legitur ministrasse. Si moderniora desiderantur exempla; Valerius Vincentio fidei et morum doctor extitit, et exemplar martyrii. Scorta sectatus est; sed Osee, mandante Domino, amplexibus meretricis adhæsit. Insipiens est: sed per insipientiam mundi decrevit Deus salvare credentes. Percussor est: sed Petrus gladium exerens, servi, principis sacerdotum, auriculam amputavit. Meticulosus est: Sed Ionas ad Ninivitas veritus est accedere, Thomas ad Indos. Tenetur functionibus publicis alligatus: sed Matthæus de teloneo assumptus est. Vinolentus est, et deditus gulæ sed Dominus ipse dictus est potator vini, vorator carnium. Non acquiescit majoribus: sed et Paulus in faciem restitit Petro. Contentiosus est: et inter discipulos Jesu facta contentio memoratur. Garrulus est et linguosus: facundus habeatur, quoniam et Apostolus sic dictus est semini-verbius. Militiam armatam exercuit: sed Martinus Juliano legitur militasse. Vir sanguinum est: sed Moyses Ægyptium interfecit, et absconditin sabulo. Manifestum est homicidium: et Samuel præsente populo regem pinguissimum interfecit. Perfidus est et perjurus: sed et Petrus perfidiam perjurio cumulavit. Mutus est: sed hoc Zachariam a sacerdotio non exclusit. Cæcus est: sed et Paulus videre non poterat, quando eum Ananias Domino consecravit. Exigentibus culpis depositus est: sed multi tales restituti sunt, et postmodum Ecclesiæ Dei plurimum profuerunt. Surdus est: sed hoc præconari legem Dei non prohibet. Prædicator enim quæritur, non auditor. Leprosus est: sed de pastore pastorum ecclesia recolit. Quia nec speciem, nec decorem habens apparuit, qui excludendus videretur tanquam leprosus, et nec humano dignus aspectu. Persona despicabilis est: sed in simili repulsæ titulo, adversus

Martinum non audivit ecclesia defensorem. Errat in fide: hoc fecisse dicitur Cyprianus. Valetudinarius est: sed Gregorius in summo languore Romanam optime gubernavit ecclesiam. Superbus et vanus est: sed talis fuit Bricius Turonensis. Corpore et membris debilitatus est: sed hoc egregio confessori Paphnucio legitur accidisse. Condemnationem ambitus tulit sed et filiorum Zebedei petentium primatum, est petitio reprobata. Hæresim quandoque docuit : sed Augustinus se Manicheum fuisse fatetur. Coluit idola: sed et Marcellinus martyr insignis in papatu, thurificare compulsus est. Forte nondum est Christianus: sed dum catechumenus esset, beati Ambrosii fuit (ut traditur) electio celebrata. Persecutus est Ecclesiam Dei: sed et Paulus ex persecutore factus est prædicator. Electio deest: sed et Apostoli non petentibus populis missi sunt. Non vacat sedes in quam posset intrudi: accedat præcedenti. Nam et Augustinus Valerio Hipponensi non tam successisse, quam accessisse describitur. Avarus est: dispersa poterit congregare: et inutiliter non distrahet congregata. Ut paucis universa complectar, ad omnia ineptus est: sed Samson in mandibula asini Philistiim expugnavit. Potens est et nunc Deus de lapidibus suscitare filios Abrahæ. Ad hæc dubium esse non debet quod cathedra Episcopalis sanctos recipat, aut sanctos facit. Nam et quum Saul inunctus esset in regem, insiliit in eum Spiritus Domini, prophetavitque, et mutatus est in virum alium. Caiaphas quoque licet sacrilegus, et qui cum Judæis conspiraverat in necem salvatoris, quum esset pontifex anni illius, prophetavit, ut constet ipsum ab officio prophetiæ, gratiam, quam demeruerat, accepisse. Quum ergo sedes suavis, et dulce lignum, gratis et sine labore omnia desiderabilia

conferant, nonne superflua sollicitudo est, dies laboriosos, et noctes insomnes ducere, ut ad sacrarium philosophiæ accedant?

Dulcius est jacuisse toro, tenuisse puellam,

Threiciam digitis increpuisse lyram.

Aut si hoc nimis videtur esse arduum, quoniam tactus, lyræ sonum eliciens, suum laborem habet, et industriam exigit, tutius est exultare quiescentem ad sonum lyræ, et vocem organi, et portas omnium sensuum voluptatibus aperire. Interim philosophantium studia deridentur si quid auditur incognitum, quasi prophanum sit, condemnatur; aut si minoris est, contemnitur. Nam ut ratione aut auctoritate reprobetur, frustra expectas. Si ratione vel auctoritate niteris, consuetudinem qua abutuntur, et quam fecerunt, objicient. Dicitque procerum alter ad alterum :

Hoc est cur pallet, cur quis non prandeat hoc est ;
Doctoresque tuos curto centusse licetur.

Et psallunt in sobrios hi qui bibunt vinum. Nec tamen ambitione tanta episcopalis dignitas duntaxat oppugnatur, eo quod jam summis et minimis eadem est dominandi præsidendique libido. Qui enim aspirare non audet ad cathedram, pari aviditate et eisdem machinis præfecturas, archidiaconatus, et alias aggreditur dignitates. Indulge ei modicum, audebit ampliora, procedet paulatim, reminiscens, quod

Audentes fortuna juvat,

"Nemo re

et timor animos convincit esse degeneres.
pente turpissimus fuit." Si paululum successerit eis,
nihil est quod se fieri posse non sperent. Tandem itaque
quod petitur, obtinetur, sed ut dici solet, Deo irato.

Tunc crassos transisse dies, lucemque palustrem,
Et sibi jam miseri vitam gemuere relictam.

Novam ergo concipiunt sollicitudinem, et seram, eo quod temporis jactura reparari non potest. Quod in claustralium pluteis continetur, excutiunt, literatorum expilant scrinia, corrogant schedulas, verborum flosculos legunt, oratiunculas conquirunt, et modis omnibus elaborant, ut videantur scire quod nesciunt. Nam ut sciant, aut in virtute proficiant, nondum solliciti sunt. Umbram duntaxat virtutis affectant, quam semper virtuti prætulerunt. Utique nihil miserius est, quam in alieno fulgore gloriari: et eo constat esse inopem debitorem, qui solutionem celebrare non potest, nisi novi gratia creditoris. Veruntamen sic tempus redimere gestiunt, ut tibi satyricus recte videatur illis occurrere, cnm improperio ingerens,

Udum et molle lutum es, jam nunc properandus, et acri
Fingendus sine fine rota: tibi luditur, effluis amens.
Contemnere, sonat vitium percussa, maligne
Respondet, viridi non cocta fidelia limo.

Hæc enim non modo adversus prælatos ecclesiæ, sed omnes qui ante docendi officium præsumserunt, quam discipuli formam impleverint, ad pigritiam excitandam, quasi stimulum libertas veritatis educit. Unde ergo nova et vetera proferent, qui semper æque nova et vetera contempserunt? Nec est quod error concurrentium sub prætextu multitudinis excusetur, quia vivendi forma a conviventium similitudine nequaquam trahitur, sed a verbo Dei, in cujus via beati ambulant, et recto calle ad veræ felicitatis patriam pergunt. Neque enim quod a multis peccatur, peccatum non est ; sed ideo gravius, quia multum. Nec delinquentis culpam socia minuit multitudo, sed prægravat, eo quod viribus suis, ne corrigatur, obstat. Ne tamen adversus justitiam Dei, ambitiosorum multitudo prævaleat, non modo divina, sed humana jura armantur. Lex et prophetæ, Evangelium, et omnes regulæ patrum,

tur.

illorum detestantur audaciam. Nihilominus tamen adversus Dominum eriguntur. Erubesce Sidon, ait mare: et tu clerice quid sentis, quum laicus legis fere ignarus ambitionem tuam arguit et compescit? Obstupesce propheta, quum asina te sessorem suum revocat, et tuos convincit errores. Brutum animal, homo stupidus, angelum videt tenentem gladium, id est spiritum, qui latet in litera, et tu cæcus in tanto lumine scripturarum insanus ruis in mortem? Erubesce ergo, obstupesce, subsiste, et a maledictione, ad quam avaritia stimulante festinas, recede, et qui contemnis Moysen et prophetas, vel asinam, quam ambitionis tuæ calcaribus urges, audi. Miraculo siquidem opus est. Balaam etenim non corripitur, nisi asina loquaNonne erubescis, quod te sic excæcavit, sic pessundedit suiipsius ignara ambitio, ut propheticis et divinis oraculis ruditum asinæ præferas? Terreris forte, et contremiscis in vocem asinæ, sed nequaquam compungeris. Hoc enim divini verbi munus est, et donum illius, qui solus in mentibus electorum ignem caritatis accendit. Unde liquet, quia inutiliter asinam audit, quicunque verbi Dei contemnit vocem. Audi tamen et asinam utilia suadentem, quia et in ea ad eruditionem tuam spiritus loquitur. Prævidet angelum cohibentem illicitos gressus tuos, et eum ostendit tibi. Qua via ad honores ecclesiasticos adscendendum sit, quæ via sit fugienda, canones docent. Contemnis tamen, quia in via mandatorum Dei, non vides angelum tenentem gladium, ut occidat te. Eadem incedit asina homo tui collatione stolidus et tardus, et qui verbi et exempli tui calcaribus urgendus est, ut faciat legem, videt angelum, timet, subsistit, et consilium Dei tibi enunciat. Loquitur in casu isto. Tu miraculum venerare, et singula verba ejus repone, et exculpe in tabulis cordis tui