50

CARMINUM LIB. II. CARM. XX.

Jam jam residunt cruribus asperae
Pelles, et album mutor in alitem
Superne, nascunturque leves
Per digitos humerosque plumae.
Jam Daedaleo ocior Icaro
Visam gementis litora Bospori
Syrtesque Gaetulas canorus
Ales Hyperboreosque campos.
Me Colchus et qui dissimulat metum
Marsae cohortis Dacus et ultimi
Noscent Geloni, me peritus

Discet Hiber Rhodanique potor.
Absint inani funere neniae
Luctusque turpes et querimoniae ;
Compesce clamorem ac sepulcri
Mitte supervacuos honores.

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER TERTIUS.

CARMEN I.

ODI profanum vulgus et arceo;
Favete linguis carmina non prius
Audita Musarum sacerdos
Virginibus puerisque canto.
Regum timendorum in proprios greges,
Reges in ipsos imperium est Jovis
Clari Giganteo triumpho,

Cuncta supercilio moventis.

Est ut viro vir latius ordinet
Arbusta sulcis, hic generosior
Descendat in Campum petitor,
Moribus hic meliorque fama
Contendat, illi turba clientium
Sit major: aequa lege Necessitas
Sortitur insignes et imos;

Omne capax movet urna nomen.
Districtus ensis cui super impia
Cervice pendet non Siculae dapes
Dulcem elaborabunt saporem,

Non avium citharaeque cantus
Somnum reducent. Somnus agrestium
Lenis virorum non humiles domos
Fastidit umbrosamque ripam,
Non Zephyris agitata Tempe.

Desiderantem quod satis est neque
Tumultuosum sollicitat mare,

Nec saevus Arcturi cadentis
Impetus aut orientis Haedi,

Non verberatae grandine vineae
Fundusque mendax, arbore nunc aquas
Culpante nunc torrentia agros
Sidera nunc hiemes iniquas.
Contracta pisces aequora sentiunt
Jactis in altum molibus; huc frequens
Caementa demittit redemptor

Cum famulis dominusque terrae
Fastidiosus. Sed Timor et Minae
Scandunt eodem quo dominus, neque
Decedit aerata triremi, et

Post equitem sedet atra Cura. Quodsi dolentem nec Phrygius lapis Nec purpurarum sidere clarior

Delenit usus nec Falerna

Vitis Achaemeniumque costum,

Cur invidendis postibus et novo
Sublime ritu moliar atrium?
Cur valle permutem Sabina
Divitias operosiores?

25

30

35

40

45

Tactu leonem, quem cruenta

Per medias rapit ira caedes.

Dulce et decorum est pro patria mori:
Mors et fugacem persequitur virum,
Nec parcit imbellis juventae
Poplitibus timidoque tergo.
Virtus repulsae nescia sordidae
Intaminatis fulget honoribus,
Nec sumit aut ponit secures
Arbitrio popularis aurae.
Virtus recludens immeritis mori
Caelum negata tentat iter via,
Coetusque volgares et udam

Spernit humum fugiente penna.

Est et fideli tuta silentio

Merces: vetabo qui Cereris sacrum
Vulgarit arcanae sub isdem

Sit trabibus fragilemve mecum
Solvat phaselon; saepe Diespiter
Neglectus incesto addidit integrum:
Raro antecedentem scelestum
Deseruit pede Poena claudo.

CARMEN III.

JUSTUM et tenacem propositi virum
Non civium ardor prava jubentium,
Non voltus instantis tyranni

Mente quatit solida, neque Auster

Dux inquieti turbidus Hadriae,
Nec fulminantis magna manus Jovis ;
Si fractus illabatur orbis
Impavidum ferient ruinae.

Hac arte Pollux et vagus Hercules
Enisus arces attigit igneas,
Quos inter Augustus recumbens
Purpureo bibit ore nectar.

15

20

25

30

5

10

Hac te merentem, Bacche pater, tuae
Vexere tigres indocili jugum

Collo trahentes; hac Quirinus
Martis equis Acheronta fugit,
Gratum elocuta consiliantibus
Junone divis: Ilion, Ilion.
Fatalis incestusque judex

Et mulier peregrina vertit
In pulverem, ex quo destituit deos
Mercede pacta Laomedon, mihi
Castaeque damnatum Minervae

Cum populo et duce fraudulento.
Jam nec Lacaenae splendet adulterae
Famosus hospes nec Priami domus
Perjura pugnaces Achivos
Hectoreis opibus refringit,

Nostrisque ductum seditionibus

Bellum resedit. Protinus et graves

Iras et invisum nepotem

Troica quem peperit sacerdos

Marti redonabo; illum ego lucidas

Inire sedes, ducere nectaris
Succos, et adscribi quietis
Ordinibus patiar deorum.

Dum longus inter saeviat Ilion
Romamque pontus qualibet exsules
In parte regnanto beati;

Dum Priami Paridisque busto

Insultet armentum et catulos ferae