CH Lectio iv. Hósroes Persárum rex, extrémis Phocæ impérii tempóribus, Ægypto et Africà occupátis, ac Jerosólymâ captâ, multisque ibi Christianórum millibus, partim cæsis, partim in captivitátem cum Zacharía Patriarcha abductis, Crucem étiam Dómini quam Hélena in monte · Calváriæ collocârat, post innúmeras distributiónes, tribus jam tum réliquis por. tiónibus conflátam, in Pérsidem asportávit, anno Christi sexcentésimo décimo quarto. Heraclius qui jam ab annis quátuor Phocæ succésserat, étiam per sequentes annos multis belli incómmodis, et calamitátibus affectus, pacem bis à Chósroa pétiit: sed hanc ille pertinaciter utrâque vice denegavit, nisi Crucifixo abnegáto, sol adorarétur à Románis. Quam impietátem detestátus Heráclius, imploráto Dei auxílio, bellum quasi sacrum suscepit, militesque ad martyrium hortátus, signa Lectio v. Ictus igitur Chósroes, in fuga quâ trajícere Tigrim parábat, Medarsen fílium sócium regni designat. Quam contuméliam cùm Síroes Chósroæ major natu filius ægrè ferret, patre simul et fratre interemp tis, regno Persárum potitus est, pacemque cum Heráclio fecit, quibusdam acceptis conditiónibus, quarum ea prima fuit, ut Crucem Dómini restitúeret. Captivos ítaque, in primis Zacharíam patriarcham, dimisit, restitútis étiam Crucis sanctæ particulis, quarum thecam argenteam íntegram, illæsaque sigilla ipse Patriarcha agnovit. Igitur Crux sancta quatuordecim post annos quàm vénerat in Persárum potes tátem, recepta est: et delata primùm Constantinópolim, et anno sequenti Jerosólymam, in locum pr stinum restituta est; actæque Deo de victórijs grátiæ. Exinde Exaltatiónis sanctæ Crucis festivitas, quæ hac die quot annis agebátur, celebrior habéri cœpit. R. Fugávit Josue Amalec; ædificavitque Moyses altáre, et vocávit nomen ejus, Dóminus exaltatio mea, dicens: * Quia manus sólii Dómini erit contra Amalec, à generatióne in generatiónem. Ostendit mihi Angelus in médio civitátis lignum vitæ : et omne maledictum non erit ámpliùs, sed sedes Dei et Agni in illa erunt; *Quia. Exod. 17. Apoc. 22. Ac Lectio vj. HAC eâdem die sanctus Ludovicus, Francórum rex, anno millésimo ducentésimo quadragésimo primo, partem Domínica Crucis, quae in Syria título pignoris apud Templários milites remanserat, à Bal duíno Orientis Imperatore acceptam cum ália non módica portióne, ex qua Im+ peratóres Ecclésiis et amícis partículas dare consué verant, item ália multa Domínica Passiónis instrumenta, Parísios, præcedente Clero, solemniter tránstulit. Tunc rex piíssi mus magnum exhibuit christiána pietátis argumentum, cùm, abjectis véstibus régiis, et pedes nudátus, in urbem íntulit instrumentum quo mundi prétium persolútum est. Demum constructâ in régio palátio magníficâ Capellâ, sacrosancta redemptiónis nostræ insígnia religiósè in ea asservári vóluit. R. Benedixit rex pópulo in nómine Dómini exercítuum, dixitque : Ante Dóminum vílior fiam plusquàm factus sum, et ero húmilis in óculis meis, Et gloriósior apparébo. . Mihi absit gloriári, nisi in Cruce Dómini nostri Jesu Christi;* Et gloriósior apparébo. Glória. * Et gloriósior. 2. Reg. 6. Gal. Č. IN III. NOCTURNO. 6. Ant. 8. c. Mórsibus colu brorum exterminabantur ; sed ad correptiónem in brevi turbáti sunt, signum habentes salútis. Sup. 16. Ant. 6. C. Qui conversus est, non per hoc quod vidébat sanabátur, sed per te ómnium Salvatórem. Sap. 16. Ant. 5. C. Misericórdia advéniens sanábat illos; in memória enim sermónum tuórum examinabantur. Sap. 16. V. Tu es, Deus, qui mandas salútes Jacob; R. Salvasti enim nos de affligéntibus nos. Ps. 43. Léctio sancti Evangélii se- ra, ómnia traham ad me. Serm. 8.de Pass. Domini. Exaltáto dilectíssimi, per crucem Christo, non illa tantùm spécies aspéctui mentis occurrat, quæ fuit in óculis impiórum, quibus per Móysen dictum est: Et erit pendens vita tua ante óculos tuos, et timébis die ac nocte, et non credes vitæ tuæ. Iste enim nihil in crucifixo Dómino præter fácinus suum cogitáre potuerunt, habentes timórem, non quo fides vera justificátur, sed quo conscientia iníqua torquétur. Noster verò intellectus, quem Spíritus veritátis illúminat, glóriam Crucis cœlo terrâque radiantem, puro ac líbero corde suscípiat, et interióre ácie vídeat, quale sit quod Dóminus, cùm de passiónis suæ loquerétur instántià, dixit: Nunc judícium mundi est, nunc princeps hujus mundi ejiciétur foràs; et ego si exaltátus fúero à ter 21. Cap. 7. R. Nunc judícium est mundi, nunc princeps hujus mundi ejicietur foras;* Et ego si éxaltátus fúero à terra, ómnia traham ad meipsum. V. Locútus est Dóninus ad Móysen : Fac et pone serpentem æneum, eum pro signo : qui percussus aspéxerit eum, vivet. * Et ego. Joan. 12. Num. Lectio viij. Admirábilis potentia Crucis! ô ineffábilis glória passiónis in qua et tribúnal Dómini, et judícium mundi, et potestas est Crucifixi. Traxisti erim, Dómine, ómnia ad te; et cùm expandisses totâ die manus tuas ad pópulum non credentem et contradicentem tibi, confitendæ majestátis tuæ sensum totus mundus accepit. Traxisti, Dómine, ómnia ad te ; cùm in execratiónem Judaici scéleris, unam protulerunt ómnia elementa senténtiam, cùm obscurátis lumináribus cœli, et converso in noctem die, terra quoque mótibus quaterétur insólitis, universaque creatúra impiórum úsui se negáret. Traxisti, Dómine, ómnia ad te; quóniam, scisso templi velo, sancta sanctórum ab indignis pon tificibus recessérunt, ut figúra in veritátem, prophetía in manifestatiónem, et lex lex in Evangélium verteré tur. R. Deus, quæ prænuntiávit per os ómnium Prophetárum pati Christum suum, sic implévit. *Poenitémini igitur, et convertímini, ut deleantur peccáta vestra. V. Ipse peccáta multórum tulit, et pro transgressóribus rogavit. * Poenitémini. Act. 3. Is. 53. [Ubi hoc festum fit absque commemoratione sancti Cornelii, Lectio ix. TRaxisti, Domine, óm- Pars Autumnalis. víctima sacrificium, ita unum de omni gente sit regnum.] De sancto Cornelio. Lectio ix. FActus est Cornélius Epís copus de Dei et Christi ejus judício, de Clericórum penè ómnium testimónio, de plebis quæ tunc áffuit suffrágio, et de Sacerdótum antiquórum et bonórum virórum collégio, cùm nemo ante se factus esset, cùm Fabiáni locus, id est, cùm locus Petri et gradus cáthedræ sacerdotális vacáret: quo occupáto de Dei voluntáte, atque ómnium nostrûm conseusióne firmáto, quisquis jam Epíscopus fieri volúerit, foris fiat necesse est, nec hábeat ecclesiásticam ordinatiónem, qui Ecclésiæ non tenet unitátem. Quanta in ipso suscepto Episcopátu suo virtus! quantum robur ánimi! qualis fírmitas fídei, quod nos símplici corde et perspícere pénitùs et laudáre debémus sedisse intrépidum Romæ in sacerdotáli cáthedra, eo témpore cùm tyrannus infestus Sacerdótibus Dei fanda atque infanda comminarétur ; cùm multò patiéntiùs et tolerabíliùs audíret levári adversùs se æmulum Príncipem, quàm constítui Romæ æmulum Sacerdótem. Nonne hic passus est obedientiam; et consummátus, factus est ómnibus obtemperántibus sibi causa salútis æternæ. Hebr. 5. summo virtútis et fidei testimónio prædicandus est? Nonne inter gloriósos Confessóres et Mártyres deputandus, qui tantum témporis sedit expectans córporis sui carnífices et tyranni ferocientis ultóres? (Cen tumcellis óbiit anno Christi ducentésimo quinquagé simo secundo, die décimâquartâ Septembris.) Cantic, in Festis, secundùm Feriam, Ant. 3. a. Sic oportebat Christum pati et resúrgere, et prædicári in nomineejus pœniténtiam, et remissiónem peccatórum in omnes gentes. Luc. 24. Ant. 8. G. Verbum Cru R. Hóstiæ quæ secundùm legem offeruntur, cis pereúntibus quidem nunquam possunt auferre peccáta: * Christus autem unam pro peccátis ófferens hóstiam, una oblatióne consummávit in sempiternum sanctificátos. V. Sacrifícium et oblatiónem noluisti, Deus; holocaustum et pro peccáto non postulasti Christus. Glória Patri.* Christus. Heb. 10. Ps. 39. Te Deum. stultitia est : iis autem qui Neta Crux Dei cruóre cax! Públici fontes salútis, Crux tribúnal, quo se- |