corde eórum superscríbam eas et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum. HYMNUS. Quanta nobis áf fluunt O Trine, qui favens Terram polúmque mú tuæ Pacis revíncis foedere, Sit laus tibi per sæcula. Amen. V.Descendetsicut plúvia Per te, Redémptor, mú- in vellus: R. Et sicut stil nera! En tota terris úberes Ruunt in imbres æthera. Tandem revérsa násci tur Dives suis pax frúgibus; Nostrísque lumen méntibus Exórta per te véritas. Doctor venis, et Legifer, In mortis umbrâ désides super ter licídia stillántia ram. Ps. 71. Ad Magn. Ant. 7. D. Qui vocávit nos pró¬ pria glória et virtúte, per Christum máxima et pretiósa nobis promíssa donávit. 2. Pet. 1. ( nisi dicenda sit Ant. O.) Oratio ut suprà. ANTIPHONE MAJORES ET FERIALES. A 17 Decembris ad singulis diebus ad LauVigil. Nativ., dicuntur des, Horas et Vesp.; omittuntur tamen in Dominicá occurrente, quia dicentur Ant. Dominica huic propriæ. Ant. semper ad Magn. dicitur etiam in Dominicis, et pro Com mem. Adventús in Festis occurr. Cùm dicuntur istæ Ant., omittuntur Preces ad Vesp. tantùm. DIE XVII. Decembris. Ant. R Ad Laudes, Horas et Vesperas. Oráte, cœli, désuper, et nubes pluant justum: aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. Is. 45. Ant. Deus cœlorum, exáudi: meménto, Dómine, testaménti tui: ut trâ desérti ad montem frliæ Sion. Is. 16. Ant. Recordáre, Dó– mine, servi domináti sunt nostrî; non fuit qui redímeret de manu eórum. Thren. 5. Ant. Réspice, Dómine, de domo sanctâ tuâ in nos; et inclína aurem tuam, et exáudi nos. Bar. 2. Ant. Ne dissipes testa omnes gentes agnoscant méntum tuum; neque quia tu es Deus. Judith. áuferas misericórdiam tuam à nobis. Dan. 3. Ant. Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum. Eccli. 36. Ad Magn. Ant. 3. E. Adonai, et Dux domûs Israël, qui Móysi in igne flamniæ rubi apparuísti, et ei in Sinâ legem dedísti; veni ad rediméndum nos in bráchio exténto. Judith. 16. 1. Par. 17. Act. 7. Exod. 6. DIE XIX. Ant.TTTinam dirúmU peres cœlos, et descénderes! Is. 64. Ant. Erue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo. Dan. 3. Ant. Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos, et osténde nobis lu cem miseratiónum tuá- rum vivífica illud. Hab. rum. Eccli. 36. 3. Clavis David, et Ant. Convérte nos Ad Magn. Ant. 5. F. Dómine, ad te, et convertémur: ínnova dies nostros sicut à princípio. Thr. 5. Ant. Aperi, Dómine, Is. 37. DIE XX. sceptrum domûs Israël; qui áperis, et nemo claudit; claudis, et nemo áperit; veni, et educ vinctum de domo cárceris, sedéntem in tenebris et umbrâ mortis. Is. 22s et 24. Jer. 51. et 52. Ps. 106. DIE XXI. Propter Festum S. Thomae, non dicuntur Ant. Feriales. Comm. Adventús fiet ad Laud. per seq. Ant. quo ánimo estó te, et hos quinAnt. Xpectátio Israël, que dies expectémus à DóEDómine, Expectatio Dómine, salvum mino misericórdiam me fac, et salvus ero. Jer. dabit glóriam nomini suo. Judith. 7. Semper dicitur die 21. Decembris, licet transferatur Festum. Ad Magn. Ant. 5. A. 17. Ant. Tu, Dómine, Pater noster, Redémptor noster: convértere propter servos tuos. Is. 63. Ant. Congrega omnes tribus Jacob, ut cognóscant quia non est Deus, nisi tu; et enárrent magnália tua. Eccli. 36. Ant. Nomen tuum in ; et Oriens, splendor lucis ætérnæ, et sol justítiæ; veni et illúmina sedéntes in ténebris et in umbrâ mortis. Zac. 3. Sap. 7. Mal. 4. vocátum est super nos: Ant. V DIE XXII. Etus error abiit Dómine, pacem; quia in Ant. Dómine, opus te sperávimus. Is. 26. tuum; in médio annó- Ant. Dabis, Deus, ve→ ritátem Jacob, misericór- in próximo est enim indiam Abraham; quæ ju- veníre eam. Eccli. 51. rásti pátribus nostris à diébus antíquis. Mich. 2. DIE XXIII. Ant. Auda, et lætáre, ecce vénio, ait Dóminus. Ant. Præparáte corda vestra Dómino, et servíte ei soli, et éruet vos, 1. Reg. Aeg: Gaudébunt cam pi, exultábunt ligna sil- Sint paráti in diem tértium: in die enim tértiâ descéndet Dóminus. Exod. 19. Et hæc Ant. dicitur semper die 23., etiam si sit Dominica. い Ad Magn. Ant. 8. G. Emmánuel, Rex et Légifer noster exderátus earum ; veni ad pectátio gentium, et desisalvándum nos, Deus noster. Is. 7. et 33. Dómine, Gen. 49. Ag. 2. Zách. 9. 9 FERIA SECUNDA. De Isaía Prophétâ. A justum Lectio j. Cap. 51. Udíte me qui scitis populus meus, lex mea in corde eórum: nolíte timére oppróbrium hóminum, et blasphemias eórum ne metuátis. Sicut enim vesAnt. Collum vestrum timéntum, sic cómedet subjícite jugo, et suscipiat eos vermis; et sicut la— ánima vestra disciplínam: nam, sic devorábit eos, lí Ant. Dícite filiæ Sion: Ecce Salvátor tuus venit: ecce merces ejus cum eo. Is. 62. nea salus autem mea in furor tribulántis? Citò vésempiternum erit, et jus- niet grádiens ad aperiéntítia mea in generatiónes dum, et non interfíciet generatiónum. Consúrge, usque ad interneciónem, consúrge, indúere fortitú- nec deficiet panis ejus. dinem, bráchium Dómini: consúrge sicut in diébus antíquis, in generatiónibus R. Non docébit. Lectio iij. sæculórum. Go autem sum Dómi E nus Deus tuus, qui Numquid non tu percussísti supérbum, vulnerásti contúrbo mare, et intudracónem? Numquid non méscunt fluctus ejus : Dótu siccásti mare, aquam minus exercítuum nomen abyssi vehementis qui meum. Pósui verba mea posuísti profúndum ma- in ore tuo, et in umbrâ ris viam, ut transírent li- manûs meæ protéxi te beráti ? ut plantes coelos, et fundes terram, et dicas ad Sion: Pópulus meus es tu. Eleváre, eleváre, consúrge, ibisti Jerúsalem, quæ bibísti de R. Ecce servus, ex 1. Lectio ij. 9 verténtur, et vénient in ejus usque ad fundum Sion laudantes, et lætítia cálicis sopóris bibísti, et sempiterna super cápita potásti usque ad fæces. eórum; gaudium et lætí- Non est qui sustentet cam tiam tenebunt; fúgiet do- ex ómnibus filiis, quos lor et gémitus. Ego, ego génuit: et non est qui apipse consolábor vos; quis prehendat manum ejus ex tu ut timéres ab hómine ómnibus filiis, quos enumortáli, et à fílio hómi- trívit. Duo sunt quæ ocnis, qui quasi foenum ita currérunt tibi; quis conaréscet? Et oblitus es tristábitur super te? vásDómini factóris tui, qui titas, et contrítio, et fateténdit cœlos, et fundá- mes, et gládius ; quis convit terram: et formidásti solábitur te? júgiter totâ die à fácie R. Sensum. furoris ejus qui te tribulábat, et paráverat ad perdéndum: ubi nunc est Ad Bened. Ant. Qui redémpti sunt à Dómino reverténtur, et |