- With respect to the Gospels of S. Matthew and of S. Mark, this highly ancient writer says: Μάρκος μὲν ἑρμη νευτής Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευ· σεν, ἀκριβῶς ἔγραψεν· οὐ μέντοι τάξει τὰ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἢ λεχθέντα ἢ πραχθέν τα, οὔτε γὰρ ἤκουσε τοῦ Κυρίου, οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ· υστερον δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ, ὃς πρὸς τὰς χρείας ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας, ἀλλ ̓ οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λόγων· ὥστε οὐδὲν ἥμαρτε Μάρκος, οὕτως ἔνια γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν· ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσε παραλιπεῖν, ἢ ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς. Ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ περὶ τοῦ Μάρκου· περὶ δὲ τοῦ Ματθαίου ταῦτ ̓ εἴρηται· Ματθαῖος μὲν οὖν 'Εβραΐδι διαλέκτῳ τὰ λόγια συνεγράψατο, ἡρμήνευσε δ ̓ αὐτὰ ὡς ἠδύνατο ἕκαστος. ΕUSEB. ibid. See DUPIN, Diss. Bibl. T. II. 1, 2, |