viduárum et pupillórum; testimónia, tum horum quoquædam verò esse Hircáni Tobía viri valde eminentis, in his quæ detúlerat ímpius Simon: universa autem argenti talenta esse quadringenta, et auri ducenta; décipi verò eos qui credidissent loco et templo, quod per universum mundum honorátur pro sui veneratióne et sanctitáte, omninò impossíbile esse. R. In sartágine cùm primus diu cruciarétur, céteri fratres unà cum matre ínvicem se hortabantur mori fórtiter, dicentes: * Dóminus Deus aspíciet veritátem, et + Consolábitur in nobis. . Per patiéntiam currámus ad propósititm nobis certámen, Dóminus. Glória Patri. +Consolábitur. 2. Mach. 7. Hebr. 12. Quin IN II. NOCTURNO. Sermo sancti Gregórii Nazianzéni Epíscopi. Orat. 22. Lectio iv. Uinam Machabæi fúerint, quâque primùm ex institutióne atque doctrína in tantam virtútis frugem gloriamque pervénerint, perspicuè liber ille declárat, qui ratiónem ánimi perturbatiónibus imperáre docet, in ejusque arbítrio esse, ut in utramvis partem, hoc est, vel ad virtútem vel ad vitium propendeámus. Nam libri illíus autor, cùm pléraque ália que dimicatiónes in hujus argumenti confirmatiónem áttulit. Mihi verò hæc tantùm commemoráre suffíciet. Eleázarus primítiæ eórum qui ante Christum passi sunt, quemadmodùm post Christum Stéphanus, sacerdos, et senex, canus capillis, canus et prudéntià, priùs quidem pro pópulo sacrificábat et orábat. Tandem autem et semetipsum hóstiam óbtulit Deo perfectíssimam, ac totíus pópuli expiatrícem, faustum certaminis inítium, quod loquens páriter ac tacens cohortabátur. Obtulit autem et filios septem, suæ fructus disciplína, hóstiam viventem, sanctam, Deo placentem, omni legáli sacrifício splendidiórem et puriórem : quæ sunt enim filiórum, ad patrem referri æquíssimum ac justíssimum est. ad nerósa sóboles, gloriósi veritátis propugnatóres, An. tíochi tempóribus excelsióres, veri Mosaicæ legis discípuli, paternórum rítuum observantíssimi; númerus apud Hebræos laudábilis, et propter septenáriæ quiétis mystérium venerabilis, unum spirantes, unum sectantes, unum illud ad vitam iter agnoscentes, ut mortem Dei causâ susciperent; non minùs ánimis fratres quàm corpóribus, inter se mútuæ mortis æmuli. O rem admirandam! tormenta quasi thesauros præripientes, pro magistra lege perícula subeuntes, illáta non magis formidantes, quàm quæ supérerant requirentes; unum illud vériti ne tyrannus à poenis desisteret, ne quis ipsórum sine corónæ præmio discéderet, ne invíti fratres álii ab álio sejungerentur, et ne in eo discrimine, cruciátibus erepti, malâ victóriâ superárent. Lectio vj. Rat ibi fortis et generósa mater, puerórum simul ac Dei amans, cujus materna víscera supra natúræ consuetúdinem dilaniabantur. Non enim filiórum qui in tormentis erant, miserebátur; sed timóre angebátur, ne non ca susciperent: neque magis eos qui è vita migráverant desiderábat, quàm precabátur ut réliqui cum illis conjungerentur; de quibus fíliis magis quàm de mórtuis erat sollicita. Horum enim dúbium erat certámen, at illórum secúrus vitae éxitus. Atque illos quidem jam Deo adjunxerat; de his verò quomodò Deus eos susciperet, laborábat. O virilem ánimum in córpore muliebri! ô admirábile magni ánimi incrementum ! in V. Rex accensus irâ, adolescentiórem super om nes crudéliùs desæviit, indignè ferens se derísum.* Novíssimè autem post filios et mater consumpta est. R. Cùm mater adhuc dí-. Distenti sunt, non susceret, ait adolescens: Quem sustinėtis? Non obédio præcepto regis, sed præcepto legis: *Tu verò judício Dei justas supérbiæ tuæ pœnas exolves. V. Momentaneum et leve tribulatiónis nostræ æternum glóriæ pondus ope rátur in nobis. * Tu. 2. Mach. 7. 2. Cor. 4. cipientes redemptiónem, ut meliorem invenírent resurrectiónem. * Novíssimè. Glória Patri.*Novíssimè au tem. 2. Mach. 7. Hebr. 11. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se cundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 9. IN illo témpore; Ascendens Jesus in navículam, transfretávit, et venit in invenientes quâ parte il civitátem suam. Et réliqua. lum inferrent præ turba, Homília sancti Petri Chrysólogi. Serm. 50. Christum in humánis áctibus divína gessisse mystéria, et in rebus visibílibus invisibília exercuisse negotia, léctio hodierna monstrávit. Nonne ipse est qui, fugátis fluctibus, maris profunda nudávit, ut Israelíticus pópulus inter stupentes undas, sicco vestígio, velut móntium cóncava pertransíret? Nonne hic est qui Petri pédibus marínos vórtices inclinávit, ut iter líquidum humánis gréssibus sólidum præbéret obséquium? Et quid est quòd ipse sibi maris sic déneget servitúteni, ut brevíssimi lacûs tránsitum sub náutica mercéde transfretáret? Quid mirum, fratres? Christus venit suscípere infirmitátes nostras, et suas nobis conferre virtútes; humána quærere, præstáre divína; accipere injúrias, reddere dignitá tes; ferre tædia, referre sanitátes; quia médicus qui non fert infirmitátes, curáre nescit; et qui non fúerit cum infirmo infirmátus, infirmo non potest conferre sanitátem. R. Ecce viri portantes hóminem qui erat paralyticus, quærébant eum pónere ante Jesum. Et *Non per tégulas summisérunt eum cum lecto in médium. V. Spes illórum in salvantem illos, et óculi Dei in diligentes se. * Non. Luc. 5. Eccli. 34. Lectio viij. Christus ergo si in suis mansisset virtútibus, commúne cum hominibus nihil habéret ; et si non implesset carnis órdinem, carnis in illo esset otiósa suscéptio. Sustínuit ergo has necessitátes, ut homo verus humánis necessitatibus probarétur. Et venit in civitátem suam. Creátor rerum, orbis Dóminus, postéaquàm se propter nos nostrâ coangustávit in carne, cœpit habére humánam pátriam: cœpit civitátis Judáicæ esse civis, parentes habére coepit, parentum ómnium ipse parens; ut invitáret amor, attraheret cáritas, vincíret afféctio, suadéret humánitas quos fugárat dominátio, metus dispérserat, et fécerat ejus potestatis extorres. Et ecce offerébant ei paralyticum jacentem in lecto; et respíciens Jesus fidem illórum, dixit paralytico: Confide, fili; remittuntur tibi peccáta tua. Audit véniam, et tacet paralyticus; nec ullam respondet grátiam, quia plùs córporis quàm ánimæ tendébat ad curam; et tem poráles ærumnas resolúti temnit, ut sauciátis morbo córporis sic deflébat, ut æternas pœnas resolutiónis ánimæ non defléret, gratiórem sibi præsentem vitam júdicans, quàm futúram. Méritò Christus operántium fidem réspicit, et vecórdiam réspicit, sic jacentis, ut fidei aliéna suffrágio paralytici ánima antè curarétur quàm corpus. . Videns Jesus fidem illórum, dixit paralytico: * Confide, fili; remittuntur tibi peccáta tua. V. Per misericórdiam et fidem purgantur peccáta. * Confíde, Matth. 9. Prov. 15, Cernitis in hoc loco, fratres, Deum non interrogáre insipiéntium hóminum voluntátes, non expectáre ignorántium fidem, non infirmórum stuita desidéria perscrutári; sed ad altérius fidem subveníre, quod per solam grátiam conferébat, cùm quidquid divínæ voluntátis est non negáret. Et révérâ, fratres, quando médicus languén, tium aut quærit aut réspicit voluntátes,cùm semper contrária desíderet aut requí. rat infirmus ? Hinc est quòd nunc ferrum, nunc ignem, nunc amára pócula íngerit et appónit invítis, ut curam sani séntiant, quam non póterant sentíre ægrotantes. Et si homo injúrias déspicit, maledicta con sponte vitam cónferat et salútem; quantò magis Christus médicus bonitate divínâ, morbis sáucios peccatórum, et phrénesi críminum laborantes, ad salútem étiam invítos áttrahit et nolentes? O si velímus, fratres, ô si velímus omnem mentis nostræ parálysim pervidére, ánimam nostram virtútibus destitútam jacére in vitiórum stratis cernerémus. Lucéret nobis quemadmodùm Christus et nostras quotídie nóxias réspicit voluntátes, et ad salutária nos remédia pértrahit et perurget invítos. * R. Ego sum, ego sum ipse qui Déleo iniquitátes tuas propter me; et + Peccatórum tuórum non recordábor. V. Dixit Jesus: Homo, remittuntur tibi peccáta tua. Déleo. Glória Patri. † Peccatórum. Is.43. Luc. 5. Ad Benedict. Ant. 1.D. Ait Jesus paralyticol: Surge tolle lectum tuum, et vade in domum tuam; et surrexit, et ábiit in domum suam. Matth. g. Oratio Dirigat corda nostra, quae sumus, Dómine, tuæ miseratiónis operátio, quia tibi sine te placére non pós sumus; Per Dominum nostrum Jesum Christum. Ad Magnífic. Ant. 8. G. Videntes turba, timué runt et glorificavérunt rárium, portabátur, nullo Deum, qui dedit potestá- sibi auxilium ferente, matem talem hominibus. nifestá Dei cógnitâ virtúte : Matth. 9. FERIA SECUNDA. De libris Machabæórum. Lectio j. Lib. 2. C. 3. Eliodorus quod decréHverat, perficiébat códem loco ipse cum satellitibus circa ærárium præsens. Sed Spíritus omnipotentis Dei magnam fecit suæ ostensiónis evidéntiam; ita ut omnes qui ausi fúerant parére eï, ruentes Dei virtúte, in dissolutiónem et formídinem converterentur. Appáruit enim illis quidam equus terríbilem habens sessórem, óptimis operimentis adornátus: isque cum ímpetu Heliodóro prióres calces elísit; qui autem ei sedébat, videbátur arma habére áurea. Alii étiam apparuérunt duo juvenes virtúte decóri, óptimi glóriâ, speciosique amictu; qui circumstetérunt eum, et ex utrâque parte flagellábant, sine intermissióne multis plagis verberantes. at et ille quidem per divínam virtútem jacébat mutus, que omni et salúte pri spe vátus. Hi autem Dóminum benedicébant, quia magnificábat locum suum et teatm quod paulò ante timóre ac tumultu erat plenum, apparente omnipotente Dómino, gáudio et lætitia implétum est. Tunc verò ex amicis Heliodóri quidam rogábant confestim Omam, ut invocáret Altíssimum, ut vitam donáret ei qui in suprémo spíritu, erat constitútus. R. Cóntigit, 244. Lectio iij. Considerans autem summus Sacerdos, ne fortè rex suspicarétur malitiam áliquam ex Judæis circa Heliodórum consummátam, óbtulit pro salúte viri hóstiam salutárem. Cùmque summus Sacerdos exoráret, iidem júvenes eisdem véstibus amicti, astantes Helio, dórodixérunt : Onía sacer dóti grátias age; nam propter eum Dóminus tibi vitam donávit tu autem à Deo R. Postquàm, 244. Lectio ij. Subitò autem Heliodórus flagellátus, núntia ómnibus cónciditin terram; eum- magnália Dei et potestátem. que multâ calígine circum- Et his dictis, non comparufúsum rapuérunt, atque in érunt. Heliodorus autem, sella gestatória pósitum eje- hóstiâ Deo oblátà, et votis cérunt. Et is qui cum multis magnis promissis ei qui vícursóribus et satellitibus vere illi concessit, et Oníæ prædictum ingressus est - grátias agens, recepto exér |